O Αλέκος Βρέτος είναι σολίστ στο ούτι, πιανίστας και συνθέτης, αναμιγνύει την τζαζ, την αραβική, την λάτιν και την ελληνική μουσική σε ένα αριστοτεχνικό κοκτέιλ ήχων από παραδοσιακά και μοντέρνα όργανα. Το τρίτο CD του “Κ. on Top.” χαρακτηρίζεται από ένα περίτεχνο δυνατό αυτοσχεδιασμό με “μελωδικούς διάλογους” που τους διακρίνει μία πολιτισμική αισθητική. Σε μαγνητίζει από το πρώτο κομμάτι “Κ. on top of the piano” με τις λεπτεπίλεπτες λυρικές μελωδίες. Στο “Parfum de Gitane” συναντάς ήχους που θυμίζουν γιορτή και θάλασσα ενώ το “Idea” σε παρασύρει μεθοδικά, σε ανυψώνει ευδιάθετα, αποπνέοντας ένα μυστήριο. Η συναισθηματική αντίληψη οξύνεται στο “The Invisible Lover” και ακούγοντας το “Lamma Baba Yatathana” ομαλά διεισδύεις σε μία διαδραστική επικοινωνία συναισθημάτων και ήχων. Το πιάνο στο “London to Gaza” δίνεται εύστοχα από την αρχή που η σύνθεση σε οδηγεί σ’ ένα μελωδικό ταξίδι. Φτάνοντας στο αριστουργηματικό κομμάτι του δίσκου “Cactus” ο ακροατής σχεδόν επίτηδες αφήνεται στην “σχεδία” των ήχων να περιπλανηθεί σε ηχοτοπία που άλλοτε σε ανανεώνουν με ανατολίτικες πινελιές και άλλοτε σε προσγειώνουν ευχάριστα σε πιο οικεία ακούσματα σε μεσογειακά μονοπάτια.
Πρόκειται για ένα δίσκο που δεν χαρτογραφείται με μουσικά σύνορα, ένας πολιτιστικός μελωδικός πλούτος συμπυκνωμένος σε ένα cd. Περιλαμβάνει τρεις προσωπικές συνθέσεις του και τέσσερα κομμάτια από αναγνωρισμένους καλλιτέχνες «Parfum de Gitane» του Τυνήσιου ουτίστα Αnouar Brahem. Το «The Invisible Lover» του Αra Dinkjian. Το «London to Gaza» του ισραηλινο-παλαιστίνιου Gilad Atzmon και του παραδοσιακού λιβανέζικου «Lamma Bada Yatathana» όλα αναδεικνύονται και ξεδιπλώνονται συνθετικά με το προσωπικό στοιχείο του δημιουργού.
Συναντήσαμε τον Αλέκο Βρέτο και μας μίλησε για την νέα του δουλειά και πόσο σημαντική είναι η μουσική στην ζωή του.
Νιόβη Αναζίκου: Πες μας λίγα λόγια για το νέο σου δίσκο.
Αλέκος Βρέτος: Είναι ο τρίτος προσωπικός μου δίσκος με πιο αρμονική μελωδία σε σύγκριση με τον προηγούμενο που είχε πιο έντονα στοιχεία. Δεν είναι αμιγώς τζαζ αυτό που παίζω, όπως το χαρακτήρισαν οι παλιότεροι παράγωγοι του είδους, κλείνει προς το “mediterranean Jazz” λόγω της Μεσογείου που κυριαρχεί στα όργανα των συνθέσεων. Δημιουργήθηκε με πολύ μελέτη και αγάπη για την μουσική κι αυτό επιδιώκω να μεταφέρω στο κοινό. Σε αυτό το Cd θέλω κυρίως να ασχοληθούν με την μουσική, να βγάλουν το δικό τους συνειρμό. Κάποιες συνθέσεις προέκυψαν όταν έπαιζα μελωδίες στον γιο μου πάνω στο πιάνο, για να κοιμηθεί, παράλληλα τις έγραφα, εξού και ο τίτλος που είναι εμβληματικός με το “Κ” που παραπέμπει στο όνομα του, Κωνσταντής.
Νιόβη Αναζίκου: Πότε επέλεξες να ασχοληθείς με την τζαζ και πώς μπήκε το ούτι στην ζωή σου;
Αλέκος Βρέτος: Μέσα από ένα βιβλίο του Μάρκου Αλεξίου που είχε γράψει μαζί με τον Βασίλη Ρακόπουλου την δεκαετία του 1980. Ήταν το μόνο ελληνικό βιβλίο για τζαζ αλλά παρέμενε ακαταλαβίστικο από όλες τις έννοιες, ήταν δυσκολονόητο ακόμα και στους ειδικούς. Έμοιαζε σαν προσωπικές σημειώσεις τους. Ήταν δάσκαλοι και ερευνητές παράλληλα καθώς ότι πληροφορία είχαν, την βρήκαν δια αλληλογραφίας από το Berklee College of Music . Με ενθουσίασαν τα σύμβολα, τα κείμενα και οι ιστορίες που εμπεριέχονταν εκεί. Είχα ασχοληθεί από τα 14 με κλασσική αρμονία και στα 16 μου μέσα από αυτό το βιβλίο άρχισα να βλέπω ένα άλλος είδος αρμονίας. Έπειτα σε ηλικία 18 χρονών βρίσκομαι στην Αθήνα, συνεχίζω τις κλασσικές μου σπουδές και παράλληλα παρακολουθώ μαθήματα αυτοσχεδιασμού του Μάρκου Αλεξίου στον Νάκα. Βαθμολογήθηκα με εννέα, αντιλήφθηκα ότι μπορούσα να το κάνω, έπειτα ακολούθησε η υποτροφία στο Berklee College of Music. Το 1998 πήρα ένα ούτι από τον φίλο μου Χρήστο Καρακατσάνη που ήταν κιθαρίστας και είχε την μεγαλύτερη υποτροφία στο Berklee, τότε έκανα μια τζαζ σύνθεση και χρησιμοποιούσα όλα τα όργανα για να δοκιμάσω τι μπορώ να γράψω με αυτά παράλληλα με την κλασική σύνθεση. Το γνώριζα το ούτι αλλά δεν είχα ασχοληθεί, μόλις άρχισα να το χρησιμοποιώ έπαθα έρωτα.
Νιόβη Αναζίκου: Είσαι εξωστρεφής καλλιτέχνης αναλαμβάνεις την παραγωγή και παρουσίαση των συνθέσεων σου, πόσο εύκολο είναι;
Αλέκος Βρέτος: Δημιούργησα την εταιρία για να μπορώ να στηρίξω την παραγωγή των δίσκων μου. Ενέχει πολλούς κινδύνους και το ρίσκο είναι μεγάλο. Δεν είναι εύκολο από καμία πλευρά ,έχεις την απόλυτη ευθύνη για όλα τα στάδια, η στήριξη ενός νέου δίσκου έχει αλλάξει. Παλαιότερα, κυκλοφορούσες ένα δίσκο, έκανε πωλήσεις οπότε στήριζες με τα έσοδα του τις συναυλίες σου ενώ τώρα συμβαίνει το ανάποδο.
Νιόβη Αναζίκου: Πιστεύεις στην έμπνευση;
Αλέκος Βρέτος: Την ιδιότητα της έμπνευσης την μεγεθύνουν. Θεωρώ ότι η καλλιτεχνική εξέλιξη είναι θέμα μελέτης, το ταλέντο μπορεί να σε οδηγήσει ως ενός σημείου, στην συνέχεια θα χρειαστεί να μάθεις τεχνικά ένα όργανο για να αναπτυχθεί η ικανότητά σου. Αν είσαι μουσικός πρέπει να παίζεις συνεχώς για να ανακαλύπτεις νέα πράγματα. Σίγουρα η καθημερινότητα και τα βιώματα δίνουν ερεθίσματα που μπορούν να προσθέσουν στοιχεία στην δημιουργία μίας σύνθεσης.
Νιόβη Αναζίκου: Σχολίασε μου λίγο για το κοινό της τζαζ στην Ελλάδα…
Αλέκος Βρέτος: Τα τελευταία δέκα χρόνια θα λέγαμε ότι γιγαντώνεται το ενδιαφέρον του κόσμου. Το ζήτημα είναι πως ο κόσμος ακόμα ψάχνετε και αυτή η σκηνή είναι χωρίς συνθήκες και χωρίς σωστό συνδυασμό για την προώθηση της από το χώρο του πολιτισμού και της διασκέδασης. Τα live που πραγματοποιούνται στην τζαζ δεν έχουν σταθεροποιηθεί ως ένας τρόπος ψυχαγωγίας. Πολλοί επιχειρηματίες που φιλοξενούν τέτοια σχήματα δεν γνωρίζουν το είδος και πως να το “παρουσιάσουν”, να το στηρίξουν στο χώρο τους και να το μεταφέρουν στο κοινό. Κάποιες φορές η αντιμετώπιση είναι λάθος δεν σέβονται τον μουσικό και δεν καταλαβαίνουν ότι επειδή η τζαζ δεν έχει στίχους τις περισσότερες φορές, δεν σημαίνει ότι δεν απαιτείται η προσοχή του κοινού. Έχει παρατηρηθεί πως και οι μουσικοί από την πλευρά τους, λόγω των δύσκολων συνθηκών στα live που αναγκάζονται να κάνουν τα πάντα μόνοι τους χωρίς συνεννόηση για βασικές διευκολύνσεις, δεν επικοινωνούν με το κοινό, φαίνεται σαν να ασχολούνται και να παίζουν μόνο γι αυτούς που τους καταλαβαίνουν και για τους φίλους τους. Θα το χαρακτήριζα ανωριμότητα κι αυτό δυστυχώς τον εσωστρεφικό χαρακτήρα τον μεταδίδουν και κάποιο δάσκαλοι της τζαζ.
Νιόβη Αναζίκου: Ο δάσκαλος πόσο σημαντικό ρόλο παίζει σε έναν καλλιτέχνη;
Αλέκος Βρέτος: Ο “καλός μουσικός” είναι μία γενική έννοια ενώ ο “ολοκληρωμένος μουσικός” σημαίνει το τρίπτυχο: το γράφω, το παίζω, το διδάσκω. Από μικρός καταπιάστηκα με τους δρόμους της μουσικής, από ωδεία, κλασσική μουσική, στην συνέχεια στις σπουδές μου στο Berklee College of Music και ύστερα τα μεταπτυχιακά μου στην αραβική μουσική, οπότε είχα πολλούς δασκάλους στη μέχρι τώρα πορεία μου. Θεωρώ ότι ο δάσκαλος ευθύνεται στο μεγαλύτερο ποσοστό αν θα αναδειχθεί ένα ταλέντο ή όχι. Το παιδαγωγικό αποτελεί πρόβλημα για τους δασκάλους της μουσικής γιατί έχει μεγάλη διαφορά να γνωρίζεις την τέχνη και να την διδάσκεις. Παράδειγμα στα ωδεία πολλοί λειτουργούν με την βασική αυστηρή μουσική ιδεολογία και ορολογία κι ένα ταλέντο δεν ξέρουν να το αντιμετωπίσουν, πολλά παιδιά μπορεί να τα αποθαρρυνθούν.
Νιόβη Αναζίκου: Η τζαζ απαιτεί “διαβασμένο” κοινό;
Αλέκος Βρέτος: Εισπράττεις ένα μήνυμα σύνδεσης από το κοινό, όσο περισσότερο έχεις τόσο ως μουσικός το απολαμβάνεις, αλλά όταν έχεις ένα κοινό που καταλαβαίνει την μουσική σου είναι η απόλυτη ευτυχία. Σε όλες τις μουσικές σκηνές υπάρχουν γνώστες του είδους ως ακροατές, προσωπικά δεν με θεωρώ διασκεδαστή, δεν έχει σημασία για μένα που θα “ξεδώσεις”, είμαι της άποψης να μορφώνεται το κοινό. Η μουσική χωρίς στίχους είναι σαν την ζωγραφική και την γλυπτική, είναι ωμές, άσπιλες τέχνες, δύσκολες να τις κατανοήσει το κοινό αν δεν ασχοληθεί. Είμαι υπέρ όμως σε μία παρουσίαση το κοινό να έχει ένα πρόγραμμα με το τι θα παρακολουθήσει γιατί δεν είναι υποχρεωμένος ο ακροατής να καταλάβει τι θα παίξουν οι μουσικοί, το βοηθάς έτσι να κατατοπιστεί και να συνδεθεί με το άκουσμα.
Νιόβη Αναζίκου: Ποια είναι η άποψή σου ως μουσικός και παραγωγός για το free download ;
Αλέκος Βρέτος: Ανάλογα το μέγεθός του καλλιτέχνη, κάποιος με του βεληνεκούς των U2 αντιμετωπίζουν πρόβλημα με διαφυγόντα κέρδη, σε κάποιον όμως λιγότερο γνωστό είναι ένας τρόπος να τον ακούσουν και στην συνέχεια να στηρίξουν με την αγορά του δίσκου τον καλλιτέχνη. Ιδανικά στη μουσική όπως και σ’ όλα τα θεάματα, θα έπρεπε να είχαν ελεύθερη πρόσβαση όλοι. Αυτό όμως κοινωνικοπολιτικά δεν μπορεί να συμβεί οπότε χρειάζονται επιχειρηματικές κινήσεις και μία σχέση αγοράς του κοινού με τον καλλιτέχνη γιατί δεν έχει καμία οικονομική ενίσχυση ή ασφάλεια. Θα έπρεπε να υπήρχε αναγνώριση και πρόσβαση στην μουσική διαπαιδαγώγηση ώστε να μαθαίνουμε να εκτιμάμε την μουσική χωρίς ταμπέλες, οι εταιρίες παραγωγής τις έχουν βγάλει ώστε να πουλάνε ενώ οι μουσικοί λένε ότι αυτό είναι καλή ή κακή μουσική.
Νιόβη Αναζίκου: Ποια είναι τα μελλοντικά καλλιτεχνικά σου βήματα;
Αλέκος Βρέτος: Βασική προτεραιότητα έχει η προώθησή του νέου μου δίσκου όπου τον παρουσιάζω στην Ελλάδα και Λονδίνο που έκανα κάποιες εμφανίσεις. Υπάρχουν και διάφορες συζητήσεις για συνεργασίες ίσως στο εξωτερικό αλλά η εμπειρία μου λέει τόσα χρόνια, ότι κάθε νέο βήμα πρέπει να είσαι παρών και να το στηρίζεις.
Η δημιουργία του δίσκου έγινε με το κουιντέτο του που αποτελείται από τους:
Ελένη Βασιλειάδη στο κανονάκι, Δημήτρη Σεβδαλή στο πιάνο, Δημήτρη Χριστόπουλο στο μπάσο, και Δημήτρη Κλωνή στα τύμπανα, Αλέκος Βρέτος στο ούτι. Guests του CD, ο Χάρης Λαμπράκης (νάι), o Βαγγέλης Παρασκευαΐδης (βιμπράφωνο), και o Κώστας Μερετάκης (κρουστά).
Η προσωπική του ιστοσελίδα www.alekosvretos.gr
Μπορείτε να τον ακολουθήσετε στο facebook εδώ
Επισκεφτείτε το κανάλι του στο Youtube εδώ
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τη Νιόβη Αναζίκου
