Ελπίζω να σας βρίσκω καλά κι ευχαριστημένους μετά από ένα όμορφο σαββατοκύριακο! Βράδυ Κυριακής έφτασε, άρα είναι ώρα για την αγαπημένη μας συνήθεια: να βρούμε μία καλή ταινία για να την απολαύσουμε στο cozy περιβάλλον του σπιτιού μας!
Ο Kubo είναι ένα μικρό αγόρι που ζει με τη μητέρα του στη σπηλιά ενός βουνού. Βλέπετε, όταν ο Kubo ήταν ακόμη μωρό, ο παππούς του του έκλεψε το μάτι του. Έτσι η μητέρα του κάνει ό,τι μπορεί για να τον προφυλάξει από το Βασιλιά Φεγγάρι. Παράλληλα ο Kubo έχει τη μαγική ιδιότητα να σκαρφίζεται ιστορίες και να τις αναπαριστά με origami τα οποία ζωντανεύουν όταν παίζει το shamisen του. Όταν, όμως, τον ανακαλύψουν οι θείες του και τον κυνηγήσουν για να του κλέψουν και το άλλο μάτι, η μητέρα του τον βάζει να αναζητήσει την πανοπλία του samurai πατέρα του, που είναι η μόνη ελπίδα του Kubo. Στην αναζήτησή του, ο Kubo θα έχει συντροφιά έναν samurai – origami, μία Μαϊμού κι έναν μυστηριώδη πολεμιστή Σκαθάρι, ο οποίος δε θυμάται τίποτα από τη ζωή του.
Η ταινία “Kubo And The Two Strings” είναι σε σενάριο των Marc Haimes, Chris Butler και Shannon Tindle, ενώ στη σκηνοθεσία κάνει το ντεμπούτο του ο animator της εταιρείας παραγωγής Laika, Travis Knight.
Θα ήθελα να ξεκινήσω με το τεχνικό κομμάτι της ταινίας, καθώς πρόκειται για την πιο απαιτητική παραγωγή της Laika μετά την “Coraline” (2009) και το “ParaNorman” (2012). Κι αυτό γιατί ο Travis Knight όχι μόνο “πάντρεψε” το 3D με το stop-motion animation, όχι μόνο οι κούκλες – χαρακτήρες ήταν από τις πιο λεπτομερείς κατασκευές για να είναι ακριβής κάθε τους κίνηση (σκεφτείτε πως για ένα δευτερόλεπτο κάθε πλάνου χρειάστηκαν είκοσι τέσσερα φωτογραφικά καρέ ώστε να αποκτήσει κίνηση κάθε κούκλα!), αλλά κι επειδή ενσωματώθηκε η τεχνολογία του 3D printing για το καλύτερο αποτέλεσμα. Ενδεικτικά θα σας αναφέρω πως μόνο για τον Kubo, δημιουργήθηκαν πάνω από τέσσερα εκατομμύρια εκφράσεις προσώπου! Ακόμη, τα κοστούμια κάθε κούκλας σχεδιάστηκαν έτσι ώστε κι αυτά να έχουν μία κίνηση σε κάθε σκηνή, ενώ σχεδόν όλες οι κούκλες έχουν αληθινά μαλλιά τα οποία για τις ανάγκες κάθε φωτογραφικού καρέ στυλιζάρονταν με σιλικόνη.
Μεγάλο ατού της ταινίας και η μουσική του Dario Marianelli (“Atonement”, 2007, “The Soloist”, 2009) που σε ταξιδεύει στην Ιαπωνία του Kubo. Φυσικά εξαιρετική είναι κι αυτή η επανεκτέλεση του κλασσικού κομματιού των Beatles!
Όσο για την ιστορία του Kubo; Στην ουσία είναι μία τρυφερή ιστορία αυτογνωσίας κι ωρίμανσης. Δεν είναι τόσο μία παιδική ταινία, όσο κι αν η γενική της ιδέα αλλά και η όλη παραγωγή ίσως παραπέμπει σε παιδικό κοινό – ίσως αν το παιδί είναι σε μία ηλικία όπου μπορεί να αντιληφθεί την έννοια της απώλειας αν (για καλή του τύχη) δεν την έχει βιώσει. Με την πλοκή να είναι σκοτεινή και μυστηριώδης και συνάμα η ατμόσφαιρα να γίνεται πιο ανάλαφρη με το χιούμορ αλλά και την εξύμνηση της φιλίας και της αγάπης, η ταινία απευθύνεται σε κάπως πιο ώριμο κοινό, όχι τόσο ηλικιακά, όσο συναισθηματικά. Όπως και να έχει, όμως, η γεύση που αφήνει η ταινία είναι αυτή: η μελαγχολία προχωρά χέρι χέρι με αυτό το χιούμορ και τις έξυπνες ατάκες. Και σε κάθε περιπέτεια του Kubo ο θεατής αναζητά ό,τι και το μονόφθαλμο γλυκό αγόρι: ένα ευτυχισμένο τέλος. Το happy ending που ταιριάζει στην ιστορία του Kubo. Και δε μπορεί κανείς μάλιστα παρά να δακρύσει και σε κάποιες στιγμές – σας το λέω ως… παθούσα!
Η ταινία έφτασε να διεκδικεί φέτος τη Χρυσή Σφαίρα, χάνοντας τελικά από τη “Zootopia” της Disney και διόλου απίθανο να διεκδικήσει και το Oscar. Προσωπικά δικαιούται μία θέση στις υποψηφιότητες, καθώς τόσο από αισθητική όσο και από τεχνική άποψη η ιστορία του Kubo είναι χάρμα οφθαλμών!
Σας εύχομαι καλό βράδυ και καλή διασκέδαση – την οποία σας την εγγυώμαι!
Με τις φωνές των: Art Parkinson, Charlize Theron, Matthew McConaughey, Rooney Mara, Ralph Fiennes, George Takei, Brenda Vaccaro κ.α.
