Δεκαετία του ’30: Η Katie Morosky (Barbra Streisand) είναι μία φοιτήτρια αρκετά πολιτικοποιημένη και με έντονη τις αντιπολεμικές της πεποιθήσεις. Στο ίδιο κολλέγιο φοιτά κι ο Hubbell Gardiner (Robert Redford), ο οποίος ποσώς ενδιαφέρεται για τις όποιες πολιτικές εξελίξεις. Η Katie θα μαγευτεί τόσο από το γοητευτικό του παρουσιαστικό όσο κι από το συγγραφικό του ταλέντο. Με την πάροδο των χρόνων η σχέση τους θα έχει πάντα τα πάνω και τα κάτω της, καθώς πρόκειται πραγματικά για δύο διαφορετικούς κόσμους. Μόνο κοινό που έχουν μεταξύ τους είναι ο έρωτας και πόσο αγαπάει ο ένας τον άλλον. Αρκεί, όμως, μόνο αυτό; Άραγε τελικά… η αγάπη νικάει τα πάντα; Και φυσικά… έχει ημερομηνία λήξης η αγάπη;
«Τα καλύτερά μας χρόνια», μία ταινία του 1973 η οποία ακόμη καταφέρνει και συγκινεί. Το σενάριο του Arthur Laurents («West Side Story») βασίζεται αρχικά στις εμπειρίες του ίδιου από το Πανεπιστήμιο Cornell, όπου είχε συναντήσει μία Εβραία φοιτήτρια της Κομμουνιστικής Νεολαίας και σε εκείνη βάσισε το ρόλο της Katie Morosky. Η παραγωγή της ταινία πέρασε από σαράντα κύματα, καθώς ο σκηνοθέτης Sydney Pollack («Tootsie», «The Firm» και «Sabrina» του 1995) ήθελε η ταινία να γίνει με το δικό του τρόπο. Για παράδειγμα, δεν ήθελε ο Hubbell να είναι ένας δευτερεύων ρόλος, αλλά να έχει ίση κατανομή χρόνου με την Katie. Μετά από ένα επιτυχημένο preview της ταινίας, ο Pollack συμφώνησε κι ο Laurents επέστρεψε δυναμικά για να βελτιώσει το αποτέλεσμα. Το οποίο κι απολαμβάνουμε ξανά και ξανά από το 1973!
Δεν ξέρω αν είναι το πάθος ανάμεσα στους δύο χαρακτήρες όταν στηρίζουν τη γνώμη τους κι όταν εξομολογούνται τα αισθήματά τους. Δεν ξέρω αν ευθύνεται το γεγονός πως πολλοί άνθρωποι που βλέπουν την ταινία βάζουν συχνά πυκνά τους εαυτούς τους στη θέση των χαρακτήρων. Ξέρω μόνο πως τα «Καλύτερά μας Χρόνια» ξεφεύγει κατά πολύ από τις ρομαντικές ταινίες που έχουμε συνηθίσει. Με φόντο τις πολιτικές εξελίξεις που τρέχουν, δύο άνθρωποι που αγαπιούνται προσπαθούν να συνυπάρξουν με συμβιβασμούς κι υποχωρήσεις. Μας κάνουν να καταλάβουμε πως η αγάπη δεν είναι μόνο τα λουλούδια κι οι αγκαλιές. Είναι πολλά παραπάνω από αυτά. Κι επειδή πλησιάζει ο Άγιος Βαλεντίνος, αν ήμουν στη θέση σας, θα (ξανα)έβλεπα αυτήν την ταινία για να καταλάβω τι γιορτάζω εκείνη τη μέρα – «κράξιμο» για την μέρα εν ευθέτω χρόνω!
Και μια που είπα για πάθος πριν… γι’ αυτό αγαπάμε τη Barbra Streisand! Την ένταση που βγάζει όταν τραγουδάει, άλλο τόσο τη χρησιμοποιεί για να δώσει ζωή στην Katie. Είτε όταν αναφέρεται στις πολιτικές της πεποιθήσεις, είτε όταν εκδηλώνει τα συναισθήματά της στον Hubbell ζει το χαρακτήρα της, κάνοντάς της να πιστεύεις πως αν δεν ήταν αυτή που ήταν η Streisand, θα μπορούσε να είναι μία Katie Morosky.
Και φτάνουμε στον λατρεμένο όλων μας, το Robert Redford! Ο αιώνιος γόης , ο άντρας που ακόμη και τώρα, στα 78 του χρόνια κάνει γυναικείες καρδιές να σκιρτήσουν, ο ηθοποιός που ΔΕΝ βασίζεται στο όμορφο παρουσιαστικό του, αλλά έχει πολλά περισσότερα να αποδείξει μέσα από τη δουλειά του και το καταφέρνει. Ο Hubbell Gardiner είναι ένας ρόλος σταθμός της καριέρας του και η ταινία μας το θυμίζει αυτό. Οπότε πολύ χαιρόμαστε που η παραγωγή δεν έκανε το χατίρι του Laurents να πρωταγωνιστήσει ο Ryan O’Neal. Όχι απλά απέφυγαν τις συγκρούσεις με τη Streisand (οι δυο τους είχαν πρόσφατα χωρίσει κι η «συμβίωση» στο πλατώ μάλλον δε θα ήταν ειρηνική), αλλά η Streisand κι ο Redford ανέπτυξαν μία ξεχωριστή χημεία που θα είναι αξιομνημόνευτη.
Το «The Way We Were» ήταν υποψήφιο σε έξι κατηγορίες Oscar το 1973: Καλύτερη Φωτογραφία, Καλύτερη Καλλιτεχνική Διεύθυνση, Καλύτερα Κοστούμια, Α’ Γυναικείος ρόλος για τη Barbra Streisand, Καλύτερη Μουσική Δραματικής Ταινίας και Καλύτερο Τραγούδι. Και μπορεί να στέρησε από τη Streisand το Oscar η Glenda Jackson για το «A Touch of Class», αλλά η μουσική και το τραγούδι έπεισαν τους κριτικούς, έτσι εκείνη τη βραδιά ο – εκλιπων από το 2012 – συνθέτης Marvin Hamlisch («Frankie & Johnny», «The Mirror Has Two Faces») έφυγε αγκαλιά με ένα χρυσό αγαλματάκι για την Καλύτερη Μουσική κι ένα για το Καλύτερο Τραγούδι, όπως κι οι στιχουργοί Alan και Marilyn Bergman. Απολαύστε!
http://www.youtube.com/watch?v=n-KPGh3wysw
Πρωταγωνιστούν: Robert Redford, Barbra Streisand, Bradford Dillman, Lois Chiles, Patrick Ο΄Neal κ.α.
*Φέτος στην κατηγορία Καλύτερης Μουσικής υποψήφιοι είναι:
John Williams, «The Book Thief»
Steven Pirce, «Gravity» (σημ.: ψυχραιμία, Αντιγόνη… Breath in, breath out!)
William Butler & Owen Pallett, «Her»
Alexandre Desplat, «Philomena»
Thomas Newman, «Saving Mr. Banks»
*Στην κατηγορία καλύτερου τραγουδιού υποψήφιοι είναι:
Pharrell Williams για το «Happy» από το «Despicable Me 2»
Kristen Anderson-Lopez & Robert Lopez για το «Let It Go» από το «Frozen»
Karen O & Spike Jonze για το «The Moon Song» από το «Her»
Paul Hewson, Dave Evans, Adam Clayton & Larry Mullen για το «Ordinary Love» από το «Mandela: Long Walk to Freedom»
