Ένα παιδί μετράει φυλές…

Στην Ελλάδα όλα έρχονται με καθυστέρηση και ξέρω πως δεν ανακαλύπτω την Αμερική λέγοντας κάτι τέτοιο. Η διδασκαλία του επαγγελματικού προσανατολισμού ουσιαστικά ξεκίνησε πριν δεκαπέντε χρόνια, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν έχει ξεκινήσει ποτέ για αυτό και μετράμε εκατοντάδες 35χρονων που κάνουν έρωτα με ιερόδουλες χωρίς προφυλάξεις ενώ κανείς δεν μιλάει για μία εισαγωγή στην διαπολιτισμική και πολυπολιτισμική εκπαίδευση.

Σίγουρα παλαιότερα στην Ελλάδα ένας έγχρωμος επισκέπτης θα ήταν η ατραξιόν του χωριού αλλά είναι απαράδεκτο στη σύγχρονη πολυπολιτισμική Ελλάδα να μην έχουμε εκπαιδευτικές πολυπολιτισμικές κατευθύνσεις. Δεν θα ασχοληθώ με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ούτε το άρθρο απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν μία χώρα ‘‘αμόλυντη’’ αλλά απευθύνομαι στους γονείς που αισθάνονται άσχημα όταν το παιδί τους μικρό ακόμη δείχνει με το δάχτυλο τον έγχρωμο ένοικο της πολυκατοικίας που περνά από μπροστά τους.

Πώς λοιπόν θα εξοικειώσουμε το παιδί μας με τη νέα πολυπολιτισμική πραγματικότητα; Από την βρεφική ακόμη ηλικία καλό είναι να παίρνουμε στο παιδί μας κούκλες και λούτρινα ανθρωπάκια διαφόρων φυλών και χαρακτηριστικών ώστε από μικρή ηλικία το παιδί να εξοικειωθεί με εικόνες από κούκλες που δεν περιορίζονται στα χαρακτηριστικά μίας φυλής. Με βάση αυτές τις εικόνες το παιδί θα είναι πιο εξοικειωμένο και με τους ανθρώπους που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και χρώματα δέρματος από αυτό που εμείς έχουμε.

Μεγαλώνοντας το παιδί και ιδιαίτερα στη νηπιακή ηλικία είναι καλό να κάνουμε συχνά παιχνίδι με χάρτες, δείχνοντάς του το πόσο μεγάλη είναι η γη, το πόσοι άνθρωποι κατοικούν σε αυτοί και πόσο διαφορετικοί αλλά πόσο ίδιοι είμαστε όλοι μεταξύ μας. Τι σημαίνει αυτό; Για παράδειγμα, μπορεί ανάλογα με την ήπειρο που ζούμε και την φυλή που ανήκουμε να έχουμε άλλα εξωτερικά χαρακτηριστικά αλλά τα συναισθήματα είναι παγκόσμια και ενιαία. Έτσι βοηθάμε το παιδί να κατανοήσει ποια είναι η φύση του κόσμου και της ανθρωπότητας βοηθώντας το παράλληλα να αναπτύξει πιο ανθρωπιστικό προσανατολισμό μειώνοντας ταυτόχρονα τις πιθανότητες να αποκτήσει κλίση στις οποιασδήποτε μορφής διακρίσεις και στερεότυπα, εξασφαλίζοντάς του μία πιο ομαλή κοινωνική ένταξη στις κοινωνίες του σήμερα.

Φυσικά, αν όλα αυτά δεν συνοδεύονται και από τις δικές μας κατάλληλες συμπεριφορές-πρότυπα δεν πρόκειται να επιτευχθεί τίποτα σημαντικό, καθώς η έγχρωμη κούκλα μπορεί αρχικά να έκανε την δουλειά της αλλά όντως ο “μαύρος με τα CD” ζει ανάμεσά μας.

You may also like