Την Ελλάδα μας την αγαπώ για πολλούς λόγους! Για τον ήλιο της, την φύση της, τις απίστευτες παραλίες της (φέτος πήγα στην στην Ελαφόνησο και έπαθα σοκ!!), το καλοκαίρι της, μα πάνω από όλα τους ανθρώπους της. Είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε μια χώρα που η αδελφοσύνη, η οικογένεια, η φιλία, το γλέντι, η ανθρωπιά και το χαμόγελο είναι τα συστατικά των κατοίκων. Και ξέρετε…το χαμόγελο αυτό, το πραγματικό, είναι μεταδοτικό και σε κάνει να λάμπεις!
Τέλος Αυγούστου, λίγο μετά τις διακοπές, χρειάστηκε να πάω σε σε κάποια δημόσια υπηρεσία για να τακτοποιήσωκάποια ζητήματα και όπως φαντάζεστε η ουρά ήταν απίστευτη. Τράβηξα λοιπόν το χαρτάκι μου και περίμενα στην σειρά μου υπομονετικά. Πίσω μου στεκόταν ένας κύριος μεγάλης ηλικίας, γύρω στα εβδομήντα πέντε και από πίσω ακριβώς ένας κύριος γύρωστα πενήντα. “Είναι έρωτας ξέρετε η Σταυρούλα” λέει ο μεσήλικας κύριος στον ηλικιωμένο από πίσω μου, κοιτώντας με νόημα την μια από τις ταμίες. “Έρωτας η αγάπη;” του απαντάει ο ηλικιωμένος με ένα ευγενέστατο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του.
Ο μεσήλικας με ένα βλέμμα απορίας του απαντάει πως δεν γνωρίζει και απευθύνει την εξής ερώτηση σε όλους όσους βρίσκονταν στην ουρά “Αλήθεια, εσείς μπορείτε να μου εξηγήσετε την διαφορά έρωτα και αγάπης;” Μετά από αυτό,οι δύο ώρες που πέρασα στεκόμενη σε μια ουρά, ήταν ίσως από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχω ζήσει. Όλοι ανεξαιρέτως είπαν την άποψή τους και μέσα σε λίγα μόλις λεπτά, άνθρωποι που δενγνωρίζονταν, μετατράπηκαν σε μια παρέα που ανέλυε τις διαφορές αγάπης και έρωτα, δίνοντας ακόμα και προσωπικά παραδείγματα. Απίστευτο!
Όλοι μας το έχουμε σκεφτεί… ο έρωτας περνάει και μένει η αγάπη; Ποιό είναι πιο έντονο; Πως γίνεται να χωρίζεις με έναν άνθρωπο πουαγαπάς ή είσαι ερωτευμένος και μετά από κάποιο διάστημα να σου περνάει αυτό το συναίσθημα; Που πάει όλη αυτή η αγάπη, η ένταση, το πάθος; Εξαφανίζεται; Δεν θέλω να σας ζαλίσω με ερωτήσεις, άλλωστε δεν ξέρω πόσα από αυτά μπορούν να απαντηθούν, θα σας πω απλά αυτό που πιστεύω
προσωπικά σε συνδυασμό με όλα αυτά που άκουσα εκείνη την ημέρα.
Ο έρωτας κινείται από το πάθος, είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να είναι άκρως εγωιστικό, σε τυφλώνει και σε κάνει να νιώθεις πως όλος ο κόσμος γυρνάει γύρω από τον άνθρωπο που σου δημιουργεί αυτήν την αίσθηση. Είναι το ένα από τα βασικότερα συστατικά των ερωτικών σχέσεων και πιστεύω πως αν φύγει εντελώς και μετατραπεί σε συντροφική αγάπη (όπως λένε πολλοί) η σχέση αλλάζει πρόσωπο και παύει να είναι ερωτική, χάνει την σπιρτάδα της.
Η αγάπη τώρα είναι ένα εξευγενισμένο συναίσθημα, με κύριο χαρακτηριστικό της την αυταπάρνηση και την τάση του να δίνεις χωρίς να ζητάς κάτι σε αντάλλαγμα. Πιστεύω πως η αγάπη έχει πολλές μορφές και πως η ανώτερη από όλες τις μορφές της είναι αυτή που έχει μια μητέρα για το παιδί της. Άλλες μορφές της είναι η φιλική αγάπη, η αγάπη για την πατρίδα, τον γονιό, τον αδερφό και φυσικά για όλα αυτά που νιώθουμε πως μπορούμε να δώσουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας χωρίς να πάρουμε κάτι πίσω.
Δύσκολο πράγμα τα συναισθήματα και ειδικά το να προσπαθείς να τα αναλύεις όταν η πείρα σου στην ζωή είναι τόσο μικρή όσο η δική μου. Δεν έχω ξεκάθαρες
απαντήσεις για όλα αυτά τα ερωτήματα, ούτε έχω παραδείγματα να σας δώσω. Το μόνο που ξέρω (το έμαθα εκείνη την ημέρα) είναι πως στην ζωή μας δεν πρέπει να φοβόμαστε τα συναισθήματα, πρέπει να τα ζούμε όλα στο έπακρον, γιατί αυτά είναι που στο τέλος θα καθορίσουν την ποιότητα της ζωής μας. Οπότε αφήστε τα θετικά σας συναισθήματα να σας κυριεύσουν και αφήστε πίσω σας όλα τα αρνητικά.
Σας φιλώ,
Jasmine (Asiko) Altunyan
