Ναι, για μία ακόμη φορά δεν συμφωνώ με την Αντιγόνη. Πρωτοτυπήσαμε πάλι και είμαι σίγουρη ότι ξαφνιαστήκατε, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Η Θεσσαλονικιά φίλη μου, αν και μένει σε μία πόλη που διασκεδάζει απεριόριστα, προτιμά άλλου τύπου ψυχαγωγία που μάλιστα βρίσκεται μέσα στο σπίτι. Εγώ, από την άλλη, δεν τρελαίνομαι για την θαλπωρή του σπιτιού ακόμη και όταν ρίχνει χιόνι. Είναι καλύτερο να βγεις και να παίξεις χιονοπόλεμο, από το να χαζεύεις την θέα από το παράθυρο με μία ζεστή σοκολάτα στο χέρι. Το σπίτι είναι καλό μόνο για μαμ και νάνι. Πριν σας πω όμως γιατί μου αρέσει το «έξω», ας μάθουμε γιατί η “αντίπαλός” μου θέλει να κάθεται μέσα σε τέσσερις τοίχους –εκτός και αν μένεις σε καμία βίλα, που θα χαρώ πάάάάρα πολύ να σε επισκεφθώ. :P
Βάζω το σπίτι, βάζεις την παρέα; (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)
Κάτι μας είπες τώρα… Το έχω πει, το περίεργο θα ήταν να συμφωνούσες και σε κάτι μαζί μου… Πρώτη είδηση στο BBC θα ήμασταν!
Όπως πολύ σωστά είπες, Μαρία μου, η Θεσσαλονίκη μόνο «ξενέρωτη» δε μπορεί να χαρακτηριστεί ως πόλη. Κάθε της γωνιά είναι χώρος αναψυχής κι ό,τι κι αν επιλέξεις να κάνεις θα το χαρείς με την ψυχή σου, από έναν απλό περίπατο στην παραλία μέχρι «τσιπουρο-εξόρμηση» στην Καλαμαριά. Κι όσο περίεργο κι αν σου ακούγεται… καλέ, ναι, βγαίνω κι έξω! :P
Η αλήθεια, όμως, είναι πως έχω μία ιδιαίτερη προτίμηση για την εντός οικίας διασκέδαση. Πόσο μάλλον σε καταστάσεις «καιρού ΜΗ επιτρέποντος», όπως καλή ώρα είπες εσύ να ρίχνει χιόνι! Συγνώμη, αλλά επειδή θέλω να παραμείνω αρτιμελής… αν ρίχνει χιόνι δε θα πάρω τους δρόμους για να αρχίσω το ερασιτεχνικό πατινάζ – και σ’ εκείνο το επίπεδο θα παραμείνω αν το κάνω, γιατί το πιο πιθανό είναι να φάω τα μούτρα μου! Ας αφήσουμε όμως, το σενάριο των ακραίων καιρικών φαινομένων. Η indoors διασκέδαση ενδείκνυται για χειμώνα και για καλοκαίρι.
Κατ’ αρχήν όταν συναντιέσαι με μία παρέα είναι πιο εύκολο να συζητήσεις στο σπίτι παρά στο καφέ ή μπαρ που έχετε κάνει στέκι. Δε λέω, καλή η φάση α λα «F.R.I.E.N.D.S.» που κάθε τρεις και δύο μαζεύονταν στο Central Perk, αλλά μην ξεχνάμε πως επρόκειτο για τηλεοπτική σειρά – για να το κάνω και πιο λιανά… για σενάριο! Η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας, καθώς λόγω της δυνατής μουσικής – σύνηθες φαινόμενο σε χώρους εστίασης – αλλά και της βαβούρας από τους άλλους θαμώνες, η παρέα αναγκάζεται να χωριστεί σε «πηγαδάκια» κι έτσι όλο και κάποιο «επεισόδιο» θα χάσει από τη συνάντηση. Σε μία «μάζωξη» στο σπίτι είναι δύσκολο κάτι τέτοιο, μια που ούτε μουσική στη διαπασών έχεις ούτε άλλον κόσμο τριγύρω να σε αποσπά.
Όταν μαζεύεις την παρέα στο σπίτι – ή όταν πηγαίνεις εσύ στο σπίτι φίλου, διαλέγεις και παίρνεις! – μπορείς να συνδράμεις φέρνοντας ένα μπουκάλι κρασί ή οποιοδήποτε άλλο ποτό θεωρείς πως θα εκτιμηθεί δεόντως από τη συντροφιά! Δεν έχεις να ψάχνεις το σερβιτόρο για παραγγελία όταν κάποιοι από την παρέα έρχονται αργοπορημένοι ούτε περιμένεις την παραγγελία σου σαν το κουτάβι που περιμένει με λαχτάρα τη λιχουδιά! Κι άμα κάποιος από την παρέα είναι εξπέρ στα cocktails….; Τύφλα να έχουν τα μπαράκια της Βαλαωρίτου!
Αποφασίζετε για home cinema night; Τέλεια! Είναι πολύ σπάνιο να διαφέρουν οι κινηματογραφικές προτιμήσεις, καθώς μία μέση λύση που να ικανοποιεί όλους είναι σίγουρη. Στο σινεμά, ακόμη και στο multiplex να πας, οι επιλογές είναι πιο περιορισμένες. Επιπλέον, αν σου «βγει» μπορείς να κάνεις και σχόλια – πάντα με μέτρο – κατά τη διάρκεια της ταινίας χωρίς να φοβάσαι για επιτακτικά «ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ!!!!!!» από τα διπλανά καθίσματα!
Γενικότερα θεωρώ πως όταν μιλάμε για συνάντηση της παρέας, η επαφή κι η διασκέδαση επιτυγχάνονται πιο εύκολα εν αντιθέσει μ’ έναν χώρο όπου ίσως και να δυσκολεύεσαι να λειτουργήσεις.
Α, και να μην το ξεχάσω… Στο σπίτι μου μπορώ και να καπνίσω αν θέλω! Όχι, δεν ήξερα να κρύβομαι σαν τον κλέφτη για δύο τζούρες!
Για πες μας εσύ τώρα, μικρή σουρτούκα, που είσαι διατεθειμένη να βγεις ακόμη κι αν ήρθε τσουνάμι!
Έχω και κότερο… πάμε μια βόλτα; (από την Μαρία Παπουτσάκη)
Εντάξει, πρώτο θέμα στο BBC μπορεί να μην γινόμασταν, αλλά δεύτερο σίγουρα. Μη σου πω ότι θα μπαίναμε και στο βιβλίο Γκίνες, ως την πρώτη συμφιλίωση δύο αταίριαστων γυναικών. Πάει, το αποτελείωσα. :P
Αγαπημένη μου Αντιγόνη, εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί θέλεις να κάθεσαι σπίτι. Θα μου πεις, μένεις μόνη σου. Ίσως και εγώ αν έφευγα από την μάνα μου και την γιαγιά, να ήθελα πολύ να ριζώσω στον καναπέ, αλλά προς το παρόν η ιδέα και μόνο μου φαίνεται βαρετή. Τελευταία φορά που κάθισα σπίτι με μεγάλη παρέα ήταν… στην Τρίτη δημοτικού, στο πάρτυ για τα γενέθλια μου!
Οι λόγοι για να βγεις είναι πολλοί και μάλιστα όλες τις ώρες τις μέρας. Α, και μιας και το θυμήθηκα. Ποιος σου απαγορεύει, χρυσή μου, να καπνίσεις; Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να κρύβεται από κανέναν για να κάνει δύο τζούρες. Εκεί πάνω χώνεστε κάτω από τα τραπέζια και κοιτάτε συνέχεια γύρω γύρω μήπως πεταχτεί κανείς και φάτε πρόστιμο; Μπουχαχα *μοχθηρό γέλιο*!
Αρχικά, το σπίτι μπορεί να σου προσφέρει ό,τι είδους διασκέδαση επιθυμείς, μόνο που αυτό δεν σημαίνει ότι και η πόλη σου δεν διαθέτει τεράστια ποικιλία στην ψυχαγωγία. Εκτός και αν μένεις στην Νέα Ζίχνη Σερρών, σε ένα χωριό που δεν σου προσφέρει και πολλά σε αυτόν τον τομέα. Βέβαια, αν το λέει η ψυχή σου και είσαι άνθρωπος του «έξω», θα βρεις τρόπο να διασκεδάσεις και πάνω στην καρότσα με μερικά προβατάκια παρέα. Μιας και έθιξες το θέμα του κινηματογράφου, πρέπει η τηλεόραση σου να είναι υπέροχη για να θες να βλέπεις ταινίες εκεί, διότι αν έχεις καμία κουτσουλιά με σεμεδάκι – ό,τι χειρότερο υπάρχει σε ύφασμα – δεν σε εμπνέει και τόσο πολύ.
Η outdoors διασκέδαση σου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσεις την πόλη σου, αφού ναι μεν τα στέκια έχουν την δική τους γλύκα, αλλά και το να πηγαίνεις σε καινούριο μαγαζί κάθε φορά είναι όμορφο. Όπως επίσης, ότι γνωρίζεις κόσμο. Μέσα στο σπίτι σου, βρε Σαλονικιά, μπορείς να γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους μόνο αν ψάξεις άλμπουμ από τον γάμο των γονιών σου. Δεν συζητώ καν την προϋπόθεση να μαζευτεί στο σπίτι μου η Σάρα, η Μάρα και το κακό συναπάντημα – πάντα μου άρεσε αυτή η φράση!
Ποιος σου είπε, κυρία μου, ότι δεν μπορείς να συζητήσεις στην «εκτός σπιτιού» διασκέδαση; Φυσικά υπάρχουν μαγαζιά που δεν θα σου πρότεινα να πας και να πεις τα «δικά σου» με την παρέα, αλλά πλέον υπάρχουν τόσα κουτούκια και ήσυχες καφετέριες, που αν κάθε μέρα πηγαίνεις σε διαφορετικό, σε δέκα χρόνια δεν τελειώνεις. ΟΚ, είμαι άνθρωπος που ακούει ελληνικά και το έχουμε πει ξανά. Πόσο μπορείς να διασκεδάσεις με αυτή την μουσική αν δεν ρίχνεις λουλούδια στον Πανούλη Κιαμούλη που του έχω τεράάάάστια αγάπη; Ε; Α, και για να μην το ξεχάσω… Τι σε πειράζει αν αργήσει ο σερβιτόρος; Κάποια δουλειά θα έχει και αυτός ο καημένος. Κι αν την ώρα που τον φωνάζεις χάσεις ένα «και» από την κουβέντα, δεν χάλασε ο κόσμος. Αν είναι κάτι πολύ juicy, οι φίλοι σου θα το επαναλάβουν αρκετές φορές.
Όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες, εδώ πηγαίνουμε στις δουλειές μας όταν βρέχει και όταν ρίχνει χιόνι, ένας καφές σε ενόχλησε; :P Βάλε ζεστά ρούχα, που σου αρέσουν κιόλας και βγες να δεις λίγο κόσμο, λίγο θάλασσα, λίγο ήλιο ρε παιδί μου. Εντάξει, τώρα αν σηκωθεί τσουνάμι, μην πας. Αν και θα ήταν μια καλή ευκαιρία να είσαι μόνη σου στην καφετέρια, που πρέπει να σου αρέσει πολύ.
Εσείς με ποια από τις δύο συμφωνείτε;
Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρία Παπουτσάκη , μπορείτε να διαβάσετε εδώ
Πειρσσότερες πληροφορίες για την Αντιγόνη Αδαμοπούλου, μπορείτε να διαβάστε εδώ
