Είμαστε ήδη στη Μεγάλη Εβδομάδα και δύο μέρες πριν το Πάσχα αποφασίσαμε με την Αντιγόνη να κοντραριστούμε γι’ αυτήν την υπέροχη κατ’ εμέ Κυριακή. Η Θεσσαλονικιά φίλη μου δηλώνει ότι δεν είναι υπέρ των ημερών. Άλλωστε γνωρίζει από τώρα ότι θα καεί στην Κόλαση – μπουχαχα/σατανικό γέλιο. Εγώ πάλι, αν και δεν είμαι fan του αρνιού, λατρεύω το Πάσχα για πολλούς λόγους τους οποίους θα σας τους αραδιάσω σε λίγο. Για την ώρα θα δώσω το λόγο στο διαβολάκι μας για να μας πει γιατί δεν της αρέσει να σουβλίζει αρνάκι και να τσουγκρίζει αυγά.
Διαβολάκι… Όλο υπερβολές! (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)
Είναι από τις μεγαλύτερες – αν όχι Η μεγαλύτερη – περιόδους της Χριστιανοσύνης. Είναι η περίοδος όπου το χριστιανικό αίσθημα φτάνει στο ζενίθ του κι ο άνθρωπος ελπίζει η Ανάσταση του Κυρίου να φέρει φώτιση κι ελπίδα.
Κι όμως, εμένα αυτή η περίοδος… μου πέφτει βαριά!
Δε θα μιλήσω για την «τρέλα» που πιάνει τους περισσότερους για νηστεία και για συνεχή παρουσία στην λειτουργία της Εκκλησίας. Όταν άλλοι παλεύουν, για παράδειγμα, να ξεχωρίσουν τι νηστίσιμο μπορούν να φάνε, εγώ ακόμα και τη Μεγάλη Πέμπτη να τσακίζω σουβλάκια – ένας κεραυνός που ακούγεται για μένα είναι, μη φοβάστε! Φυσικά ποια είμαι εγώ για να κρίνω τους άλλους, εφ’ όσον όλα αυτά τους κάνουν να νιώθουν καλύτερα; Αλλά ΟΚ, αυτά τα «διαδικαστικά» της θρησκείας δε μπορώ να πω πως μπόρεσα και ποτέ να τα ακολουθήσω! ΚΙ όχι γιατί είμαι «διάολος», απλά δε τα νιώθω σαν κάτι που χρειάζομαι να το κάνω.
Η αλήθεια είναι πως πάντα αυτές τις μέρες, λόγω του κλίματος με το οποίο είναι συνυφασμένη η Βδομάδα των Παθών του Ιησού, νιώθω να επικρατεί μία αύρα… κατάθλιψης. Ναι, ξέρω, ίσως ακούγομαι υπερβολική. «Κατάθλιψη που θα αναστηθεί ο Χριστός;». Ναι, αλλά μέχρι αυτήν την ευλογημένη ώρα του «Χριστός Ανέστη» τι γίνεται; Ε, εγώ αυτό που νιώθω είναι να επικρατεί ένα κλίμα Μεγάλης Παρασκευής για έξι μέρες. Δε μπορώ, με αποδιοργανώνει.
Μαρία μου, να σου πω επίσης πως, ως παιδί της πόλης, το να σουβλίσω αρνί στο μπαλκόνι είναι κάπως δύσκολο! Οπότε καταφεύγουμε στα πιο «σύγχρονα» τεχνολογικά μέσα aka φούρνος. Τώρα, όσον αφορά το παραδοσιακό γεύμα της ημέρας με οβελία. Δεν ήμουν ούτε εγώ ποτέ fan του αρνιού και δε νομίζω να γίνω τώρα στα… γεράματα! Το κατσίκι, άντε, παίζει να του δώσω και μία ευκαιρία. Αλλά το αρνί… μπαααα!!! Συν του ότι έχω ζήσει κι εμπειρία «Πάσχα στο χωριό»… not good! Σίγουρα όχι κάτι που έχω νοσταλγήσει και δεν παίζει να γίνει και στο μέλλον! Θα μου πεις «μια μέρα το χρόνο είναι αυτή, δε σου λέει κανείς να τρως κάθε τόσο αμνοερίφια». Ε, γι’ αυτό και το κάνω «υπομονή». Για συκώτια και κοκορέτσια κλπ., ούτε λόγος, βέβαια. Τα αυγουλάκια, βέβαια, δε με χαλάνε! Ίσως να είναι και το μόνο έθιμο, μαζί με τη μαγειρίτσα, που μου αρέσει να τηρώ!
Το μόνο που μου αρέσει στο Πάσχα είναι η επάνοδος μίας πιο χαρούμενης διάθεσης. Από τη στιγμή που θα αναστηθεί, το «καταθλιπτικό» αυτό κλίμα μοιάζει να εξατμίζεται και κάπως επιστρέφει και το χαμόγελο στα χείλη των πιστών. Νιώθεις τη μέρα πιο γιορτινή, βρε παιδάκι μου, όπως και πρέπει να είναι.
Παρ’ όλα αυτά εγώ θα ευχηθώ από μεριά μου «Καλή Ανάσταση» από τη στήλη «Αντιγόνη Vs. Μαρία» κι όσο η Μαρία μας «αραδιάζει» τους λόγους που απολαμβάνει αυτήν την περίοδο, αφήνω τη… διαβολοουρίτσα μου να βγει και πάω να λειάνω τα κερατάκια μου και να δοκιμάσω την καινούρια μου τρίαινα!
Πόσο μου αρέσουν οι γιορτές! Yupiiiii! (από την Μαρία Παπουτσάκη)
Και όταν λέω γιορτές εννοώ όλες, αλλά μιας και μιλάμε για το Πάσχα και την Ανάσταση θα σου πω γιατί «τρελαίνομαι» γι’ αυτές που εσένα –σνομπ- δεν σου αρέσουν.
Το Πάσχα είναι μια γιορτή –όπως σωστά είπες και εσύ- που μας φέρνει όλους κοντά. Ξεχνάμε δουλειές, προβλήματα και την αναθεματισμένη κρίση και γινόμαστε όλοι ένα. Ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα, βλέπουμε περισσότερους συγγενείς και φίλους, γλεντάμε, τρώμε και ξεκουραζόμαστε. Θέλεις κι άλλους λόγους για να αγαπήσεις το Πάσχα;
Να σου πω την αλήθεια, ούτε εγώ είμαι πολύ της Εκκλησίας, αλλά είναι από τις λίγες φορές που νήστεψα. Δεν έπαθα και κάτι μωρέ που δεν έφαγα κρέας. Πιο πολύ μου στοίχισε η φέτα! Από κει και πέρα μπορείς να φας πολλά και ωραία φαγητά για μια βδομάδα. Bonus: Κάνεις και αποτοξίνωση. Άλλωστε από το Σάββατο που θα κοινωνήσεις –αν θες φυσικά- μπορείς να πέσεις με τα μούτρα στα σουβλάκια μέχρι να σκάσεις. Εγώ λογικά αυτό θα κάνω! :-P
Και γιατί παρακαλώ δεν σου αρέσει το Πάσχα στο χωριό; Εγώ που δεν έχω χωριό ή έστω κάπου ένα εξοχικό τρελαίνομαι για τέτοιες «μαζώξεις». Με κάνει να νοσταλγώ τα χρόνια που πήγαινα δημοτικό και βρισκόμασταν πάλι όλοι μαζί και σουβλίζαμε αρνί, τσουγγρίζαμε αυγά και ακούγαμε ελληνικούρες στο ράδιο. Ε, όσο να ‘ναι αυτό δεν υπάρχει πια και μου λείπει. Όλοι μεγάλωσαν και ξαφνικά ο καθένας φτιάχνει το δικό του πρόγραμμα. Βλακείες… Τίποτα δεν είναι σαν τις οικογενειακές συγκεντρώσεις. Το πιο πολύ γέλιο εκεί το ρίχνεις.
Το Πάσχα είναι μια καλή ευκαιρία επίσης για να ξεκουραστείς. Αυτοί που δουλεύουν ακόμα και τότε ξέρουν να εκτιμούν τις γιορτές και τις αργίες. Εμένα όσο αστείο και αν σου φαίνεται, αυτές οι γιορτές –Χριστούγεννα και Πάσχα- με κάνουν πιο ευάλωτη και τότε ως δια μαγείας όλα τα άσχημα εξαφανίζονται και το αίσθημα της συμφιλίωσης ακόμα και με άτομα που δεν γουστάρεις κυριαρχεί. Μας φέρνουν όλους κοντά!
Τέλος, θα ήθελα να σου πω και να σου τονίσω, ότι αν είχα τη δυνατότητα να πήγαινα σε ένα διαφορετικό μέρος της Ελλάδος κάθε Πάσχα θα το έκανα. Εκεί νιώθεις πραγματικά πως είναι μια Γιορτή με «Γ» κεφαλαίο! Τα ήθη και θα έθιμα κάθε τόπου είναι ξεχωριστά και αυτή είναι η μαγεία τους. Το αρνί και τα αυγά μπορεί να παραμένουν ίδια παρ’ όλα αυτά όμως η κάθε πόλη διαφέρει. Όπως στο Βροντάδο της Χίου που γίνεται ο κακός χαμός από τα βεγγαλικά και τα πυροτεχνήματα το βράδυ της Ανάστασης, αλλά και στις Μέτρες της Θράκης που τα παιδιά φτιάχνουν το ομοίωμα του Ιούδα και το περιφέρουν στα σπίτια, ζητώντας κλαδιά για να τον κάψουν την επομένη στον Επιτάφιο. Δεν είναι τέλεια όλα αυτά;
Εγώ θέλω να ευχηθώ σε όλους «Καλή Ανάσταση» και «Καλό Πάσχα» με υγεία και ευτυχία. Γιατί αν έχουμε αυτά τι άλλο θέλουμε;
-Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρία Παπουτσάκη , μπορείτε να διαβάσετε εδώ
-Περισσότερες πληροφορίες για την Αντιγόνη Αδαμοπούλου, μπορείτε να διαβάστε εδώ
