Υπάρχει μία φυλή στην Αφρική όπου την ημερομηνία γέννησης του παιδιού δεν την υπολογίζουν από με την μέρα σύλληψης, αλλά από την στιγμή που το παιδί “μπήκε” στο μυαλό της γυναίκας, μέλλουσας μητέρας. Όταν μία γυναίκα αποφασίζει ότι θέλει να αποκτήσει παιδί, κάθεται κάτω από ένα δέντρο, μόνη της, και αφουγκράζεται τους ήχους της φύσης, μέχρι να “ακούσει” το τραγούδι του παιδιού που θέλει να έρθει. Στη συνέχεια πηγαίνει στον άνδρα που έχει επιλέξει ως πάτερα και του μαθαίνει το τραγούδι.
Κάνουν έρωτα προκειμένου να “συλλάβει” κανονικά και παράλληλα τραγουδούν αυτό το μουσικό κομμάτι, για να το “προσκαλέσουν”.
Και όταν τελικά μένει έγκυος η γυναίκα, διδάσκει αυτό το τραγούδι και στις συμπατριώτισσες της που θα τη βοηθήσουν κατά τη γέννα, προκειμένου να το τραγουδούν την ώρα του “τοκετού”. Αλλά το μαθαίνουν και τα υπόλοιπα μέλη της φυλής, οπότε αν μεγαλώνοντας το παιδί πέσει και χτυπήσει, να το βοηθήσουν με αυτόν τον σκοπό.
Είναι ένας τρόπος να τον τιμούν όταν όλοι το γνωρίζουν, είναι ο τρόπος για να δένονται..
Αλλά υπάρχει κι ακόμα ένας λόγος για να το πουν αυτό το τραγούδι και δεν είναι άλλος από το να “τιμωρήσουν” με έναν δικό τους τρόπο… Υπενθυμίζοντάς του τη θέση του στη φυλή, όταν έχει διαπράξει ένα έγκλημα. Το βάζουν στη μέση ενός κύκλου, γύρω του τα υπόλοιπα μέλη και του τραγουδούν. Αναγνωρίζουν ότι το λάθος διορθώνεται, φέρνοντας το σε επαφή με τις ρίζες του… με την κοιλιά της μητέρας του, με τη Γη.
Και στο γάμο του, στην ένωσή του με το αγαπημένο του πρόσωπο…πάλι τότε θα ακουστεί το τραγούδι..
Αλλά και πριν την τελευταία του πνοή, όλο το χωριό θα είναι γύρω του…για να το αποχαιρετά με τους ήχους που ήρθε σε αυτό τον κόσμο.
Τελετουργίες γεμάτες αγάπη, αλληλεγγύη… μίας διαδικασίας τόσο μακριά απο τα δικά μας δεδομένα, που αν το καλοσκεφτούμε είναι τόσο φυσική, αλλά καθόλου φυσιολογική για τη ζωή στη Δύση….
Πηγή: εδώ
