από την Ελένη Πλαβούκου, δημοσιογράφο
Τι να ψωνίσεις για να φας με ένα δεκάευρω εσύ και μια παρέα μεταναστών που ο δουλέμπορος σε άφησε σ αυτή την χώρα που τώρα στριμώχνεται κι αυτή και οι κάτοικοί της; Και είσαι και σκουρόχρωμος και για κάποιους κατά τεκμήριο κλέφτης, είτε της υποπληρωμένης θέσης εργασίας που ούτως ή άλλως δεν θα διεκδικούσε αλλά δεν θέλει να την έχεις και εσύ, είτε των αγαθών των γύρω…
Είμαι στο σούπερ μάρκετ το Σάββατο το μεσημεράκι και στο ταμείο δύο καρότσια μπροστά προηγείται ένας 30χρονος μάλλον Πακιστανός. Η κυρία στο ταμείο καμιά 40ριά χρονών ή και παραπάνω όταν αρχίζει να περνάει τα ψώνια του, ένα ψωμί, ένα κιλό πιπεριές, γάλα, γιαούρτι και μία πλαστική τσάντα με καμιά δεκαριά ντομάτες ,δείχνει υπερβάλλοντα ζήλο στον έλεγχο τους και της φαίνεται ότι οι ντομάτες είναι πιο βαριές από ότι δείχνει το barcode. Με μάλλον προσβλητικό τρόπο το αμφισβητεί μπροστά σε όλους και φωνάζει τον υπεύθυνο για να τις ξαναζυγίσει. Και επιβεβαιώνεται . Αποδεικνύεται περίτρανα ότι έχει προσθέσει ο σκουρόχρωμος πελάτης 3 ντομάτες ακόμα μετά το ζύγισμα ,περίπου ένα κιλό και επιβαρύνεται ο λογαριασμός κατά 1,69 ευρώ ποσό που απαιτούν υπεύθυνος και ταμίας με φανερά πλέον προσβλητικό τρόπο.
Παίρνει κάποια δευτερόλεπτα για να αντιληφθούμε το τι γίνεται γιατί ως γνωστόν κανείς δεν προσέχει τον διπλανό του στο σούπερ μάρκετ, συνήθως κοιτάζει το καρότσι του ελέγχοντας αν πήρε όλα όσα είχε προγραμματίσει.
Η φασαρία όμως αποσπά την προσοχή όλων και βλέπουμε τον αμήχανο εργάτη με το σκούρο δέρμα να κοιτάζει το μοναδικό δεκάευρω που έχει διπλωμένο στα χέρια του χωρίς πορτοφόλι, βλέπει ότι ο λογαριασμός είναι 11,30 ευρώ πλέον και ντροπιασμένος τις αφήνει για να φύγει. Ευτυχώς η ηλικιωμένη κυρία που ήταν αμέσως μετά ζήτησε χαμηλόφωνα να επιβαρυνθεί το 1,30 ευρώ στον λογαριασμό της και ο σκουρόχρωμος εργάτης ψέλισε ένα ευχαριστώ με κατεβασμένα μάτια και φανερή ντροπή και , έτρεξε, κυριολεκτικά έτρεξε για να πάρει το ποδήλατό του που είχε αφήσει ακριβώς μπροστά από την γυάλινη έξοδο και να εξαφανιστεί, αλλά η ταμίας συνέχισε να διαλαλεί το δίκιο της.
Έσωσε το σούπερ μάρκετ από 1,69 ευρώ που θα είχε καρπωθεί ο σύγχρονος Γιάννης Αγιάννης.δεν ήταν και λίγο…. Επιζητούσε μάταια ευτυχώς και επιβράβευση και ξαφνιάστηκε που κανείς δεν θέλησε να της συμπαρασταθεί να την υποστηρίξει όχι γιατί δεν ήταν παράνομο αυτό που έγινε αλλά για τον τρόπο που έγινε.Για τον υπερβάλλοντα ζήλο προστασίας της περιουσίας του σούπερ μάρκετ που επέδειξε απέναντι στον πεινασμένο…που σήμερα ήταν αυτός και αύριο ποιός ξέρει….λες και φταίει αυτός ο δόλιος για τον φτωχό τόπο που γεννήθηκε που τον έκανε μετανάστη για ένα κομμάτι ψωμί και κλέφτη μπροστά σε όλους για 3 ντομάτες…
Η ίδια ταμίας βέβαια δεν έδειξε την ίδια επιμέλεια στους επόμενους πελάτες με το λευκό δέρμα…
