Οι περισσότεροι γονείς, αλλά και συγγενείς, φίλοι και αγαπημένοι λατρεύουν να κάνουν δώρα στα παιδιά και απολαμβάνουν πολύ το χαμόγελο και την ευχαρίστηση στα παιδικά προσωπάκια όταν τα ανοίγουν.
Υπάρχει, όμως, όριο σε αυτό; Πόσα δώρα αντέχει ένα παιδί για να μην αλλάξει; Πόσο μπορεί να κακομάθει και να αλλοιώσει το χαρακτήρα ενός παιδιού μια πληθώρα δώρων;
Οι γονείς θεωρούν συχνά ότι το να κάνουν δώρα είναι μία ένδειξη της αγάπης που νιώθουν. Πολλοί τείνουν να συγχέουν την αγάπη με την προσφορά δώρων. Τι γίνεται όμως σήμερα που οι γονείς δεν είναι σε θέση να εκπληρώσουν κάθε υλική επιθυμία των παιδιών τους και να τους κάνουν τακτικά δώρα; Πρέπει να ανησυχούν; Η απάντηση είναι πως όχι.
Αρκετά συχνά βλέπουμε γονείς να νιώθουν ενοχές και ανεπάρκεια όταν δεν μπορούν να προσφέρουν πληθώρα δώρων στα παιδιά τους. Όμως είναι σημαντικό να καταλάβουν οι ίδιοι, αλλά και να το εξηγήσουν στα παιδιά τους, ότι οι σημαντικότερες ανάγκες του ανθρώπου δεν είναι υλικές. Πιο σημαντικές αξίες είναι αυτές της αγάπης, της τρυφερότητας, της κατανόησης και φυσικά, της καθημερινής πολύωρης και ποιοτικής παρουσίας των γονιών στην ζωή των παιδιών τους.
Η τακτική της εξαγοράς των συναισθημάτων και της εύνοιας ενός παιδιού μέσω των συνεχών δώρων, είναι δυνατό να αλλοιώσει το χαρακτήρα του και να το οδηγήσει σε λανθασμένες σκέψεις για τη ζωή και την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, μπορεί ένα παιδί που έχει μάθει να λαμβάνει συνεχώς δώρα να καταλήξει να θεωρεί ότι η μόνη ένδειξη αγάπης και αφοσίωσης είναι μέσω των δώρων, και κυρίως, των ακριβών δώρων. Κάνοντας συνεχώς και χωρίς ιδιαίτερο λόγο δώρα στα παιδιά, το μόνο που μπορούμε να επιτύχουμε είναι να μην μπορούν να αντιληφθούν τη χειρονομία και τη συμβολική προσφορά, αλλά να «κοιτούν τον κάθε επισκέπτη ή φίλο στα χέρια».
Τα δώρα πρέπει να προσφέρονται με φειδώ και σε συγκεκριμένες περιστάσεις που το επιβάλλουν. Δεν βοηθά τα παιδιά αν λαμβάνουν δώρα ως επιβράβευση για κάτι που πέτυχαν.
Ένα λάθος που κάνουν συχνά οι χωρισμένοι γονείς είναι να κάνουν συχνά και πολλά δώρα στα παιδιά τους, για να κερδίσουν με αυτό τον τρόπο την αγάπη και την εύνοιά τους, αλλά και να υπερέχουν έναντι του άλλου γονιού. Ωστόσο, συνήθως αυτό γίνεται για το δικό τους καλό και όχι για το καλό των παιδιών τους.
Αν δεν είναι πρόθεσή μας να κακομάθουμε ένα παιδί, καλό θα ήταν να του επιτρέπουμε να εκφράζει τις επιθυμίες του, αλλά να μην τις ικανοποιούμε όλες άμεσα. Πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν είναι υποχρέωση των γονιών να ικανοποιούν οτιδήποτε κι αν σκεφτεί και να του κάνουν συνεχώς δώρα. Αυτό θα το βοηθήσει να είναι πιο δυνατό και να αποδέχεται την πραγματικότητα χωρίς να νιώθει δυστυχισμένο, ακόμη κι αν τα πράγματα δεν γίνονται όπως τα θέλει.
Ένα δώρο δίνει χαρά στα παιδιά και καλό είναι να γίνονται πολλές φορές αποδέκτες δώρων κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Είναι σημαντικό να μάθει όμως να αντιλαμβάνεται ότι το δώρο είναι μία συμβολική κίνηση αγάπης και όχι προαπαιτούμενο για να συμπαθήσει ή να αποδεχθεί ένα άτομο στη ζωή του.
