από την Ιωάννα Χαλάτση– αρχιτέκτων*
Η Art Nouveau αποτελεί ένα σημαντικό κίνημα που εκδηλώθηκε στις εικαστικές τέχνες και στην αρχιτεκτονική. Αναπτύχθηκε κυρίως κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα σε διάφορες χώρες. Χρησιμοποιώντας φυτικά ή ζωικά διακοσμητικά μοτίβα και εμπλουτίζοντας τα κτίρια με περίτεχνα σχήματα, η Art Nouveau κατόρθωσε να προσφέρει μια νέα αισθητική προσέγγιση στην αρχιτεκτονική, υπερασπίζοντας την κατασκευαστική κομψότητα.
Ο Antoni Gaudi (1852-1926) θεωρήθηκε δικαίως η αρχιτεκτονική ιδιοφυΐα της Art Nouveau. Τα έργα του δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα στη Βαρκελώνη και αποτελούν πόλο έλξης για επισκέπτες και μελετητές. Η σχέση του Gaudi με τη φύση ήταν εκείνη που τον ενέπνεε πάντα για τις καμπύλες μορφές, την πολυχρωμία και τα διακοσμητικά μοτίβα που ενσωμάτωνε στα κτίρια του.
Ο ίδιος θεωρούσε πως η αρχιτεκτονική είναι μια σύνθεση τεχνών και πως ο αρχιτέκτονας οφείλει να είναι και ζωγράφος και γλύπτης. Αν και τα κτίρια του φαίνονται υπερβολικά και πολυδάπανα, στην πραγματικότητα προτιμούσε να χρησιμοποιεί καθημερινά υλικά, όπως χρωματιστά σπασμένα κεραμικά πλακάκια μηδαμινής αξίας, στα οποία είχε παράδοση η Βαρκελώνη.
Η Casa Batllo (1904-1906) δίνει την αίσθηση της απαλής και εύπλαστης μορφής, από την πρώτη στιγμή που την αντικρίζει ο επισκέπτης. Οι ισχυρές κολόνες, που μοιάζουν σαν πόδια γιγάντιου ελέφαντα, είναι το πρώτο πράγμα που προσέχει ο περαστικός. Η πρόσοψη επεκτείνεται με μικρά, κομψά μπαλκόνια, τα οποία φαίνονται να κρέμονται σαν φωλιές πουλιών. Η όψη δεν είναι επίπεδη αλλά στρογγυλεμένη από ένα ελαφρύ κυματισμό, παραπέμποντας στο λείο δέρμα κάποιου θαλάσσιου ερπετού.
Από την άλλη, η οροφή της κατοικίας αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σχετικά με το πώς οραματιζόταν ο Gaudi τις οροφές των σπιτιών. Περιβάλλεται από μία πριονωτή γραμμή, όμοια με τη ραχοκοκαλιά ενός γιγαντιαίου δεινοσαύρου κι αναδεικνύεται σε έναν υπαίθριο χώρο τέχνης και αναψυχής.
Η Casa Mila (1906-1910) είναι περισσότερο γνωστή στους Ισπανούς ως “La Pedrera”, που σημαίνει λατομείο. Ο χαρακτηρισμός αυτός της αποδόθηκε εξαιτίας της κυματιστής μορφής της πρόσοψης, η οποία θυμίζει τις πτυχές που σχηματίζονται από τον άνεμο πάνω στην ψιλή άμμο της θάλασσας.
Αναμφισβήτητα, όμως, το αριστούργημα του Antoni Gaudi θεωρείται η Sagrada Familia (1883–). Χρειάστηκε ένας ολόκληρος αιώνας για να ολοκληρωθεί, ωστόσο ακόμα και σήμερα οι εξωτερικοί τοίχοι υπάρχουν σε πρωταρχικό στάδιο. Από μακριά ξεχωρίζουν οι δώδεκα πύργοι της εκκλησίας, οι οποίοι λεπταίνουν σταδιακά προς την κορυφή και φέρουν ο καθένας τους από μία “κορώνα”.
Στην πραγματικότητα, ο Gaudi ήθελε να δημιουργήσει τη Sagrada Familia ως μια αλληγορία με αναφορά στο χριστιανισμό. Πέρα από το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει το έργο, κάθε στοιχείο της εκκλησίας έχει και μια δεύτερη, συμβολική σημασία. Ο Gaudi τοποθέτησε στο κέντρο το βωμό με την κυρίως σπείρα και το μεγάλο σταυρό, που συμβολίζει τον Χριστό, ενώ αφιέρωσε κάθε έναν από τους πύργους σε έναν από τους δώδεκα Αποστόλους. Ένας “δάσος” από κολόνες, που διακλαδίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις προσδίδοντας κατασκευαστική κομψότητα, στηρίζουν τη Sagrada Familia εκεί όπου ανήκει: στα ύψη…
*Περισσότερες πληροφορίες για τους pro.plus.ma arkitektones μπορείτε να διαβάσετε και πατώντας εδώ
Επίσης μπορείτε να κάνετε like στη σελίδα τους στο facebook http://www.facebook.com/pro.plus.ma.arkitektones?fref=ts
