Είναι τόσο όμορφο να ζεις μέσα στον δικό σου άψογο κόσμο που μπορεί στη πραγματικότητα να μην είναι καθόλου τέλειος, αλλά μέσα στο κεφάλι σου έχει τις διαστάσεις που τείνουν προς τα εκεί. «Δεν λείπουν και πολλά και ό, τι και αν λείπει με λίγη καλή διάθεση , μία μεζούρα θετικής σκέψης και μία κούπα του τσαγιού αισιοδοξίας, θα το κατακτήσεις! Ναι, ναι, ναι , θα το κατακτήσεις, αυτό επιβάλλει η εποχή, αισιοδοξία! ( και αυτή η σπαστική φωνή μέσα στο κεφάλι σου που δεν λέει να σταματήσει να μιλάει) Δεν θα το βάλουμε κάτω με τίποτα! Θα είμαστε αισιόδοξοι, θα κοιτάμε μπροστά, (τόσο μπροστά που το σημερινό μας χάλι θα είναι σαν να μην υπάρχει).» «Τι πάει να πει δεν θέλετε να βγείτε από το κρεβάτι σας και να δείτε άνθρωπο! Τι δεν θέλετε να μιλήσετε σε κανέναν; Αποκλείεται, θα μιλήσετε, θα είστε ευγενικές, χαρούμενες, χαριτωμένες…»
Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι θέλετε να βρείτε εκείνη την φωνούλα μέσα σας που μιλάει, μιλάει, είναι προγραμματισμένη να συμπεριφέρεται με ένα τρόπο και να σας καταπιέζει και δεν σταματάει πότε; Να είναι εκεί μονίμως και να σας υποδεικνύει το κάθε τι. Εσείς να επιμένετε ότι αυτό το αόρατο τέρας μία μέρα θα το σκοτώσετε και θα κάνετε εκείνο που θέλετε και όμως, τελικά… τίποτα.
Είναι οι δύο εαυτοί που συγκρούονται σε καίριες στιγμές τις ζωής σας και πάντα αναρωτιέστε γιατί αφήσατε να νικήσει εκείνος που ουσιαστικά θέλατε να χάσει. Έτσι αυτή η φωνούλα όταν είναι φορές που θέλετε να μείνετε στο κόσμο σας έρχεται και σας προσγειώνει με μανία και απότομα στη πραγματικότητα, τρίβοντας στο πρόσωπο πώς είναι τα πράγματα. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι ενώ είστε μέσα στην πραγματικότητα και στη μιζέρια σας και έτοιμοι να παραιτηθείτε από οποιαδήποτε προσπάθεια, τότε έρχεται με ένα ουτοπικό χαμόγελο για να σας πει ότι αν το παλέψετε θα τα καταφέρετε, αρκεί να σκέφτεστε θετικά!
Αν δείτε τα πράγματα με ψυχραιμία θα καταλάβετε το διπολικό της κατάστασης και το γεγονός ότι ο εαυτός σας προσπαθεί να σας σώσει τη μία από την κατάθλιψη και την άλλη από την υπεραισιοδοξία. Στη περίπτωση που σας αναγκάζει να μην κάνετε πράγματα , είναι απλά ο ηθικός εαυτός σας που έχει μπλοκάρει και πάλι τον αυθόρμητο και εσείς βρίσκεστε λίγο μετά να μετανιώνετε για αυτά που δεν κάνατε.
Όλοι έχουμε τόσες πλευρές που αν καθίσουμε και τις ψάξουμε ή τις αναλύσουμε μόνοι μας νομίζω ότι θα σαλτάρουμε. Επίσης βρίσκω εντελώς τραγικό, συνεχώς να υπάκουμε σε μία φωνή ηθικής και καθωσπρεπισμού που μας επιβάλουμε από φόβο. Δεν έχω την απάντηση του τι είναι σωστό και τι λάθος , δεν είμαι ειδική, αλλά έχω κουραστεί να μετανιώνω για όλα εκείνα που ήθελα να πω και δεν είπα. Γιατί ξέρω πως όταν έλεγα πραγματικά αυτό που έβγαινε από μέσα μου και δεν το κρατούσα, όταν γύριζα σπίτι μου ένιωθα πολύ καλύτερα και πολύ πιο ανάλαφρη. Ξέρω επίσης ότι τις φορές που έκανα εκείνο που ήθελα εγώ και όχι η λογική μου, ήμουν πολύ πιο χαρούμενη και ο εαυτός μου πολύ περήφανος για μένα και εκείνη η φωνούλα δεν ακουγόταν καθόλου, δεν την άφηνα να μιλήσει ούτε για ένα «γεια».
Το κέρδος ήταν τουλάχιστον η χαρά του να πω αυτό που ήθελα, τη στιγμή και στον άνθρωπο που ήθελα και αυτό ήταν ανεκτίμητο! Φυσικά όχι χωρίς την σκέψη για την συνέπεια των πράξεων και μου, αλλά με την ελευθέρια της επιλογής για την πράξη μου χωρίς τον φόβο και την όποια δέσμευση. Δεν έχετε πάρα να το δοκιμάσετε! Εξάλλου δεν είμαι πάντα τόσο θαρραλέα, τέτοιες στιγμές συμβαίνουν σπάνια, για αυτό και όταν συμβαίνουν τουλάχιστον ας χαιρόμαστε ότι τα καταφέραμε.
