Οι φωτογραφίες βρέχονται δίπλα στο κανάλι Saint Martin,από τη Λίνα Γριβογιάννη

Το νερό είναι από τα όμορφα φυσικά στοιχεία που υπάρχουν στη γη, με έναν ήχο του είναι μοναδικό και τόσο ιδιαίτερο.

Η φωτογραφία είναι ένας υπέροχος τρόπος έκφρασης και ο μόνη μορφή τέχνης που μπορεί να δείξει μία εικόνα ακριβώς όπως είναι. ….Όταν λοιπόν ένας φωτογράφος επιλέγει να «βουτήξει» ανθρώπους στο νερό και να τους απαθανατίσει την στιγμή ακριβώς που κλείνουν τα μάτια και μπαίνουν στο υγρό στοιχείο, τότε το αποτέλεσμα είναι θεαματικό. Δείτε και μόνοι σας…


Ο φωτογράφος Alban Grosdidier εμπνεύστηκε και έφτιαξε μία σειρά φωτογραφιών με τίτλο «Get out of the water: summer is over» και τις ανάρτησε στην όχθη του Σηκουάνα στο Παρίσι, όπου ζει και σπουδάζει. Οι φωτογραφίες είναι άλλοτε τσαλακωμένες, άλλοτε σκισμένες, όμως τόσο φυσικές που είσαι απόλυτα σίγουρος ότι το νερό θα ξεχυθεί από μέσα και θα σε βρέξει.

Τα πρόσωπα δείχνουν σα να κοιμούνται ή να πνίγονται.

Η επιλογή του ασπρόμαυρου φιλμ είναι καταλυτική και κοιτώντας τις φωτογραφίες σκέφτομαι ότι δεν θα μπορούσαν να είναι τίποτα άλλο εκτός από ασπρόμαυρες.


«Πότε ήταν η τελευταία φόρα που βουτήξατε το κεφάλι σας κάτω από το νερό μόνο και μόνο για να απολαύσετε μερικά δευτερόλεπτα πλήρους ανυπαρξίας; Ή αν όχι για αυτό μόνο και μόνο για να πάρετε μία βαθιά ανάσα;» Αυτός είναι ο σκοπός της έκθεσης αυτής του Alban. Για έναν φωτογράφο που είναι μόλις 22 ετών και κάνει τις σπουδές του στο ESAG Penninghen, ο πνιγμός είναι ένα από τα τέλεια εκτελεσθέντα έργα του. Δείχνει πόσο πραγματικά ενδιαφέρεται για το κοινωνικό αντανακλαστικό από την πλευρά του graphic design και χρησιμοποιεί τη φωτογραφία σαν μέσο για να εκφράσει τα εσωτερικά του συναισθήματα.
«Ενδιαφέρομαι πάντα για τα κοινωνικά γεγονότα. Πιστεύω ότι η τέχνη του δρόμου είναι απλώς ένας τρόπος για να εμπλουτιστεί η έννοια ενός κομματιού της τέχνης, οπότε υποθέτω ότι το μόνο που θα ήθελα ήταν για τους ανθρώπους να σταματήσουν μπροστά του και να αναρωτηθούν «γιατί;». Με αυτό τον τρόπο η πόλη μπορεί να γίνει πεδίο του παιχνιδιού μου, γι’ αυτό αποφάσισα να εργαστώ πάνω σε αύτη την ιδέα. Εκτός αυτού, ποίος δεν αισθάνθηκε να «πνίγεται» ή να «πνίγηκε» στη δική του πόλη;»


«Μέσα όμως στις φωτογραφίες υπάρχει και ένα σημασιολογικό παιχνίδι, «ο πνιγμός» κοντά σε αυτόν το θρυλικό πόταμο που είναι στημένη ή έκθεση (Σηκουάνας), που διασχίζει την καρδία του Παρισιού και ήταν επίσης μία καλή ευκαιρία για μένα να εκθέσω τη δουλειά μου».

Το πρώτο μέρος της έκθεσης παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2012 και το δεύτερο μέρος τον Ιούλιο του 2012 (και συνεχίζεται ακόμα) στο κανάλι Saint Martin. Το αποτέλεσμα για ακόμη μία φορά ήταν αναδιαμορφωμένο και συχνά οι φωτογραφίες βρέχονται από τη βροχή, αποκαλύπτοντας μία ακόμη πιο παιχνιδιάρικη και ιδιαίτερη πλευρά αυτής της καλλιτεχνικής πρωτότυπης ιδέας. Τα σκισμένα κομμάτια των φωτογραφιών κυριαρχούν την περιοχή, είναι μέρος της, παρέχουν πλέον την αίσθηση της αλληλεπίδρασης και της συμμετοχής στο τοπίο.

«Έχω παρουσιάσει το δεύτερο μέρος της έκθεσης για μία βροχερή ήμερα, επειδή η παρουσία της βροχής, έχει ένα σωματικό αποτύπωμα. Έχει επιπτώσεις στις φωτογραφίες, αντανακλώντας ηθικές συνέπειές για τους ανθρώπους που σε βροχερές πόλεις.» Να μία οπτική που ίσως να μην είχαμε σκεφτεί σχετικά με τους πόλεις που έχουν πολύ βροχερό καιρό και τους ανθρώπους που ζουν εκεί.

Πηγή:yatzer.com

You may also like