Καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Και καλό μας μήνα, καλοκαιρινό και ξένοιαστο – έστω στα όρια του εφικτού!
Το καλοκαίρι για πολλούς από εμάς συνδέεται άρρηκτα και με τη συντροφιά ενός βιβλίου στη θάλασσα. Ευκαιρία, λοιπόν, να γνωρίσουμε ταινίες που βασίστηκαν σε βιβλία. Κι απόψε λέω να κάνω την αρχή με ένα από τα κλασσικά θρίλερ του Alfred Hitchcock, το οποίο προ ημερών ανακάλυψα πως κι αυτό βασίζεται σε βιβλίο.
Η Melanie (Tippi Hedren) είναι μία νεαρή κοσμική με ιδιαίτερη «κλίση» στις φάρσες που γνωρίζει το δικηγόρο Mitch Brenner (Rod Taylor) στο Σαν Φρανσίσκο και προκειμένου να του κάνει μία έκπληξη, καταλήγει σε μία μικρή πόλη της Βόρειας Καλιφόρνια. Όταν ένας γλάρος τη χτυπήσει στο κεφάλι ο Mitch θα της προτείνει να δειπνήσει μαζί με την οικογένειά της. Θα γνωρίσει τη μητέρα του, Lydia (Jessica Tandy), η οποία εμφανώς την αντιμετωπίζει με καχυποψία και τη μικρότερη αδερφή του, την Cathy (Veronica Cartwright). Σύντομα, όμως, αυτή η ευχάριστη ατμόσφαιρα διαλύεται όταν σμήνη πουλιών ξεκινούν να επιτίθενται στους κατοίκους της πόλης. Κοράκια ορμούν στο σχολείο, γλάροι απομακρύνονται από τη θάλασσα για να κάνουν εφόδους, γενικότερα όλα τα πτηνά παρουσιάζουν περίεργη και κυρίως επιθετική συμπεριφορά προς τον άνθρωπο. Σε σημείο που όλοι αντιλαμβάνονται πως πρέπει να πάρουν μέτρα για την επιβίωσή τους.
Η ταινία του Alfred Hitchcock είναι εμπνευσμένη από την ιστορία της Daphne du Maurier (βλ. «Rebecca»), με το σενάριο να έχει αναλάβει ο Evan Hunter. Αν και παρουσιάζονται αρκετές διαφορές ανάμεσα στο κείμενο και την ταινία (στην ιστορία της du Maurier η δράση εξελίσσεται σε μία μικρή πόλη των ακτών της Κορνουάλης και πρωταγωνιστής είναι ο Nat Hocken, ένας τραυματίας πολέμου), η γενική δομή του θέματος παραμένει αμετάβλητη, εστιάζοντας στην τρομακτική συμπεριφορά των πουλιών.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι από τα θρίλερ του Hitchcock που έχει μία μικρή ιδέα… «splatter» – εκτός αν έρχεται στο νου σας κάποια άλλη ταινία του που είχε τόσο αίμα. ΟΚ, όχι όπως στο «Scream», αλλά είχε αρκετούτσικο για τα δεδομένα της εποχής! Παρ’ όλα αυτά δεν έλειπαν τα στοιχεία που κάνουν τα έργα του Hitchcock μοναδικά στο είδος του, που είναι το «χτίσιμο» της αγωνίας κι η δημιουργία ενός αναπάντεχου «κακού» πρωταγωνιστή. Μία ταινία με πρωταγωνιστές μανιασμένα πουλιά επιτίθενται στον κοσμάκη θα θεωρείτο σήμερα B-movie, ο Hitchcock καταφέρνει και την κάνει μία από τις πιο αριστοτεχνικές ταινίες τρόμου. Ή μήπως εσάς δε θα σας σηκωθεί η τρίχα, νομίζετε, όταν θα αρχίσουν να μαζεύονται τα πουλιά καταστρώνοντας την επόμενη επίθεσή τους; Ακόμα κι η πλήρης έλλειψη μουσικής (με μόνες εξαιρέσεις μία σκηνή όπου η Tippi Hedren παίζει πιάνο και μία στο σχολείο όπου τραγουδούν τα παιδιά), μόνο οι ήχοι των πουλιών που επιτίθενται, είναι ικανή να κάνει τις αισθήσεις του θεατή να βαρέσουν «κόκκινο».
Επιγραμματικά, νομίζω πως η αποψινή βραδιά «σηκώνει» λίγη ατμόσφαιρα Hitchcock. Τουλάχιστον εμένα, μια που μάλλον η προχθεσινή πανσέληνος έχει και… μεθεόρτια! :P
Πρωταγωνιστούν: Tippi Hedren, Rod Taylor, Jessica Tandy, Veronica Cartwright, Suzanne Pleshette κ.α.
