Όταν η λυρική τέχνη συναντά… τη μόδα

Μια ιδιαίτερη παράσταση, με την οποία η λυρική τέχνη συναντά τη μόδα, παρουσιάζεται στις σκάλες της εισόδου του θεάτρου Ολύμπια. Λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του γεγονότος, καθώς και των ειδικών τεχνικών απαιτήσεων, η παράσταση μεταδίδεται ζωντανά στην κινηματογραφικών διαστάσεων οθόνη της αίθουσας «Μαρία Κάλλας» του Θεάτρου Ολύμπια, μιας και ο αριθμός των θέσεων στην είσοδο του θεάτρου είναι εξαιρετικά περιορισμένος.

Δεν πρόκειται για επίδειξη μόδας, κατά την οποία η όπερα συνοδεύει την παρέλαση των μοντέλων. Δεν πρόκειται ούτε για συναυλία, όπου η ντίβα εντυπωσιάζει (και) με δημιουργίες υψηλής ραπτικής. Με σημείο εκκίνησης την τρέλα -μοτίβο επαναλαμβανόμενο στην όπερα-, η παράσταση «La Follia» επιχειρεί να συνδυάσει το λυρικό θέατρο με τη μόδα, με τρόπο ισότιμο και δημιουργικό προχωρώντας πέρα από τα προφανή, προκειμένου να υπογραμμίσει το σύγχρονο χαρακτήρα και τις πολλές δυνατότητες σύγκλισης των δύο κόσμων.

Τα τελευταία χρόνια η όπερα και η μόδα είναι δύο κόσμοι που όλο και περισσότερο έρχονται ο ένας κοντά στον άλλο. Το γεγονός ότι ο ένας μετά τον άλλο οι κορυφαίοι σχεδιαστές (Αρμάνι, Μισόνι, Γκαλιάνο, Πράντα, Λάγκερφελντ, Ουνγκαρό, Αλάια κ.ά.) «υποκύπτουν» στο λυρικό θέατρο, ντύνοντας ορισμένες από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις των δύο τελευταίων δεκαετιών στις μεγαλύτερες όπερες του κόσμου (Σκάλα, Μετροπόλιταν, Κόβεντ Γκάρντεν κ.α.) είναι μία μόνο, η πιο προφανής, ίσως, παράμετρος. Από την άλλη, η μόδα προσεγγίζει όλο και περισσότερο τη θεατρική και τη σκηνική πράξη, αφού τα τελευταία χρόνια μετακινείται όλο και περισσότερο προς το «σόου» από πλευράς παρουσίασης (αντί της κλασικής πασαρέλας) και προς το «κοστούμι» από πλευράς έμπνευσης (παραμερίζοντας το δόγμα «κανονικά ρούχα για κανονικές γυναίκες»).

Μέσα από διάσημες σκηνές όπερας και άριες των Πουτσίνι, Μασνέ, Ντονιτσέττι κ.ά., οι οποίες συνδέονται με σύντομα οργανικά «διαλείμματα» με συνθέσεις μεταξύ άλλων των Ντεμπυσσύ, Σούμαν και Βέμπερ, η τρέλα -με την ευρεία έννοια της ακραίας συναισθηματικής αντίδρασης- είναι παρούσα μέσα από όλες τις εκφάνσεις της: η τρέλα του έρωτα, της απόγνωσης, του πόνου, της χαράς, της εξουσίας, της ματαιοδοξίας. Σε έναν απρόσμενο χώρο ο οποίος χρησιμοποιείται για πρώτη φορά για τους σκοπούς της παράστασης, τις σκάλες της εισόδου και το «μπαλκόνι» του Θεάτρου Ολύμπια, ο σχεδιαστής Δημήτρης Ντάσσιος και μια πλειάδα καλλιτεχνών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής δημιουργούν ένα πρωτότυπο θέαμα όπου η όπερα και η μόδα πειραματίζονται και συγκλίνουν κάνοντας ένα βήμα παραπέρα στην εκλεκτική, ούτως ή άλλως, συγγένειά τους… Με έναν απρόσμενο συνδυασμό νέων δημιουργιών του Ντάσσιου με κοστούμια και αντικείμενα από το βεστιάριο της ΕΛΣ επιχειρείται να καταδειχτεί το πώς κάποια κοστούμια, ιδωμένα με έναν τρόπο διαφορετικό και πρωτότυπο, μπορούν να αποτελέσουν μοντέλα υψηλής ραπτικής.

 

Ιδέα-σύλληψη: Ίσμα Τουλάτου
Σκηνοθεσία-Εικαστική επιμέλεια-Φωτισμοί: Δημήτρης Ντάσσιος

Πηγή: http://www.elculture.gr