To Oozora έχει ίσως το πιο παράξενο, ηχητικά αν μη τι άλλο, όνομα εστιατορίου στην Αθήνα.Το είχα τοποθετήσει στην κορυφή της αντίστοιχης προσωπικής μου λίστας, μια από τις αρκετές σουρεαλιστικά παράξενες λίστες που βρίσκονται παγιδευμένες στις έλικες του εγκεφάλου μου, στο πρώτο κάλεσμα που μας είχαν κάνει προ διετίας, με το άνοιγμά του σχεδόν.
Είχαμε πάει για να δοκιμάσουμε την ιαπωνική του κουζίνα ή μάλλον, έναν fusion γαστρονομικό αρραβώνα Νοτίου Αμερικής με την Χώρα του Ανατέλοντος. Αυτό με βοήθησε στην αναζήτηση της ρίζας την ονομασίας του.
«Oozora» σημαίνει στα ιαπωνικά Μεγάλος Ουρανός. Ποιητικότατο. όπως ήταν προφανές ενέπνευσε και την Κ Studio για να δημιουργήσει μια από τις εντυπωσιακότερες οροφές που έχω δει: κλιμακωτές πλάκες από MDF φυτεύουν πάνω από το κεφάλι σου έναν νοερό, γεωμετρικό ιαπωνικό κήπο. Ξέρω πως παίρνω αρκετές λεκτικές ελευθερίες με μια τέτοια περιγραφή για μια ξύλινη κατασκευή, αλλά αυτό ακριβώς σκεφτόμουν σιγοπίνοντας το Japanese Kick cocktail μου. Ιαπωνικό και σκωτσέζικο ουίσκυ έκαναν τέλεια παρέα με κρασί από δαμάσκηνο, παλαιωμένο βερμούτ και Aperol, τονίζοντάς μου πως η μπάρα του Oozora είναι ίσως εξίσου δυνατή με την κουζίνα της. Συγκρατήστε το όνομα του Μάνου Κρασαδάκη, ο οποίος αν δεν τον κερδίσει το τραγούδι (ναι, είναι και τραγουδιστής) μπορεί να κάνει πολύ ενδιαφέρουσα καριέρα στο bartending.
Ο ταλαντούχος Γιώργος Βενιέρης, γνωστός και μη εξαιρετέος στην δική μας πιάτσα «της Γεύσης», μετά την ανάδειξη του Mr. Pug σαν ένα από τα πιο ιντριγκαδόρικα εστιατόρια του περασμένου καλοκαιριού στη Μύκονο, έπιασε κουτάλες, μαχαίρια και wok, αναλαμβάνοντας να μεταφέρει την «πειραγμένη» εκδοχή της ταιλανδέζικης κουζίνας του και στην Κηφισιά.
Ήταν τυχερός να έχει συνεργάτη έναν πολύ καλό maître, τον Χρήστο Βλαχάκο, ο οποίος και μας κατεύθυνε στο menu – το οποίο, για να μην υπάρξουν παρερμηνείες, έχει κρατήσει ένα μεγάλο κομμάτι του ιαπωνικού του χαρακτήρα, με πολλές επιλογές σε sushi και όχι μόνο. Πρωταγωνιστής όμως παραμένει η Ταιλάνδη, έστω σε μια εκδοχή της πιο ντελικάτη και φινετσάτες τεχνικές.
Η σούπα με τα λεπτά noodles, τα μανιτάρια και το αυγό, για παράδειγμα και η mango beef salad, με τα χειρουργικά κομμένα λαχανικά, και την ζουμερή ξινόγλυκη υφή αποτελούν εξαιρετικό παράδειγμα των πιο πάνω και πολύ καλή εισαγωγή στο μενού. Ακολούθησαν το κλασικό, αλλά πιο «μοντέρνο» σε εκτέλεση, phad thai, ένα σκορδάτο και ελαφρώς πικάντικο thai tartar γαρίδας, τα ανάλαφρα rice paper spring rolls και το μυρωδάτο πράσινο κάρυ, με την αρκετά διακριτική του κάψα. Και για τους junkies του γλυκού, περιέργως για ασιατικό, ο εθισμός σας εδώ θα βρει συμπαράσταση στην πολύ καλοφτιαγμένη mango crème brulee – με τα ελαφρώς καβουρδισμένα κομματάκια φουντουκιού και τις φλοίδες καψαλισμένου μάνγκο που το στόλιζαν να μας συνοδεύουν γευστικά ακόμα και μετά την έξοδό μας στην κρύα Κηφισιώτικη νύχτα.
Κάνοντας κράτηση μέσα από το e-table στο Oozora επωφελήστε με έκπτωση έως 15%
