Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Ελπίζω να σας πετυχαίνω σε «διάλειμμα» από ένα απολαυστικό τριήμερο. Αν για απόψε ψάχνετε τι ταινία να δείτε στο σπίτι, πιστεύω πως σας έχω κάτι ιδιαίτερο. Με αφορμή, βέβαια, ένα δυστυχές συμβάν, και μιλώ για το θάνατο του διακεκριμένου μαθηματικού John Nash, πριν λίγες μέρες.
Princeton, 1947: ο εσωστρεφής John Nash (Russell Crowe) κερδίζει μία θέση στο πανεπιστήμιο του Princeton με την υποτροφία Carnegie. Αντί, όμως, να γράψει μία εργασία επάνω σε ήδη υπάρχουσες θεωρίες, ο John θέλει να δημιουργήσει κάτι δικό του, κάτι που δεν έχει ξαναδεί η επιστημονική κοινότητα. Ο χρόνος πιέζει, αλλά με την παρότρυνση του συγκατοίκου του, του Charles (Paul Bettany) καταλήγει σε μία ριζοσπαστική θεωρία, η οποία του εξασφαλίζει μία θέση στο εργαστήριο Wheeler του MIT. Λίγα χρόνια μετά διδάσκει στο Wheeler ενώ παράλληλα συμβουλεύει το Πεντάγωνο στην προσπάθεια να σπάσει κρυπτογραφημένους κώδικες από τις τηλεπικοινωνίες των πολιτικών αντιπάλων των ΗΠΑ. Σ’ εκείνο το διάστημα θα γνωρίσει τη μετέπειτα σύζυγό του Alicia (Jennifer Connelly) αλλά και τον αινιγματικό πράκτορα του Υπουργείου Άμυνας William Parcher (Ed Harris) ο οποίος θα του αναθέσει να σπάσει κωδικούς των Ρώσων, με αφορμή μία επερχόμενη απειλή για βομβιστική επίθεση. Όταν, όμως, μία μέρα ανακαλύψει πως ο Charles, η ανιψιά του πρώην συγκατοίκου του, αλλά κι ο Parcher… δεν είναι υπαρκτά πρόσωπα, αλλά αποκυήματα της σχιζοφρένειας που άρχισε να εξελίσσεται από τα φοιτητικά του κιόλας χρόνια, η ζωή του θα πάρει δραματικές στροφές.
Η ταινία του Ron Howard («Apollo 13», «Cocoon») βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Sylvia Nasar, ενώ το σενάριο υπογράφει ο Akiva Goldsman («A Time to Kill», «The Client»).
Αν κι η ταινία δέχθηκε σκληρές κριτικές εξαιτίας του γεγονότος πως δεν απεικόνιζε επακριβώς την πορεία του Nash (πχ. δε συνεργάστηκε με το Πεντάγωνο αλλά με τη RAND, το εργαστήριο Wheeler δεν υπάρχει κοκ), οι παραγωγοί υπερασπίστηκαν αυτήν τους την επιλογή δηλώνοντας πως ήθελαν να αποδώσουν περισσότερο τη μάχη του Nash με τη σχιζοφρένεια και την κόντρα στην οποία αυτή ερχόταν με τη μαθηματική του ιδιοφυΐα. Παρ’ όλα αυτά το κινηματογραφικό αποτέλεσμα εξακολουθεί να είναι μία τρυφερή ιστορία, ειδικά όταν στην πορεία της βλέπει κανείς και τον αγώνα του ήρωα να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του. Κι ίσως γι’ αυτό να είναι από τις λίγες φορές που δε με πείραξε η ακρίβεια στα πραγματικά γεγονότα. Εξάλλου, ας το παραδεχθούμε: δεν είναι μία όμορφη αφορμή η ταινία να μάθουμε περισσότερα για αυτόν τον «Υπέροχο Άνθρωπο»; Δίκαια, λοιπόν, το 2002 η ταινία ανταμείφθηκε με τα Oscar Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου.
Για το cast:
Η ερμηνεία του Russell Crowe ως John Nash απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από σινεφίλ κοινό, κριτικούς, αλλά κι από την ίδια τη μαθηματική κοινότητα. Κι όχι αναίτια, καθώς ήταν μία ευχάριστη ανατροπή σε επίπεδο υποκριτικής να βλέπεις το σκληροτράχηλο «Μονομάχο» να μεταμορφώνεται σε έναν ευάλωτο και φοβισμένο άνθρωπο. Ένας καλός λόγος για να είναι υποψήφιος για το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου, με τον Denzel Washington να τον νικά «στη στροφή» για την ερμηνεία του στη «Μέρα Εκπαίδευσης».
Εκείνη, όμως, που πραγματικά καθηλώνει είναι η Jennifer Connelly. Η εύθραυστη παρουσία της σε συνδυασμό με την αποφασιστικότητα του χαρακτήρα της Alicia ίσως και να ήταν ο λόγος που ο ρόλος θεωρείται ως ο καλύτερος της καριέρας της, χαρίζοντάς της έτσι και το Oscar Β’ Γυναικείου Ρόλου. Πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι:
Α. Γιατί για Β’ κι όχι Α’ Γυναικείο; Τι καλύτερο είχε η Halle Berry στο «Χορό των Τεράτων»; Ωραία, μόλις θυμήθηκα δύο ώρες της ζωής μου χαμένες…
Β. Την επόμενη χρονιά ήταν σίγουρα γλυκύτατη ως Betty Ross στο «Hulk», αλλά… γιατί σε αυτόν, κοπέλα μου, κι όχι σε εκείνον με τον Edward Norton; Άλλη μία δίωρη απογοήτευση θυμήθηκα…!
Anyway, τώρα που γκρίνιαξα…
Χαλαρώστε κι απολαύστε την ταινία… αν και νομίζω πως είναι εγγυημένη η απόλαυση εν προκειμένω!
Πρωταγωνιστούν: Russell Crowe, Jennifer Connelly, Ed Harris, Josh Lucas, Adam Goldberg, Paul Bettany, Christopher Plummer, Judd Hirsch κ.α
