Τα πρότυπα στη ζωή μας…, από τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου

Έχετε σκεφτεί πως θα ήταν η ζωή σας, χωρίς αυτό το «κάτι»;

Ξέρετε… αυτό που σας εμπνέει, αυτό που αποτελεί την κινητήριο δύναμή σας και σας δίνει διαρκώς έναν καλό λόγο να προσπαθείτε να αλλάξετε τον εαυτό σας προς το καλύτερο.

Σήμερα θα μιλήσουμε για τα πρότυπα…

Τι είναι, τι ρόλο παίζουν στη ζωή μας και πόσο απαραίτητα είναι για την εξέλιξή μας…

Ίσως πολύ, ίσως λίγο… όλοι μας έχουμε ένα πρότυπο. Κάποιον (ή και κάτι) που θαυμάζουμε & που θα δίναμε τα πάντα για να του μοιάσουμε ή και για να «δανειστούμε» λίγη από τη λάμψη του (!)

Για μια ισορροπημένη καθημερινότητα και μια «καλή» ζωή, είναι απαραίτητο να έχουμε πρότυπα. Είτε ένα μοντέλο συμπεριφοράς ή κι έναν άνθρωπο που θα παίζει εξ’ολοκλήρου αυτόν το ρόλο, το να έχεις κάτι/κάποιον ως πρότυπο σε ωθεί να βελτιώνεσαι, να ενστερνίζεσαι θετικές συμπεριφορές και να εξελίσσεσαι. Αυτό βεβαίως δεν πραγματοποιείται πάντα, γιατί κακά τα ψέματα, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ποιον ή και τι έχει θέσει ο καθένας ως το δικό του «πρότυπο». Σε γενικές γραμμές όμως, τα πρότυπα λειτουργούν ενθαρρυντικά και εξελικτικά για την εξομάλυνση μας ως άτομα και ως σκεπτόμενες οντότητες.

Κάνοντας αυτή τη μικρή εισαγωγή, δράττομαι της ευκαιρίας να μιλήσω για το δικό μου πρόσωπο-πρότυπο. Ένα άτομο μοναδικό, που άργησε να ανακαλύψει πόση δύναμη κρύβει μέσα του: τη μαμά μου.

Ίσως φανώ πιστή ακόλουθος των κλισέ, δεν μπορώ όμως γράφοντας για ένα τέτοιο θέμα, να μην αναφερθώ σε εκείνη.

Οι περισσότερες μαμάδες αποτελούν πρότυπο για τις κόρες τους (κι ας μην σας το δείχνουμε!)…

Και όσον αφορά στη συμπεριφορά, στις αξίες αλλά και όσον αφορά στο μυαλό, θεωρώ πως το δικό μου πρότυπο είναι αξεπέραστο…!

Ίσως αυτό είναι που κάνει τα πρότυπά μας μοναδικά: Η αίσθηση πως είναι αξεπέραστα.

Ο καθένας έχει το δικό του και ο κάθε ένας «παλεύει» να το ξεπεράσει. Αυτό από μόνο του βέβαια είναι αδύνατο, καθώς ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός κι έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Ίσως όμως, είναι αυτό που μας κάνει να προχωράμε ένα σκαλάκι πιο πάνω απ’αυτό που βρισκόμασταν ήδη: Η αίσθηση πως κάποια μέρα θα φτάσουμε (ή και θα ξεπεράσουμε) το πρότυπό μας.

Και μπορεί να μην το αντιλαμβανόμαστε πάντα και πλήρως, όμως, μέρα τη μέρα, μετεξελισσόμαστε και γινόμαστε όλο και καλύτεροι. (!)

Περισσότερα για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

You may also like