Ένα χορογραφημένο δράμα για μια γυναίκα που αψήφησε την εποχή της και έμεινε στην ιστορία. Μια χορογραφία, όπου οι ηθοποιοί του Θεάτρου “Βαχτάνγκοφ” ως εκπληκτικοί χορευτές ερμηνεύουν το αριστούργημα του Τολστόι και η γλώσσα του χορού της μουσικής και της μιμικής αντικαθιστούν ολοκληρωτικά τη λογοτεχνική γλώσσα του έργου.
ιδέα του ανεβάσματος της «Άννα Καρένινα» ανήκει στον καλλιτεχνικό διευθυντή του θεάτρου Ρίμας Τούμινας και έκανε πρεμιέρα στη Μόσχα στις 28 Απριλίου του 2012. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ένα νέο ταλέντο του ευρωπαϊκού θεάτρου, η βραβευμένη σκηνοθέτις και χορογράφος Αντζελίκα Χόλινα. Η Χόλινα, η οποία ανήκει στο δυναμικό του Βαχτάνγκοφ από το 2008, έχει δώσει νέα πνοή στον ιστορικό θίασο, συνεχίζοντας επάξια το αταλάντευτα πρωτοποριακό πνεύμα του.
Η Άννα Καρένινα είναι η συναρπαστική ιστορία μιας γυναίκας που αψήφησε τις συμβάσεις της εποχής της, ακολουθώντας την παθιασμένη προσωπικότητά της ως την αυτοκαταστροφή. Αποτελεί μια συγκλονιστική τοιχογραφία της Ρωσικής κοινωνίας του 19ου αιώνα, αλλά και μια διαχρονική σπουδή πάνω στη ζήλια, την ενοχή, την υποκρισία και το ερωτικό ένστικτο, που συγκινεί μέχρι και σήμερα.
Μετά από 135 χρόνια ακριβώς, η Αντζελίκα Χόλινα σκηνοθέτησε στη σκηνή του Θεάτρου Βαχτάνγκοφ τη δική της χορογραφική εκδοχή του μυθιστορήματος που ο Λ. Ν. Τολστόι ολοκλήρωσε στις 17 Απριλίου 1877. Η τολμηρή αισθητική προσέγγιση, η χορογραφία και οι ερμηνείες των ηθοποιών, συνδέουν το κλασσικό αυτό μυθιστόρημα με τον 21ο αιώνα. Η σκηνοθέτης και χορογράφος, ακολουθώντας το λογοτεχνικό κείμενο, δημιούργησε το δικό της αυθεντικό έργο: Ένα στοχασμό πάνω στο πάθος, την αμαρτία, τη μετάνοια, τα λάθη και την τιμωρία τους. Η απεικόνιση των ανθρώπινων παθών μέσα στις αντιθέσεις τους βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της ευρηματικής σκηνοθεσίας αλλά αποτελεί και τον βασικό άξονα της εμπνευσμένης μουσική του Άλφρεντ Σνίκτε, που επενδύει τελετουργικά το Έργο.
Συνεχίζοντας το πρωτοποριακό πνεύμα του Θεάτρου Βαχτάνγκοφ, η Αντζελίκα Χόλινα προσέγγισε αυτό το πλούσιο υλικό εικαστικά, δίνοντας έμφαση στη χορογραφία και την κίνηση. «Αναζητώ στην κίνηση», θα πει η σκηνοθέτις, «το ανάλογο της αρμονίας και του νοήματος των λέξεων. Άλλωστε, κάθε κίνηση εκπέμπει νόημα, ακριβώς όπως μια λέξη» και συμπληρώνει, «Βασικά, στο θέατρο με ενδιαφέρουν οι τύχες των ανθρώπων. Για μένα σημαντική δεν είναι η φόρμα της παράστασης, αλλά η αντανάκλαση των ζωών. Κι αν αυτό το καταφέρνω, τότε νιώθω καλά. Σε κάθε παράσταση αναζητώ εκείνες τις κινήσεις, οι οποίες κατά το μέγιστο εκφράζουν εκείνο που θέλω να πω».
Οι ηθοποιοί του θιάσου Βαχτάγκοφ, έμαθαν να χορεύουν μέσα σε χρονικό διάστημα ρεκόρ, στη διάρκεια των προβών. Κατά την διάρκεια αυτών των ημερών απαρνήθηκαν τις λέξεις και μίλησαν τη γλώσσα του χορού με τέτοιο τρόπο που δεν κινούνται απλά στο χώρο, αλλά φαίνεται σαν να απαγγέλνουν και το κείμενο του Τολστόι.
ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ: Τετάρτη 5 & Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου στις 21.00
