Yup! Οσκαρικό βράδυ Κυριακής έφτασε και στο τέλος ενός όμορφου σαββατοκύριακου κάνουμε παρέα ένα κινηματογραφικό ταξίδι στο χρόνο και φέτος. Απόψε εξερευνούμε την κατηγορία του Β’ Ανδρικού Ρόλου με ένα “τέρας” ερμηνειών!
Όντας πια η κεφαλή της οικογένειας Corleone, ο Michael Corleone (Al Pacino) προσπαθεί να επεκτείνει την “αυτοκρατορία” που του άφησε παρακαταθήκη ο Vito Corleone (Marlon Brando, “The Godfather, Part I”). Ωστόσο, μία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Michael επιβεβαιώνει αυτό που υποψιαζόταν: πως στην οικογένεια Corleone υπάρχει ένας προδότης. Παράλληλα, ταξιδεύουμε πίσω στο χρόνο όπου βλέπουμε έναν νεότερο Vito Corleone (Robert De Niro) να έχει εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη από τη Σικελία και σταδιακά να φτιάχνει το δρόμο που τον οδηγεί στο να γίνει ο Don όπου όλοι απευθύνονταν για βοήθεια έναντι κάποιας χάρης…
Οι Mario Puzzi και Francis Ford Coppola συνεχίζουν την αφήγηση της ιστορίας του καθηλωτικού “Νονού” του 1972… Ενώ ο Coppola επιστρέφει στη καρέκλα του σκηνοθέτη.
Η δύναμη δημιουργεί εχθρούς
Στην παραπάνω φράση συμψηφίζεται η δεύτερη ταινία της κλασσικής πια τριλογίας του Francis Ford Coppola. Συνεχίζοντας από τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ο σκηνοθέτης παρακολουθεί το γεμάτο σπασμένα γυαλιά δρόμο στον οποίο περπατά πια ο Michael Corleone σε μία ιστορία προδοσίας κι εκδίκησης. Καθώς αφηγείται τα εμπόδια που συναντά ο Michael, σε αντιδιαστολή με την αρχή κι άνοδο του Vito, ο Coppola δίνει έμφαση στις διαφορές του πώς “έτρεχε την οικογενειακή επιχείρηση ο καθένας” χωρίς να διστάσει να δώσει ενδείξεις πως ίσως ο Michael να ετοιμάζεται για την πτώση. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που ο πρώτος τίτλος που σκέφτηκε ο Coppola για το δεύτερο μέρος της τριλογίας του ήταν “Ο Θάνατος Του Michael Corleone”. Εντούτοις, ας μην ξεχνάμε πως ο Michael ήταν ήδη ο “Νονός” από την πρώτη κιόλας ταινία, έτσι η έμπνευση του Coppola να παίξει με τις συγκρίσεις ανάμεσα σε πατέρα και γιο είναι ένα έξυπνο τρικ για να μας προετοιμάσει κι εμάς ως θεατές για το πώς θα έρθει η “νέμεσις” για τον Michael Corleone. Κι όλα αυτά ο Coppola μας τα προσφέρει με τεχνικές ώστε να δώσει έμφαση στη λεπτομέρεια, καθώς από το φωτισμό μέχρι τα σκηνικά και τη φωτογραφία ο σκηνοθέτης στήνει ένα δραματικό παζλ, με τα τελευταία κομμάτια να τα κρατάει για την τρίτη και τελευταία ταινία. Και βεβαίως όλα τα παραπάνω έπαιξαν το ρόλο τους ώστε το δεύτερο μέρος του “Νονού” να βραβευτεί με το Oscar Καλύτερης Ταινίας το 1975, ενώ αυτή τη φορά έφτασε στα χέρια του Coppola και το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας, στο οποίο είχε πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής το 1972 με την πρώτη ταινία.
Βεβαίως, ο “Νονός” ανήκει στις ταινίες όπου όλα βασίζονται στις ερμηνείες που παρακολουθεί ο θεατής. Ο Al Pacino ενσωματώνεται πλήρως στην άτεγκτη αλλά και ταυτόχρονα τραγική φιγούρα του Michael Corleone, επιτρέποντάς του να διεκδικήσει και το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου. Εντούτοις, η χρονιά εκείνη ανήκε στο Robert De Niro, ο οποίος φέρνει στη ζωή έναν νεότερο, πεισματάρη και τελικά στρατηγικό Vito Corleone και κάνει ακόμη πιο ισχυρή τη σύγκριση που επιδιώκει ο Coppola ανάμεσα σε πατέρα και γιο. Η ερμηνεία του αναγνωρίστηκε και τελικά επιβραβεύτηκε με το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου, και μάλιστα ήταν η πρώτη και τυχερή του υποψηφιότητα!
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!
Πρωταγωνιστούν: Al Pacino, Robert De Niro, Robert Duvall, Diane Keaton, John Cazale, Talia Shire, Lee Strasberg, Michael V. Gazzo, G. D. Spradlin, Richard Bright κ.α.
Photo credits: IMDb
Φέτος το Oscar Β’ Ανδρικού Ρόλου διεκδικούν οι:
