Δεν έχει σημασία το όνομα μου, απλώς θα ήθελα να μοιραστώ τα παρακάτω μαζί σας, για να προσέχετε. Είχα ακούσει για παρόμοια περιστατικά αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήμουν ένας από τους πρωταγωνιστές μιας τέτοιας ιστορίας.
Ένα απόγευμα πριν λίγες μέρες, γυρίζαμε με την αδελφή μου στο σπίτι μας. Ήταν περίπου 5.30μ.μ. Την ώρα που κατεβήκαμε την ράμπα στο υπόγειο parking του σπιτιού μας, μπήκαν από πίσω μου 2 κουκουλοφόροι. Δεν προλάβαμε να αντιδράσουμε, μπήκαν σχεδόν μαζί μας πίσω από το αυτοκίνητο και προλάβαμε να τους δούμε μόνο από τους καθρέπτες του αυτοκινήτου, όταν ήταν πια πολύ αργά για να κάνουμε όπισθεν ή να σταματήσουμε την κάθοδό μας στο γκαράζ. Φορούσαν σκούφους που κάλυπταν όλο τους το πρόσωπο και το κεφάλια, και γυαλιά ηλίου για να μην φαίνονται τα μάτια τους. Το μόνο που προλάβαμε να κάνουμε ήταν να αρχίσουμε να κορνάρουμε μήπως και τους φοβίσουμε. Μάλλον το αντίθετο καταφέραμε, τους εξαγριώσαμε περισσότερο. Ήρθε ο ένας από την πλευρά του οδηγού και ο άλλος από την πλευρά του συνοδηγού και άρχισαν να χτυπούν με μανία τα παράθυρα για να τα σπάσουν. Και δυστυχώς χτυπούσαν τα παράθυρα με τις λαβές των όπλων τους! Δεν είχαμε πολλά περιθώρια αντίδρασης…. Ανοίξαμε τις πόρτες του αυτοκινήτου τους πετάξαμε τις τσάντες μας….. τις πήραν και έφυγαν.
[quote_left]Η περιπέτεια μας δεν κράτησε παραπάνω από 1,5 λεπτό. Δεν μας πείραξαν ευτυχώς, αλλά σίγουρα κατάφεραν να μας φοβίσουν πολύ! [/quote_left]
Από εκείνη την μέρα, η ζωή μας έχει αλλάξει. Είμαστε πολύ πιο προσεκτικές και πιο φοβισμένες. Τις πρώτες μέρες αφήναμε το αυτοκίνητο έξω, όταν γυρίζαμε στο σπίτι, δεν τολμούσαμε να κατέβουμε στο γκαράζ. Με δυσκολία μπαίναμε και βγαίναμε μόνες από το σπίτι. Πάντα κάποιος άλλος ήταν εκεί για να «έχει τον νου του» .
Και κάποια στιγμή αναρωτιέσαι, «Για πόσο καιρό θα ζω έτσι?» Δυστυχώς ζούμε πια σε μια νέα πραγματικότητα, με νέα δεδομένα. Πριν λίγους μήνες παρόμοια περιστατικά ήταν πιο «συνηθισμένα» στο κέντρο της Αθήνας, αλλά δυστυχώς πλέον δεν έχει σημασία η περιοχή. Η γειτονιά μας είναι μια ήσυχη γειτονιά στα βόρεια προάστια. Και ήταν νωρίς το απόγευμα. Τα παιδάκια του γείτονα μας έπαιζαν στον κήπο του σπιτιού τους. Κόσμος καθόταν στις αυλές και στις βεράντες των σπιτιών του. Ευτυχώς! γιατί η γειτόνισσα, μια κυρία που καθόταν στον κήπο της και απολάμβανε το απογευματινό της καφεδάκι τους είδε που έμπαιναν και ειδοποίησε την αστυνομία. Θα μπορούσε την ίδια στιγμή τα δικά μας παιδάκια να έπαιζαν στον κήπο. Θα μπορούσαν να μας έχουν απειλήσει. Θα μπορούσαν να έχουν μπει στο υπόλοιπο σπίτι. Πολλά θα μπορούσαν να έχουν γίνει αλλά ευτυχώς δεν έγινε τίποτα χειρότερο.
Αλλά αν μέχρι σήμερα προσέχατε μια φορά, τώρα πρέπει να προσέχετε 100! Έχετε πάντα το νου σας όταν οδηγείται για αυτοκίνητα που μπορεί να σας ακολουθούν. Αλλάξτε διαδρομή αν διαπιστώσετε κάτι τέτοιο, και αν επιμένει πηγαίνετε στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα. Έχετε το νου σας ειδικά όταν βγάζετε χρήματα από atm. Μπορεί κάποιος να σας ακολουθήσει από εκεί. Και αν βρεθείτε στην ατυχή θέση να είστε το θύμα μιας τέτοιας ιστορίας, μην προσπαθήσετε να φανείτε γενναίες και να αντισταθείτε. Όλα είναι θέμα ψυχολογίας, όπως μας είπαν και στην ασφάλεια, και επειδή δεν ξέρει κανείς στην δεδομένη στιγμή την αντίδραση του δράστη, δώστε τις τσάντες σας και τα χρήματα σας χωρίς δεύτερη σκέψη. Η ζωή σας είναι πολυτιμότερη από οτιδήποτε αξίας μπορεί να έχετε πάνω σας. Και δεν αξίζει να την βάλετε σε κίνδυνο.
