ΦΟΡΜΑ

Έχοντας μέχρι τώρα ενσωματώσει τις απαραίτητες διατροφικές συνήθειες ώστε να ξεκινήσει ο αγώνας ενάντια στο “δαίμονα”γνωστό ως κυτταρίτιδα, είναι η ώρα να ξεκινήσουμε το απαραίτητο πρόγραμμα εκγύμνασης.

               Η αποτελεσματικότητα του προγράμματος βασίζεται σε δύο μέρη και αναπτύσσεται σε διάστημα οκτώ εβδομάδων προκειμένου να ξεκινήσουν να φαίνονται τα πρώτα αποτελέσματα: το πρώτο είναι η αερόβια άσκηση που αποτελείται από έντονη και λιγότερη έντονη σωματική δραστηριότητα και το δεύτερο είναι μία σειρά ασκήσεων που στοχεύουν στους γλουτούς και τους μηρούς όπου και σχηματίζεται κατά βάση η κυτταρίτιδα.

               Το πρώτο μέρος χρειάζεται μία συχνότητα που καλύπτει πέντε μέρες τη βδομάδα. Περιλαμβάνει προπόνηση έντονης δραστηριότητας, συγκεκριμένα έντονη βάδιση που εναλλάσσεται με τρέξιμο για κάυση θερμίδων και λίπους, και συνδυάζεται με μία δραστηριότητα μικρότερης έντασης που μπορεί να επιτευχθεί με άσκηση της επιλογής μας, όπως ποδηλασία, κολύμβηση, ή ακόμη και βάδιση. Ο παρακάτω πίνακας είναι αρκετά κατατοπιστικός ώστε σταδιακά να χτίσουμε και την απαραίτητη για το σώμα μας αντοχή:

               Το δεύτερο μέρος είναι η παρακάτω σειρά ασκήσεων που καλό είναι να εφαρμόζεται τρεις φορές τη βδομάδα με μία ημέρα ανάπαυσης ανάμεσα στις προπονήσεις. Προτού, όμως, τις δούμε αναλυτικά, θα ήθελα να σας εφιστήσω την προσοχή ώστε το πρώτο διάστημα να μην φτάνετε στο όριο των αντοχών σας. Είναι σημαντικό η άσκηση να γίνεται στην αρχή σωστά και στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας κι όχι γρήγορα.

               01 Σε όρθια στάση, μετα πόδια ενωμένα και τα χέρια λυγισμένα στο πλάι, λυγίζουμε τα γόνατα ώστε ναέρθουμε σε θέση squat καικρατάμε τη θέση μετρώντας ως το 3. Κατά την έγερση φέρνουμε το δεξί πόδι προςτα πίσω σφίγγοντας τους γλουτούε και κρατάμε τη θέση μετρώντας ως το 1.Αλλάζουμε το πόδι σε κάθε επανάληψη. Για ναν γίνει η άσκηση πιο εύκολη,φροντίζουμε το κάθισμα που κάνουμε να μην είναι βαθύ.

               02 Με τα πόδια ενωμένα και τα χέρια στους γοφούς φέρνουμε το δεξί πόδι μπροστά πό το αριστερό και λυγίζουμε τα γόνατα σε θέση υπόκλισης, με το δεξιό μηρό να είναι παράλληλος με το πάτωμα, αν είναι δυνατό. Μετρώντας ως το 3 κρατάμε τη θέση κι ενώ σηκωνόμαστε, “κλωτσάμε” ελαφρά το δεξί πόδι προς το πλάι προτού αλλάξουμε πόδι για την επανάληψη. Για να γίνει η άσκηση πιο εύκολη στην αρχή, μπορούμε να παραβλέψουμε την κλωτσιά και να φέρουμε απλά τα πόδια στην αρχική τους θέση.

               03 Με τα πόδια σε έκταση, τα δάχτυλα των ποδιών να “κοιτούν” προς τα έξω, τα χέρια στους γοφούςκαι τον κορμό σε ευθεία λυγίζουμε τα γόνατα ώστε οι μηροί να είναι σε σχεδόν παράλληλη θέση με το πάτωμα. Κρατάμε τη θέση μετρώντας ως το 3 και κατά την έγερση φέρνουμε το αριστερό πόδι μπροστά από το σώμα, όπως θα κλωτσούσαμε μία μπάλα.

               04 Ξαπλώνουμε ανάσκελα με τα γόνατα λυγισμένα και τα πέλματα κάτω από τα γόνατα σε έκταση ίση με εκείνη των γοφών. Βάζοντας δύναμη στις φτέρνες και σφίγγοντας του κοιλιακούς, σηκώνουμε τους γλουτούς. Μετράμε ως το δύο ενώ ξεκινάμε να τους χαμηλώνουμε στη μισή περίπου απόσταση από το πάτωμα και ξανασηκώνουμε. Αν θέλουμε σταδιακά να “αυξήσουμε” τη δυσκολία, στην Τρίτη επανάληψη έγερσης, πιέζχουμε τον αριτερό γλουτό για να γείρει το σώμα τόσο ώστε να έρθει ψηλά ο αριστερός μηρός κι αλλάζουμε.

               05 Στηριζόμαστε στα τέσσερα με τις παλάμες κάτω από τους ώμους, τα γόνατα κάτω από τους γοφούς και τουςκοιλιακούς σφιγμένους. Τεντώνουμε το δεξί πόδι προς τα πίσω ευθυγραμμίζοντάς το με το κορμό μας κι έπειτα φέρνουμε το δεξί γόνατο στο στήθος για δώδεκα επαναλήψεις της κίνησης. Έπειτα, με το δεξί πόδι προς τα πίσω, το ανεβοκατεβάζουμε για λίγα εκατοστά και πάλι για δώδεκα επαναλήψεις. Τέλος λυγίζουμε το δεξί γόνατο ώστε το πέλμα να “κοιτά” το ταβάνι κι ανεβοκατεβάζουμε πάλι ελαφρά το πόδι για δώδεκα επαναλήψεις. Επανερχόμαστε στην αρχική στάση κι αλλάζουμε πόδι.

               06 Σε όρθια θέση, με τα πόδια ενωμένα και τα χέρια στους γοφούς φέρνουμε το δεξί πόδι μπροστά καιλυγίζουμε τα γόνατα ώστε ο δεξιός μηρός να είναι παράλληλος με το πάτωμα – μελίγα λόγια, παίρνουμε στάση lunge. Κρατάμε τη θέση μετρώντας ως το 1 κι έπειτα με μία (όσο το δυνατόν) γρήγορη κίνηση, φέρνουμε το δεξί πόδι προς τα πίσω χωρίςνα μετακινήσουμε το αριστερό πόδι από τη θέση του έως ότου πάρει εκείνο θέση lunge. Αν η γρήγορη κίνηση μας δυσκολεύει, μπορούμε να φέρουμε τα πόδια κοντά το ένα στο άλλο στη διάρκειατης αλλαγής.

               Και τώρα, λοιπόν, που το σχέδιό μας είναι πλήρες… τι λέτε; Ξεκινάμε να το βάλουμε σε εφαρμογή;

               Η γυμναστική είναιοπωσδήποτε ένα σημαντικό εργαλείο προκειμένου να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε αρχικά μία όψη υγείας και μακροπρόθεσμα μία αντίληψη της διατήρησης αυτής της καλής υγείας. Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον παράξενο να σκεφτεί κανείς πως η γυμναστική μας μπορεί να δημιουργήσει συμπεριφορές και παρενέργειες που θυμίζουν εθισμό. Ή μήπως όχι; Τα παρακάτω σημάδια είναι αυτά που μας προειδοποιούν πως η γυμναστική ελέγχει εμάς κι όχι εμείς εκείνη.

               01 Αν περνάμε ώρες ολόκληρες καθημερινά στο γυμναστήριο εξαιτίας των διατροφικών μας επιλογών ή επειδή δεν είμαστε ικανοποιημένοι με ένα ή παραπάνω μέρη του σώματός μας, τότε πρόκειται για το πρώτο σημάδι προειδοποίησης πως δεν πρόκειται για υπερβάλλοντα ζήλο, αλλά στην ουσία “τιμωρούμε” τον εαυτό μας.

               02 Αν η receptionist του γυμναστηρίου μας ξέρει καλύτερα απ’ό,τι ακόμη κι εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε το χρόνο και τηνπροσπάθεια που καταναλώνουμε. Η προπόνηση διάρκειας περίπου μίας ώρας την ημέραδεν είναι απαραίτητα ανησυχητική, όμως αν μιλάμε για τρεις ή και τέσσερις ώρες ημερησίως ή τακτικές επισκέψεις στο γυμναστήριο μέσα στην ίδια μέρα, τότε πρέπει να ξεκινήσουμε να ανησυχούμε.

               03 Η γυμναστική οπωσδήποτε συμβάλλει στην τόνωση του ανοσοποιητικού και κάνει το σώμα πιο ανθεκτικό σε τραυματισμούς, αλλά αυτό γίνεται υπό την προϋπόθεση πως του δίνουμε και περιθώριο να αναπληρώσει ενέργεια και να επανέλθει στους φυσιολογικούς του ρυθμούς. Η υπερβολική ανάλωση χρόνου στην προπόνηση μπορεί να φέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, ξεκινώντας με ένα συνεχές αίσθημα κόπωσης.

               04 Το γνωστό ρητό λέει “νους υγιής εν σώματι υγιές” κι η κοινωνική αλληλεπίδραση παίζει ουσιαστικό ρόλο στον υγιή νου. Αν, όμως, αρνούμαστε τακτικά να περάσουμε χρόνο με την οικογένεια ή και τους φίλους μας επειδή οι ώρες αυτές “συμπίπτουν” με εκείνες της προπόνησής μας, μιλάμε για μία καταναγκαστική και αντικοινωνική συμπεριφορά που μπορεί να μας απομονώσει χωρίς, μάλιστα, να το αντιληφθούμε.

               05 Στόχος της γυμναστικής είναι να μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Όταν, όμως, την αντιλαμβανόμαστε ως “απαραίτητο κακό” που πρέπει να έρθει εις πέρας ανεξάρτητατης διάθεσής μας ή των καιρικών συνθηκών κι όταν νιώθουμε φόβο ή ενοχή επειδήχάσαμε μία ώρα προπόνησης, οδηγούμαστε σε εμμονική συμπεριφορά που ακροβατείστα όρια του εθισμού.

               06 Κατά κανόνα ηγυμναστική μπορεί να βελτιώσει τη διάθεσή μας και την ποιότητα του ύπνου μας, αλλά και να εξισορροπήσει την όρεξή μας. Όμως η (σχεδόν) μανιώδης προπόνηση σεκαθημερινή βάση μπορεί να τα αλλάξει όλα αυτά προς το χειρότερο. Αν, λοιπόν,νιώθουμε συνεχώς οξύθυμοι, ο ύπνος μας είναι ακανόνιστος κι έχει μειωθεί ηόρεξή μας, τότε προφανώς η γυμναστική μας φθείρει και δε μας βοηθάει.

               07 Μία αρνητική αντίληψη για το σώμα μας είναι συχνά η αφορμή για να αναλωθεί κάποιος σε μία υπερπροσπάθεια μέσω της γυμναστικής προκειμένου να την τελειοποήσει, ακόμη κιαν αυτή η υπερπροσπάθεια ή ακόμη κι αυτό το “ιδανικό” δεν είναι υγιή κι οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις, όπως (ενδεικτικά αναφέρω) διατροφικές διαταραχές.

               Πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε;

               Μία πρώτη αντιμετώπιση είναι να παρακολουθήσουμετη γυμναστική μας και τα αποτελέσματά της με τη βοήθεια ενός ημερολογίου. Σεαυτό μπορούμε να καταγράφουμε τις μέρες που κάναμε την προπόνησή μας, το είδος της δραστηριότητας, το χρόνο που δαπανήσαμε, καθώς και το πώς νιώθαμε σωματικά και πνευματικά στη διάρκειά της. Παράλληλα μπορούμε να σημειώνουμε τη διάθεσή μας αλλά και τη σωματική μας κατάσταση τις ημέρες ξεκούρασης, δηλαδή όποτε απείχαμε από τη ρουτίνα μας. Σταδιακά, θα δημιουργηθεί ένα μοτίβο το οποίο θα μπορεί να μας καθοδηγήσει για την απαραίτητη αντιμετώπιση παράταιρης συμπεριφοράς. Αν, όμως, αντιληφθούμε πως η συμπεριφορά μας αναφορικά με τηνπροπόνησή μας καταντά εμμονική, τότε δεν είναι ποτέ ντροπή να απευθυνθούμε σε έναν γιατρό ή έναν ψυχολόγο για περαιτέρω καθοδήγηση κι υποστήριξη.

               Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως η ενσωμάτωση της γυμναστικής στην καθημερινότητά μας σκοπό έχει να βελτιώσουμε τον τρόπο ζωής μας κι αυτόεπιτυγχάνεται μόνο όταν βλέπουμε τις θετικές αλλαγές στο σώμα και το μυαλό μας.