ΓΥΝΑΙΚΑ

Μέσα στον επόμενο αιώνα, σε 100 χρόνια το πολύ, είναι δυνατό ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας να έχει εξαλειφθεί παγκοσμίως, αρκεί να γίνει μαζικός εμβολιασμός τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με δύο νέες διεθνείς επιστημονικές μελέτες.

Οι επιστήμονες είναι πολύ πιο αισιόδοξοι για τις ανεπτυγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, όπου θεωρούν εφικτή την σχεδόν πλήρη εξάλειψη της νόσου έως το 2040.

Η Αυστραλία, που φαίνεται να έχει κάνει τη μεγαλύτερη πρόοδο, ευελπιστεί ότι θα έχει εξαλείψει τον εν λόγω καρκίνο έως το 2035.

Μια δεκαετία μετά την εφαρμογή του προγράμματος εμβολιασμού στη χώρα, δεν υπάρχουν πλέον διαγνωσμένα περιστατικά του ιού HPV σε κορίτσια 16 έως 18 ετών.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Μαρκ Μπρισόν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λαβάλ του Κεμπέκ, που έκαναν τις σχετικές δημοσιεύσεις στο ιατρικό περιοδικό “The Lancet“, εκτιμούν ότι αν έως το 2030 έχει εμβολιαστεί το 90% των κοριτσιών διεθνώς, τότε τα περιστατικά της νόσου θα μειωθούν κατά 90% μέσα σε ένα αιώνα και 60 εκατομμύρια περιπτώσεις καρκίνου τραχήλου της μήτρας θα αποφευχθούν.

Αν, εκτός από τον μαζικό εμβολιασμό, ιδίως στις φτωχότερες χώρες, το 70% των γυναικών διεθνώς ελέγχονται για καρκίνο του τραχήλου της μήτρας τουλάχιστον μία έως δύο φορές στη ζωή τους και το 90% των γυναικών με διαγνωσμένες προκαρκινικές αλλοιώσεις λαμβάνουν την κατάλληλη θεραπεία (σύμφωνα με τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας), τότε τα περιστατικά της νόσου θα μειωθούν κατά 97% και η θνησιμότητα κατά 99%, με αποτέλεσμα 72 εκατομμύρια γυναίκες να αποφύγουν τη διάγνωση του συγκεκριμένου καρκίνου και 62 εκατομμύρια το θάνατο μέσα στα επόμενα 100 χρόνια.

Παρά τις προόδους των τελευταίων ετών στις ανεπτυγμένες χώρες, όπου έχουν αυξηθεί τα επίπεδα εμβολιασμού, ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας παραμένει ο τέταρτος συχνότερος στις γυναίκες παγκοσμίως και η κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο σε μερικές φτωχές χώρες.

Η μεγάλη πλειονότητα των περίπου 570.000 νέων περιστατικών που διαγνώστηκαν το 2018 παγκοσμίως, αφορούσαν γυναίκες σε χώρες χαμηλού εισοδήματος.

^{Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ}/ KATHIMERINI

Πριν την περίοδο αρκετές γυναίκες μπορούν να καταβροχθίσουν τα πάντα… γλυκά ή αλμυρά ή μάλλον και γλυκά και αλμυρά.  Αυτό οφείλεται στις ορμόνες που επηρεάζουν τον εγκέφαλο και κατά συνέπεια και την επιθυμία μας για φαγητό. Τα τρόφιμα που επιλέγουν οι γυναίκες οφείλονται στην διακύμανση των ορμονών.

Ο λόγος για τον οποίο αισθανόμαστε πιο πεινασμένες στην περίοδο μας είναι επειδή κάποια ορμονικά φαινόμενα εμφανίζονται κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Ένα από αυτά είναι η αύξηση της κορτιζόλης, η οποία αναφέρεται στην ορμόνη του στρες. Αυτή η διαταραχή στις ορμόνες, επηρεάζει τα επίπεδα της κορτιζόλης, μιας ορμόνης του στρες. Το σώμα θέλει να κρατήσει αυτά τα επίπεδα σταθερά, προκαλώντας την εσωτερική σύγκρουση του καλού και του κακού (συνήθως κερδίζει ο κακός)  για φαγητό, είτε είναι υδατάνθρακες είτε λίπος είτε και τα δύο μαζί. Παγωτό και πατατάκια μπορούν κάλλιστα να καταναλώνονται ταυτόχρονα! Βέβαια σ όλον αυτόν τον χαμό υπάρχει και  η σεροτονίνη, η οποία είναι μια χημική ουσία του εγκεφάλου που αυξάνει το αίσθημα της ικανοποίησης. Η τροφή μπορεί να προκαλέσει έκκριση σεροτονίνης, όπως και η άσκηση.

Και κάπου εδώ κολλάει και η ινσουλίνη που σχετίζεται με αυξημένα επίπεδα των ορμονών πριν την έμμηνο ρύση. Εκεί μπορεί να παρουσιάσουμε συμπτώματα χαμηλού σακχάρου στο αίμα. Ο εγκέφαλος ζητάει γρήγορα καύσιμα όπως η ζάχαρη. Αρα ‘’ήσυχη’’ διατροφή με σύνθετους υδατάνθρακες παρέχει σταθερή ροή της ενέργειας στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να αποφεύγονται τα σκαμπανεβάσματα του σακχάρου στο αίμα.

Επομένως, τα τρόφιμα λειτουργούν ως πηγή ικανοποίησης και ηρεμίας ενάντια σε αυτό το ενοχλητικό ερέθισμα.

Σε γενικές γραμμές, θα αισθανθείτε πιο πεινασμένες στην περίοδο σας κατά το δεύτερο μισό του κύκλου. Αυτό χωρίζεται σε δύο φάσεις: η θυλακοειδής φάση εμφανίζεται κατά τη διάρκεια των πρώτων 11 ημερών και η ωχρινική φάση εμφανίζεται από την 12η ημέρα και μετά.

Οπότε, αν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία, λίγη υπομονή και θα περάσει… η λιγούρα!

Όταν οι γυναίκες μιλούν μεταξύ τους, η συζήτηση μπορεί να καταλήξει στο θυρεοειδή και στις πολυκυστικές ωοθήκες. Δύο από τους μεγαλύτερους βραχνάδες που επηρεάζουν τη ψυχολογία αλλά κυρίως το βάρος μας. Πολλά αποδίδονται σε αυτή την ορμόνη, αλλά είναι πραγματικά αυτό που μας προκαλεί όλα τα δεινά; Και τι ακριβώς είναι ο θυρεοειδής;

Παράγει και εκκρίνει ορμόνες, οι οποίες ελέγχουν το μεταβολισμό μας. Τον βαθμό δηλαδή που ο οργανισμός μας διασπά τα τρόφιμα σε ενέργεια που με τη σειρά της καίει θερμίδες για την παραγωγή της. Οι ορμόνες που εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία είναι οι Τ4 θυροξίνη και Τ3, τριιωδοθυρονίνη.

Ο όρος αυτός περιγράφει απλώς το πρήξιμο του θυρεοειδούς. Μπορεί να είναι καλοήθης και να μην προκαλεί καθόλου προβλήματα υγείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα μπορεί να συμβεί δευτερογενώς σε μια ιατρική κατάσταση που τον επηρεάζει, όπως η έλλειψη ιωδίου ή η φλεγμονή που προκαλείται από λοίμωξη ή κάποια αυτοάνοση ασθένεια.

Συχνότερα, όταν οι άνθρωποι μιλάνε για έλλειψη ορμονών ή ανωμαλία των ορμονών που σχετίζονται με τον θυρεοειδή αδένα, αναφέρονται σε δύο καταστάσεις. Την υπολειτουργική ασθένεια του θυρεοειδούς γνωστή ως υποθυρεοειδισμός ή την υπερδραστήρια ασθένεια του θυρεοειδούς γνωστή ως υπερθυρεοειδισμός. Και οι δύο μπορούν να διαγνωσθούν με απλή εξέταση αίματος.

Πολύ συχνά, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται στα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα. Τα κύτταρα είναι κατεστραμμένα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να παράγουν αρκετές ορμόνες θυρεοειδούς για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του σώματος και συνεπώς δεν μπορούν να αναπτυχθούν τα συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού. Η ανεπάρκεια ιωδίου μπορεί να επηρεάσει την παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Καλές πηγές τροφίμων του ιωδίου περιλαμβάνουν τα αυγά, τα ψάρια και το γάλα.

Παρόμοια με τον υποθυρεοειδισμό, ο υπερθυρεοειδισμός προκαλείται συνήθως από μια αυτοάνοση ασθένεια γνωστή ως ασθένεια Graves. Αυτό συνήθως επηρεάζει γυναίκες ηλικίας 20 έως 50 ετών και είναι πιο συχνή σε άτομα που έχουν οικογενειακό ιστορικό ή ασθένεια θυρεοειδούς ή οικογενειακό ιστορικό άλλων αυτοάνοσων ασθενειών, όπως διαβήτη ή ρευματοειδή αρτηρίτιδα. Στις αυτοάνοσες ασθένειες, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού παράγει αντισώματα, γνωστά ως αυτοαντισώματα, τα οποία επιτίθενται στα κανονικά, υγιή κύτταρα του σώματος. Το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει αυτοαντισώματα που στοχεύουν τα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα για να τον διεγείρουν, να παράγουν και να απελευθερώνουν υπερβολικά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών.

Σε όλες μας έχει τύχει να ταλαιπωρηθούμε από μία έντονη φαγούρα στην ευαίσθητη περιοχή μας και φυσικά μία τέτοια κατάσταση μπορεί να μας αποδιοργανώσει και να μας κάνει να νιώθουμε τουλάχιστον άβολα. Οι λόγοι μπορεί να είναι διαφορετική σε κάθε περίπτωση, όμως όταν γνωρίζουμε τις πιθανές αιτίες τότε είναι πιο εύκολο να πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα.

               01 Μυκητιακή μόλυνση. Είναι ίσως η πιο συχνή απάντηση στην εμφάνιση κνησμού στον κόλπο – μάλιστα το 75% των γυναικών ανά τον κόσμο καλείται να αντιμετωπίσει έστω μία φορά στη ζωή του μία μυκητίαση. Ενίοτε αναπτύσσονται μύκητες στον κόλπο, προκαλώντας τον κνησμό και φυσικά δυσφορία. Συνήθως ο κνησμός συνοδεύεται από υπόλευκες παχύρρευστες εκκρίσεις, εμφανώς διαφορετικές από τις τυπικές κολπικές εκκρίσεις και τσούξιμο κατά την ούρηση. Το θετικό είναι πως υπάρχουν παραφαρμακευτικά σκευάσματα σε μορφές κρέμας ή υπόθετων, όμως αν τα συμπτώματα επιμένουν, τότε πρέπει να ενημερωθεί ο γυναικολόγος μας.

               02 Βακτηριακή κολπίτιδα. Στον οργανισμό μας ζούνε αυτά που αποκαλούμε “καλά βακτήρια”, όμως όταν μεταβάλλεται η ισορροπία του πληθυσμού ων βακτηρίων στον κόλπο, η ραγδαία ανάπτυξη του πληθυσμού μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως ο κνησμός και υδαρείς εκκρίσεις με κακή οσμή. Σε αυτήν την περίπτωση ο γυναικολόγος χορηγεί στοχευμένη αντιβίωση προκειμένου να επανέλθει ο πληθυσμός των βακτηρίων στο φυσιολογικό του. Μπορούμε, όμως, και με τη διατροφή να προλάβουμε την κολπίτιδα προσλαμβάνοντας τακτικά προβιοτικά, ενώ κάποια γιαούρτια περιέχουν συγκεκριμένες καλλιέργειες βακτηρίων που ενισχύουν την υγεία του κόλπου.

               03 Νέα σαπούνια ή/και εσώρουχα. Προφανώς κι εξυπακούεται πως πάντα πλένουμε τα νέα μας εσώρουχα, όμως μπορεί κάποια υλικά των εσωρούχων (κυρίως στα συνθετικά) να προκαλούν ένα είδος αλλεργίας. Βεβαίως αυτό μπορεί αν συμβεί κι αν χρησιμοποιήσουμε ένα νέο αφρόλουτρο, μία λοσιόν ή ένα απορρυπαντικό που μας προκαλεί δερματίτιδα εξ επαφής, μία αλλεργική αντίδραση που εκδηλώνεται με τον κνησμό. Εφόσον, λοιπόν, έχουν αποκλειστεί η μυκητίαση ή η κολπίτιδα, τότε παρατηρούμε μήπως ευθύνεται μία τέτοια αλλαγή στην καθημερινότητά μας. Οι γυναικολόγοι προειδοποιούν και για τη χρήση latex προφυλακτικών ή προφυλακτικών που περιέχουν λιπαντικό ή σπερματοκτόνο, σε περίπτωση που η ενόχληση παρατηρείται στη διάρκεια του σεξ. και Επίσης συστήνουν να χρησιμοποιούμε μη αρωματισμένα σαπούνια, καθώς επίσης να φοράμε 100% βαμβακερό εσώρουχο την ώρα του ύπνου ή, ακόμη καλύτερα, να μη χρησιμοποιούν εσώρουχο εκείνες τις ώρες.

               04 Εμμηνόπαυση. Στις γυναίκες ηλικίας περίπου 51 κι άνω, ο κνησμός του κόλπου οφείλεται συνήθως στις ορμονικές αλλαγές που προκαλούνται στη διάρκεια και στο τέλος της εμμηνόπαυσης Μετά την εμμηνόπαυση, οι ορμονικές αλλαγές προκαλούν ατροφία του κόλπου με εκείνον να εμφανίζει ξηρότητα και μείωση της πυκνότητας των τοιχωμάτων του. Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω, όμως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την δυσφορία χρησιμοποιώντας ειδικά ενυδατικά σκευάσματα σε μορφή κρέμας ή υπόθετων, ενώ ο γυναικολόγος μπορεί να μας συστήσει φυσικά λιπαντικά αν η ενόχληση παρατηρείται στη διάρκεια ή μετά τη σεξουαλική πράξη.

               05 Σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Ίσως είναι μικρές οι πιθανότητες, ωστόσο η διερεύνηση δε βλάπτει ποτέ. Άλλωστε συχνά είναι από τις πρώτες σκέψεις που μπορεί να περάσουν από το γυναικολόγο μας στην αναφορά συμπτωμάτων όπως ο κνησμός. Ο πιο συνήθης ένοχος είναι ένα παράσιτο που προκαλεί τη τριχομονίαση που όμως αν διαγνωσθεί εγκαίρως αντιμετωπίζεται με δια στόματος φαρμακευτική αγωγή σχετικά σύντομα – αν και πάντα είναι πιθανό να επανεμφανιστεί. Ακόμη συμπτώματα κνησμού μπορούν να προκαλέσουν τα χλαμύδια, ο έρπης των γεννητικών οργάνων και τα κονδυλώματα. Σε μία τέτοια περίπτωση ο γιατρός μας είναι ο μόνος που μπορεί να μας κατευθύνει για τη σωστή αντιμετώπιση, ενώ φροντίζουμε πάντα να χρησιμοποιούμε προφύλαξη στη διάρκεια του σεξ.

               Όποιες κι αν είναι οι υποψίες μας σχετικά με το πού ευθύνονται οι ενοχλήσεις μας, είναι σημαντικό να ενημερώνουμε και να επικοινωνούμε με το γυναικολόγο μας, ειδικά αν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν. Να θυμάστε… προσέχουμε το σώμα μας για να μας προσέχει κι αυτό!

Η περίοδος ορισμένων ανθρώπων είναι τόσο συνεπής όσο ένα καλοκουρδισμένο ρολόι. Ξέρουν ακριβώς πότε πρόκειται να φτάσει, πόσο καιρό θα κρατήσει και πώς θα αισθάνονται κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας ή πριν ακόμα έρθει. Για άλλους ανθρώπους, η περίοδος μπορεί να φαίνεται σαν ένα μυθικό πλάσμα που αναδύεται απροσδόκητα όποτε του κάνει κέφι και ουσιαστικά διαταράσσει το ρυθμό της ζωής τους για λίγες μέρες.

Φυσικά, υπάρχουν παράγοντες υγείας που θα μπορούσαν να διαταράξουν ή να εξισορροπήσουν τον κύκλο της εμμήνου ρύσεως μας, με αποτέλεσμα ακανόνιστες περιόδους. Και αν έχετε αλλάξει πρόσφατα την αντισύλληψή σας, οι πιθανότητες είναι πως η περίοδος σας θα αλλάξει επίσης. Αλλά ξέρατε ότι υπάρχουν ακόμη πιο μικρές επιρροές της ζωής που μπορούν να διαταράξουν την περίοδό μας;

Οι διατροφολόγοι, μας συμβουλεύουν πως αλλάζοντας αυτούς τους παράγοντες του τρόπου ζωής μας, μπορεί να διαπιστώσουμε ότι η περίοδός μας συντονίζεται περισσότερο με τη καθημερινότητά μας.

Το γνωρίζουμε πολύ καλά. Είναι εύκολο να το λέμε, αλλά καθόλου εύκολο να το εφαρμόσουμε. Αλλά όταν βάζουμε τον εαυτό μας συνεχώς σε συνθήκες άγχους και πίεσης, το σώμα μας παράγει υπερβολική κορτιζόλη, δηλαδή την ορμόνη του στρες. Με απλά λόγια, το μήνυμα του στρες υπερισχύει των άλλων μηνυμάτων στο σώμα, γεγονός που προκαλεί ένταση στο σώμα, το οποίο με τη σειρά του καταναλώνει πολλά θρεπτικά συστατικά και μπορεί να διαταράξει την ισορροπία των ορμονών και του κύκλου μας. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι αντιμετώπισης του στρες, αλλά οι απλές τεχνικές αναπνοής, ίσως είναι ο ευκολότερος. Προσπαθήστε να κάνετε βαθιές αναπνοές δύο φορές την ημέρα. Εισπνεύστε για τέσσερα δευτερόλεπτα και εκπνεύστε για επτά.

Το να έχουμε μια καλή κένωση του εντέρου την ημέρα είναι απαραίτητη για την ορμονική μας ισορροπία. Αν δεν γίνονται σωστά και αρκετά συχνά για μέρες, δεν θα εξαλείψουμε σωστά τις αναλωμένες ορμόνες μας. Αυτό μπορεί να επιτρέψει στο οιστρογόνο μας να απορροφάται, να επανακυκλοφορεί και να απορρίπτεται πίσω στο αίμα μας μέσω του εντέρου, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει αστάθεια στο κύκλο μας.

Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού είναι ο δεύτερος πιο συχνός τύπος λοιμώξεων τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Οι γυναίκες είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς για ανατομικούς λόγους. Το μικρότερο μήκος της γυναικείας ουρήθρας ευθύνεται για τη μεγαλύτερη συχνότητα, οι οποίες οφείλονται σε μικροοργανισμούς της περιπρωκτικής περιοχής και της κολπικής χλωρίδας.

Θεωρούμε ότι η ασθενής παρουσιάζει υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, όταν αντιμετωπίζει τρία ή περισσότερα επεισόδια ουρολοίμωξης τον τελευταίο χρόνο ή τουλάχιστον δύο επεισόδια το τελευταίο εξάμηνο.Περίπου 20% των νεαρών γυναικών, μετά την πρώτη ουρολοίμωξη, θα εμφανίσουν ξανά ουρολοίμωξη στο μέλλον. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι συχνουρία, τσούξιμο ή κάψιμο κατά την ούρηση, αίμα στα ούρα, πυρετός, θολά και δύσοσμα ούρα.

Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό, την επιμελή κλινική εξέταση και τη γενική και καλλιέργεια ούρων.Η αντιμετώπιση των ουρολοιμώξεων που υποτροπιάζουν είναι ένα από τα δύσκολα προβλήματα της καθημερινής ιατρικής πράξης, καθώς μπορεί να διαφέρει για κάθε ασθενή. Συνοπτικά μια γυναίκα που πάσχει από υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις είτε δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ σωστά ή μολύνεται ξανά από το μικρόβιο.

Επιπλέον, πρέπει να πραγματοποιηθούν μια σειρά από ειδικές εξετάσεις, που αποσκοπούν στο να διαπιστωθεί αν υπάρχουν ανατομικές ή άλλες αιτίες  που καθιστούν το ουροποιητικό σύστημα της γυναίκας πιο ευάλωτο στα μικρόβια και να αποκατασταθούν. Εν συνεχεία θα πρέπει να χορηγηθεί αντιβίωση με βάση την καλλιέργεια ούρων και το αντιβιόγραμμα σε μια προσπάθεια να εκριζωθεί το μικρόβιο.

Συχνά παρατηρούνται συμπτώματα ουρολοιμώξεως μετά από σεξουαλική επαφή, όπου συνιστάται ολιγοήμερη προφυλακτική αντιβίωση αμέσως μετά τη σεξουαλική επαφή. Τελευταία, προτείνεται για την πρόληψη των υποτροπών η λήψη χυμού ή άλλων συμπυκνωμένων προϊόντων φραγκοστάφυλου (Cranberries). Ο χυμός φραγκοστάφυλου περιέχει προανθοκυανίδες τύπου Α που αναστέλλουν την προσκόλληση των μικροβίων στο ουροθήλιο και υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι η συστηματική τους χρήση μειώνει την επίπτωση των ουρολοιμώξεων.

Δρ. Βασίλειος Ι. Γκολεζάκης, Χειρουργός Ουρολόγος
Διπλ/χος & Διδάκτωρ Παν/μίου Aachen
Ειδικευθείς Oberhausen Γερμανία

Οι μέρες εκείνες της περιόδου είναι για πολλές γυναίκες τουλάχιστον ενοχλητικές – ειδικά τώρα στις διακοπές! Ο ομαλός κύκλος όμως είναι κι εκείνος που μπορεί να μας επιβεβαιώσει πως είμαστε υγιείς. Πότε, όμως, μπορεί η περίοδός μας να μας δώσει προειδοποιήσεις για να ελέγξουμε γιατί ξαφνικά δεν πάνε όλα… ρολόι;

01 Σβόλοι αίματος. Δεν είναι και το καλύτερο θέαμα, αλλά στη διάρκεια της περιόδου είναι φυσιολογικό να βρίσκουμε ενίοτε στη σερβιέτα ή το ταμπόν μας μικρούς σβόλους αίματος. Συνήθως αυτοί δημιουργούνται σε περιπτώσεις βαριάς ροής και, ακόμη κι αν λαμβάνεται αντιπηκτική αγωγή, όταν η ροή είναι βαριά, η δράση της αγωγής δε συμβαδίζει απαραίτητα με τη ροή. Το χρώμα τους είναι σκούρο ή έντονο κόκκινο και το μέγεθός τους ποικίλλει. Οι μικρού μεγέθους σβόλοι (ενδεικτικά σε μέγεθος σταφίδας) δεν είναι προς ανησυχία. Ωστόσο, οι πιο πηχτοί και μεγαλύτεροι ίσως σηματοδοτούν κάποια ορμονική διαταραχή (εξού κι η βαριά ροή που ίσως δεν έχουμε σε άλλους κύκλους), ίσως κάποια μόλυνση ή μπορεί ακόμη να είναι σημάδι αποβολής. Όταν παρατηρούμε αυτούς τους σβόλους σε πάνω από δύο ή τρεις κύκλους εμμήνου στη σειρά, τότε καλό είναι να συμβουλευόμαστε το γυναικολόγο μας.

02 Η περίοδος έχει βαριά ροή ή αργεί να τελειώσει. Η μικρότερη διάρκεια ροής που μπορεί να σημειωθεί είναι οι τρεις μέρες, ενώ το ανώτερο είναι οι έξι ή επτά ημέρες. Όταν όμως, η ροή συνεχίζεται πέραν της εβδομάδας, μιλάμε για μηνορραγία και θέλει οπωσδήποτε παρακολούθηση. Τι μπορεί να φταίει γι’ αυτό;

• Πάθηση του θυρεοειδούς (υπερθυρεοειδισμός ή υποθυρεοειδισμός)
• Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
• Φαρμακευτικές αγωγές για το θυρεοειδή, στεροειδή σκευάσματα ή αντιψυχωσικά που μπορούν να επηρεάσουν την έκλυση ορμονών.
• Ινομυώματα και πολύποδες της μήτρας.

Ένας ακόμη παράγοντας μπορεί να είναι κι η ηλικία (γυναίκες κοντά στα 40 βρίσκονται σε στάδιο προεμμηνόπαυσης κι άρα οι ορμονικές μεταβολές μπορούν να επηρεάσουν την περίοδο), ενώ ακόμη ρόλο μπορεί να παίξει κι η απότομη πρόσληψη βάρους. Επομένως, όταν ο κύκλος μας διαρκεί λιγότερο από είκοσι μία μέρες ή η ροή κρατά πάνω από επτά για τρεις συνεχόμενους κύκλος, ενδείκνυται η ιατρική παρακολούθηση.

03 Ελαφριά αιμορραγία στη διάρκεια του κύκλου. Αν σημειωθεί μικρή αιμορραγία οποιαδήποτε μέρα του κύκλου περιστασιακά και σε ποσότητα λίγων σταγόνων αίματος, προκαλεί σίγουρα ανησυχία αλλά δε χρειάζεται πανικός, καθώς μπορεί να περνάμε κάποια μικρή ορμονική μεταβολή. Όταν όμως γίνεται σε τακτική βάση και μάλιστα παρατηρείται ποσότητα, καλό είναι να το γνωρίζει ο γυναικολόγος, Πρώτοι ύποπτοι μπορεί να είναι μία αντισυλληπτική αγωγή, ινομυώματα ή μία μόλυνση. Μπορεί, όμως, να ελλοχεύει και κίνδυνος για καρκίνο της μήτρας ή του τραχήλου, οπότε η έγκαιρη ιατρική συμβουλή θα μπορεί να αποκλείσει αυτές τις πιθανότητες.

04 Το αίμα μοιάζει πολύ ρευστό ή η απόχρωσή του μοιάζει γκρίζα. Στην αρχή της περιόδου, το αίμα που αποβάλλεται έχει έντονο κόκκινο χρώμα και όσο η περίοδος πλησιάζει στο τέλος της, αυτό αλλάζει σε σκούρο καφέ ή και μαύρο – το τελευταίο δεν είναι λόγος ανησυχίας, καθώς όσο αργεί να “κατέβει” το αίμα, τόσο μεγαλύτερη είναι η επίδραση του οξυγόνου σε αυτό. Όταν, όμως, το αίμα μοιάζει ρευστό όπως το νερό, τότε πιθανώς είναι αναμεμειγμένο με κολπικά εκκρίματα, τα οποία παρουσιάζονται στην εγκυμοσύνη. Αν παρατηρούμε πως το χρώμα του αίματος κλίνει προς το γκρι, τότε ίσως πρέπει να διερευνηθεί το ενδεχόμενο κάποιας λοίμωξης ή ενός αφροδίσιου νοσήματος, ειδικά αν το σύμπτωμα συνοδεύεται με κακή κι έντονη οσμή.

05 “Χάνουμε” την περίοδο. Το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών και οι παθήσεις του θυρεοειδούς μπορούν να προκαλέσουν βαριά ροή αίματος αλλά μπορούν και να… εξαφανίσουν προσωρινά την περίοδο. Ένας ακόμη παράγοντας που μπορεί να μας αναγκάσουν να “χάσουμε” έναν κύκλο είναι το άγχος, το οποίο επηρεάζει κυρίως την ωορρηξία. Επίσης η απότομη απώλεια βάρους, καθώς τότε μειώνεται το λίπος και η παραγωγή οιστρογόνων, μπορεί να μειώσει τη ροή του αίματος κατά την περίοδο ή μπορεί ακόμη κι αυτή να μην εμφανιστεί για κάποιον κύκλο. Ακόμη, απρόβλεπτες απουσίες περιόδου για μήνες μπορούν να σημειωθούν για όσο διαρκεί ο θηλασμός ή σε περιπτώσεις προ εμμηνόπαυσης. Αν, όμως, σημειωθεί πλήρης απουσία περιόδου χωρίς να υφίσταται εγκυμοσύνη ή εμμηνόπαυση τότε συνίσταται να παρακολουθήσει την κατάσταση ο γυναικολόγος μας.

06 Έντονοι πόνοι περιόδου. Είναι ό,τι πιο εκνευριστικό κατά την περίοδο για τις περισσότερες γυναίκες, είναι γεγονός! Και για κάποιες από εμάς, ο έντονος πόνος είναι κάτι το συνηθισμένο. Όταν, όμως, οι πόνοι γίνονται ξαφνικά έντονοι, χωρίς αυτοί να μας έχουν επηρεάσει στο παρελθόν, και μάλιστα σε σημείο που μας αποσπούν από τις δραστηριότητές μας και τα αναλγητικά δε μας ανακουφίζουν, τότε είναι πιθανή η ενδομητρίωση και πρέπει να ενημερώσουμε το γυναικολόγο μας.

Κάθε μία από εμάς έχει έναν/ μία γυναικολόγο που μπορεί να εμπιστευτεί και να συμβουλευτεί. Επομένως, όταν παρατηρούμε συμπτώματα όπως τα παραπάνω να επιμένουν, δε διστάζουμε να στραφούμε σε αυτόν/ή για την απαραίτητη συμβουλή και (πιθανώς) φαρμακευτική αγωγή που ίσως χρειαστεί να ακολουθήσουμε.