ΘΕΑΤΡΟ

H πολυαναμενόμενη υπερπαραγωγή, ήρθε στο θέατρο Παλλάς, σε θεατρική απόδοση και σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή και ένα θίασο εξαιρετικών ηθοποιών και φαίνεται να αποτελεί σταθμό στα θεατρικά αθηναϊκά δρώμενα.

Το πολυδιαβασμένο ατμοσφαιρικό βιβλίο της Μάρας Μειμαρίδη που καθήλωσε περισσότερους από 900.000 αναγνώστες παγκοσμίως, και κατέγραψε ρεκόρ τηλεθέασης στη μεταφορά του στην μικρή οθόνη από τον Κώστα Κουτσομύτη το 2005, ανεβαίνει στη σκηνή του Παλλάς.

Στον θίασο πρωταγωνιστούν η Μαρία Καβογιάννη στο ρόλο της Ευθαλίας, η Σμαράγδα Καρύδη στο ρόλο της Κατίνας, που μαγεύει τους Μέμο Μπεγνή – Κωνσταντίνο και Μελέτη Ηλία – Σύριο Καραμάνο. Στον καθοριστικό ρόλο της μάγισσας Αττάρτης, η κυρία Μίρκα Παπακωνσταντίνου.

 Ο Σταμάτης Φασουλής θα αποτυπώσει την ατμόσφαιρα μίας εμβληματικής εποχής, μεταφέροντάς μας 130 χρόνια πίσω σε ένα ταξίδι στα παράλια της Σμύρνης και σε μια ιστορία γεμάτη μάγια, ξόρκια, αρώματα, έρωτες και πάθη.

Σμύρνη, 1887. Η Κατίνα είναι μια φτωχή, έξυπνη κι αδίστακτη Σμυρνιά. Η ζωή της αλλάζει όταν γνωρίζει την Αττάρτη, μια Τούρκα μάγισσα, που την παίρνει υπό την προστασία της. Έτσι η Κατίνα βάζει στόχο να ανέβει ψηλά. Ερωτικά φίλτρα, μπουγιούμ, λιώματα και μαγικά ποτέ δεν κάνουν λάθος. Καταφέρνει να παντρευτεί τέσσερις άντρες, τον ένα καλύτερο από τον άλλον, τον ένα πλουσιότερο από τον άλλον. Όσο ανεβαίνει πιο ψηλά σε κοινωνική τάξη, η Κατίνα ανακατεύεται στις δουλειές τους και κουμαντάρει άξια τα εμπόρια, τις μπάνκες, τα καπνά, φτάνοντας μια μέρα να γίνει αρχόντισσα όλης της Σμύρνης. Εκατό χρόνια μετά, σ’ ένα σκονισμένο μπαουλάκι στο σπίτι της Αίγινας, βρέθηκαν οι γραφές, τα ξόρκια και τα μαγικά της.

Θέατρο Παλλάς, Βουκουρεστίου 5 (City Link)
Τηλ : 2103213100

Παραστάσεις : Πέμ.-Σάβ. 8.30 μ.μ., Κυρ., Τετ. 7 μ.μ.
Τιμή : € 80, 50, 30, 20, 15, 10.

Με υπέρτιτλους για κωφούς και στα αγγλικά.
Μέχρι : 30/1

Το διάσημο μπεστ σέλερ του Ολλανδού Χέρμαν Κοχ, ένα συγκλονιστικό ψυχολογικό θρίλερ, γραμμένο το 2009, το οποίο προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 25 χώρες στον κόσμο, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ, τον Νοέμβριο του 2018, στο ανανεωμένο Σύγχρονο Θέατρο.

 Λίγα λόγια για την υπόθεση

Δύο παντρεμένα ζευγάρια συναντιούνται για δείπνο σε ένα υπερπολυτελές εστιατόριο. Οι δύο άντρες είναι αδέρφια. Ο ένας, επιτυχημένος πολιτικός, φαβορί για την πρωθυπουργία της χώρας, και ο άλλος, καθηγητής Ιστορίας. Καθώς η ιεροτελεστία του δείπνου προχωρά, η ένταση κορυφώνεται επικίνδυνα, εν αναμονή του “κυρίως πιάτου”, που δεν είναι άλλο, από το σκοτεινό μυστικό που συνδέει τα δύο ζευγάρια, και αφορά σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα που έχουν διαπράξει τα παιδιά τους. Ο χρόνος κυλά, τα περίτεχνα πιάτα καταφθάνουν και τα μαχαίρια ακονίζονται. Η πολιτισμένη και αψεγάδιαστη βιτρίνα της σύγχρονης, ευτυχισμένης. αστικής οικογένειας, ραγίζει ανεπανόρθωτα, και τα χειρότερα ένστικτα βγαίνουν στην επιφάνεια. Η υψηλή γαστρονομική εμπειρία, μετατρέπεται σε ανελέητο παιχνίδι επιβίωσης, και βάζει σε σκληρή δοκιμασία τα όρια και τις αντοχές τους. Μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει κάποιος άραγε για να προστατεύσει τα παιδιά του;

ΗΘΟΠΟΙΟΙ:

ΜΑΙΝΑΣ ΣΤΕΛΛΙΟΣ, ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ, ΛΕΧΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ,  ΜΙΣΙΧΡΟΝΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ Και ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΑΝΙΔΗΣ

Το μυθιστόρημα που θεωρείται το πλέον εντελές και συναρπαστικό του συγγραφέα Μ. Καραγάτση ανεβαίνει στο θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. Ο σκηνοθέτης και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Πορεία, μετά την εξαιρετικά επιτυχημένη συνεργασία του με τον Στρατή Πασχάλη στην παράσταση-σταθμό Η Μεγάλη Χίμαιρα, του ανέθεσε τη διασκευή του Γιούγκερμαν.

Ο κεντρικός ήρωας, ο Φιλανδός Βασίλης Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν, γόνος πλούσιας οικογένειας, Ίλαρχος της Λευκής Φρουράς του τσάρου, ένας τυχοδιώκτης που παλεύει με τα φαντάσματά του, οδηγείται μετά τη ρωσική επανάσταση στην Ελλάδα. Το παρελθόν του βαραίνει ένας φόνος, μια γυναίκα που μοιραζόταν μ’ έναν Ανθυπολοχαγό, εμπορία ναρκωτικών, κραιπάλες κάθε είδους, το ποτό, η χαρτοπαιξία, οι εκβιασμοί, οι απάτες… Δαιμόνιος και αδίστακτος, στη νέα του πατρίδα ανέρχεται κοινωνικά αποκτώντας μία σημαντική θέση στην τράπεζα, πλούτο και γόητρο, ένας «αλήτης αριστοκράτης» που κάτω απ’ τον αδυσώπητο ελληνικό ήλιο θα έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του, με τον αληθινό έρωτα και με το τραγικό στοιχείο.

Το μυθιστόρημα, το τρίτο του συγγραφέα, γράφτηκε το 1938, δύο χρόνια μετά τη Χίμαιρα και πέντε χρόνια μετά τον Συνταγματάρχη Λιάπκιν, μαζί με τα οποία σχηματίζει την τριλογία με τίτλο Εγκλιματισμός κάτω από το Φοίβο. Πλάι στο ενδελεχές ψυχογράφημα του ήρωα, ο «παραμυθάς από ράτσα» Καραγάτσης στο μυθιστόρημά του αυτό απεικονίζει με γλαφυρότητα την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της μεσοπολεμικής Ελλάδας και καταθέτει την οπτική του γύρω από τη μπολσεβίκικη επανάσταση, τον κομμουνισμό, το τσαρικό καθεστώς.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Δημήτρης Τάρλοου, σημειώνει: «Ο Γιούγκερμαν, αυτός ο θεόθεν αριστοκράτης και αλήτης, θα κυνηγήσει με αυτοκαταστροφική μανία τον πλούτο, τη δόξα, την εξουσία, τις γυναίκες, θα τα κατακτήσει όλα, για να συνειδητοποιήσει μέσω του συγγραφέα Καραμάνου, πως για τον καθένα μας μονάχα ένα κορίτσι υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή η σοφή μετατόπιση θα σημάνει και το αναπόφευκτο μας τέλος, όπως λέει και ο Καραμάνος: “Η μοίρα των ανθρώπων είναι ο θάνατος.” Το βασικό, το πρωταρχικό τραύμα, ανελέητο, όσο και βασανιστικό, μας στέλνει όλους στην αγκαλιά της μητέρας μας, που μας περιμένει πανέμορφη, παγωμένη κι ακίνητη, για να αναπαυθούμε για πάντα κοντά της.»

Παίζουν: Γιάννης Στάνκογλου, Χρήστος Μαλάκης, Ζέτα Μακρυπούλια, Θάλεια Σταματέλου, Ιωάννης Καπελέρης, Πολύδωρος Βογιατζής, Δημήτρης Πετρόπουλος, Γιάννης Νταλιάνης, Καίτη Μανωλιδάκη, Δημητρής Μπίτος. Λήδα Μανιατάκου, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Μπίλιω Μαρνέλη, Κορίνα Κόκκαλη, Ανδρέας Νάτσιος, Άγγελος Πιλιτσίδης, Αντώνης Στάμου, Φίλιππος Τάρλοου

Ο Σπάρτακος του Αράμ Χατσατουριάν είναι ένα μοναδικό έργο για μπαλέτο βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα από την αρχαία ιστορία. Ο ήρωας ήταν μονομάχος θρακικής καταγωγής, που ηγήθηκε μεγάλης επανάστασης δούλων και άλλων καταπιεσμένων εναντίον των Ρωμαίων τον 1ο προχριστιανικό αιώνα, όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν αήττητη. Ο δούλος μονομάχος, που επαναστάτησε στην καρδιά της Ιταλίας και έμεινε ασύλληπτος για τρία χρόνια, αποτέλεσε ένα ισχυρό πλήγμα για το γόητρο της Αυτοκρατορίας και αναδείχθηκε σε σύμβολο ηρωισμού και ελευθερίας.
Πρώτα, ο αρμενικής καταγωγής Ρώσος συνθέτης συνέθεσε μια εξαίσια και επική μουσική για το μπαλέτο Σπάρτακος (1956), εμπνεόμενος καθαρά από τη λαϊκή παράδοση του τόπου του.

Στη συνέχεια, ο χορευτής Γιούρι Νικολάγεβιτς Γκριγκόροβιτς που είναι ο σπουδαιότερος εν ζωή Ρώσος χορογράφος, δημιούργησε την εκπληκτική και δυναμική χορογραφία του Σπάρτακου με ομολογουμένως μεγάλες τεχνικές δυσκολίες για τους χορευτές. Η πρεμιέρα του έργου έγινε το 1968.

Οι λάτρεις του μπαλέτου θεωρούν τον Σπάρτακο υπέροχο συνδυασμό μουσικής και χορογραφίας και ένα από τα κορυφαία έργα του κλασικού ρεπερτορίου.

Ο Γιούρι Γκριγκόροβιτς μιλάει για τον Σπάρτακο:

«Η διαμάχη του Καλού με το Κακό που αντιπροσωπεύει ο Σπάρτακος είναι διαχρονική, ή καλύτερα σύγχρονη και κλασική μαζί, κάτι που την καθιστά συνώνυμη με την ίδια την αιωνιότητα. Παράλληλα, με εντυπωσίασε το πώς ο Χατσατουριάν εξέφρασε με γλυπτική ακρίβεια και δυναμικότητα αυτή την πάλη. Δεν δημιούργησε απλώς συναρπαστικές μελωδίες που μαγεύουν με τη δραματικότητά τους, αλλά πραγματική μουσική μπαλέτου, ικανή να εκφράσει βαθιά συναισθήματα και να προσφέρει δυνατές συγκινήσεις.
Το 1968 λοιπόν και ενώ είχα ήδη γίνει καλλιτεχνικός διευθυντής του μπαλέτου Μπολσόι αποφάσισα να παρουσιάσω τη δική μου εκδοχή πάνω στη μουσική του Χατσατουριάν.

Η βάση του “Σπάρτακου” είναι το κλασικό στοιχείο, εμπλουτισμένο όμως με κάποιες σύγχρονες πινελιές. Στη σύγκριση αυτών των δύο μπορείς να διακρίνεις την αντοχή του κλασικού στον χρόνο και την ικανότητά του να είναι εξίσου σύγχρονο. Η πολιτική αλλάζει, τα καθεστώτα πέφτουν, ο “Σπάρτακος” όμως παραμένει ζωντανός εκφράζοντας υψηλά επιτεύγματα και αιώνιες συγκρούσεις: την επιθυμία για ελευθερία, την αγάπη και το μίσος. Για μένα ο “Σπάρτακος” είναι το σύμβολο των ομαδικών ανθρώπινων αγώνων.

Το 1977 στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού παρουσιάστηκαν από το θέατρο Μπολσόι τα μπαλέτα «Σπάρτακος», «Ζιζέλ», «Λίμνη των κύκνων». Χόρευαν η Νατάλια Μπεσμέρτνοβα και ο Μιχαήλ Λαβρόβσκι, η Εκατερίνα Μαξίμοβα και ο Βλαντίμιρ Βασίλιεβ, η Νίνα Τιμοφέγιέβα με τον Μαρίς Λιέπα και ο Αλεξάντρ Μπογκατιριόβ. Το ιστορικό αμφιθέατρο κάτω από την Ακρόπολη ήταν κατάμεστο. Χορεύαμε, με τα μάτια μας να βλέπουν από πάνω τον Παρθενώνα. Και μας φαινόταν τότε, πως το κλασικό μπαλέτο συναντιέται με το αιώνιο αρχαίο κλασικό, αυτό που έδωσε την αισθητική στον κλασικό χορό. Νιώσαμε τους εαυτούς μας να αγγίζουμε την ενέργεια του τεράστιου πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων.

Νιώθω συγκίνηση και δέος που θα το παρουσιάσω ξανά με τη νέα γενιά χορευτών και μάλιστα στην επέτειο των 50 χρόνων από την πρώτη του πρεμιέρα στο Μπολσόι.

Αλλά κυρίως νιώθω συγκίνηση που θα ξαναέρθω στην γενέτειρα του Θεάτρου – αυτής της σπουδαίας ανακάλυψης, χωρίς την οποία δεν μπορούμε να φανταστούμε την ζωή μας…»

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2018 στις 20.30
Η τιμή των εισιτηρίων ξεκινάει από τα 26 ευρώ.
Πηγή: viva.gr

Ένα χορογραφημένο δράμα για μια γυναίκα που αψήφησε την εποχή της και έμεινε στην ιστορία. Μια χορογραφία, όπου οι ηθοποιοί του Θεάτρου “Βαχτάνγκοφ” ως εκπληκτικοί χορευτές ερμηνεύουν το αριστούργημα του Τολστόι και η γλώσσα του χορού της μουσικής και της μιμικής αντικαθιστούν ολοκληρωτικά τη λογοτεχνική γλώσσα του έργου.

ιδέα του ανεβάσματος της «Άννα Καρένινα» ανήκει στον καλλιτεχνικό διευθυντή του θεάτρου Ρίμας Τούμινας και έκανε πρεμιέρα στη Μόσχα στις 28 Απριλίου του 2012. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ένα νέο ταλέντο του ευρωπαϊκού θεάτρου, η βραβευμένη σκηνοθέτις και χορογράφος Αντζελίκα Χόλινα. Η Χόλινα, η οποία ανήκει στο δυναμικό του Βαχτάνγκοφ από το 2008, έχει δώσει νέα πνοή στον ιστορικό θίασο, συνεχίζοντας επάξια το αταλάντευτα πρωτοποριακό πνεύμα του.

Η Άννα Καρένινα είναι η συναρπαστική ιστορία μιας γυναίκας που αψήφησε τις συμβάσεις της εποχής της, ακολουθώντας την παθιασμένη προσωπικότητά της ως την αυτοκαταστροφή. Αποτελεί μια συγκλονιστική τοιχογραφία της Ρωσικής κοινωνίας του 19ου αιώνα, αλλά και μια διαχρονική σπουδή πάνω στη ζήλια, την ενοχή, την υποκρισία και το ερωτικό ένστικτο, που συγκινεί μέχρι και σήμερα.

 Μετά από 135 χρόνια ακριβώς, η Αντζελίκα Χόλινα σκηνοθέτησε στη σκηνή του Θεάτρου Βαχτάνγκοφ τη δική της χορογραφική εκδοχή του μυθιστορήματος που ο Λ. Ν. Τολστόι ολοκλήρωσε στις 17 Απριλίου 1877. Η τολμηρή αισθητική προσέγγιση, η χορογραφία και οι ερμηνείες των ηθοποιών, συνδέουν το κλασσικό αυτό μυθιστόρημα με τον 21ο αιώνα. Η σκηνοθέτης και χορογράφος, ακολουθώντας το λογοτεχνικό κείμενο, δημιούργησε το δικό της αυθεντικό έργο: Ένα στοχασμό πάνω στο πάθος, την αμαρτία, τη μετάνοια, τα λάθη και την τιμωρία τους. Η απεικόνιση των ανθρώπινων παθών μέσα στις αντιθέσεις τους βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της ευρηματικής σκηνοθεσίας αλλά αποτελεί και τον βασικό άξονα της εμπνευσμένης μουσική του Άλφρεντ Σνίκτε, που επενδύει τελετουργικά το Έργο.

Συνεχίζοντας το πρωτοποριακό πνεύμα του Θεάτρου Βαχτάνγκοφ, η Αντζελίκα Χόλινα προσέγγισε αυτό το πλούσιο υλικό εικαστικά, δίνοντας έμφαση στη χορογραφία και την κίνηση. «Αναζητώ στην κίνηση», θα πει η σκηνοθέτις, «το ανάλογο της αρμονίας και του νοήματος των λέξεων. Άλλωστε, κάθε κίνηση εκπέμπει νόημα, ακριβώς όπως μια λέξη» και συμπληρώνει, «Βασικά, στο θέατρο με ενδιαφέρουν οι τύχες των ανθρώπων. Για μένα σημαντική δεν είναι η φόρμα της παράστασης, αλλά η αντανάκλαση των ζωών. Κι αν αυτό το καταφέρνω, τότε νιώθω καλά. Σε κάθε παράσταση αναζητώ εκείνες τις κινήσεις, οι οποίες κατά το μέγιστο εκφράζουν εκείνο που θέλω να πω».

Οι ηθοποιοί του θιάσου Βαχτάγκοφ, έμαθαν να χορεύουν μέσα σε χρονικό διάστημα ρεκόρ, στη διάρκεια των προβών. Κατά την διάρκεια αυτών των ημερών απαρνήθηκαν τις λέξεις και μίλησαν τη γλώσσα του χορού με τέτοιο τρόπο που δεν κινούνται απλά στο χώρο, αλλά φαίνεται σαν να απαγγέλνουν και το κείμενο του Τολστόι.

 ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ: Τετάρτη 5 & Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου στις 21.00