ΣΧΕΣΕΙΣ

Κατ’ αρχήν ας μην είμαστε άδικοι: κουτσομπολιό δεν είναι μόνο η προώθηση κακόβουλων σχολίων για άλλα άτομα, αλλά είναι ο γενικότερος διαμοιρασμός πληροφοριών για άτομα που απλά δεν είναι παρόντα. Γι’ αυτό και συχνά χρησιμοποιούμε τον εξωραϊσμένο όρο “κοινωνικός σχολιασμός”. Όπως και να το πει κανείς, η αλήθεια είναι πως κουτσομπολεύουμε κάθε μέρα και μάλιστα, σύμφωνα μ’ έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Social Psychological and Personality Science, αναλώνουμε 52 λεπτά ημερησίως στο κουτσομπολιό.

               Φυσικά το θέμα του κουτσομπολιού μπορεί να είναι κάτι εντελώς άκακο και (ίσως) ανούσιο, όπως για παράδειγμα το τελευταίο “κατόρθωμα” του παιδιού μας στο σχολείο ή πως ένας φίλος μας βρήκε νέα δουλειά. Η συγκεκριμένη έρευνα, όμως, επικεντρώνεται ως επί το πλείστον στο λόγο που ο άνθρωπος περνά τόση ώρα κάθε μέρα στην ανταλλαγή πληροφοριών που αφορούν άλλους. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, dr. Mark Leary του πανεπιστημίου Duke, ο λόγος είναι… το ένστικτο!

               Τι σημαίνει αυτό;

               Ο άνθρωπος είναι ον που ζει σε ομάδες, επομένως βασίζεται στην εκάστοτε ομάδα όπου ανήκει για να επιβιώσει. Έτσι η ανταλλαγή πληροφοριών μας βοηθάει να καθορίσουμε ποιον μπορούμε να εμπιστευτούμε και ποιον όχι ή να αντιληφθούμε τις απόψεις κάθε ατόμου που ανήκει στην ίδια ομάδα μ’ εμάς. Για παράδειγμα, βασιζόμαστε στην οικογένεια για συναισθηματική υποστήριξη αλλά και για την τροφή και τη στέγαση, στους φίλους για συντροφικότητα και στον επαγγελματικό μας κύκλο για την οικονομική μας αποκατάσταση. Σε περίπτωση που μάθουμε από κάποιον συνεργάτη πως ο εργοδότης σκέφτεται να απολύσει άτομα, τότε σχεδόν αυτόματα θα αναζητήσουμε μία νέα πηγή εισοδήματος.

               Φυσικά το κουτσομπολιό δε μας δίνει μόνο αναγκαία στοιχεία για τον “πρωταγωνιστή” του, αλλά και γι’ αυτόν που κάνει την όλη συζήτηση. Σύμφωνα με τον dr. Leary, παρακολουθώντας αυτόν που παρέχει τις όποιες  πληροφορίες, μπορεί κανείς να διαπιστώσει πολλά στοιχεία για το χαρακτήρα του, όπως τι ακριβώς θεωρεί σημαντικό και κατά πόσο μπορεί κανείς να του εμπιστευτεί κάτι ως μυστικό. Έτσι θεωρεί πως το κουτσομπολιό μπορεί να ενισχύσει τους κοινωνικούς δεσμούς.

               Σαφώς και το κουτσομπολιό μπορεί να γίνει η αφορμή ώστε κάποια άτομα να απομακρυνθούν από την εκάστοτε ομάδα. Ωστόσο, όποιος όντως απομακρύνεται δε χρειάζεται να ανησυχεί, μια που η εμπειρία του γίνεται διδακτική και μπορεί να αλλάξει και τη συμπεριφορά του ώστε να καταφέρει να ενσωματωθεί στο μέλλον σε μία άλλη ομάδα ή ακόμη και να επανέλθει στην προηγούμενη.

               Όπως προαναφέραμε, όμως, το κουτσομπολιό, έχει και την αρνητική του προέκταση είτε για τον “πρωταγωνιστή” είτε για εκείνον που μοιράζεται την πληροφορία. Επιστρέφοντας στο προηγούμενο παράδειγμα, αν ο εργοδότης ανακαλύψει πως ο συνεργάτης μας κυκλοφορούσε στο γραφείο την πληροφορία περί πιθανών απολύσεων, η λογική προτείνει πως θα χάσει την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπο του συνεργάτη μας. Και βέβαια, αν αποδειχθεί πως ο σχολιαστής είναι κάποιος που απλά χώνει τη μύτη του σε ξένες υποθέσεις χάνει την όποια αξιοπιστία του.

               Όπως και να έχει, το κουτσομπολιό μπορεί να έχει τις βάσεις του στο ένστικτο της επιβίωσης, όμως καλό είναι να προσέχουμε προτού αναλωθούμε σε αυτό – ή έστω, μπορούμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο να μελετήσουμε περαιτέρω τους συνομιλητές μας στη διάρκεια του… κοινωνικού σχολιασμού!     

Αν δεν έχετε χάσει την επιθυμία να είστε με τον σύντροφο σας και να στρέφετε την προσοχή σας μόνο στα παιδιά, τότε είστε σε καλό δρόμο. Επειδή όλα τα ζευγάρια με τον χρόνο αλλάζουν και ειδικά όταν δημιουργείς οικογένεια οι ευθύνες πολλαπλασιάζονται, ξεχνάς αυθόρμητα το αυτονόητο -που πραγματικά πιστέψτε με μόνο αυτονόητο δεν είναι, – να φροντίζεις τον σύντροφο σου. 

Χρειάζεται να προσπαθήσεις αρκετά για να μην χαθείς στο παρόν… Όταν ένα ζευγάρι έχει περάσει όλα τα στάδια του έρωτα όπως:

α .το πάθος, την έκρηξη

β. την καλή επικοινωνία

γ. τα κοινά ενδιαφέροντα

δ. το ιδανικό σεξ

όλα αυτά μετατρέπονται σε μια άλλη εικόνα όταν βιώνεις την οικογενειακή ζωή. Απαιτείται ωριμότητα για να το αντιμετωπίσεις, δεν είναι τόσο εύκολο… Δεν γίνεται ξαφνικά αυτή η αλλαγή. Για να μην μας πιάνει πανικός οφείλουμε να  θυμόμαστε ότι όλες εκείνες οι αποφάσεις έχουν προέλθει από έρωτα. Ποιές είναι όμως οι 5 “τροφές” για να μην ξεθωριάσει η σχέση σας;

1. Εσείς και ο σύντροφός σας

Όταν γεννηθεί ένα μωρό η σχέση ολοκληρώνεται και τα ζευγάρια νιώθουν πως αυτό είναι το νόημα  της ζωής. Τα κοινά ενδιαφέροντα που σας κρατούσαν μαζί μέχρι εκείνη την στιγμή (ταξίδια, η κοινωνική και σεξουαλική σας ζωή,τα χόμπι ) θα σβήσουν για λίγο. Εδώ  πρέπει να εστιάσουμε αρκετά ότι είναι όντως για λίγο. Το πιθανότερο είναι να είστε εξαντλημένοι και οι δύο στην αρχή, εγώ τουλάχιστον ήμουν, ώστε οι ανάγκες σας είναι το τελευταίο που σας απασχολεί. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας , μην είστε επικριτικοί η αυστηροί. Καλωσορίστε την δική σας καινούργια εμπειρία χωρίς να φοβάστε ότι όλα τα υπόλοιπα χάθηκαν. Κάποιες φορές πολλά ζευγάρια δεν αισθάνονται ποτέ όπως  πριν. Ορισμένες φορές πάλι ,άλλα είναι καλύτερα από ποτέ, σίγουρα δημιουργούνται προβλήματα όταν ο ένας από τους δύο παραγκωνίζει τα αισθήματα του άλλου. Θυμάμαι πως υποσχέθηκα κάτι πολύ σημαντικό στον εαυτό μου όταν γεννήθηκε ο πρώτος μας γιός ότι θα προσπαθούσα καθημερινά να βλέπω τον άντρα μου για λίγο μόνο του. Να βρισκόμαστε για ένα καφέ το πρωί ή αργότερα το βράδυ, όπως ήμασταν πριν, οι δυο μας… Αυτό ήταν ανάγκη.

2.Ο έρωτας θέλει οικειότητα ή απόσταση στη σχέση;

Σίγουρα και τα δυο είναι το ιδανικό αλλά αυτό εξαρτάται από το κάθε ζευγάρι. Τι εννοώ;

Υπάρχουν ζευγάρια που από την αρχή της σχέσης που είναι συνέχεια μαζί και αυτό συνεχίζεται και στη πορεία ενώ άλλα θέλουν μια μικρή απόσταση γιατί έτσι αναπνέουν καλύτερα. Προσωπικά δεν κατάλαβα πως πέρασαν τα πρώτα επτά χρόνια με τον σύντροφό μου αλλά ως  και σήμερα ευχόμαστε να έχουμε περισσότερο χρόνο για είμαστε μαζί. Διαπίστωσα ότι αν ταιριάζεις με τον σύντροφό σου ο έρωτας μπορεί να εξακολουθήσει να αναπνέει. Φυσικά υπάρχουν δυσκολίες, σκαμπανεβάσματα και συνεχώς ανάγκες  διαφορετικές στον καθένα μας. Ο μόνος τρόπος για να διαρκεί ο έρωτας είναι όταν επιτρέπει το ζευγάρι στη σχέση του να συνεχίζει να πραγματοποιεί τις επιθυμίες και τα όνειρα του χωρίς ο καθένας τους να νιώθει παραμελημένος η καταπιεσμένος.

Αυτή συνήθως είναι η παγίδα, το ότι ξεχνάμε τα θέλω μας μόλις έρθει η οικειότητα και νομίζουμε πως θέλουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Εκεί είναι που χάνονται τις ισορροπίες.

3. Η επικοινωνία μαζί του

Όταν γυρνάς κουρασμένος από την δουλειά είναι πολύ δύσκολο όντως να κρατηθείς σε εγρήγορση, ειδικά στις μέρες μας που οι ώρες δουλειάς έχουν αυξηθεί όλο και περισσότερο… να μπορείς να αφήνεις στο κουτάκι της μνήμης όλες τις υποχρεώσεις ή την υπόλοιπη δουλειά από το γραφείο για να συγκεντρωθείς μόνο στον σύντροφό σου. Μπορεί η ωραία, πρώην ελεύθερη γυναίκα που ερωτεύτηκες να έχει ξεθωριάσει. Παρόλα αυτά, η επαφή με τον δικό σου άνθρωπο θα σε αποσυμπιέσει. Είναι φυσιολογικό να νιώθουμε εξαντλημένοι αλλά είναι εξίσου σημαντικό να μην αφήνουμε σε αναμονή τον/την σύντροφό μας.

4. Διασκέδαση

Η καλύτερη ιδέα είναι να ξεκινήσετε με μια baby-sitter ή αν έχετε παππούδες-γιαγιάδες ακόμη καλύτερα. Ποτέ δεν μετάνιωσα τα έξοδα που προέκυψαν για να έχω μια έμπιστη κοπέλα για να μπορώ να διασκεδάσω με τον σύντροφό μου. Νομίζω έτσι έσωσα κάποιες  δύσκολες στιγμές πίεσης αλλά ήταν και η αισιόδοξη νότα της εβδομάδας ότι θα βρεθούμε μαζί για να κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Είτε ήταν ένα σινεμά, μια συναυλία ή να συναντηθούμε με κάποιους φίλους που δεν έχουν παιδιά για να διασκεδάσουμε όπως τον παλιό καλό καιρό.. .Άλλες φορές για να πάμε μαζί γυμναστήριο ή μια βόλτα στη θάλασσα. Όλα αυτά μας βοηθούν αρκετά.

5. Το σεξ είναι πολύτιμο στη σχέση

Αν θεωρείτε πως επειδή είστε τόσα χρόνια μαζί δεν υπάρχει σεξουαλική διάθεση, είναι λάθος. Μπορεί να αλλάζει η συχνότητα αλλά παραμένει σημαντική στην ζωή μας. Βρείτε τον χρόνο να φροντίσετε τον εαυτό σας ώστε να νιώσετε γυναίκες και όχι μαμάδες , μπείτε ξανά σε ρόλο  όπως όταν είχατε χρόνο. Βοηθάει να δημιουργήσετε μια ατμόσφαιρα χαλαρωτική, με ωραίες μυρωδιές που θα σας ταξιδέψει σε άλλες εικόνες και όχι αυτές του βρεφικού σαμπουάν. Ξεδιαλύνεται τις  σκέψεις  σας και απενοχοποιηθείτε ότι έτσι ξεχνάτε τον πόλο της μαμάς.

Μην βάζετε άλλες προτεραιότητες και κρύβεστε πίσω από το βόλεμα και τη σιγουριά πως εκείνη/εκείνος θα είναι εκεί για πάντα. Το “για πάντα” δεν υπάρχει,μόνο το “εμείς” για να ζεσταίνουμε οι ίδιοι τις καρδιές μας  ή το κρεβάτι μας. Ό,τι προτιμάτε …

Η ιστορία του αναγεννημένου ζευγαριού είναι να μπορείς να αξιοποιείς κάθε λεπτό κι ας νιώθεις πως είσαι κομμάτια, ακριβώς όπως θα έκανες  με ένα καινούργιο έρωτα.

Κείμενο: Ρία Σπύρου

Όλοι μας έχουμε νιώσει κατά περιπτώσεις εκείνο το τσιμπηματάκι που κατά καιρούς μας κάνει να αναρωτιόμαστε “γιατί όχι εγώ/εμένα;”; Ναι, ναι, για το γνωστό τσίμπημα της ζήλειας μιλάμε

               Για τους ειδικούς, η σχέση μας με τους γύρω μας είναι ένας βιολογικός αλλά και συναισθηματικός αμυντικός μηχανισμός. Έτσι θα μπορούσε κανείς να πει πως με τη ζήλεια νιώθουμε πως η σχέση μας μ’ έναν άνθρωπο απειλείται, άρα κατά συνέπεια νιώθουμε πως απειλούμαστε εμείς  οι ίδιοι. Όταν, για παράδειγμα, δεν νιώθουμε ασφάλεια στην ερωτική μας σχέση (όπου θεωρητικά θα έπρεπε να νιώθουμε προστατευμένοι σ’ αυτήν), ζηλεύουμε. Ή όταν η συχνότητα μίας εθιμοτυπικής σχεδόν συνάντησης με τους φίλους μας μειώνεται επειδή αυτοί βρήκαν κάποια νέα ασχολία, ζηλεύουμε και νιώθουμε πως δε νοιάζονται τόσο πολύ για εμάς τελικά. Άλλωστε, το μυαλό μας είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός, οπότε η δημιουργία σεναρίων είναι… παιχνιδάκι γι’ αυτό!

               Βέβαια συχνά το συναίσθημα αυτό εξαφανίζεται μετά από ψύχραιμη σκέψη – στο κάτω κάτω, μεγάλα παιδιά είμαστε, όχι στο νηπιαγωγείο! Όταν, όμως, το συναίσθημα της ζήλειας όχι απλά δε φεύγει αλλά επιμένει να κυριαρχήσει, μας απορρυθμίζει σε επίπεδο συγκέντρωσης και διάθεσης. Κι όσο μας τρώει η ζήλεια, τόσο πιο πιθανοί είναι οι επερχόμενοι τριγμοί στις σχέσεις μας.

               Η λύση προκειμένου να μάθουμε να ελέγχουμε τη ζήλεια μας, προτού αυτή γίνει τοξική προφανώς και δεν είναι η άγνοια. Το να υποκριθούμε πως δε συμβαίνει τίποτα κι απλά να κρύψουμε τα συναισθήματά μας “κάτω από το χαλί” το μόνο που θα έχει ως αποτέλεσμα είναι η καθυστέρηση της όποιας έκρηξης. Πριν κάνουμε ο,τιδήποτε, παίρνουμε μια βαθιά ανάσα και σκεφτόμαστε πως νιώθουμε πραγματικά – άλλη η φωνή της ζήλειας κι άλλο το ότι την προκαλεί.

               01. Διαχωριζόμαστε από τα συναισθήματά μας. Παίρνοντας μία απόσταση από το πώς νιώθουμε κείνη τη στιγμή μας βοηθά να διαπιστώσουμε αν αυτό που μας απασχολεί λύνεται αν δράσουμε ή αν απλά πρέπει να το προσπεράσουμε.        

02.Αντιλαμβανόμαστε από πού προκύπτει η ζήλεια μας. Μεταφορικά μιλώντας, ανακαλύπτουμε την… τρύπα απ’ όπου κατάφερε να τρυπώσει στο μυαλό μας το μικρό τέρας με τα πράσινα μάτια. Προκλήθηκε από κάποια συμπεριφορά του προσώπου για το οποίο νιώθουμε τη ζήλεια ή αναλωνόμαστε από τις δικές μας ανασφάλειες; Μόλις ξεκαθαριστεί αυτή η απάντηση, τότε θα ξέρουμε αν θα πρέπει να συζητήσουμε το πρόβλημα με τον άμεσα ενδιαφερόμενο ή αν πρέπει να επεξεργαστούμε μόνοι μας το πρόβλημα.

03 Το γράφουμε. Μιλώ κυριολεκτικά και δεν εννοώ στα παλιά μας τα παπούτσια, Αποδεδειγμένα το να ελευθερώνουμε τις σκέψεις μας σε μία κόλλα χαρτί μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε το εκάστοτε πρόβλημα σε όλη του τη διάσταση κι άρα μπορούμε να βρούμε πιο εύκολα τον τρόπο να το αντιμετωπίσουμε.

               04 Το συζητάμε. Εφόσον πλέον βλέπουμε την κατάσταση νηφάλια, είναι η ώρα να μιλήσουμε στον άνθρωπο για τον οποίο ταλαιπωρηθήκαμε από τη ζήλεια. Όταν είμαστε ειλικρινείς για το πώς νιώθουμε, η σχέση μας (είτε φιλική είτε ερωτική) ενδυναμώνεται.

               Οπωσδήποτε αποφεύγουμε να μιλήσουμε εν βρασμώ και να ξεσπάσουμε, ακόμη κι αν η ζήλεια μας έχει βάσιμους λόγους. Ειδικά σε ό,τι αφορά τις ερωτικές μας σχέσεις, σε καμία περίπτωση δεν το παίζουμε… ντετέκτιβ παραβιάζοντας ακόμη και την ιδιωτικότητα του/της συντρόφου μας, ψάχνοντας αποδείξεις –  καμία σχέση δε διασώθηκε ποτέ έτσι, μάλλον μπούμερανγκ στον εν δυνάμει “ερευνητή” γυρίζει η όλη κατάσταση. Τέλος, αν παρατηρήσουμε πως η κατάσταση οδεύει να ξεφύγει από τον έλεγχό μας με εκρήξεις οργής ή ακόμη και βίας, τότε δεν είναι ντροπή κι η συμβολή ενός ειδικού ψυχοθεραπευτή.

               Ας, βάλουμε, λοιπόν, ένα γερό λουρί στο μικρό πράσινο τέρας κι ας το γυρίσουμε στο κλουβί του!

Γνωρίζουμε ότι είστε εξοικειωμένοι με την έκταση που έχει πάρει η  ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τις ευχετήριες κάρτες. Είναι θέμα ρομαντισμού, έτσι; Ξοδεύονται μετρητά σε ακριβά δώρα, δείπνα, αντικείμενα που είναι χρωματισμένα κόκκινα και φυσικά μια ευχετήρια κάρτα ή δύο. Σύμφωνα με τους περισσότερους, οι άνθρωποι χωρίζονται σε αυτούς που τον γιορτάζουν και σε αυτούς που δεν τον γιορτάζουν. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα αλήθεια.

Φέτος, αποφασίσαμε να δώσουμε σε αυτή την ημέρα μια εναλλακτική διαδρομή για το ξόδεμα των χρημάτων σας. Η αγάπη δεν αφορά το αν είμαστε singles ή δεσμευμένοι. Αν βρισκόμαστε στα πρώτα στάδια μιας σχέσης ή μέσα σε έναν πολυετή γάμο. Μοιάζει περισσότερο με μια ημέρα αφιερωμένη στην αγάπη. Εκείνη που δεν είναι μονοδιάστατη και δεν γνωρίζει όρια.

Πόσοι από εμάς αναστενάζουμε όταν ακούμε κάποιον να μιλάει για την εθελοντική του δραστηριότητα; Πολλοί ελπίζω! Μακάρι να μπορούσαμε να βρούμε χρόνο. Δημιουργήστε αυτό το χρόνο, στις 14 Φεβρουαρίου. Καλέστε το πλησιέστερο βοηθητικό κέντρο, οργανισμό ή ίδρυμα για τους ηλικιωμένους ή τα παιδιά και ρωτήστε εάν μπορείτε να τους επισκεφθείτε και να συνομιλήσετε μαζί τους. Πάρτε μαζί σας μερικές σοκολάτες. Σε όλους αρέσουν, και οι ηλικιωμένοι μένουν πολύ παραμελημένοι σε περιόδους γιορτών και διακοπών.

Είτε πρόκειται για μια μικρή καραμελένια καρδιά, μέσα στη τσάντα σας, είτε κάποιο δώρο που εσείς οι ίδιοι αγοράσατε στον εαυτό σας, αυτή η μέρα είναι μια καλή ευκαιρία να σας κακομάθετε. Παραγγείλετε απ’έξω. Πάρτε και επιδόρπιο. Πιείτε ένα ποτήρι κρασί, βλέποντας την αγαπημένη σας ταινία. Είστε ο καλύτερος σύντροφος του εαυτού σας. Να το θυμάστε!

Όταν αφιερώνετε χρόνο για να κατασκευάσετε κάτι με το χέρι, όχι μόνο εκφράζετε τη δημιουργικότητά σας με τον πιο διασκεδαστικό τρόπο, αλλά πραγματικά δείχνετε ότι νοιαστήκατε τον παραλήπτη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σε μια μέρα όπως του Αγίου Βαλεντίνου, μια χειροποίητη κάρτα σημαίνει τόσα πολλά. Και αν δεν έχετε κάποιον αγαπημένο, μοιράστε τις στους κολλητούς σας και εκφράσετε μέσα από αυτές την αγάπη σας και το ευχαριστώ σας για όσα έχετε μοιραστεί μέχρι τώρα.