ΕΡΕΥΝΕΣ

Πώς ξέρουμε ότι μία δικαιολογία είναι καλή και πιάνει;

Πόσες φορές σας έχει τύχει να εμπνευστείτε μία δικαιολογία για να αποφύγετε την ανάμειξη σε κάποια κατάσταση που δε σας αρέσει; Οι δικαιολογίες αποτελούν χωρίς αμφιβολία ένα καθημερινό φαινόμενο ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις και χρησιμοποιούνται με σκοπό να κάνουν τον συνομιλητή να σταματήσει να ζητά το όποιο δυσάρεστο πράγμα, χωρίς να υπάρχει χώρος για δυσαρέσκεια, νεύρα ή γκρίνια. Πώς γνωρίζουμε, όμως, ότι μία δικαιολογία είναι καλή στο να κάνει τη δουλειά της; Το Πανεπιστήμιο του Cambridge έρχεται να δώσει την απάντηση.

Έρευνα του Πανεπιστημίου του Cambridge λέει ότι,όταν οι δικαιολογίες είναι αποδεκτές, είναι γιατί δείχνουν ότι ενώ κάναμε κάτι λάθος, οι υποβόσκουσες ηθικές προθέσεις είναι επαρκείς.

Οι προθέσεις είναι σχέδια για δράση. Το να πεις ότι η πρόθεσή σου ήταν ηθικά επαρκής είναι σα να λες ότι το σχέδιο δράσης σου ήταν ηθικά καλό. Οπότε, όταν λες μία δικαιολογία, ισχυρίζεσαι ότι το σχέδιό δράσης σου ήταν ηθικά καλό. Ίσως γλίστρησες, και γι’ αυτό κι έριξες τα ψώνια που ήθελες να βοηθήσεις να μεταφέρεις.

Αν πάρουμε, για παράδειγμα, τους δικηγόρους, στην περίπτωση εξαναγκασμού προς υπεράσπιση των πελατών τους ισχυρίζονται ότι ο πελάτης μπορεί να παρανόμησε, αλλά είχε μία ηθικά αποδεκτή πρόθεση. Αποτράπηκε από το να την κάνει πράξη λόγω φόβου ή θυμού που την έκανε να χάσει τον αυτοέλεγχο.

Πρόσφατη δουλειά στην ψυχολογία υποδεικνύει ότι οι προθέσεις έχουν ένα ιδιαίτερο παρακινητικό προφίλ, με τους φιλοσόφους και τους ψυχολόγους να υποστηρίζουν ότι αυτές είναι το κλειδί για την κατανόηση του πώς κάνουμε επιλογές.

Πηγή: Science Daily

15/07/2019 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Η τηλεπάθεια δεν είναι και τόσο επιστημονική φαντασία

Η πρόοδος της τεχνολογίας έχει φτάσει σιγά σιγά σε άλλα επίπεδα και το γνωρίζουμε. Όμως, είναι κάτι φορές σαν κι αυτήν, που ακόμα κι όσοι ασχολούνται με αυτήν και τα επιτεύγματά της, μένουν με το στόμα ανοιχτό και δεν μπορούν να πιστέψουν αυτό που ακούν. Γιατί ποιος δε θα εντυπωσιαζόταν στο άκουσμα ότι οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους τηλεπαθητικά χρησιμοποιώντας μόνο τον εγκέφαλό τους, χωρίς να χρειάζεται να πουν ούτε μία λέξη;

Σύμφωνα με το Science Daily, μία νέα έρευνα του Πανεπιστημίου της Washington, που δημοσιεύτηκε στο Nature journal Scientific Reports, διεξήγε μελέτη πάνω στην τηλεπαθητική επικοινωνία βάζοντας τρεις ανθρώπους να λύσουν ένα πρόβλημα χρησιμοποιώντας μόνο το μυαλό τους. Οι τρεις συμμετέχοντες κλήθηκαν να παίξουν ένα παιχνίδι Tetris, ενώ έπρεπε να στηρίζονται σε μία πλατφόρμα που έστελνε μηνύματα από τον έναν εγκέφαλο στον άλλο.

Ο συγγραφέας της έρευνας Paul G. και συνδιευθυντής του Κέντρου Νευροτεχνολογίας, είπε:

“Οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα που επικοινωνούν μεταξύ τους για να συνεργαστούν και να λύσουν προβλήματα που κανένας από εμάς δεν μπορεί να λύσει μόνος του. Θέλαμε να μάθουμε εάν μία ομάδα ανθρώπων μπορούσε να συνεργαστεί χρησιμοποιώντας μόνο τους εγκεφάλους τους. Έτσι μας ήρθε η ιδέα του BrainNet: όπου δύο άνθρωποι βοηθούν ένα τρίτο να λύσει μία εργασία”

Οι δύο από τους τρεις συμμετέχοντες, που ονομάζονται “Senders”, μπορούν να δουν τη γραμμή και το τουβλάκι του Tetris, αλλά δεν μπορούν να ελέγξουν το παιχνίδι, ενώ ο τρίτος, “Receiver”, μπορεί να δει μόνο το τουβλάκι, αλλά μπορεί να ελέγξει την περιστροφή του ώστε να τοποθετηθεί με σωστό τρόπο στη γραμμή. Οι Senders αποφασίζουν αν το τουβλάκι πρέπει να περιστραφεί και στέλνουν την πληροφορία στον Sender μόνο με τον εγκέφαλό τους, με τη χρήση ηλεκτροεγκεφαλικών κασκέτων, που ανιχνεύουν την ηλεκτρική του δραστηριότητα.

“Όταν ο Sender αποφασίζει σχετικά με την περιστροφή, στέλνει “Ναι” ή “Όχι” στον εγκέφαλο του Receiver, με το να συγκεντρώνεται στο αντίστοιχο φως”
Linxing Preston Jiang

Για να παραδώσουμε το μήνυμα στον Receiver, χρησιμοποιήσαμε ένα καλώδιο που τελειώνει με ένα ραβδί που μοιάζει με μικροσκοπική ρακέτα πίσω από το κεφάλι του Receiver. Αυτή η σπείρα διεγείρει ένα μέρος του εγκεφάλου που μεταφράζει σήματα από τα μάτια”
Andrea Stocco

Η συγκεκριμένη έρευνα αποτέλεσε μόνο την αρχή κι έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά της.

Πηγή: Science Daily

06/07/2019 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Η εξημέρωση έδωσε στους σκύλους τα περιβόητα “puppy eyes”

Οι dog lovers αναγνώστες (join the club, guys!) γνωρίζουν καλά πως ένα βλέμμα του σκύλου τους μπορεί… να τους λιώσει και να υποταχθούν σε κάθε επιθυμία ή καπρίτσιο του αγαπημένου τους φίλου! Όλοι μας έχουμε ζήσει στιγμές όπου η πυγμή που δείχνουμε ώστε να μην του δώσουμε περιττά “μεζεδάκια” πάει περίπατο μόλις σηκώσει λίγο τα φρύδια του και μας κοιτάξει με εκείνο το υγρό βλέμμα που φωνάζει “PLEAEAEAEASE????”. Αυτό που αγνοούσαμε, όμως, είναι πως αυτή η τεχνική προέκυψε αφότου ο άνθρωπος εξημέρωσε… το λύκο, ο οποίος, όμως, δεν ανέπτυξε ποτέ τη δυνατότητα αυτού του γλυκού “δολοφονικού” βλέμματος!

Σύμφωνα με τα ευρήματα έρευνας που διεξήγαγε η dr. Juliane Kaminski του Πανεπιστημίου του Portsmouth, φαίνεται πως με την πάροδο των χρόνων, ο σκύλος έμαθε να εντοπίζει τις όποιες αδυναμίες μας (προφανώς εκείνες που μπορεί να εκμεταλλευτεί!). Κατά συνέπεια οι μύες του προσώπου του εξελίχθηκαν ώστε η κατάλληλη σύσπαση να μας κάνει πιο ευάλωτους απέναντί του, διεκδικώντας έτσι το φαγητό ή και την προσοχή μας. Μάλιστα, κάμερες της έρευνας κατέγραψαν πως αντιδράσεις όπως τα γουρλωμένα θλιμμένα μάτια, σύντομα γαβγίσματα και τα “χαμόγελα” σημειώθηκαν όταν ήταν παρόντες άνθρωποι κι όχι όταν τα σκυλιά ήταν μόνα τους. Βεβαίως, η Kaminski εστίασε στη σήκωμα των φρυδιών που δίνει το χαρακτηριστικό μελαγχολικό βλέμμα στο σκύλο.

Η κίνηση του συγκεκριμένου μυός κάνει τα μάτια του σκύλου να φαίνονται μεγαλύτερα, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να το εκλαμβάνει κατά έναν τρόπο ως παιδικό βλέμμα κι άρα να αισθάνεται μία μεγαλύτερη τάση να φροντίσει και να προστατεύσει το σκύλο – όπως θα έκανε με ένα παιδί. Μάλιστα, η έκφραση αυτή παρατηρήθηκε ιδιαίτερα σε σκύλους καταφυγίων ζώων που σήκωναν τα φρύδια όταν τα πλησίαζαν άγνωστοι επισκέπτες. Παρά τις ομοιότητες του σκύλου με το λύκο, ακόμη και στους μύες του προσώπου, είναι σχεδόν αδρανείς. Αν και σε πάρκα προστασίας άγριων ζώων κάποιοι λύκοι παίρνουν μία παρόμοια έκφραση αλλά πολύ πιο σπάνια και με σαφώς λιγότερη ένταση στο βλέμμα.

Φυσικά, για αυτήν την εξέλιξη ευθύνεται ο δεσμός που αναπτύχθηκε εδώ και αιώνες ανάμεσα στον άνθρωπο και το σκύλο. Δεδομένου πως οι σκύλοι έρχονται συχνά σε οπτική επαφή με τους κηδεμόνες τους. Η επαφή “eye-to-eye” προκαλεί την παραγωγή οξυτοκίνης στον άνθρωπο αλλά και το σκύλο, κατ’ επέκταση αυτή η επαφή προκαλεί στον άνθρωπο την διαπίστωση πως είναι εκείνος που θα φροντίσει το σκύλο. Μάλιστα, στατιστικές λένε πως τα αδέσποτα σκυλιά που παίρνουν εκείνο το τρυφερά μελαγχολικό βλέμμα είναι πιο πιθανό να υιοθετηθούν σε αντίθεση με σκυλιά που δεν παίρνουν αυτήν την έκφραση.

Κατά τ’ άλλα λέμε πως οι γάτες είναι εκείνες που θεωρούν… υπηρέτες τους τους κηδεμόνες τους! 😛

Το σίγουρο είναι πως, ακόμη κι αν θέλουμε να σταματήσουμε να κακομαθαίνουμε το σκυλάκο μας, εκείνος θα καταφέρει να μας κάνει να αναθεωρήσουμε! Κι ο άτιμος, το καταφέρνει τόσο γλυκά!

22/06/2019 0 comment

HEALTHY LIVING ΕΡΕΥΝΕΣ

Μπορείς να μυρίσεις με… τη γλώσσα σου;

Τι κι αν μέχρι τώρα ξέραμε ότι μυρίζουμε από τη μύτη κι ο εγκέφαλος επεξεργάζεται στη συνέχεια τη συγκεκριμένη μυρωδιά που του δόθηκε, μία νέα έρευνα έρχεται να παρουσιάσει διαφορετικά δεδομένα στην όλη διαδικασία και να μας πληροφορήσει ότι ένα βασικό εργαλείο άλλης αίσθησης μπορεί να έχει μεγαλύτερη συμβολή από αυτήν που γνωρίζαμε.

Επιστήμονες του Monell Center (του “ανεξάρτητου, μη κερδοσκοπικού ινστιτούτου που είναι αφιερωμένο στην έρευνα της γεύσης και της όσφρησης) διεξήγαγαν έρευνα και κατέληξαν στο ότι η γλώσσα έχει κι εκείνη οσφρητικούς υποδοχείς, δηλαδή τους αισθητήρες που αντιλαμβάνονται τις μυρωδιές στη μύτη. Επομένως, η όλη διαδικασία πρόσληψης κι επεξεργασίας της γεύσης και της μυρωδιάς μπορεί να ξεκινάει ήδη στη γλώσσα και μετά να πηγαίνει στον εγκέφαλο.

O Mehmet Hakan Ozdener, κυτταρικός βιολόγος του Monell, είπε:

“Η έρευνά μας εξηγεί πώς τα μόρια της γεύσης προσαρμόζουν την αντίληψη της γεύσης. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη τροποποιητών γεύσης που βασίζονται στην οσμή, που μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της υπερβολικής πρόσληψης αλατιού, ζάχαρης και λίπους, που σχετίζεται με ασθένειες της διατροφής, όπως η παχυσαρκία και ο διαβήτης”

Η έρευνα έδειξε ότι οι οσφρητικοί υποδοχείς αλληλεπιδρούν με τους γευστικούς υποδοχείς στη γλώσσα κι έτσι παίζουν κι αυτοί ρόλο στη διαδικασία της γεύσης.

“Η παρουσία οσφρητικών και γευστικών υποδοχέων στο ίδιο κύτταρο θα μας προμηθεύσουν με συναρπαστικές ευκαιρίες για να μελετήσουμε τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ερεθισμάτων της όσφρησης και της γεύσης στη γλώσσα”.

08/05/2019 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Κι όμως, κι η γάτα μας… μας αγαπάει!

Ας πούμε πως αυτό το άρθρο είναι η συνέχεια προηγούμενου όπου μιλήσαμε πώς ο σκύλος μας εκφράζει την αγάπη του. Όχι τίποτε άλλο, απλά για να μην χαρακτηριστώ προκατειλημμένη για τις γάτες – τις αγαπάω, αλλά ομολογώ πως δύσκολα θα επέλεγα να συμβιώσω μαζί τους – βλέπετε πως δεν λέω “δε θα το κάνω ποτέ”!

Η γάτα είναι εκ φύσεως ζώο ανεξάρτητο, όμως εξακολουθεί να είναι κι αυτή σύντροφος ζωής. Και μπορεί να μην κουνάει την ουρά της ή να χοροπηδάει όπως κάνουν οι σκύλοι, όμως έχει κι αυτή τον τρόπο της να μας φανερώσει την αγάπη της! Και μιλάμε πέρα από τα συνήθη, όπως το γλείψιμο ή το τέντωμα του πίσω μέρος του σώματός τους και της ουράς που μας προσκαλούν για χάδι.

01 Το γουργούρισμα της γάτας είναι ίσως το πιο κοινό “σινιάλο” της ώστε να δείξει πως είναι ευτυχισμένη. Ναι, ναι, αυτός ο απαλός ήχος που ενίοτε θυμίζει… μοτεράκι ενόσω τη χαϊδεύουμε. Βέβαια, ο ίδιος ήχος μπορεί να ακουστεί όταν η γάτα είναι αναστατωμένη για κάποιο λόγο, όμως κάτι τέτοιο είναι σπάνιο. Βέβαια, το βρίσκω γλυκύτατο!

02 Εντάξει, το παραδέχομαι, όταν κυλιούνται στο πάτωμα είναι το ίδιο αξιολάτρευτες με έναν σκύλο! Αν, λοιπόν, η γάτα σας κάνει… σβούρες όταν σας βλέπει, σημαίνει πως χαίρονται μαζί σας. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μας, ειδικά αν δείχνουν και την κοιλιά τους – ένα ευαίσθητο σημείο για κάθε ζώο.

03 Αυτές οι χαριτωμένες… κουτουλιές που μας δίνουν όταν τις χαϊδεύουμε ή όταν ακουμπούν σ‘ ένα αντικείμενο του σπιτιού είναι κάτι παραπάνω από αναζήτηση της προσοχής μας. Στην ουσία αφήνει τη μυρωδιά της πάνω μας, μαρκάροντας υπό μίαν έννοια την περιοχή της. Κι όχι, δε μας θεωρεί σκλάβο της, απλά μας αγαπάει! Το ίδιο μπορεί να κάνει και σε άλλους ανθρώπους ή τα κατοικίδια της οικογένειας.

04 Όπως παθαίνουμε ένα… σοκ όταν βλέπουμε το σκύλο μας να έχει φάει τα αγαπημένα μας παπούτσια, το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τα σημάδια νυχιών της γάτας, ειδικά αν πρόκειται, για παράδειγμα, για το σημείο του καναπέ όπου καθόμαστε. Αυτή η συμπεριφορά οφείλεται στην τάση της γάτας να ορίσει την περιοχή της αφήνοντας, εκτός από μυρωδιά και οπτικά σημάδια. Θα προσέξετε πως τα σημεία όπου η γάτα δείχνει ιδιαίτερη “εμμονή” σχετίζονται με τον κηδεμόνα της. Ωστόσο, είναι μία συνήθεια που καλό θα είναι να κοπεί το νωρίτερο δυνατόν – τα παπούτσια είναι πιο οικονομικά στην αντικατάστασή τους απ’ ό,τι ένας καναπές, τελικά…! #dogsvscats #1_0

05 Κουρνιάζει στην αγκαλιά σας και σας κάνει… μασάζ, πιέζοντάς σας με τα πατουσάκια της; Χωρίς νύχια, βέβαια! Αυτή η κίνηση είναι συνήθης στα νεογέννητα γατάκια, καθώς όταν θηλάζουν πιέζουν έτσι τα στήθη της μητέρας τους προκειμένου να αυξήσουν τη ροή του γάλακτος. Σε ό,τι αφορά τώρα την ενήλικη γάτα αυτό σημαίνει πως νιώθει χαλαρή, ασφαλής και πως την αγαπούν. Και φυσικά… ανταποδίδει!

06 Το είχα πει και την άλλη φορά, η θέα του… πτώματος του ποντικού στο κατώφλι της πόρτας αντικειμενικά δεν είναι και το καλύτερο δώρο που μπορεί να σου φέρει ένας αγαπημένος σου! Ωστόσο, εξίσου αντικειμενικά αντιλαμβανόμαστε πως, παρά την εξημερωμένη πια φύση της, η γάτα εξακολουθεί να διατηρεί το ένστικτο του κυνηγού. Το ότι μοιράζεται μαζί μας κάτι τόσο σημαντικό όπως το θήραμά της, σημαίνει πως έχουμε μία εξέχουσα θέση στη ζωή της – αλλιώς προφανώς και θα το κρατούσε για τον εαυτό της!

07 Μπορεί το ότι η γάτα μας να μη θέλει να παίζει μαζί μας όλη την ώρα να μας… αποκαρδιώνει, όμως, η αλήθεια είναι πως όταν είναι η ώρα του παιχνιδιού το απολαμβάνει. Τα μικρά γατάκια παίζουν για τη χαρά του παιχνιδιού και το κάνουν μόνο με έναν αγαπημένο σύντροφο. Όμως κι η ενήλικη γάτα αποζητά το παιχνίδι, αρκεί να το ελέγχει. Οπότε την επόμενη φορά που θα ξεφύγει από το πεδίο σας και σας κάνει να την ακολουθήσετε, σας προσκαλεί για παιχνίδι! #playwithmehuman

08 Η γάτα κοιμάται συνήθως έως και δεκαέξι ώρες την ημέρα, κι εκείνες τις ώρες είναι και πιο ευάλωτες. Επομένως το σημείο που θα επιλέξει για τον ύπνο της το θεωρεί ασφαλές. Αν αυτό το σημείο είναι συχνά η αγκαλιά σας, είστε τυχεροί, η γάτα σας σας λατρεύει!

09 Τα μάτια της γάτας παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην επιβίωσή της και προφανώς είναι ευαίσθητα. Τα γουρλωμένα μάτια ή η αργή κίνηση που κάνει όταν τα ανοιγοκλείνει ενώ τη χαϊδεύουμε ή όταν μας κοιτάζει τα θεωρούμε όλα ένα είδους αγαπησιάρικου “blink”!

10 Συνήθως τα γατάκια νιαουρίζουν ώστε να επικοινωνήσουν με τη μητέρα τους. Όταν μεγαλώνουν, συνήθως διατηρούν τη συνήθεια για να αλληλεπιδράσουν μαζί μας, ακριβώς επειδή μας αγαπούν. Αν η γάτα σας δε σας συμπαθούσε, να είστε σίγουροι πως η… σιωπή της θα ήταν εκκωφαντική!

Και παρά το γεγονός πως είμαι fan του σκύλου, οφείλω να συμφωνήσω πως η γάτα μπορεί να γίνει ένας καταπληκτικός φίλος, ακόμη κι όταν… το παίζει υπεράνω! Και βεβαίως αξίζει την αγάπη μας κι είμαστε εμείς που πρέπει να κερδίσουμε τη δική τους.

06/04/2019 0 comment

PSYCHO & SEX ΕΡΕΥΝΕΣ

Μεταδίδονται το άγχος κι η κατάθλιψη;

Με το στρες να είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο στις ζωές των περισσότερων ανθρώπων, πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως οι αγχώδεις διαταραχές κι η κατάθλιψη μεταδίδονται ακριβώς όπως μία ίωση. Κι όμως, αυτό είναι το συμπέρασμα πρόσφατης έρευνας που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Memory & Cognition.

Οι επιστήμονες σαφώς και αποκλείουν ακόμη και την υποψία της μετάδοσης μίας πνευματικής διαταραχής με τον ίδιο τρόπο που μεταδίδεται μία ιογενής ασθένεια. Όμως επιβεβαιώνουν πως συναισθήματα και συνήθειες που σχετίζονται με το άγχος ή την κατάθλιψη μπορούν να αντικατοπριστούν, υπό μίαν έννοια, σ’ εμάς. Για παράδειγμα, αν ένας φίλος μας λειτουργεί συνεχώς με άγχος κι αγωνία, είναι πιθανό να αρχίσουμε κι εμείς ν’ αντιδρούμε έτσι. Ή μπορεί μετά από την επαφή μ’ ένα συγγενή που βρίσκεται στην αρχή της κατάθλιψης, να νιώθουμε λιγότερο ευδιάθετοι.

Καθώς είμαστε κοινωνικά όντα, τα συναισθήματα μπορούν να έχουν μία μεταδοτική ιδιότητα. Ας το δούμε από άλλη σκοπιά. Όταν κάποιος χαμογελάει, συχνά πιάνουμε το εαυτό μας να χαμογελάει σχεδόν ασυναίσθητα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με συναισθήματα που σχετίζονται με πνευματικές διαταραχές.

Αυτό, όμως δε σημαίνει πως οι ίδιες οι διαταραχές μπορούν να μεταδοθούν, πολύ απλά γιατί δεν έχουν παθογόνο προέλευση. Αντίθετα, η εμφάνισή τους οφείλεται σ’ έναν συνδυασμό παραγόντων, όπως η γενετική προδιάθεση ή το κοινωνικό περιβάλλον. Στις περισσότερες περιπτώσεις, παθήσεις όπως η κατάθλιψη εμφανίζονται σε άτομα που προέρχονται από οικογένειες όπου κάποιο μέλος έπασχε ή πάσχει επίσης από αυτές. Από εκεί κι έπειτα, βιώματα όπως ψυχολογικά τραύματα, κακοποίηση κάθε είδους σε παιδική ηλικία ή ακόμη κι η έκθεση σε αρνητικές καταστάσεις πριν τη γέννησή μας μπορούν επίσης να συνδέονται με τις πνευματικές διαταραχές. Επιπλέον, τα αισθήματα είναι παροδικά και σπάνια φτάνουν στο σημείο να μας ανησυχήσουν για κάτι πιο σοβαρό.

Επομένως, αν ανησυχούμε για το αν απειλούμαστε από μία πνευματική διαταραχή, τότε δεν φταίνε οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρεφόμαστε (τουλάχιστον όχι απόλυτα, αν δεν είναι από εκείνους που μας προκαλούν αισθήματα άγχους και ψυχολογική μετάπτωση), αλλά ίσως πρέπει να αναζητήσουμε απαντήσεις στο ιατρικό ιστορικό της οικογένειάς μας. Επίσης μπορεί να βοηθήσει μία σειρά συνεδριών μ’ έναν εξειδικευμένο ψυχοθεραπευτή ο οποίος και μπορεί να μας καθοδηγήσει αν τυχόν υποψιαζόμαστε πως μπορεί να εκδηλώσουμε μία αγχώδη διαταραχή.

Ακόμη πιο σημαντικό, όμως, είναι να θυμόμαστε πως δεν πρέπει ποτέ να εξοστρακίζουμε από τη ζωή μας τα άτομα που πιθανώς πάσχουν από μία τέτοια διαταραχή μόνο και μόνο επειδή πιστεύουμε πως… “θα κολλήσουμε κι εμείς”. Τα άτομα αυτά βρίσκονται σε μία θέση ευάλωτη όπου είναι ουσιαστική η υποστήριξη από τους αγαπημένους τους και μία αντίθετη προσέγγιση (ή μάλλον απομάκρυνση) μπορεί να τα απομονώσει περαιτέρω, με όποιους κινδύνους αυτή συνεπάγεται.

05/04/2019 0 comment

HEALTHY LIVING ΕΡΕΥΝΕΣ

Ο εγκέφαλος μας δε σταματά να δημιουργεί νευρώνες

Μία από τις πιο διαδεδομένες διαφωνίες στον κύκλο των νευρολόγων είναι το κατά πόσο ο εγκέφαλος δημιουργεί νέα κύτταρα. Για την ακρίβεια, μέχρι τώρα, η επιστήμη θεωρούσε πως όλοι οι νευρώνες (τα εγκεφαλικά κύτταρα που διανέμουν ηλεκτρικά σήματα στον εγκέφαλο) που θα έχουμε καθ’ όλην τη διάρκεια της ζωής μας υπάρχουν από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο και δεν αναπληρώνονται, ούτε αντικαθίστανται. Τα ευρήματα μίας πρόσφατης έρευνας, όμως, πιθανώς να προσκαλέσουν την επιστημονική κοινότητα να εξετάσουν ακόμη πιο ενδελεχώς το θέμα, καθώς δίνεται η υπόνοια πως ο εγκέφαλός μας αναπληρώνει τους αναγκαίους νευρώνες ακόμη και σε βαθιά γεράματα.

Την έρευνα διεξήγαγε το Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Medicine. Με γνώμονα αποτελέσματα προηγούμενων ερευνών όπου διαπιστώθηκε νευρογένεση (δηλαδή σχηματισμός νέων νευρώνων) σε άλλα θηλαστικά με την πάροδο του χρόνου, οι επιστήμονες εστίασαν την προσοχή τους στο κατά πόσο αυτό συμβαίνει και στον ιππόκαμπο του ανθρώπινου εγκεφάλου (πρόκειται για την περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει την ικανότητα της μνήμης και της απόκτησης νέων γνώσεων). Έτσι, στα πλαίσια της έρευνας, μελέτησαν τους εγκεφάλους πενήντα οκτώ ατόμων που είχαν αποβιώσει πρόσφατα κι ήταν ηλικίας από 45 έως 97 ετών. Από αυτούς, οι 45 παρουσίαζαν σημάδια της νόσου Alzheimer, ενώ οι υπόλοιποι δεν εμφάνιζαν τίποτα που να σχετίζεται με νευροεκφυλιστική νόσο.

Αν και οι νευρώνες δεν εμφανίζονται πλήρως σχηματισμένοι, οι επιστήμονες παρατήρησαν νέους νευρώνες που είχαν ήδη ξεκινήσει να αναπτύσσονται. Συγκεκριμένα, η ανάπτυξη των νευρώνων ήταν ελαφρώς μειωμένη στους υγιείς εγκεφάλους, ενώ πιο σημαντική ήταν η μείωση στους εγκεφάλους που προήλθαν από ασθενείς Alzheimer – μιλώντας με αριθμούς, παρατηρήθηκε μείωση στους 20.000 νευρώνες ανά χιλιοστό στους εγκεφάλους που εμφάνιζαν αρχή Alzheimer από τους 30.000 ανά χιλιοστό των υγιών εγκεφάλων.

Έτσι, η dr. Maria Llorens-Martin ανέφερε πως στα πρώτα στάδια της ασθένειας ο σχηματισμός νέων νευρώνων μειώνεται κατά 30% και μάλιστα αυτό συμβαίνει πριν τη δημιουργία των χαρακτηριστικών για τη νόσο πλακών β-αμυλοειδούς. Κατ’ επέκταση, αυτό σημαίνει πως ένας υγιής εγκέφαλος μπορεί να σχηματίσει νέους νευρώνες ακόμη και σε προχωρημένα γηρατειά. Γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει θεραπεία για το Alzheimer, όμως η dr. Llorens-Martin εικάζει πως τα αποτελέσματα της έρευνας μπορούν να διαφωτίσουν τους ειδικούς αναφορικά με το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο στις αρχές της εκδήλωσης της ασθένειας. Ωστόσο θεωρεί πως το επόμενο στάδιο διερεύνησης πρέπει να γίνει σε εγκεφάλους ατόμων εν ζωή προκειμένου να μελετηθεί η πρόοδος με την πάροδο του χρόνου.

Η επικεφαλής ερευνών του Ινστιτούτου Έρευνας Alzheimer του Ηνωμένου Βασιλείου, Rosa Sancho, τονίζει: “Το Alzheimer επιταχύνει την αλλοίωση των εγκεφαλικών κυττάρων κι η συγκεκριμένη έρευνα παρέχει αποδείξεις πως περιορίζει τη δημιουργία νέων. Έτσι περαιτέρω έρευνες πιθανώς να βοηθήσουν στο να διαμορφωθεί μία νέα εξέταση που μπορεί να εντοπίζει τις περιπτώσεις όπου ο κίνδυνος εκδήλωσης της νόσου είναι αυξημένος”.

Με δεδομένο πως τα τελευταία χρόνια τα περιστατικά εκδήλωσης Alzheimer και συναφών ασθενειών εμφανίζουν μία ανησυχητική αύξηση ανά τον κόσμο, η νέα έρευνα διευρύνει το πεδίο αναζήτησης απαντήσεων και σαφώς είναι μία ελπιδοφόρα εξέλιξη, ειδικά για όσους γνωρίζουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς.

29/03/2019 0 comment

HEALTHY LIVING ΕΡΕΥΝΕΣ

Μπορεί ο ύπνος το σαββατοκύριακο να αναπληρώσει τον χαμένο από τις καθημερινές;

Η πρόσφατη έρευνα που απαντά στο ερώτημα.

Η πίεση και οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας οδηγούν πολλές φορές στο να μην κοιμόμαστε τις ώρες που χρειάζεται ο οργανισμός για την εύρυθμη λειτουργία του. Αυτό που ενδείκνυται είναι τουλάχιστον επτά ώρες ύπνου, αλλά είναι μέρες που ο χρόνος είναι πραγματικά ανύπαρκτος. Κάπως έτσι, οι ελπίδες μας εναποτίθενται στο σαββατοκύριακο, οπότε το πρόγραμμά μας είναι πιο ελεύθερο για να κοιμηθούμε περισσότερες ώρες. Εϊναι, όμως, αυτό ικανό για να αναπληρώσει την έλλειψη ύπνου όλης της εβδομάδας;

Αν και έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Wiley Online Library τον Μάϊο του 2018 έδειξε ότι ο ύπνος τα σαββατοκύριακα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμος για την υγεία μας, μία νέα έρευνα στο Current Biology του Cell έρχεται να υποστηρίξει κάτι που αντικρούει τα πρώτα αποτελέσματα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα νέα ευρήματα που δημοσιεύτηκαν τον Φεβρουάριο που μας πέρασε, η απώλεια του ύπνου μέσα στην εβδομάδα δεν μπορεί να αναπληρωθεί από τον ύπνο των σαββατοκύριακων. Στην έρευνα συμμετείχαν 36 νέοι και υγιείς συμμετέχοντες, οι οποίοι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: αυτούς που κοιμόντουσαν πέντε ώρες όλη την εβδομάδα, αυτούς που κοιμόντουσαν πέντε ώρες τις καθημερινές, ύπνο χωρίς περιορισμούς το σαββατοκύριακο και μετά άλλα δύο βράδια με ύπνο πέντε ωρών, και αυτούς που κοιμόντουσαν μέχρι εννιά ώρες όλη την εβδομάδα.

Από τους παραπάνω, όσοι δεν είχαν αρκετές ώρες ύπνου παρουσίασαν αυξημένη επιθυμία για σνακ μετά το δείπνο, άρα και αύξηση βάρους, ενώ ακόμη κι αυτοί που κοιμόντουσαν το σαββατοκύριακο συνέχιζαν να έχουν τις αρνητικές συνέπειες της έλλειψης ύπνου, όπως την αυξημένη κατανάλωση σνακ.

Αυτοί οι άνθρωποι είχαν, επίσης, χαμηλότερη ευαισθησία στην ινσουλίνη, κάτι που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ασθενειών, όπως ο διαβήτης.

15/03/2019 0 comment