ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ

Αποτελεί  γεγονός ότι στην κοινωνία στην οποία ζούμε, το σύγχρονο ζευγάρι αποφασίζει να δημιουργήσει την οικογένεια του σε ολοένα και μεγαλύτερη ηλικία. Επειδή η ηλικία της γυναίκας παίζει πρωταρχικό ρόλο στη διατήρηση της γονιμότητας της, εύκολα συμπεραίνουμε πως η δυσκολία αυξάνεται όσο περνάει ο καιρός και γι΄αυτό ολοένα και περισσότερα ζευγάρια στρέφονται στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Ασφαλώς η ηλικία και ο χρόνος δεν είναι ο μόνος παράγοντας, αφού η γενικότερη στάση ζωής μας έχει πλέον αλλάξει, όπως οι περιβαλλοντικές συνθήκες και οι διατροφολογικές μας συνήθειες, οι οποίες με τη σειρά τους συμβάλλουν στη μείωση της γονιμότητας τόσο της γυναίκας όσο και του άνδρα.

Πότε όμως ένα ζευγάρι θα πρέπει να απευθυνθεί στον ειδικό;

Πάντα στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή μιλάμε για το ζευγάρι και ποτέ για τον έναν από τους δύο μεμονωμένα. Κάθε ζευγάρι λοιπόν αναπαραγωγικής ηλικίας, στο οποίο δεν υπάρχει κάποιο γνωστό πρόβλημα, έχει  περίπου 25% πιθανότητα σύλληψης το μήνα, όταν έχει ελεύθερες στοχευμένες σεξουαλικές επαφές. Το ποσοστό αυτό φθάνει περίπου στο 85% σε βάθος 1 χρόνου. Αυτό λοιπόν θεωρείται και το  χρονικό σημείο όπου ένα ζευγάρι, αν δεν έχει καταφέρει σύλληψη, θα πρέπει να απευθυνθεί στον ιατρό του, καθώς σε περίπτωση που αφήσουμε και άλλο χρονικό διάστημα προσπαθειών, το μόνο που θα πετύχουμε θα είναι μία μικρή άνοδος του ποσοστού αυτού. Όταν μάλιστα η γυναίκα είναι άνω των 35 ετών, τότε η διερεύνηση της υπογονιμότητας θα πρέπει να ξεκινάει μετά από ένα εξάμηνο.

Στο πρώτο ραντεβού του ζευγαριού πάντα, καθώς η αιτιολογία της υπογονιμότητας αναζητείται τόσο στον άνδρα όσο και στην γυναίκα (40% γυναικείας αιτιολογίας, 40% ανδρικής αιτιολογίας και περίπου 20% αδιευκρίνιστης), ζητούνται οι βασικές εξετάσεις διερεύνησης. Αυτές είναι για την γυναίκα ένα σύνολο αιματολογικών εξετάσεων προκειμένου να δούμε το ορμονικό προφίλ της (FSH, E2, LH, prog, DEAHS, testo, TSH, PRL, AMH), την ωοθηκική της επάρκεια, αλλά και τη θυροειδική της λειτουργία. Επιπλέον απαραίτητος είναι ο υπέρηχος των έσω γεννητικών της οργάνων για να δούμε την μορφολογία της μήτρας και των ωοθηκών. Ακολουθεί ο έλεγχος των σαλπίγγων ο οποίος πραγματοποιείται με την υστεροσαλπιγγογραφία προκειμένου να φανεί ο βαθμός διαπερατότητας αυτών. Για τον άνδρα σε πρώτη φάση ζητείται ένα σπερμοδιάγραμμα. Ασφαλώς στο πλαίσιο της διερεύνησης μπορεί να ζητηθούν και άλλες εξετάσεις μέχρι να ολοκληρωθεί η εικόνα του ζευγαριού.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάθε περιστατικό, κάθε ζευγάρι είναι ξεχωριστό και για αυτόν ακριβώς το λόγο εξατομικεύονται οι περαιτέρω ενέργειες. Αναλόγως τα αποτελέσματα των παραπάνω εξετάσεων και του ζευγαριού μπορούν να ακολουθηθούν οι εξής δρόμοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Ελεγχόμενη φαρμακευτική πρόκληση ωορρηξίας. Αυτή επιτυγχάνεται με τη χρήση της κιτρικής κλομιφαίνης, ενός φαρμάκου που πετυχαίνει να δημιουργηθούν παραπάνω ωοθυλάκια. Το ζευγάρι θα πρέπει να ενημερωθεί ότι υπάρχουν αυξημένα ποσοστά πολύδυμης κύησης.

Σπερματέγχυση (IUI). Έπειτα από κατάλληλη επεξεργασία τους σπέρματος, συλλέγεται το καλύτερο δυνατό σπέρμα και αυτό τοποθετείται απευθείας στην ενδομητρική κοιλότητα. Πρόκειται για απλή διαδικασία με την οποία διαλέγεται το καλύτερο σπέρμα, αποφεύγεται ο τραχηλικός παράγοντας και γίνεται στοχευμένη προσπάθεια έγχυσης έπειτα από υπερηχογραφική παρακολούθηση. Αυτή η μέθοδος μπορεί να συνδυαστεί μαζί με την πρώτη.

Εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF). Έπειτα από πρωτόκολλο διέγερσης των ωοθηκών με ορμόνες, πραγματοποιείται ωοληψία, δηλαδή συλλογή των ωαρίων. Αυτά μαζί με επεξεργασμένο σπέρμα τοποθετούνται μαζί προκειμένου να επιτευχθεί η γονιμοποίηση εκτός σώματος. Εν συνεχεία, την τρίτη ή την πέμπτη ημέρα γίνεται η εμβρυομεταφορά, ύστερα από κατάλληλη υποστήριξη του ενδομητρίου.

Μικρογονιμοποίηση (ICSI). Σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως λόγω σοβαρού ανδρικού παράγοντα, γίνεται η παραπάνω διαδικασία με τη μόνη διαφορά ότι η γονιμοποίηση του ωαρίου γίνεται από ένα συγκεκριμένο σπερματοζωάριο σε εργαστηριακό επίπεδο.

Στους παραπάνω τρόπους και λύσεις που μας προσφέρει η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή θα πρέπει να προσθέσουμε τη δυνατότητα της παρένθετης μητέρας. Στην Ελλάδα υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο και εφόσον πληρούνται τα ιατρικά κριτήρια που δεν επιτρέπουν σε μία γυναίκα να κυοφορήσει, η δυνατότητα της παρένθετης μητέρας είναι η επιλογή.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πως η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, από την κατάλληλη ομάδα ιατρού και εμβρυολογικού εργαστηρίου, μπορεί να βοηθήσει πολλά νέα ζευγάρια να εκπληρώσουν το όνειρο τους, που είναι η απόκτηση ενός παιδιού.

Παπανικολάου Αθανάσιος MD, MSc
Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος
T: 213 0374762

Είναι γνωστό ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η μέλλουσα μητέρα πρέπει να προσέξει ιδιαιτέρως τη διατροφή της. Η σωστή διατροφή αποτελεί πολύ σημαντικό ρόλο τόσο για τον ίδιο τον οργανισμό της μητέρας όσο και για την ανάπτυξη του οργανισμού του εμβρύου που κυοφορεί. Υπάρχουν τροφές που θα πρέπει να αποφεύγονται και άλλες που υποστηρίζουν μία εγκυμοσύνη. Ας δούμε λοιπόν τα κυριότερα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες που κρύβονται μέσα στις τροφές και είναι απαραίτητα στην κύηση.

Οι βιταμίνες είναι οργανικά στοιχεία τα οποία βρίσκονται σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, τόσο στους ζωικούς όσο και στους φυτικούς. Είναι απαραίτητοι για την ανάπτυξη, για την υγεία και για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού. Οι βιταμίνες έχουν επίσης, θετική επίδραση στην ανάπτυξη του εμβρύου και του νεογνού. Κατά τη διάρκεια των 9 μηνών της κύησης η ανάγκη για πρόληψη βιταμινών αυξάνει από 10% μέχρι 50%. Εκτός από κάποιες εξαιρέσεις, οι βιταμίνες δεν μπορούν να σχηματιστούν από τον ίδιο τον ανθρώπινο οργανισμό, για αυτό πρέπει να βρίσκονται σε κατάλληλες ποσότητες σε κάθε τραπέζι.

Βιταμίνη Α
Η βιταμίνη Α συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία του ανοσοποιητικού και παίζει σημαντικό ρόλο στην  όραση. Συμμετέχει επίσης στη διαδικασία της διαφοροποίησης των κυττάρων. Βρίσκεται στο συκώτι, στα αυγά και σε κάποια ψάρια.

Βιταμίνη Β9 ή Φυλλικό οξύ
Η βιταμίνη Β9, γνωστή και ως φυλλικό οξύ, είναι πολύ σημαντική στη διάρκεια της κύησης. Οι ανάγκες αυξάνουν κατά την εγκυμοσύνη και η σωστή κατανάλωσή της παίζει προστατευτικό ρόλο από νευρολογικές διαταραχές του εμβρύου, όπως η δισχιδής ράχη. Πλέον η πρόληψη του φυλλικού οξέος συνιστάται ακόμα και 3 μήνες πριν τη σύλληψη. Η ημερήσια ανάγκη στην εγκυμοσύνη είναι 400mgr, αλλά σε διάφορες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει τα 4mg. Βρίσκεται στο συκώτι, στα μπρόκολα, στα σπαράγγια, στις αγκινάρες και στο σπανάκι.

Βιταμίνη Β12
Η βιταμίνη Β12 συμβάλει στο φυσιολογικό σχηματισμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων, στην ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού και στη μείωση της κόπωσης. Τα τρόφιμα που περιέχουν βιταμίνη Β12 είναι κυρίως ζωικής προέλευσης. Το συκώτι και κάποια ψάρια κυρίως περιέχουν τις μεγαλύτερες ποσότητες, αλλά μπορεί να βρεθεί και στα αυγά και σε μερικά τυριά.

Βιταμίνη C
Η βιταμίνη C ενισχύει τον αμυντικό μηχανισμό του οργανισμού και προστατεύει τα κύτταρα από το οξειδωτικό stress. Επίσης αυξάνει την απορρόφηση του σιδήρου. Βρίσκεται στα εσπεριδοειδή, στη ντομάτα, το kiwi, τις φράουλες αλλά και στο μπρόκολο και στις πράσινες σαλάτες.

Βιταμίνη D
Η βιταμίνη D παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση των οστών και στη φυσιολογική πρόσληψη και χρησιμοποίηση από τον οργανισμό του ασβεστίου και του φωσφόρου. Περιέχεται σε τροφές όπως ο μπακαλιάρος, ο σολομός, ο τόνος, ο κρόκος αυγού και σε μερικά τυριά. Η βιταμίνη D μπορεί να συντεθεί και από το δέρμα κάτω από την επίδραση του ήλιου.

Βιταμίνη Κ
Η βιταμίνη Κ συμβάλλει στην πήξη του αίματος και συμμετέχει στην ανάπτυξη και διατήρηση των οστών. Περιέχεται κυρίως στα μπρόκολα, στο σπανάκι και στο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο.

Τα ιχνοστοιχεία και αυτά με τη σειρά τους διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο σε βασικές λειτουργίες του οργανισμού μας όπως στο σχηματισμό των οστών και των δοντιών, στο μυϊκό και στο νευρικό σύστημα.

Το Ασβέστιο
Σημαντικό πολύ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης για το σχηματισμό και τη διατήρηση των οστών. Οι τροφές που περιέχουν ασβέστιο είναι το γάλα και τα παράγωγά του. Επίσης, βρίσκεται στις αντζούγιες και σε κάποια λαχανικά.

Το Μαγνήσιο
Το μαγνήσιο συμβάλει στη μείωση της κούρασης, στη φυσιολογική λειτουργία του μεταβολισμού καθώς και στη μυϊκή δραστηριότητα. Μπορεί να βρεθεί στα δημητριακά, στα αποξηραμένα φρούτα, στα όσπρια και στο κακάο.

Ο Σίδηρος
Ο σίδηρος παίζει σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων και στη μεταφορά του οξυγόνου στον οργανισμό. Περιέχεται στο κρέας, στα ξηρά φρούτα, στα δημητριακά και σε κάποια λαχανικά.

Παρατηρώντας λοιπόν τον τόσο σημαντικό ρόλο των βιταμινών και των ιχνοστοιχείων για των ανθρώπινο οργανισμό και για της ζωτικής σημασίας λειτουργίες του, συμπεραίνουμε την ανάγκη τη σωστής και ισορροπημένης διατροφής της εγκύου. Η έγκυος πρέπει από το πρώτο κιόλας τρίμηνο να διαμορφώσει τις διατροφικές της συνήθειες αφού πρώτα συμβουλευτεί το γυναικολόγο της και ειδικούς διατροφολόγους. Στην απαραίτητη καθημερινή ανάγκη των βιταμινών και των ιχνοστοιχείων έρχονται να βοηθήσουν και τα συμπληρώματα που χορηγούνται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Παπανικολάου Αθανάσιος MD, MSc
Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος
T: 213 0374762

Όλο και πιο συχνά εμφανίζονται κοπέλες να παρουσιάζουν διάχυτο άλγος στο υπογάστριο, πόνο δηλαδή χαμηλά στην κοιλιά. Ασφαλώς πρόκειται για μία κλινική εικόνα που χρειάζεται διερεύνηση και πολλές φορές μάλιστα και από ιατρούς περισσοτέρων ειδικοτήτων, όπως γυναικολόγος, χειρουργός και παθολόγος.
Από τη χρονική στιγμή που η γυναίκα αυτή απευθυνθεί στο γυναικολόγο της το βασικότερο είναι ένα καλό ατομικό ιστορικό και στη συνέχεια ένα γυναικολογικό ιστορικό. Έπειτα η κλινική εξέταση και ο γυναικολογικός υπέρηχος θα βοηθήσουν στη διάγνωση. Με τον τρόπο αυτό θα αποκλειστούν διάφορες γυναικολογικές παθήσεις που συνοδεύονται από χρόνιο κοιλιακό άλγος, όπως η δυσμηνόρροια, η παρουσία ινομυομάτων ή ενδομητριώματα ή κυστικοί σχηματισμοί των ωοθηκών. Απαραίτητο είναι και ένα test εγκυμοσύνης για να εξασφαλιστεί ότι δεν πρόκειται για μία έκτοπη κύηση. Σε αυτήν την περίπτωση μπορούμε να μιλήσουμε για πυελική φλεγμονή.

Με τον όρο πυελική φλεγμονή ορίζουμε την πάθηση των έσω γεννητικών οργάνων της γυναίκας, η οποία οφείλεται σε κάποιους μικροοργανισμούς. Πρόκειται δηλαδή για φλεγμονή των σαλπίγγων, των ωοθηκών ή των γύρω ιστών και των τοιχωμάτων που δημιουργούν την ανατομική κοιλότητα της πυέλου από μικρόβια. Οι πιο κοινοί μικροοργανισμοί υπεύθυνοι για την πυελική φλεγμονή είναι τα χλαμύδια, ο γονόκοκκος, το μυκόπλασμα και τα αναερόβια. Πρόκειται για μία ανιούσα λοίμωξη, δηλαδή οφείλεται στην επέκταση των μικροοργανισμών από τον κόλπο, μέσω του τραχήλου και της μήτρας, στις σάλπιγγες και στις ωοθήκες. Αρκετά συχνά εμφανίζεται και έπειτα από τη χρήση ενδομητρικού σπειράματος.

Είναι μία πάθηση πολύ συχνή στον γυναικείο πληθυσμό και ιδιαίτερα σε νεαρές γυναίκες λόγω της έντονης σεξουαλικής ζωής. Για τον λόγο αυτό θεωρείται σκόπιμο νέες γυναίκες που υποβάλλονται σε καλλιέργεια κολπικού υγρού να εξετάζονται και για χλαμύδια.

Εμφανίζεται κυρίως με έντονο κοιλιακό άλγος στην περιοχή του υπογαστρίου συνοδευόμενο από πυρετό (>38) και αύξηση των κολπικών εκκρίσεων. Οι εκκρίσεις συνήθως είναι δύσοσμες. Αρκετές φορές εκδηλώνεται άτυπα χωρίς τα παραπάνω συμπτώματα και η διάγνωση της γίνεται πιο δύσκολα.
Η νόσος αυτή μπορεί να δημιουργήσει συμφύσεις των ιστών της περιοχής, μπορεί να οδηγήσει σε υποτροπιάζουσες λοιμώξεις και σε πιο βαριές περιπτώσεις σε ωοθηκοσαλπιγγικό απόστημα, ελαττώνοντας τα ποσοστά της γονιμότητας της γυναίκας.

Η θεραπεία της κατά βάση είναι συντηρητική με τη χρήση διαφόρων αντιβιοτικών σχημάτων για αρκετές ημέρες τόσο της ίδιας της γυναίκας όσο και του συντρόφου. Η αγωγή αναλόγως τη βαρύτητα του περιστατικόυ μπορεί να δοθεί είτε από το στόμα είτε ενδοφλεβίως. Σε ορισμένες περιπτώσεις κρίνεται απαραίτητη η λαπαροσκοπική επέμβαση.

Το χρόνιο άλγος στο υπογάστριο δεν πρέπει να υποτιμάται και για αυτό οι γυναίκες που το νιώθουν δε θα πρέπει να αφήνουν πολύ καιρό μέχρι να απευθυνθούν στο γυναικολόγο τους.

Παπανικολάου Αθανάσιος MD, MSc
Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος
T: 213 0374762

από τον Νίκο Μαραβέγια–Παθολόγο*

Πριν λίγα χρόνια ( 2008, Hypertension) δημοσιεύθηκε μία ενδιαφέρουσα αγγλική μελέτη όπου μελετήθηκε η χορήγηση σε υγιή άτομα με φυσιολογική αρτηριακή πίεση (Α.Π) χυμού παντζαριού-500ml ,  μετά -2,5 ώρες διαπιστώθηκαν αυξημένα επίπεδα νιτρωδών στο πλάσμα και σαφής μείωση της . Η εξήγηση που δόθηκε είναι ότι τα ανενεργή νιτρικά άλατα (NO3) που περιέχονται στα φυλλώδη πράσινα λαχανικά-και κυρίως τα παντζάρια, υφίστανται την επίδραση βακτηριδίων του στοματοφάρυγγα και του σιέλου με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε βιοδραστικά νιτρώδη (ΝΟ2) τα οποία προκαλούν πτώση της (Α.Π), αγγειοδιαστολή, μείωση της βλάβης του ενδοθηλίου των αγγείων και τελικώς συνεισφέρουν στην βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας.

Πρόσφατα η ίδια ομάδα ερευνητών (2013, Hypertension) δημοσίευσε μία ανάλογη μελέτη’ χορηγήθησαν 250 ml χυμού παντζαριού σε ομάδα υπερτασικών ατόμων που δεν ελάμβαναν φαρμακευτική αγωγή (η ποσότητα αυτή οδηγεί σε αύξηση κατά 50% του επίπεδου νιτρωδών του αίματος, χωρίς όμως να μειώνει την αρτηριακή πίεση σε υγιή άτομα). Αποτέλεσμα ‘ 3-6 ώρες μετά την λήψη του χυμού διαπιστώθηκε σημαντική (11,5mmHg) πτώση της Α.Π, η οπoία διατηρήθηκε στο επόμενο 24ωρο.

Είναι γνωστό βέβαια ότι η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών κάνει καλό στο καρδιαγγειακό σύστημα’ φαίνεται όμως ότι δεν κάνουν όλα από αυτά το ίδιο καλό. Τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά (ειδικά το παντζάρι) περιέχουν μεγάλη ποσότητα αδρανών νιτρικών αλάτων τα οποία μετατρέπονται στον ανθρώπινο οργανισμό σε βιοδραστικά νιτρώδη τα οποία έχουν σαφείς αντιυπερτασικές ιδιότητες. Καταναλώνετε λοιπόν άφθονα παντζάρια και ειδικά παντζαρόζουμο-βέβαια μην ξεχνάμε και τα αυξημένα σάκχαρα που περιέχουν τα παντζάρια.

Πηγή: http://nikmara.wordpress.com

*Ο Νίκος Μαραβέγιας είναι Παθολόγος κι εργάζεται στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών

Πολλές νέες μαμάδες διερωτώνται αν μπορούν να έχουν μία καινούρια εγκυμοσύνη ενώ θηλάζουν. Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε απλά τι συμβαίνει κατά την περίοδο του θηλασμού όσον αφορά στη γονιμότητα της γυναίκας.

Η προλακτίνη είναι η απαραίτητη ορμόνη για την παραγωγή του γάλακτος. Οι τιμές αυτής της ορμόνης αυξάνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και αγγίζουν τις μέγιστες τιμές της κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου. Με τη γέννηση του νεογνού πέφτουν, άλλα παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, όσο η μητέρα θηλάζει. Η προλακτίνη εμποδίζει την ωορρηξία, επομένως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αντισυλληπτικό και προσφέρει μία κάλυψη περίπου 98%.

Προσοχή όμως, αυτό ισχύει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, δηλαδή όταν η μητέρα θηλάζει αποκλειστικά, όταν ο θηλασμός διαρκεί συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα και όταν δεν υπάρχουν μεγάλα μεσοδιαστήματα μεταξύ των διαδοχικών θηλασμών, προκειμένου τα επίπεδα της προλακτίνης να παραμένουν τέτοια ώστε να παρέχουν την αντισυλληπτική τους ικανότητα. Εάν κάποιο από αυτά τα κριτήρια δεν τηρείται, η μητέρα δεν μπορεί να χρησιμοποιεί το θηλασμό ως μέθοδο αντισύλληψης και είναι εκτεθειμένη σε νέα πιθανή εγκυμοσύνη. Σε κάποιες μελέτες έχει επίσης τεκμηριωθεί πως χάνεται η αντισυλληπτική ικανότητα με την πάροδο του χρόνου.

Αν και τα συμπτώματα της πιθανής νέας εγκυμοσύνης είναι πανομοιότυπα με αυτά που γνωρίζουμε, η γυναίκα κατά τη διάρκεια του θηλασμού είναι δύσκολο σε μερικές περιπτώσεις να τα διακρίνει, έτσι υπάρχει ο κίνδυνος να αργήσει να αντιληφθεί τη νέα εγκυμοσύνη. Να μην ξεχνάμε ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα η μητέρα δεν βλέπει έμμηνο ρύση.

Εφόσον λοιπόν είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθεί ως φυσική αντισύλληψη ο θηλασμός και το ζευγάρι δεν επιθυμεί άμεσα μία νέα εγκυμοσύνη, θα πρέπει να στραφούν σε άλλες μεθόδους αντισύλληψης, όπως το mini-pill (δισκίο με μόνο προγεσταγόνα), το προφυλακτικό ή ακόμα και το ενδομήτριο σπείραμα. Είναι πιο φρόνιμο να συμβουλευτείτε τον γυναικολόγο σας για να μάθετε ποιά είναι η ασφαλέστερη μέθοδος για εσάς.

Παπανικολάου Αθανάσιος MD, MSc
Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος
T: 213 0374762