ΑΠΟΨΕΙΣ

Δε χρειάζεστε εμένα να σας πω πως οι ζωές μας έχουν αλλάξει σχεδόν ριζικά από την ώρα που ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία. Και δε θα αμφισβητήσω πως τα μέτρα προστασίας, (ιδίως εκείνο της ΦΥΣΙΚΗΣ* αποστασιοποίησης) είναι εκείνα που θα διατηρήσουν ασφαλείς εμάς και τους ανθρώπους που αγαπάμε. Ο καιρός περνάει, όμως, και πλέον είναι ορατό το τίμημα που πολλοί πληρώνουν, αρχικά εξαιτίας της αναγκαστικής απομόνωσης.

               Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό πλάσμα. Είναι εξοικειωμένος με την αλληλεπίδραση με άλλα άτομα και όλη αυτή η κατάσταση είναι ενάντια στη φύση του. Κι αν ρωτήσεις κάποιον σήμερα τι του λείπει αυτή τη στιγμή, θα σου αναφέρει κάτι πολύ απλό… Τη διαδρομή πηγαίνοντας τα παιδιά του στο σχολείο ή το να βγει μετά τη δουλειά με μία συντροφιά συνεργατών για φαγητό.

               Ας κάνουμε, λοιπόν μία διαφορετική λίστα: όλα όσα μας λείπουν αυτήν τη στιγμή και που θα πράξουμε αμέσως μόλις τελειώσει αυτή η περιπέτεια:

Η έξοδος για φαγητό και ποτό – ή έστω για έναν καφέ

               Το Κυριακάτικο brunch ή ένα οικογενειακό τραπέζι στο αγαπημένο μας εστιατόριο ήταν μέχρι το Μάρτιο καθιερωμένο για πολλούς. Εξυπακούεται πως ένα σπιτικό γεύμα που έχει ετοιμαστεί με αγάπη αποπνέει μία εσωτερική γαλήνη… Όμως η αλήθεια είναι πως μας έλειψε να μαζευτούμε σε ένα τραπέζι με φαγητά από επαγγελματίες σεφ – ακόμη κι αν το μόνο που θα γιορτάζουμε είναι πως είμαστε απλά μαζί! Και βέβαια το ίδιο ισχύει για μία μπύρα μετά τη δουλειά ή ένα coffee date με τους φίλους μας!

               Οι αγκαλιές

               Από προσωπική πείρα θα σας πω πως είναι κάτι που με ενοχλεί ιδιαίτερα: η έλλειψη της επαφής. Η αγκαλιά κι ένα φιλί είναι τα πιο ηχηρά μηνύματα αγάπης που μπορεί κανείς να στείλει κι όμως… Είναι από τα πρώτα που μας “έκοψαν μαχαίρι”. Να είστε σίγουροι πως μόλις σταματήσουμε να φοβόμαστε, τα χέρια μας θα είναι συνεχώς ανοιχτά για μεγάλες και σφιχτές αγκαλιές.

               Το “παρών” σε αθλητικές διοργανώσεις

               ΟΚ, ίσως όχι για το ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, αν ρωτάτε εμένα! Αλλά το να παρευρεθεί κάποιος με την παρέα του σε ένα σημαντικό αγώνα ή ακόμη και σε αυτό των παιδιών του προσέφερε μέχρι τώρα μία διαφυγή από την “βαρετή” καθημερινότητα… Αλλά και μία εναλλακτική κοινωνική συναναστροφή. Θα δείτε με πόση λαχτάρα θα πηγαίνουμε να στηρίξουμε την “παιχτούρα” της οικογένειας – ακόμη κι αν είναι το κυριακάτικο ρεπό μας!

               Το γυμναστήριο

               Καλή κι η γυμναστική στο σπίτι, δε λέω. Στο κάτω κάτω ακόμη κι οι γυμναστές έχουν εναρμονιστεί με τις συνθήκες και πλέον προσφέρουν τις υπηρεσίες των sessions σε κατατοπιστικά βίντεο και διαδικτυακά μαθήματα. Η φυσική παρουσία, όμως, στο γυμναστήριο, ειδικά αν μιλάμε για προπονήσεις που γίνονται σε groups όπως pilates ή χωρό…Ήταν κι αυτή μία καλή ευκαιρία να γνωριστείς και να συναναστραφείς με κόσμο. Να δεις που το “δεν πάω γυμναστήριο σήμερα, βαριέμαι” θα εξαφανιστεί από την ορολογία πολλών!

               Η δουλειά και το σχολείο

               Δε σας κρύβω πως νιώθω τυχερή που μπορώ να πηγαίνω ακόμη στην εργασία μου, έστω και με το χαρτί μετακίνησης συνεχώς στην τσάντα μου. Θα ήθελα να είναι κι άλλοι εξίσου τυχεροί με μένα. Ακόμη κι αν κάποιος ξυπνούσε το πρωί και ο καιρός τον ενέπνεε περισσότερο για χουχούλιασμα παρά για δουλειά… Σήμερα αν του έλεγε κάποιος να πάει άμεσα στην εργασία του θα το έκανε “πετώντας” μόνο και μόνο για να βρεθεί ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Και βέβαια, το κλειστό σχολείο για τους μαθητές (μικρούς και μεγάλους) είναι από μόνο του πρόκληση, γιατί εκτός από τη συνηθισμένη ρουτίνα τους… Τα παιδιά πλέον στερούνται και την κοινωνική τους επαφή με τους φίλους τους. Είμαι σίγουρη πως όταν ανοίξουν και πάλι στα σχολεία, τα παιδάκια δε θα αναζητούν δικαιολογίες πως “πονάει η κοιλίτσα” για κοπάνα!

               Το να ψωνίζουμε χωρίς άγχος

               Είναι εντελώς διαφορετικό να πηγαίνεις για ψώνια επιλέγοντας με την άνεσή σου όσα χρειάζεσαι. Κι αλλιώς να περπατάς σε διαδρόμους και να βλέπεις άδεια ράφια εξαιτίας του πανικού – ειλικρινά τώρα… Τι το κάνατε μερικοί ΤΟΣΟ χαρτί υγείας;;;

               Μικρές αλλά και μεγάλες στιγμές

               Γενέθλια, γάμοι, reunions… αλλιώς τα φανταζόμασταν κι αλλιώς προέκυψαν. Στιγμές που έτσι κι αλλιώς μένουν ανεξίτηλες στο νου μας φέτος δυστυχώς θα γίνουν τέτοιες για διαφορετικούς λόγους. Το καλό, όμως, είναι πως κάποιοι κατάφεραν… Εστω κι υπό αυτές τις συνθήκες (και με τη δέουσα προσοχή, πάντα) να έχουν φωτογραφίες από αυτές τις στιγμές όπου βλέπεις μόνο χαμόγελα. Πολύ απλά γιατί η αγάπη που αφιέρωσαν σε αυτήν την “αποστολή” ήταν δυνατή!

               Σαφώς κι η απευθείας επαφή έχει άλλη γλύκα! Όμως και πάλι μπορούμε να παραμείνουμε πιστοί στις κοινωνικές μας συνήθειες ακόμη και με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Πλατφόρμες όπως το Zoom ή το Skype μπορούν να γίνουν ισχυροί δίαυλοι προκειμένου να απολαύσουμε ένα virtual drink date με την παρέα μας. Ή να χαρίσουμε ευχές στους αγαπημένους μας. Και βέβαια, κανείς δε μας απαγορεύει να βγούμε για μία σύντομη βόλτα – ακόμη και η θέα άλλων ανθρώπων γύρω μας είναι καταλυτική…

               *Και κάπου εδώ θα εξηγήσω τον αστερίσκο που είδατε παραπάνω…

               Ακουώ και διαβάζω συνεχώς για την ανάγκη της κοινωνικής αποστασιοποίησης aka social distancing. Όμως ο σκοπός δεν είναι να χάσουμε την επαφή μας με τους ανθρώπους γύρω μας. Η έλλειψη κοινωνικότητας, έστω και με ένα τηλεφώνημα ή μία κλήση video είναι εκείνη που θα μας κάνει να αισθανθούμε μπροστά σε αδιέξοδο. Γι’ αυτό κι αποφάσισα εδώ και καιρό να χρησιμοποιώ (για την ώρα) τον όρο “φυσική αποστασιοποίηση”. Στο κάτω κάτω, μας συνιστούν να είναι τα σώματά μας σε απόσταση δύο μέτρων… Οι ψυχούλες μας και τα αισθήματά μας σε αποστάσεις ετών φωτός!

Photo credits: @katetrifo/ unsplash

Η ανάμνηση της συγκεκριμένης ταινίας αλλά πολύ περισσότερο τα τραγούδια των ΑΒΒΑ έδωσαν άλλη διάσταση χαραγμένη στην μνήμη μας… Προσωπικά η μουσική με συνοδεύει σε ατελείωτες έντονες στιγμές από την πρώτη στιγμή που άκουσα την λέξη “μαμά”!  Η πρώτη αγκαλιά, το πρώτο παραμύθι, τα πρώτα βήματα. Από την στιγμή που γίνεσαι μαμά αρχίζεις και μετράς χιλιάδες χαμόγελα, διαφωνίες ή συζητήσεις που βρίσκεσαι πάντα εκεί για να απαντήσεις και να μοιραστείς.

Τι είναι αυτό που σε κάνει μαμά;

Το σίγουρο είναι πως δεν γεννηθήκαμε έτοιμες μαμάδες και ίσως κάποιες μπορεί να χρειαστήκαμε αρκετό καιρό μέχρι να αποφασίσουμε για αυτή την στιγμή! Όταν όμως γίναμε, μείναμε έκπληκτες με το μοναδικό συναίσθημα της μητρότητας. Από τότε δεν το μετανιώσαμε ποτέ παρόλη την κούραση ή τις δύσκολες ώρες που χρειαζόμασταν ξεκούραση ή λίγο παραπάνω χρόνο για τον εαυτό μας. Οι καινούργιες υποχρεώσεις, η φροντίδα που δεν ξέρεις αν θα ανταπεξέλθεις αρκετά ως νέα μαμά, ο φόβος στις πρώτες ιώσεις και οι αγωνίες είναι αυτά που αρχίζουν σιγά-σιγά να σε μετατρέπουν από ένα ενθουσιώδες, αισιόδοξο κορίτσι σε μια υπέροχη Μαμά.

Πόσες φορές ακούτε την λέξη μαμά;

Είναι αυτό που ακούς συνήθως την πρώτη ώρα της ημέρας και η τελευταία λέξη για καληνύχτα. Αρκετές φορές την ακούς και μέσα στην διάρκεια της νύχτας ή σε άλλες περιπτώσεις την ακούς συνέχεια στο κουτάκι του μυαλού σου. Δεν έχει σημασία πόσες φορές την ακούς ακριβώς, μα είναι αυτό που περιμένεις καθημερινά και δεν μπορείς να την αποχωριστείς. Είναι το πολυτιμότερο που έχεις για να ομορφαίνει τις μέρες και τα χρόνια σου. Ο ελεύθερος χρόνος που αναπολείς όταν μερικές φορές εξατμίζεται και εσύ μένεις πιστή σε όλα τα σημαντικά στάδια ενός παιδιού.

Το καλύτερο δώρο για την γιορτή της…

Ένα λουλούδι ή μια ζωγραφιά είναι τα γνωστά δώρα που εισπράττουμε ως μαμάδες στην γιορτή της μητέρας. Φέτος, φυσικά τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και αυτό που έχει πραγματική αξία είναι μια Αγκαλιά! Είναι αυτό που λείπει από τις περισσότερες μαμάδες, όχι τόσο από εκείνες που απολαμβάνουν αυτή την γλυκιά αγκαλιά από τα μικρά τους παιδιά αλλά εκείνες που είναι μακριά από τα παιδιά τους ή εκείνες που είναι ηλικιωμένες και κρατούν φυσική απόσταση ακόμη για την ασφάλεια τους.

Χαρίστε μια αγκαλιά και ένα γλυκό χαμόγελο σε όλες τις μαμάδες και κερδίστε την αγάπη τους για πάντα. Γιατί «Μαμά είναι μόνο Μία»!

Photo credits: @gaberce (unsplash)

Είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί σήμερα εγκαινιάζουμε μια νέα στήλη, στην οποία όλες οι συνεργάτιδες του The K-magazine, μοιραζόμαστε μαζί σας αγαπημένες μας επιλογές, συνήθειες, προτάσεις μόδας, ομορφιάς και όχι μόνο. Με αυτόν τον τρόπο θα έχετε την ευκαιρία να μας γνωρίσετε καλύτερα και να εμπνευστείτε –ίσως κι εσείς- από την καθημερινότητά μας.

Από χθες, σταματήσαμε να στέλνουμε μηνύματα για τις μετακινήσεις μας γεγονός που μας ανέβασε την ψυχολογία.Έτσι σιγά σιγά θα ξεκινήσουμε να μπαίνουμε στους φυσιολογικούς μας ρυθμούς, όμως σίγουρα όλο αυτό απαιτεί χρόνο. Τολμώ να πω ότι σίγουρα όλοι είχαμε την ευκαιρία να ερθούμε πιο κοντά στις οικογενειές μας, να σταματήσουμε λίγο τα απαιτητικά μας ρολόγια και να χαλαρώσουμε στο σπίτι μας, να ασχοληθούμε με πράγματα που είτε δεν προλαβαίναμε είτε δεν είχαμε κάνει ποτέ λόγω έλλειψης χρόνου.

Έτσι λοιπόν κι εμείς οι συντάκτριες του The K-magazine θα σας πούμε ποιες νέες συνήθειες υιοθετήσαμε και απολαύσαμε στην δική μας καραντίνα. Και πιθανότατα να προσπαθήσουμε να τις αφομοιώσουμε και κατά την επιστροφή μας στην καθημερινότητα.

Αντιγόνη: Κάνοντας rewiring στον τρόπο σκέψης

               Ο τρόπος που το μυαλό μας “παίρνει στροφές” σε δύσκολες καταστάσεις είναι κι αυτός που ορίζει το πώς θα τις ξεπεράσουμε και η περίοδος της καραντίνας δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική περίπτωση. Έτσι, εκτός από το διαλογισμό, αποφάσισα να μελετήσω σοβαρά και με προσήλωση το “Thinking, Fast And Slow” του Daniel Kahneman. Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας εξηγεί πώς το μυαλό μας έχει δύο συστήματα σκέψης τα οποία κι ορίζουν μεταξύ άλλων κάθε απόφαση που παίρνουμε. Μαθαίνοντας πώς ακριβώς λειτουργούν αυτά τα συστήματα, σταδιακά ξεκίνησα να μαθαίνω και πώς να τα ελέγχω. Ακόμη είμαι στο στάδιο μελέτης, όμως για να είμαι εδώ ακόμη μαζί σας με σώας τας φρένας θεωρώ πως κάτι κατάφερα!

Τόνια: Ανακαλύπτοντας ξανά την δημιουργικότητά μου

Μετακόμισα στο νέο μου σπίτι ακριβώς την εβδομάδα του lockdown και όπως ήταν λογικό όλα τα σχέδια μου πάγωσαν. Δεν μπορούσα να πάω στα καταστήματα για να αποκτήσω αυτά που ήθελα, ενώ τα e-shop έκαναν αρκετές μέρες μέχρι να αποστείλουν τα προϊόντα (αν βέβαια είχαν αρκετά αποθέματα). Φυσικά δεν πτοήθηκα και βρήκα τον τρόπο να περάσει η ώρα μου πιο δημιουργικά μέσα στο σπίτι και από ότι κατάλαβα στη συνέχεια αυτός ο τρόπος με χαλάρωνε αρκετά, έτσι ώστε να μην σκέφτομαι συνέχεια τον ιό. Η διακόσμηση λοιπόν και η δημιουργία διακοσμητικών από τα χέρια μου ήταν αυτά που με έκαναν να νιώθω καλά και παράλληλα να φτιάχνω το σπίτι μου έτσι όπως ακριβώς ήθελα. Το #μένουμεσπίτι με βοήθησε να βρω πάλι την δημιουργικότητα μου και έτσι θα συνεχίσω και μετά την καραντίνα!

Ρία: Πρωινή ανάσα στο Αττικό Άλσος

  Η αλήθεια είναι πως από την στιγμή που μείναμε μέσα στο σπίτι μέχρι σήμερα, η στιγμή που με χαλάρωνε, μου θυμίζει την καραντίνα και θα μείνει χαραγμένη ακράδαντα στην μνήμη μου είναι η πρωινή μου βόλτα στο Αττικό άλσος.. Το ξύπνημα στις 7.30 το πρωί για να αρχίσω τον διαλογισμό μου εκεί! Κάθε μέρα τον γύρω του Αττικού άλσους ακούγοντας το αγαπημένο μου τραγούδι από τους London Grammar – Non believer..  Αυτή η ώρα με χαλάρωνε και συγχρόνως με έκανε δυνατή να παραμείνω ήρεμη και αισιόδοξη για την οικογένεια μου. Ήταν η δική μου ώρα!!

Έλενα : Φτιάχνοντας Puzzle

Είναι ορισμένες φορές κάποια σωτήρια δώρα που έχουν φέρει στα γενέθλια των παιδιών σου και για έναν περίεργο λόγο δεν έχει ασχοληθεί κανείς με αυτά. Στην περίπτωσή μου, ένα κουτί 3 puzzle των 1000 κομματιών, έπεσε σαν ιδέα στο τραπέζι, με σκοπό να γίνει σημείο ενδιαφέροντος όλης της οικογένειας. Το αποτέλεσμα ήταν να κολλήσω περισσότερο εγώ και να ασχοληθώ με κάτι που δεν θυμάμαι να έκανα όταν ήμουν μικρή. Στην αρχή δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρω, όμως με υπομονή και επιμονή, χρησιμοποιώντας στρατηγική πέτυχε. Ακουμπησμένο όλες τις μέρες του #stayhome στην τραπεζαρία λειτούργησε ως μέσο χαλάρωσης του μυαλού που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ως ήπια μορφή διαλογισμού. Ένιωθα ότι ο χρόνος δεν κυλούσε και ήταν το αγχολιτικό μου. Ανακάλυψα σίγουρα μια νέα μου αγάπη!

Photo credits : @rzunikoff (unsplash)

Μία γυναίκα που θαυμάζω, η Σάντρα Ζαφειρακοπούλου, Γενική Διευθύντρια του Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος), μοιράζεται μαζί μας σκέψεις της από αυτές τις “Μέρες που είναι, απομόνωσης μεν αλλά βαθιάς περισυλλογής”…
Ευχαριστούμε Σάντρα!

(Αφήνω το κείμενο αυτούσιο, από σεβασμό αλλά και “φόβο” μην χαθεί η ομορφιά και η ουσία των σκέψεων της)

Φίλη μου, έβαλες τις σκέψεις μου σε τάξη. Πήρα το «Κ» σου και «Κ»..ανόνισα τους άξονες της ζωής μου ή μάλλον… τους ονομάτισα. Μέρες που είναι, απομόνωσης μεν αλλά βαθιάς περισυλλογής, τους μοιράζομαι με εσένα και τους αναγνώστες σου.

ΚΑΛΟΣΥΝΗ

Όχι απλή καλοσύνη. Αυτή τη θεωρώ δεδομένη. Αλίμονο αν δεν είμαστε καλοί μεταξύ μας. Πιστεύω ότι δεν υπάρχουν «κακοί» άνθρωποι. Μόνο άνθρωποι με στραμπουληγμένο ψυχικό κόσμο. Άνθρωποι με οδυνηρά ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Άνθρωποι που ενώ αν είχε βρεθεί νωρίς στο δρόμο τους μία καλοσυνάτη συγκυρία στην πράξη και όχι στη θεωρία, θα ήταν και αυτοί κανονικοί ήτοι… καλοί.

Με τη λέξη καλοσύνη εννοώ ένα σωρό άλλες συμπεριφορές. Ευγένεια. Κατανόηση. Προσφορά. Ενσυναίσθηση. Ανωτερότητα. Και.. ξεβόλεμα. Καλοσύνη δεν είναι να βοηθήσεις την κυρία κάποιας ηλικίας να περάσει το δρόμο ενώ και εσύ περιμένεις να κάνεις την ίδια διαδρομή. Καλοσύνη είναι να δεις την κυρία αυτή να ετοιμάζεται να περάσει ενώ εσύ πίνεις τον καφέ μου λιαζόμενος και κουβεντιάζοντας με τους φίλους σου, να σηκωθείς, να βιαστείς να την προλάβεις για να την βοηθήσεις. Να βιαστείς να μην την «προλάβει» άλλος. Γιατί εσύ θα της πεις και μια γλυκιά κουβέντα ώστε να μην νιώσει άσχημα που χρειάστηκε βοήθεια: «αυτό το φανάρι κρατάει πολύ λίγο. Ανάβει το κόκκινο μέχρι να πεις κύμινο!».

Θα σταθώ λίγο περισσότερο στην ανωτερότητα γιατί, κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που θα έκανε τη ζωή όλων μας πολύ ομορφότερη. Άκουσες ένα κουτσομπολιό για σένα στη δουλειά, σου πήρε τη θέση ένας συμπολίτης σου που περίμενε στην ίδια ουρά στην εφορία, δεν πήρες την προαγωγή που τόσο περίμενες γιατί μάλλον κάποια άλλη «σου’ φαγε» τη θέση. Δεν πειράζει. Είναι βέβαιο ότι κάτι καλύτερο σε περιμένει στη στροφή του δρόμου. Ναι, ξέρω τι θα πεις «Ε! Όχι και να’μαι κορόιδο!». Σε πνίγει το δίκιο. Υπάρχει μία (ας πούμε μικρή) πιθανότητα αυτοί που έβγαλαν το κουτσομπολιό να παρεξήγησαν κάτι, αυτός που σου πήρε τη σειρά να βιάζεται πολύ να προλάβει κάτι οικογενειακό, την προαγωγή να στην έκλεψε κάποιος με λιγότερες ικανότητες αλλά με περισσότερη πειθώ στους ανωτέρους. Μπορεί και να υπάρχει εξήγηση. Οπότε, ναι, “make your point” όπως θα λέγαμε σε άψογα ελληνικά, δηλαδή πες τη γνώμη σου με τρόπο ηχηρό αλλά μην το αφήσεις να επηρεάσει τη συμπεριφορά σου και, κυρίως, την ψυχολογία σου.

ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ

Ή, αλλιώς, εντιμότητα. Το ψέμα, έλεγε η γιαγιά μου και οι συνομήλικοί της, έχει κοντά πόδια και θέλει και δυνατό μνημονικό. Πόσο δίκιο είχε. Όταν με συμβούλευε και εγώ καιγόμουν να κρύψω έναν κακό βαθμό από τη μητέρα μου, τη θεωρούσα οριακά παράφρονα. Και τότε, παρακούοντας τη σοφή γιαγιά μου, έλεγα το ψέμα και μια ώρα μετά τηλεφωνούσε ένας συμμαθητής στο σπίτι (εποχή δίχως κινητά που οι συμμαθητές έπρεπε να περάσουν το τηλεφωνικό screening των γονέων) και αποκάλυπτε δήθεν αθώα τον πραγματικό βαθμό στην αυστηρή μαμά. Πήρα τα μαθήματά μου μαζεμένα τότε και έκτοτε σε αντικειμενικά δύσκολες καταστάσεις επέλεξα το δρόμο της αλήθειας. Σε αλλαγή δουλειάς τόλμησα να πω «βρήκα κάτι που θεωρώ καλύτερο για μένα με τις τωρινές συνθήκες». Σε αλλαγή συντρόφου βρήκα το κουράγιο να ξεστομίσω «δεν είμαι πια ερωτευμένη και δεν υπάρχει κανένας λόγος να διατηρείται η σχέση αυτή». Σε λάθος που έκανα σε μία δουλειά μου ίδρωσα αλλά η φράση «φταίω» με λύτρωσε. Την ειλικρίνεια δύσκολα θα την καταδικάσει κανείς. Το λάθος όταν φλερτάρει με την υπεκφυγή… πολλοί.

Η καθαρότητα, βέβαια, έχει να κάνει και με τους καθαρούς στόχους, την καθαρή σκέψη, τα καθαρά κίνητρα, την καθαρή καρδιά. Καθαρό δεν είναι μόνο το έντιμο, είναι και το ευθύ, το απαλλαγμένο από βάρη αδήλωτων και υφερπόντων ιδεών που κάνουν τα εύκολα… δύσκολα και πολύπλοκα.

ΚΡΙΣΗ

Ο πρώην άνδρας μου από τότε που τον γνώρισα και έπρεπε να πολεμήσει τους δικούς του δαίμονες πριν παραδοθεί στη σχέση μας, μου έλεγε «το μόνο για το οποίο προσεύχομαι είναι να βλέπω καθαρά». Ήμουν τότε 27 ετών και μου φαινόταν αδιανόητο να επιλέγεις από όλες τις ευχές σου περί υγείας και καλοτυχίας… την ευθυκρισία!

Κι όμως πόσο δίκιο είχε (και έχει). Τα διλήμματα στήνουν καρτέρι κάθε λεπτό της ζωής μας. Δεν μας αφήνουν σε ησυχία. Η ζωή μας είναι οι επιλογές μας και οι επιλογές μας σπανίως είναι μονόδρομος. Τις περισσότερες φορές είναι σταυροδρόμια. Πιστεύω στην τύχη, ναι. Αλλά πιστεύω και στη δύναμη της κρίσης. Είμαστε όντα σοφά φτιαγμένα. Αλίμονο αν δεν ζυγίζουμε πολύ προσεκτικά ό,τι παρουσιάζεται εμπρός μας. Αλίμονο αν παραδιδόμαστε στο «μου’τυχε» και δεν προσπαθούμε να επιβάλουμε τη δική μας βούληση. Δεν θέλω να σας το «βαρύνω» αλλά θα σας το πω: έχω δει γονείς να σώζουν τα παιδιά τους επειδή… δικαιώθηκε η κρίση τους.

Τα 3 «Κ» της ζωής μου είναι τα 3 «Κ» που προσπαθώ να μεταφέρω στο γιο μου γιατί η ευχή μου είναι να γίνει Καλός, Καθαρός και Κριτής ορθός.

Σάντρα Ζαφειρακοπούλου, Γενική Διευθύντρια του Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος

Photo credits: @neonbrand / @rebepascual7 (unsplash)