ΕΡΓΑΣΙΑ

Σήμερα που το τριήμερο πλησιάζει στο τέλος του, την παραπάνω ερώτηση θα την κάνουν πάρα πολλοί – και την έχουμε κάνει όλοι έστω και μία φορά! Είναι αλήθεια πως, όταν έχουμε απολαύσει ένα τριήμερο μακριά από τις υποχρεώσεις μας και με καλή παρέα (πάντα!), η ιδέα της επιστροφής στην καθημερινότητα δεν ακούγεται τόσο δελεαστική. Αν, όμως, υπήρχε τρόπος να εξομαλύνουμε την επιστροφή μας, σίγουρα θα απολαμβάναμε και το τριήμερο ακόμη περισσότερο, πολυ απλά θα Είχαμε οργανωθεί. Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά…!

               Οπότε:

01 Ξεκινάμε νωρίς τη μέρα μας και την οργανώνουμε. Αντί να φτάσουμε στη δουλειά κυριολεκτικά στο παρά πέντε του ωραρίου μας, είναι καλύτερο να φτάσουμε λίγο νωρίτερα από το σύνηθες – ας πούμε ένα τέταρτο. Σε αυτό το τέταρτο θα έχουμε την ευκαιρία να θέσουμε τις προτεραιότητες της ημέρας. Έτσι, ακόμη κι αν το μυαλό μας τείνει κάποια στιγμή να … παραστρατήσει στο τριήμερο που περάσαμε, μία τέτοια λίστα θα μας προσγειώσει ομαλά.

               02 Αποφεύγουμε να αρχίσουμε με τα emails. Είναι λογικό στο διάστημα της απουσίας μας να έχει μαζευτεί αλληλογραφία στην οποία πρέπει να απαντήσουμε. Αυτό, όμως, μπορεί να “ρίξει τους ρυθμούς μας” πολυ νωρίτερα. Είναι προτιμότερο να αφιερώσουμε χρόνο σε μία άλλη δραστηριότητα, όπως το να ετοιμασούμε μία λίστα των κλήσεων που πρέπει να κάνουμε μέσα στη μέρα ή να διδάξουμε κάτι στο νέο συνάδελφο.

               03 Αφήνουμε γι’ αργότερα την ανταλλαγή εμπειριών του τριημέρου. Το να ξεκινήσουμε να αφηγούμαστε στους συναδέλφους μας πώς περάσαμε το τριήμερο θα δυσκολέψει την επιστροφή στην καθημερινότητά μας. Δε θα το κρατήσουμε επτασφράγιστο μυστικό – απλά αναβάλλουμε τη συζήτηση για το διάλειμμα του φαγητού ή όταν έχουμε διεκπεραιώσει τις άμεσες προιτεραιότητες μας.

               04 Εκμεταλλευόμαστε τη δημιουργικότητά μας. Ο καλός καιρός που (πιθανώς) συνέβαλλε στο να χαρούμε ακόμη περισσότερο το τριήμερο είναι κι εκείνος που μπορεί στη διάρκεια της μέρας μας να μας παροτρύνει να… να απολήσουμε πόσο όμορφα περάσαμε! Αν, όμως, δραστηριοποιηθούμε για την υλοποίηση ενός project ή μίας πρωτοβουλίας για τα οποία ενδιαφερόμαστε, ακόμη και στα πλαίσια μίας ομαδικής συνάντησης, μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε με πιο θετική ματιά την επιστροφή στην ρουτίνα μας.

               05 Προσέχουμε τη συμπεριφορά μας. Θα συμφωνήσουμε πως αναψυχή και εργασία είναι αντίθετες μεταξύ τους, όμως δεν υπάρχει λόγος να περάσουμε μοιρολατρικά και (ενίοτε) γκρινιάζοντας τη μέρα μας στο γραφείο επειδή επιστρέψαμε εκεί. Έτσι κι αλλιώς θα γινόταν. Οπότε οπλιζόμαστε με θετικη διάθεση (εδώ αν χρειαστεί μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μεθόδους διαλογισμού) και αφιερώνουμε το χρόνο μας σε εποικοδομητικές δραστηριότητες.

               06 Ετοιμαζόμαστε… για την επόμενη φορά. Δεν θα ήταν ιδανικό ο όγκος των υποχρεώσεών μας κατά την επιστροφή μας από το επόμενο τριήμερο να ήταν μικρότερος; Γίνεται κι απλά θέτουμε τις βάσεις… λίγο πριν σχολάσουμε και πούμε “τα λέμε την Τρίτη!”. Μπορουμε να αναλάβουμε κάποια emails και να απαντήσουμε εγκαίρως σε όσους ανταποκριθούν άμεσα στο μήνυμά μας. Επίσης ιδιαίτερα χρήσιμη είναι η χρήση του μηνύματος “βρίσκομαι εκτός γραφείου”, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα. Αυτό μπορεί να μας δώσει περισσότερο χρόνο καινα απαντήσουμε νωρίς το μεσημέρι την ημέρα της επιστροφής μας.

               Αυτό το άρθρο συντάχθηκε ειδικά για τη σημερινή μέρα για τον πολύ απλό λόγο πως μπορούμε να επωφεληθούμε από τη στρατηγική αυτή κυριολεκτικά από αύριο κιόλας!

Είναι πολύ λογικό σε μία επιχείρηση ο καθένας να προσπαθεί να γίνει καλύτερος και φυσικά αναπόσταστο κομμάτι της. Πόσο εύκολο, όμως, είναι για τον καθένα μας να δυσκολέψει την κατάσταση επηρεάζοντας όχι μόνο τον ίδιο, αλλά κα το ηθικό των συνεργατών του; Παρακάτω θα δούμε μερικές φράσεις που, αν κάποιος επιθυμεί όντως να συμβάλλει στην ομαλή καθημερινότητα της επαγγελματικής του ζωής, καλύτερα να τις ξανασκεφτεί.

  01 “Δεν είναι η δουλειά μου”. Κάποιες φορές πιθανώς να μας ζητηθεί κάποια στιγμή μία εργασία εκτός του φάσματος αρμοδιοτήτων μας. Με αυτήν την απάντηση, όμως, λέμε έμμεσα πως πολύ απλά δε θέλουμε να κάνουμε αυτό που μας ζητήθηκε και με τη σειρά του κάνει τους συνεργάτες να αντιληφθούν πως κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Ως κομμάτι της επιχείρησης, όμως, η δουλειά μας ΕΙΝΑΙ να βοηθάμε όπου είναι αναγκαίο. Είναι προτιμότερο να πούμε πως θα το κάνουμε λίγο αργότερο, αν υπάρχει περιθώριο χρόνου.

02 “Το έχουμε δοκιμάσει”. Εκ των πραγμάτων, σε μία επιχείρηση δεν έχουν όλοι οι εργαζόμενοι “τα ίδια χιλιόμετρα” με εμάς. Επομένως, είναι λογικό να γίνει από κάποιον μία επιχειρηματική πρόταση που πιθανώς στο παρελθόν η υλοποίησή της δεν ευδοκίμησε. Αυτή η απάντηση, εκτός του ότι είναι αποκαρδιωτική, ακούγεται στο συνεργάτη μας ως “εγώ ξέρω, εσύ όχι”. Δεν κοστίζει να ακούσουμε την πρόταση και να εξηγήσουμε στην πορεία τους λόγους για τους οποίους η ιδέα δεν προχώρησε. Είναι η ιδανική στιγμή όπου η εμπειρία κι η νέα προσέγγιση πρέπει να συνυπάρξουν.

  03 “Δεν υπάρχει το budget”. Είναι ίσως μία σύνηθης απάντηση για να απορριφθεί μία νέα και ίσως φιλόδοξη πρόταση. Όταν, όμως, η απάντηση δίνεται χωρίς καν να γίνει μία μελέτη του αν όντως μπορεί η επιχείρηση να ανταποκριθεί στο όποιο κόστος αλλά και να την αξιολογήσει, η αίσθηση που μένει θυμίζει το “κάνε μόνο ό,τι σου λένε”. Οι νέες ιδέες, όμως, είναι κι αυτές που συχνά κινούν μια επιχείρηση και, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα, πρέπει να υποστηριχθούν έστω με έναν μικρό προϋπολογισμό.

  04 ”Σου το είπα”. Ένας συνεργάτης σκέφτεται μία νέα στρατηγική που ίσως ωφελήσει την επιχείρηση. Του λέμε “όχι, δε θα δουλέψει”. Παρ’ όλα αυτά, εκείνος προσπαθεί να την υλοποιήσει κι αποτυγχάνει. Το “σου το είπα” μετά από αυτήν την α(πο)τυχία είναι σα να ρίχνουμε αλάτι στην πληγή του. Εκείνη τη στιγμή είναι πολύ καλύτερο να σιωπήσει. Ποιος μας λέει πως δε θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στη θέση του;

05 “Δε συνάδει με τις διαδικασίες της εταιρείας”. Όταν οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να ακολουθούν ένα μηχανικό σχεδόν σύνολο διαδικασιών, διστάζουν να εκφράσουν προτάσεις που πιθανώς και να είναι καινοτόμες και φυσικά προσοδοφόρες. Αν αυτές οι διαδικασίες και οι κανονισμοί εμποδίζουν αυτήν την προοπτική εξέλιξης, τότε μάλλον πρέπει να αλλάξουν.

Ένας ζωτικός πυρήνας της βιωσιμότητας και, κατ’ επέκταση, της εξέλιξης της κάθε επιχείρησης είναι η αρμονία και η διάθεση για συνεργασία ανάμεσα στους εργαζόμενούς της. Για να επιτευχθούν αυτά όμως, πρέπει να γνωρίζει ο καθένας να ακούει την κάθε πλευρά και να προχωρά σε διάλογο για τα μετέπειτα επιχειρηματικά βήματα. Αλλιώς, δεν έχει σημασία πόσα χρόνια προϋπηρεσίας μετρά κάποιος. Αρκούνε οι λάθος λέξεις για να μειώσουν την όποια εμπειρία.

Ξοδεύουμε ένα μεγάλο μέρος της ημέρας μας στο χώρο εργασίας μας. Ακόμη κι όσοι έχουμε αυτό που κάποιοι αποκαλούν “dream job”, όμως, συναντούμε εμπόδια κι ανατροπές που είναι πολύ πιθανό να μας εκνευρίσουν. Κι όταν λέω να μας εκνευρίσουν, εννοώ σε βαθμό που να νιώθουμε πως φτάνουμε στα όριά μας. Πώς μπορούμε, επομένως, να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις προτού κληθούμε να… μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα;

01 Παίρνουμε μια βαθιά ανάσα – ή και περισσότερες. Όταν νιώθουμε έτοιμοι να εκραγούμε, είναι προτιμότερο για λίγα λεπτά να κάτσουμε κάπου μόνοι και να αφιερώσουμε λίγα λεπτά στο να ηρεμήσουμε παρά να φτάσουμε στο σημείο να χάσουμε τον αυτοέλεγχό μας. Ακόμη κι αν βρισκόμαστε σε μία συνάντηση συνεργατών. Όταν είμαστε εκνευρισμένοι είμαστε και πιο ευερέθιστοι, πράγμα που σημαίνει πως, στην περίπτωση της έκρηξης είναι πιθανό να ξεστομίσουμε κάτι για το οποίο αργότερα να μετανιώνουμε. Οπότε δίνουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας αναπνέοντας αργά ή μετρώντας, κάνοντας γενικότερα οτιδήποτε θα εξισορροπήσει την πίεση και την αναπνοή μας, πράγματα που σηματοδοτούν τον εκνευρισμό. Όταν επιστρέψουμε, η κατάσταση από την οποία απομακρυνθήκαμε μπορεί να εξακολουθεί να υφίσταται, αλλά θα μπορούμε να τη διαχειριστούμε πιο ψύχραιμα. Άλλωστε… στην αντίθετη περίπτωση, ακόμη κι αν έχουμε δίκιο, θα το έχουμε χάσει αν αρχίσουμε να ουρλιάζουμε οργισμένοι.

02 Μαθαίνουμε… τα “κουμπιά” μας. Όταν νιώθουμε πως φτάνουμε στο “αμήν”, το επόμενο βήμα μετά την προσπάθειά μας να ανασυγκροτηθούμε, είναι να αντιληφθούμε τι είναι αυτό που τροφοδοτεί τον εκνευρισμό μας. Μπορεί να υπάρχει μία σύγκρουση με κάποιον συνεργάτη. Μπορεί να νιώθουμε πως τα projects και οι προθεσμίες μαζεύονται, στοιβάζονται και νιώθουμε πως δε μπορούμε να τα προλάβουμε όλα και (κυρίως) να τα ολοκληρώσουμε όπως θα θέλαμε. Αυτό που οδηγεί στην οργή είναι, στην πραγματικότητα, το άγχος. Αναγνωρίζουμε, λοιπόν, τι μπορεί να πυροδοτήσει την “έκρηξη” και το επεξεργαζόμαστε ώστε να περιορίσουμε το άγχος που μας προκαλεί.

03 Αναζητούμε τα θετικά της υπόθεσης. Κάτι ακόμη που μπορεί να τροφοδοτήσει την οργή μας είναι εκείνα τα “αν…” ποτ τριβελίζουν το μυαλό. “Αν ο/η συνάδελφος μου έφερνε εγκαίρως την αναφορά, θα ήμουν πιο προετοιμασμένος”. Ό,τι γίνεται, όμως, δεν… ξεγίνεται και τα “αν…” δεν έχουν πλέον ούτε θέση ούτε αξία. Οπότε επικεντρωνόμαστε στα θετικά της δουλειάς μας, στα σημεία που μας κάνουν να θέλουμε να συνεχίσουμε στην εταιρεία όπου εργαζόμαστε και για την οποία θέλουμε να βελτιωθούμε για καλύτερες επιδόσεις και (γιατί όχι;) ανέλιξη. Εστιάζουμε σε αυτά τα θετικά, λοιπόν, και συνεχίζουμε την προσπάθεια ψύχραιμα και παρακάμπτοντας στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις όποιες αφορμές για προστριβές.

Στην ουσία, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να καλλιεργήσουμε την ικανότητα του αυτοελέγχου. Αυτός είναι που θα μας βάλει φρένο προτού αφεθούμε στην “έκρηξη” και χάρη στον οποίο θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε όπως πρέπει στην όποια δυσκολία: με επαγγελματισμό κι ωριμότητα.

Μια ακόμη άσχημη μέρα στη δουλειά; Ή μήπως ένας ιστός που νιώθεις πως ολοένα και σε καταπίνει μέσα του; Ευτυχισμένοι οι άνθρωποι που έκαναν το χόμπι τους επάγγελμα και κατάφεραν να ζουν από αυτό. Αλλά εσύ δεν είσαι ένας από αυτούς. Βαλτωμένος σε μια θέση που νιώθεις πως όχι μόνο δεν σε γεμίζει αλλά δεν σου αρμόζει καν. Πριν αποφασίσετε να παραιτηθείτε λοιπόν, ας δούμε αναλυτικά κάποια πράγματα.

Η εξάντληση είναι κακός σύμβουλος. Λίγη περισσότερη κούραση και αϋπνία, μπορούν πολύ εύκολα να μπερδέψουν τη σκέψη μας και την κρίση μας, αλλά και να θολώσει τις αποφάσεις μας καθώς και τις ευρύτερες κοινωνικές μας σχέσεις. Κάντε ένα χαλαρό ζεστό μπάνιο και προσπαθήστε να κοιμηθείτε λίγο παραπάνω. Ο ύπνος βοηθάει το σώμα μας να ανασυνταχθεί και τον εγκέφαλό μας να επεξεργαστεί καλύτερα τις πληροφορίες που έχει δεχθεί. Η στέρηση του ύπνου αυξάνει επίσης την ποσότητα κορτιζόλης στο σώμα μας. Αυτό συχνά ονομάζεται «ορμονικό στρες» και η διατήρηση υγιών επιπέδων είναι ζωτικής σημασίας για την ψυχική λειτουργία και την κυτταρική αναγέννηση.

Προσπαθήστε να αποστασιοποιηθείτε από την ρουτίνα σας, και δείτε την καθημερινότητά σας, ως τρίτος. Συχνά, βλέποντας από απόσταση το πρόβλημα, μπορεί να μας επιτρέψει να δούμε ξεκάθαρα τη λύση του. Επιπλέον, η ειδικευμένη βοήθεια μπορεί να είναι εξαιρετικά ευεργετική, καθώς εκπαιδεύεται ώστε να φτάσει γρήγορα στη ρίζα των θεμάτων που κυμαίνονται από τη σωματική έως τη διανοητική. Μερικές φορές απλές αλλαγές, όπως η προσθήκη στη διατροφή σας, περισσότερο υγιεινών τροφών, μπορούν να συμβάλουν στην ισορροπία ως προς τον τρόπο που αισθάνεστε και αντιμετωπίζετε σε καθημερινό επίπεδο.

Ίσως χρειαστεί να ανακατασκευάσετε ή να ανανεώσετε τις δεξιότητές σας προτού κάνετε στροφή στην καριέρα σας. Αξίζει επίσης να εξετάσετε αν τα πράγματα που αγαπάτε είναι στην πραγματικότητα τα πράγματα που θέλετε να ακολουθήσετε ως καριέρα, σε βάθος χρόνου. Ζητήστε συμβουλές από άτομα που κάνουν ό, τι θα θέλατε και εσείς να κάνετε και ανακαλύψτε τα υπέρ και τα κατά. Οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν να μοιράζονται τις εμπειρίες τους, γι ‘αυτό ζητήστε τους να σας δώσουν τις inner info.

Εάν έχετε πάρει το χρόνο σας, έχετε κάνει την απαραίτητη έρευνα και είστε σίγουροι ότι η αποχώρηση είναι σωστή για εσάς, βεβαιωθείτε ότι είστε πλήρως προετοιμασμένοι. Ο μισθός των έξι μηνών θεωρείται γενικά καλός όγκος για να σας δώσει κάποιο χρονικό περιθώριο, μέχρι να μπείτε ενεργά στον καινούργιο σας ρόλο. Αυτό είναι επίσης σημαντικό καθώς σας βοηθάει να μην πανικοβληθείτε και να δεχτείτε την πρώτη θέση που θα βρείτε στο δρόμο σας. Αν δυσκολευτείτε να κάνετε οικονομίες, εξετάστε πως μπορείτε να κάνετε μικρές αλλαγές κάθε μέρα, όπως το να μην αγοράζετε τον πρωινό σας καφέ ή να παίρνετε έτοιμο φαγητό από το σπίτι.

Είναι πραγματικά σημαντικό να μην δημιουργήσετε το παραμικρό κακό κλίμα με την τρέχουσα δουλειά σας, καθώς οι καλές και γερές γέφυρες επικοινωνίας, μόνο καλό μπορούν να κάνουν στο μέλλον. Παραμείνετε επαγγελματίες και ευγενικοί και θα μπορούν μόνο καλά λόγια να σας προσάψουν, την επόμενη φορά που το όνομά σας, θα πέσει στο τραπέζι.

Με σωστή δράση και μεθοδικότητα.

Όσο κι αν δεν τα θέλουμε, τα λάθη είναι κομμάτι της ζωής μας, προσωπικής κι επαγγελματικής. Ειδικά στην επαγγελματική, τα τρέμουμε, καθώς μπορούν και να μας καθορίσουν… ή μήπως όχι; Τι κάνουμε, λοιπόν, όταν διαπιστώσουμε σφάλμα; Προσοχή, δε μιλάμε για λάθη που γίνονται από αδιαφορία κι επιπολαιότητα, εκεί ανοίγει άλλο κεφάλαιο, το οποίο δεν είναι της παρούσης!

   01 Δρούμε άμεσα. Η στιγμή που αντιλαμβανόμαστε το λάθος είναι κι εκείνη που πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Το να καθόμαστε και να το παρακολουθούμε αγχωμένοι δε διορθώνει την κατάσταση. Αναλόγως το πρόβλημα, μάλιστα, η απραγία μπορεί και να το διογκώσει. Για παράδειγμα, αν αντιληφθούμε πως στείλαμε σε λάθος παραλήπτη ένα e-mail, επικοινωνούμε άμεσα με το συνεργάτη και του εξηγούμε ψύχραιμα την κατάσταση. Έτσι το πρόβλημα μπορεί ακόμη και να εξαφανιστεί πριν ακόμη αυτό κάνει αισθητή την ύπαρξή του.

  02 Αναλαμβάνουμε την όποια ευθύνη. Ας είμαστε ειλικρινείς: κανένας συνεργάτης και (σίγουρα) κανένας εργοδότης δεν εκτιμά την ευθυνοφοβία και την άδικη απόδοση ευθυνών. Μία τέτοια τακτική όχι μόνο δε διευκολύνει την κατάσταση αλλά, με την εμπλοκή κι άλλων ατόμων που (πιθανώς) δεν έχουν και σχέση με αυτήν, μπορεί να γίνει αφορμή για εντάσεις. Όταν , όμως, αναλαμβάνουμε την ευθύνη του όποιου σφάλματος και παράλληλα δρούμε για να το διορθώσουμε, θα εκτιμηθεί αυτή η αντιμετώπιση κι όχι το σφάλμα αυτό καθ’ αυτό.

03 Εργαζόμαστε γρήγορα, αλλά αποτελεσματικά. Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση σύντομα, αλλά αυτό δε θα γίνει με σπασμωδικές κινήσεις και πανικό. Άλλωστε, η βιασύνη μπορεί να επιφέρει ακόμη περισσότερα λάθη από αυτό που προσπαθούμε να διορθώσουμε. Άρα εδώ χρειαζόμαστε μεθοδικότητα. Ελέγχουμε  προσεκτικά κάθε πληροφορία που θα μας βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος και καταγράφουμε κάθε μας βήμα. Έτσι, η όλη πρόοδος θα υπάρχει σαν αρχείο. Αυτό θα βοηθήσει αν κάποιος θίξει το ζήτημα του σφάλματος, καθώς τότε θα μπορούμε να παρουσιάσουμε τη στρατηγική που εφαρμόσαμε για να το διορθώσουμε.

04 Κρατάμε σημειώσεις του τι συνέβη. Τα λάθη συμβαίνουν, αλλά είναι σημαντικό να μαθαίνουμε από αυτά. Πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να εκτιμήσουμε την κατάσταση για να καταλάβουμε τι ακριβώς πήγε στραβά. Αφού, λοιπόν, έχουμε διορθώσει το λάθος μας, αφιερώνουμε λίγα λεπτά για να αναλογιστούμε πώς αυτό έγινε. Αν παρακολουθήσουμε το γεγονός βήμα βήμα, τότε θα το αναγνωρίσουμε. Στη συνέχεια μελετάμε το πώς θα αντιμετωπίσουμε μελλοντικά το γεγονός αν (ω μη γένοιτο) επαναληφθεί.

05 Προχωράμε. Παίρνουμε βαθιά ανάσα και πάμε παρακάτω! Το λάθος έγινε, διορθώθηκε, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνουμε. Δεν “κολλάμε” στο γεγονός, όσο δύσκολο κι αν ακούγεται. Εφόσον αναλάβαμε ευθύνη, δράσαμε στρατηγικά, το διορθώσαμε και αντιληφθήκαμε τι ακριβώς έγινε, απλά φροντίζουμε να μην επαναληφθεί. Ό,τι έγινε, έγινε, οπότε προχωράμε και φροντίζουμε να μάθουμε από το λάθος μας και να βελτιωθούμε!

Με λίγα λόγια…

Το αν είμαστε ικανοί για τη δουλειά μας δεν το καθορίζει το λάθος, αλλά ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε. Κι όταν αυτός είναι ψύχραιμος και λειτουργικός, αυτό είναι που θα εκτιμηθεί στο τέλος της ημέρας!