Όλοι μας έχουμε βιώσει στιγμές όπου νιώθουμε πως οι καταστάσεις μας εξουθενώνουν. Αν, όμως, πιάνουμε τον εαυτό μας να καταβάλλεται από μία ειλικρινή συζήτηση ή στο δρόμο για τη δουλειά να μας εκνευρίζει σχεδόν το παραμικρό, τότε είναι πιθανό να ανήκουμε σ’ εκείνους τους ανθρώπους που οι ειδικοί αποκαλούν υπερευαίσθητους.
Ο όρος περιγράφει τη συμπεριφορά που εκδηλώνεται με υπερβολικές αντιδράσεις ή με οξυθυμία. Για την ακρίβεια, το νευρικό μας σύστημα αντιδρά περισσότερο σε έντονα περιβάλλοντα και καταστάσεις.
Ποια είναι τα σημάδια;
01 Εις βάθος επεξεργασία πιθανοτήτων ή/και καταστάσεων. Πρόκειται για μία στρατηγική επιβίωσης κατά την οποία παρατηρούμε κι επεξεργαζόμαστε σχεδόν κάθε λεπτομέρεια. Κάτι τέτοιο μας βοηθά να αντιδρούμε πιο δραστικά σε καταστάσεις. Για παράδειγμα, όταν σκεφτόμαστε τι μπορεί να χρειαστούμε σ’ ένα ταξίδι, καταλήγουμε να έχουμε πράγματα που η παρέα μας ίσως παρέλειψε να φέρει.
02 Υπερδιέγερση. Αυτή η υπερανάλυση, ωστόσο, μπορεί να μας γυρίσει και μπούμερανγκ, μια που η παρατήρηση της κάθε λεπτομέρειας είναι πιθανό να μας κουράσει. Ένας ευαίσθητος άνθρωπος ναι μεν “διαβάζει ανάμεσα στις γραμμές” (δηλαδή η επεξεργασία των πληροφοριών γίνεται ταχύτατα), όμως αυτό μπορεί σύντομα να τον εξουθενώσει καθώς βρίσκεται σε μία συνεχή κατάσταση ετοιμότητας.
03 Συναισθηματική αντίδραση κι εμπάθεια. Στη συνέχεια ακολουθούν οι “εκρήξεις” συναισθήματος, οι οποίες λειτουργούν ως μηχανισμός επεξεργασίας των καταστάσεων που βιώνει ένα τέτοιο άτομο. Ακόμη παρατηρείται έντονα η δυνατότητα της εμπάθειας, συμμετέχοντας έτσι στη συναισθηματική κατάσταση των οικείων του, αλλά ακόμη και ξένων. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να αισθανθεί αγωνία λίγο πριν από μία μεγάλη παρουσίαση, αλλά ταυτόχρονα αισθάνεται και την πεποίθηση των συναδέλφων του για την επιτυχή έκβαση.
04 Ευαισθησία στις λεπτομέρειες. Στην πραγματικότητα είναι αυτό που “θρέφει” την υπερδιέγερση. Όμως οι ειδικοί σημειώνουν πως μπορεί και να μας ωφελήσει αυτή η λειτουργία καθώς θα μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε τυχόν προβλήματα, να εντοπίζουμε τι μας δυσαρεστεί κι άρα να κινητοποιηθούμε για να προοδεύσουμε και να βελτιώσουμε τις καταστάσεις.
- Πώς, όμως μπορεί να αντιληφθεί αν είναι όντως υπερευαίσθητος;Στην ουσία πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας τις παρακάτω ερωτήσεις :
- Σκεφτόμαστε πως η ζωή μας πρέπει να έχει νόημα;
- Αποφεύγουμε θορυβώδη μέρη;
- Προτιμούμε να μείνουμε στο σπίτι μετά από μία έντονη μέρα;
- Μας αναφέρουν συχνά πως συμπάσχουμε με τους γύρω μας;
- Κλαίμε με το παραμικρό;
- Παρατηρούμε όσα οι άλλοι πιθανώς αγνοούν ή προσπερνούν;
Αν η απάντηση είναι θετική, τότε πολύ πιθανό να υπεραναλύουμε τις καταστάσεις σε βαθμό που μας εξουθενώνει. Ωστόσο, υπάρχει τρόπος να μετριάσουμε αυτήν την τάση.
Αρχικά πρέπει υπό μίαν έννοια να δούμε τα πράγματα από την σκοπιά των γύρω μας. Αν, δηλαδή, εκείνοι αντιδρούν λιγότερο έντονα σε παρόμοιες με τις δικές μας καταστάσεις, τότε σαφώς κι αποκτούμε μία αντίληψη του πώς λειτουργούμε. Από εκεί και πέρα, η πιο αποτελεσματική λύση είναι να “ρίξουμε τους ρυθμούς” και να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας. Με απλά λόγια, χρειαζόμαστε λίγη ησυχία! Αν συνδυάσουμε και μερικές στιγμές διαλογισμού ημερησίως τότε ο τρόπους που αντιμετωπίζουμε τις όποιες περιστάσεις θα είναι πολύ πιο ψύχραιμος και δε θα μας εξουθενώνει.