kmag
  • K-mag
  • NEWS
    • Spoil Yourself Tips
    • LIFE&STYLE
      • The KK blog
    • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
    • ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
      • ΕΡΕΥΝΕΣ
      • ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ… από την Α.Αδαμοπούλου
    • ΑΠΟΨΕΙΣ
      • Οι αναγνώστες γράφουν
  • HEALTHY LIVING
    • ΓΥΝΑΙΚΑ
    • ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ
      • Πριν τον τοκετο
      • Μετα τον τοκετο
    • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
    • ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ
  • PSYCHO & SEX
    • SEX
    • ΣΧΕΣΕΙΣ
      • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
      • ΕΡΓΑΣΙΑ
      • ΦΙΛΟΙ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • NUTRI & FITNESS
    • ΦΟΡΜΑ
      • Fitness Tips by Barre Body DigiLab
      • Fitness by Manos Vrontzakis
      • Infinity Fitness by Konstatinos Katsantonis
    • ΔΙΑΤΡΟΦΗ
      • Dimitri’s Food blog
    • ΟΜΟΡΦΙΑ
      • Beauty news
    • ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
      • ΟΙ CHEF ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • ART & CULTURE
    • ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
    • ΘΕΑΤΡΟ
    • ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
    • ΜΟΥΣΙΚΗ
    • ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
    • ΒΙΒΛΙΟ
    • ΕΚΘΕΣΕΙΣ
  • Fashion & Design
    • FASHION
      • Look of the Day
      • What to wear…by A.Adamopoulou
    • ARCHITECTURE
    • DESIGN
    • DIGITAL WORLD
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • FOOD & LEISURE
    • ΤΑΞΙΔΙΑ
    • ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ
    • ΦΑΓΗΤΟ
    • ΠΟΤΟ
  • ABOUT US
  • K-MAG TEAM
  • ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
kmag
  • K-mag
  • NEWS
    • Spoil Yourself Tips
    • LIFE&STYLE
      • The KK blog
    • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
    • ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
      • ΕΡΕΥΝΕΣ
      • ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ… από την Α.Αδαμοπούλου
    • ΑΠΟΨΕΙΣ
      • Οι αναγνώστες γράφουν
  • HEALTHY LIVING
    • ΓΥΝΑΙΚΑ
    • ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ
      • Πριν τον τοκετο
      • Μετα τον τοκετο
    • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
    • ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ
  • PSYCHO & SEX
    • SEX
    • ΣΧΕΣΕΙΣ
      • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
      • ΕΡΓΑΣΙΑ
      • ΦΙΛΟΙ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • NUTRI & FITNESS
    • ΦΟΡΜΑ
      • Fitness Tips by Barre Body DigiLab
      • Fitness by Manos Vrontzakis
      • Infinity Fitness by Konstatinos Katsantonis
    • ΔΙΑΤΡΟΦΗ
      • Dimitri’s Food blog
    • ΟΜΟΡΦΙΑ
      • Beauty news
    • ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
      • ΟΙ CHEF ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • ART & CULTURE
    • ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
    • ΘΕΑΤΡΟ
    • ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
    • ΜΟΥΣΙΚΗ
    • ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
    • ΒΙΒΛΙΟ
    • ΕΚΘΕΣΕΙΣ
  • Fashion & Design
    • FASHION
      • Look of the Day
      • What to wear…by A.Adamopoulou
    • ARCHITECTURE
    • DESIGN
    • DIGITAL WORLD
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • FOOD & LEISURE
    • ΤΑΞΙΔΙΑ
    • ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ
    • ΦΑΓΗΤΟ
    • ΠΟΤΟ
Tag:

The KK blog

The KK blog

Καλή αρχή…γενικώς!!!, από την Κατερίνα Καραβάτου

written by Κατερίνα Καραβάτου

katerina karavatou k-mag.gr

Κάθε αρχή και δύσκολη λένε, μάλλον έτσι είναι. ‘Όταν αγαπάς κάτι έχεις αγωνία. Όταν δουλεύεις σκληρά για κάτι, δεν μπορεί παρά να έχεις την έγνοια σου. Όταν θέλεις αυτό που έχεις ετοιμάσει να είναι άρτιο, κι όπως το έχεις φανταστεί, ε, ναι… μάλλον έχεις ταχυπαλμία!

Κάπως έτσι αισθάνομαι για την πρεμιέρα της εκπομπής. Μαζί με την Κωνσταντίνα , τον Παύλο και τον Ευθύμη, καθώς επίσης και την υπόλοιπη υπέροχη ομάδα του “Μες την Καλή χαρά”, ξεκινάμε το Σάββατο.

Κι έχουμε ετοιμάσει μία εκπομπή που ελπίζουμε να τη βρείτε ενδιαφέρουσα, χαρούμενη, αισιόδοξη, θετική, ανανεωμένη.

Αυτή τη στιγμή που γράφω, σκέφτομαι την ώρα που πέσει το σήμα:
α. Αν θα με πιάσει λόξυγγας

β. Αν η Αέλια όταν ξυπνήσει και με ζητήσει, δεν θα είμαι εκεί, θα αγχωθεί (μιας και ο μπαμπάς λείπει στην Κύπρο για δουλειές και δεν θα έχει ούτε αυτόν)

γ. Αν πιαστεί το τακούνι μου στο καινούργιο σκηνικό και “σαβουρδιαστώ”

δ. Αν χάσω τα λόγια μου

ε. Αν… αν…. αν….

mes thn kalh xara omadikiΧαρούμενες σκέψεις δηλαδή!

Πέρα από όλα αυτά, ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να απολαμβάνεις αυτό που κάνεις.

Τελικά αυτό αποφάσισα να σκέφτομαι, κι αυτό θα προσπαθήσω να κάνω κι αυτή τη χρονιά! όπως λέει ο Μίκυ Μάους, τα καρτούν που βλέπει κάθε μέρα η Αέλια: “Θα τα πούμε σύντομαααα!”

Πολλά φιλιά κι αγάπη,
Κατερίνα

04/10/2013 9 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
The KK blog

“Πέρασαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά…”, από την Κατερίνα Καραβάτου

written by Κατερίνα Καραβάτου

Δεν ξέρω πώς θα φανεί αυτό, αλλά όταν λέτε πολλές φορές το ίδιο νανούρισμα και το μωρό δεν κοιμάται, δε σας έρχεται ένας μίνι νευρικός κλονισμός;
Είμαι μόνο εγώ που το παθαίνω ή υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα; Αν υπάρχουν κι άλλοι τότε εντάξει, δεν είμαι κακός άνθρωπος κι απαίσια μάνα. Αν δεν υπάρχουν άλλοι, τότε είμαι έτοιμη για βοήθεια ειδικού.
Δεν είναι τα νεύρα μου καλά, είναι φορτισμένη κάπως περίεργα η περίοδος ή διαλέγω τα λάθος τραγουδάκια;
Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε ένα συγκεκριμένο (που είναι και στα γαλλικά, τρομάρα μου) και από το οποίο ξέρω μόνο μια στροφή. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να επαναλαμβάνω τους ίδιους στίχους τουλάχιστον εκατό φορές το βράδυ (πραγματικό νούμερο) κι αυτό πάλι έχει δυσάρεστα αποτέλεσμα στο παρασυμπαθητικό σύστημα. Έχω ακούσει ότι οι μοναχοί λένε χαμηλόφωνα μια μικρή προσευχή για πολύ ώρα και πως αυτή η επανάληψη τους βοηθά να συγκεντρωθούν.
Εγώ λοιπόν και το μικρό καράβι που ναυαγεί μέσα στα πολύ ψηλά κύματα (αυτή είναι η υπόθεση του νανουρίσματος – οπότε έρχομαι να αναφωνήσω ως άλλος Γαλάτης: «είναι τρελοί αυτοί οι στιχουργοί»)  έχουμε ξεπεράσει τη συγκέντρωση, έχουμε ξεφύγει από τα όρια του διαλογισμού κι έχουμε φτάσει στην αντιπάθεια.

Ναι, το ομολογώ, με ακούω να το τραγουδάω και αρχίζω πλέον να έχω σπασμούς (συγνώμη τραγουδάκι, αλλά αυτή είναι η πικρή αλήθεια).
Σε προλαβαίνω και σου λέω ότι φυσικά και έχω προσπαθήσει να αλλάξω ρεπερτόριο. Εννοείται πως έχω εισάγει με δόλιους τρόπους (τα ακούμε πρώτα στο σιντί πολλές φορές για να τα συνηθίσουμε και να μας φαίνονται οικεία) τα τελευταία σουξέ της εποχής: την Άγια Νύχτα, τα Χιόνια στο Καμπαναριό και τον Μικρό Τυμπανιστή. Μάταια. Της τα τραγουδάω κι αυτά για προθέρμανση, αλλά εκείνη την ύστατη στιγμή που τα ματάκια της είναι κλειστά, το χέρι της όπως πάντα στο αυτί μου αλλά το αισθάνομαι ψιλοπαραδομένο κι από το το πολύ παπαπαμ-παμ και ντιν νταν ντον αισθάνομαι να καμπανίζει το κεφάλι μου, η Αέλια συνειδητοποιεί (?) ότι δεν έχει ακούσει το αγαπημένο της καράβι που θαλασσοδέρνεται. Πώς σου φαίνεται αυτό; Μιλάμε για εμμονή, όχι αστεία.
Τα παιδιά προφανώς από πολύ μικρά έχουν άποψη πολύ συγκεκριμένη και γούστα που διαμορφώνονται αδιόρατα όταν εσύ δεν μπορείς να το καταλάβεις.

Έχει μάθει να βάζει το αγαπημένο της τραγούδι στο cd. Μου φαίνεται περίεργο που το έχει μάθει, αλλά επειδή δεν είναι και τίποτα δύσκολο κι επειδή οι κινήσεις μου είναι συγκεκριμένες κι εύκολες στην αντιγραφή και κυρίως επειδή (τι λάθος!) τα μηχανήματα είναι ακριβώς στο πεδίο βολής της, αποφάσισα ότι το παιδάκι δε θα το στείλω στη NASA από τόσο νωρίς (αναγνωρίζω ότι την πρώτη φορά που το έκανε νόμισα ότι εγώ γέννησα τον επόμενο Αϊνστάιν, αλλά ευτυχώς η παράκρουση κράτησε λίγα δευτερόλεπτα). Όπως και να ‘χει, η Αέλια πηγαίνει και βάζει μόνη της το cd γιατί θέλει να ακούσει το «λαγό». Αυτός ο λαγός πάλι έχει το πρόβλημα ότι τον κυνηγάει από πίσω ένας κυνηγός για να τον σκοτώσει κι έχει μαζί του κι ένα σκύλο που επίσης κυνηγάει το λαγό, έχοντας άγριες προθέσεις γενικότερα. Χριστιανικά πράγματα.

(δεν ειναι η Αέλια, πηγή: Google)

Εν πάση περιπτώσει, το θέμα είναι ότι όταν πρωτοπήγε για να ακούσει το περίφημο «λαλα» εγώ κατάλαβα ότι θέλει να ακούσει τραγουδάκια. Έβαζα λοιπόν Μότσαρτ για παιδιά, την ώρα που η Αέλια ήταν έτοιμη για τα παλαμάκια που συνοδεύουν την έλευση του φοβισμένου λαγού. Απόλυτη διάσταση απόψεων. Τι να χορεύω, τι να την παίρνω αγκαλιά, τι να της κάνω το μαέστρο μπας και συγκινηθεί! Ο Μότσαρτ και οι φίλοι του την αφήνουν παγερά αδιάφορη (αυτό είναι μεγάλο πλήγμα για μένα και τον πατέρα της, που προφανώς θα θέλαμε να είναι ναι μεν πυρηνικός φυσικός, αλλά παράλληλα να γράφει και άριες). Κατάλαβα καθυστερημένα ότι το «λα-λα» σημαίνει σε συντομογραφία(λα)γός – (λα)γός και συνειδητοποίησα ότι αν εγώ μπορώ να ακούω το εκάστοτε τραγούδι που μου έχει κολλήσει πάνω από πενήντα φορές στο replay, τότε μάλλον μπορεί κι εκείνη, γιατί το DNA είναι άτιμο και δεν μπορείς να τα βγάλεις εύκολα πέρα μαζί του.
Το γεγονός ότι, ενώ της έχω πει με όλους τους τρόπους πως τραγουδάκια θα της βάζει μόνο η μαμά και ότι δεν είναι σωστό να ανοίγει τη σιντιέρα, να βγάζει το cd και να βαράει τα γλυκά της χεράκια εκεί πάνω με δύναμη, αυτή δε με ακούει θα το αναλύσω σε κάποιο άλλο πόνημα με τίτλο «στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα» ή κάπως έτσι.

Η άλλη εμμονή είναι τα τάπερ της κουζίνας (κι έχω πει του Κρατερού να βάλει από εκείνα τα πραγματάκια που δεν αφήνουν το ντουλάπι ν’ ανοίξει, αλλά τίποτα αυτός, όλο στα θέατρα είναι!).
Κι ενώ λοιπόν εκείνος είναι στα θέατρα, εγώ κυνηγάω την κόρη μας στη μάχη με το πλαστικό. Και φυσικά κερδίζει η κόρη μας. Έχει πια τελειοποιήσει την τεχνική της και μέσα σε ενάμιση δευτερόλεπτο βγάζει όλα αυτά που βρίσκονται μπροστά με απώτερο σκοπό να χωθεί μέσα στο ντουλάπι για να βγάλει έξω και όλα τα υπόλοιπα.
Η Αέλια είναι ένα παιδάκι που δεν κάνει διακρίσεις. Δεν αφήνει κανένα παραπονεμένο (κυρίως όσον αφορά στα τάπερ). Μπορεί τα μεγάλα να έχουν χωρητικότητα, αλλά και τα μικρά έχουν κι αυτά ψυχή και μπορούν με χαρά να συμμετέχουν στο παιχνίδι της. Όχι, αυτό πρέπει να της το αναγνωρίσω, δεν είναι ρατσίστρια, δε θέλει να δημιουργεί θέματα, είναι ένας απλός άνθρωπος που χαίρεται με τα μικρά και τα απλά πράγματα της ζωής. Γι’ αυτό αν με κάποιους από σας γνωριζόμαστε κι έρχεστε σπίτι, μη φέρνετε άλλα παιχνίδια, όσο ωραία κι αν είναι. Μπορείτε να αρχίσετε να φέρνετε τάπερ. Για μένα. Γιατί από το πολύ πλύσιμο έχουν αρχίσει και λιώνουν…(ένεκα η μικροβιοφοβία που μετά την εγκυμοσύνη έχει αρχίσει και εξαπλώνεται μέσα μου μαζί με τα εκζέματα έξω μου).

Καθόλου εορταστικό το άρθρο. Δεν πειράζει.
Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!

11/01/2013 11 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
The KK blog

Όταν οι άλλοι σταματούν, εμείς συνεχίζουμε;

written by Κατερίνα Καραβάτου

Ετοιμαζόμαστε για τη Χριστουγεννίατικη διακόσμηση (την ποια;).

Το σωστό είναι να ξεκινήσω από τα βασικά. Εμείς, είμαστε μια οικογένεια που ζει Χριστούγεννα όλο το χρόνο. Το εννοώ.

Όταν έμενα μόνη μου, οι φίλοι μου με έβριζαν γιατί το Πάσχα μαζί με τα τσουρέκια και τα πασχαλικά αυγά σοκολάτας – που παρεμπιπτόντως τόσα χρόνια δεν έχω δοκιμάσει ούτε ένα για να δω τη γεύση του – είχα πινακάκια με στολισμένα δέντρα, στολισμένο το δέντρο, αστεράκια στις μπαλκονόπορτες, φωτάκια παντού (ακόμα και στο μπάνιο) κι ένα χιονάνθρωπο έξω από την πόρτα (ακόμη και το καλοκαίρι). Αν δεν είσαι αυτός ο τύπος, υποθέτω ότι όταν μπαίνεις σ ένα τέτοιο σπίτι ενδεχομένως αρχικά να σε πιάσει ένας μικρός εκνευρισμός. Λιγότερο ανθεκτικοί καλεσμένοι, μετά από τις πρώτες λίγες ώρες άρχιζαν να εμφανίζουν τα πρώτα σημάδια κόπωσης, στο τερτράωρο είχαν αρχίσει να τσιρίζουν και ξεκινούσαν να ξεστολίζουν πριν φτάσουν στα όρια του υπερβατικού διαλογισμού με στόχο την άμεση σύνδεση με το οικουμενικό ασυνείδητο.
Όταν ο Κρατερός έμενε μόνος του, οι φίλοι του τον έβριζαν γιατί το Πάσχα μαζί με τα κόκκινα αυγά και τη μαγειρίτσα – που παρμπιπτόντως τόσα χρόνια ποτέ δεν έχει δοκιμάσει ούτε για να δει τι γεύση έχει, γιατί σιχαίνεται το συκώτι – είχε στολισμένο δέντρο με τα πιο περίτεχνα στολίδια που έχει δει ανθρώπου μάτι, φωτάκια παντού (ακόμα και μέσα στην εσωτερική αποθηκούλα), κεριά αναμένα -ενώ έξω ο ήλιος έλαμπε- κι έξω από την πόρτα μια υπέροχη πράσινη κάλτσα (που περίμενε τα δώρα, αλλά από κάποιο σημείο και μετά χρησίμευε και για να βάζει ο διαχειριστής τους λογαριασμούς των κοινοχρήστων). Αν δεν είσαι αυτός ο τύπος, ενδεχομένως να είχες αρχικά μερικές απορίες. Λιγότερο ανθεκτικοί μπαινοβγαίνοντες στο σπίτι άρχιζαν μετά από την πρώτη ώρα να εμφανίζουν κάποια μικρή δυσφορία, μετά το δίωρο άρχιζαν να κάθονται μόνο στο μπαλκόνι που ειδικά τη μέρα τα φωτάκια δεν φαίνονταν τόσο πολύ κι ύστερα απαιτούσαν γραπτή εγγύηση ότι την επόμενη φορά που επιχειρήσουν να τον επισκευθούν το σπίτι θα ήταν στολισμένο με σωσίβια, βαρκούλες και κουβαδάκια για να θυμίζουν και λίγο την εποχή που θα διένυαν εντός ολίγου.

Όταν αρχίσαμε να μένουμε μαζί, οι φίλοι μας απλώς απελπίστηκαν. Πριν ενωθούμε με τα ιερά δεσμά του γάμου, ενώσαμε τις συλλογές μας από Χριστογεννιάτικα στολίδια.

Ήταν το πρώτο μεγάλο τεστ της σχέσης μας:

– «Μέχρι πότε στολίζεις;» τον ρώτησα στο δεύτερο ραντεβού.
– «Μέχρι αργά… Εσύ;» , μου απάντησε
– «Κι εγώ, μέχρι αργά…», του απάντησα κοιτώντας τον στα μάτια.
– «Δηλαδή, πόσο αργά», με ρώτησε με αγωνία.
– «Δηλαδή, και μετά τις γιορτές…», του ψέλλισα
– «Ναι, αλλά πόσο μετά τις γιορτές;», επέμεινε.
– «Καμιά φορά, πολύ…», του είπα.
– «Δηλαδή; Ένα – δύο μήνες, πόσο»; με ρώτησε πιάνοντας μου το χέρι σφιχτά.
– «Καμιά φορά, πιο πολύ», του είπα σφίγγοντας του κι εγώ το δικό του χέρι
– «Δηλαδή»; είπε με φωνή που έτρεμε κι ήρθε ακόμη πιο κοντά μου
– «Δηλαδή, καμιά φορά δεν ξεστολίζω καθόλου το σπίτι, παρά μόνο το δέντρο κι αυτό γιατί δεν αντέχω την κοινωνική κατακραυγή», ομολόγησα και κοίταξα στο πάτωμα αδυμονώντας για μια θετική απάντηση.
– «Κατερίνα, με κάνεις πολύ ευτυχισμένο», μου ψιθύρισε.
– «Αλήθεια; Θα μπορούμε να έχουμε το σπίτι στολισμένο για πάντα;» τον ρώτησα και η καρδιά μου πήγε να σπάσει..
– «Ήλπιζα να μου κάνεις αυτή την ερώτηση! Λοιπόν…..;;;;;;;» μου είπε με δάκρυα στα μάτια.
– «Ναι, ναι, ναι, ναι!!!!!! Δέχομαι!!!!! Θα έχουμε συνέχεια Χριστούγεννα!!!!!» φώναξα κι έπεσα στην αγκαλία του…

Κι έτσι έγινε! Εμείς συνεχίσαμε το βιολί μας και οι φίλοι μας – όσοι δεν πήραν τα βουνά- απλώς αποφάσισαν να οργανωθούν και να σχεδιάσουν πλέον τον ένοπλο αγώνα τους. Γιρλάντες εμείς, μπουρνούζια εκείνοι, γκι και ου εμείς, καρπούζια και πεπόνια εκείνοι, ελαφάκια από φωτάκια στο μπαλκόνι εμείς, πλαστική πισινούλα εκείνοι, Άγιο Βασίλη πάνω σε σκάλα εμείς, στολή σκούμπα εκείνοι…
Κι έτσι περνούσαν τα χρόνια και το σπίτι μας γινόταν τσίρκο, αλλά τουλάχιστον ήμασταν όλοι ικανοποιημένοι.

Κι έπειτα ήρθε η Αέλια. Κι ήρθε Σεπτέμβριο κι η αλήθεια είναι ότι δεν καταλάβαινε και πολλά. Ούτως ή άλλως το μωρό δεν είχε και μέτρο σύγκρισης εδώ που τα λέμε. Τι να πει το παιδί; Για ποιο λόγο το σπίτι μας είναι κοκκινοπράσινο ενώ τα άλλα παιδάκια ζούνε σ άλλα σπίτια, με πιο παλ αποχρώσεις; Όχι βέβαια. Κι έτσι συνεχίσαμε τα Χριστούγεννα μέχρι το καλοκαίρι – κι εννοείται πως ακόμα και τότε τη νανουρίζαμε με το «χιόνια στο καμπαναριό» με πολύ μεγάλη επιτυχία (να τα λέμε όλα αυτά).

Τότε όμως ήταν που αποφασίσαμε να μετακομίσουμε. Οι φίλοι μας άκουσαν τα νέα της μετακόμισης με απρόσμενη χαρά!
«Τώρα που θα μπουν στις κούτες, δε θα βγουν για καμιά πενταετία, να έχεις υπόψη σου…», μου είπε κάποιος απ΄όλους κι εγώ τον κοίταξα υποτιμητικά. «Από το Σεπτέβριο το παιδάκι θα περπατάει….», μου είπε κάποιος άλλος αλλά δεν έδωσα σημασία.. «Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει το Χριστουγενιάτικο χωριό του Κρατερού πάνω από πέντε δευτερόλεπτα στη θέση του…», μου είπε ένας τρίτος κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι του. «Κακεντρέχιες! Τα λένε αγάπη μου, γιατί μας ζηλεύουν…», είπα στο σύζυγο μου και φύγαμε για την Κρήτη.

Και γυρίσαμε από τη Κρήτη. Κι ήρθε ο Σεπτέμβριος και πέρασε, κι ήρθε ο Οκτώβριος και πέρασε κι αυτός. Κι ήρθε ο Νοέμβριος και σε λίγο κι αυτός θα είναι ο πιο αδύναμος κρίκος, και γι αυτό λυπάμαι πολύ. Η Αέλια περπατάει, δεν κάθεται πάνω δύο λεπτά στην ίδια θέση, εξερευνεί τα πάντα σε ρυθμούς σχεδόν αδύνατο να τους παρακολουθήσεις, στο πάτωμα υπάρχουν μόνο παιχνίδια, στις καρέκλες υπάρχουν μόνο παιχνίδια, σε κάτι επιδαπέδια λαμπατέρ υπάρχουν μέσα κάτι κάλτσες και κάτι παπούτσια και στα τραπέζια που φτάνει ν ανέβει δεν υπάρχει τίποτα απολύτως. Τα αστεράκια στις μπαλκονόπορτες που βάλαμε τη δεύτερη μέρα της μετακόμισης έχουν τοποθετηθεί πάνω από το ενάμιση μέτρο κι είναι και τα μοναδικά Χριστουγεννιάτικα στολίδια που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο καινούριο μας σπίτι.

Είναι πια ένα διαμέρισμα σε παλ αποχρώσεις.

Ναι, αλλά έχει τόσο πολύχρωμα παιχνίδια, που μοιάζουν με Χριστουγεννιάτικα στολίδια. Η Αέλια έχει αυτή τη δύναμη. Να κάνει τα πάντα να μοιάζουν Χριστούγεννα.

Πάω να της δώσω ένα φιλί. Μόλις ξύπνησε.

22/11/2012 13 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail
The KK blog

Verdana 14, από την Κατερίνα Καραβάτου

written by Κατερίνα Καραβάτου

Από τότε που άρχισα να πρωτογράφω σε υπολογιστή αγάπησα την Verdana. Ωραία, στρογγυλή, καθαρή, στυλάτη, απλή. Σαν τσάντα. Απ’ αυτές που τις βλέπεις και λες «εγώ αυτή τη θέλω!». Εκτός κι αν δεν είστε αυτός ο τύπος. Γιατί εγώ άμα κολλήσω κόλλησα- αυτό ήτανε. Έχω περάσει ολόκληρο χειμώνα κρατώντας επίμονα μια μαύρη τσάντα -διακοσμημένη με ένα λουλούδι, επίσης μαύρο, στη μία της πλευρά- και δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή πως θα ‘πρεπε έστω και για τα προσχήματα να δείξω ότι έχω κι άλλες στην «προσωπική μου συλλογή» (κυρίως γιατί δεν έχω προσωπική συλλογή). Νομίζω πως αυτό συνέβη πρόπερσι. Ναι, μάλλον, γιατί πέρυσι κράτησα απλώς την ψυχραιμία μου.

Όπως και να χει, εγώ αγαπώ την verdana κι επειδή μ αρέσει να τη βλέπω και να την ευχαριστιέμαι, την επιλέγω σε νούμερο δεκατέσσερρα. Έτσι βλέπω να σχηματίζονται οι λέξεις μπροστά μου, τόσα χρόνια, αλλά ίσως αυτή είναι απο τις λίγες φορές μέχρι τώρα που αυτό συνοδεύεται από μια πολύ ωραία φόρτιση ή συγκίνηση ή φούντωση ή όπως αλλιώς θες πες το.
Το ρεζουμέ όλων αυτών, γιατί είμαι και φλύαρη, είναι: σας ευχαριστώ θερμά για την υποδοχή! Αν εξαιρέσετε την έκπληξη μου για το ότι μπορεί κάποιος να γράψει κάτω από το κείμενο τα σχόλια του, αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός με ενθουσίασε!!!!
Γράψτε ότι θέλετε, όπως θέλετε και θα σας γράφω κι εγώ και θα κάνουμε καταπληκτική παρέα και νομίζω αυτή πραγματικά θα είναι μια υπέροχη διαδικασία επικοινωνίας που ίσως βοηθήσει σε κάτι. Εμένα σίγουρα. Ελπίζω κι εσάς.

Είναι Σάββατο βράδυ και είναι αργά.
Αν έγραφα αυτή τη φράση πριν από λίγα χρόνια, η ώρα θα ήταν τέσσερις το πρωί. Τώρα είναι απλώς έντεκα και δεκατέσσερα (να το πάλι το νούμερο) πρώτα λεπτά. Έχω την αίσθηση ότι είναι ξημερώματα, αλλά δεν είναι.
Στο σπίτι επικρατεί ησυχία – υποχρεωτική- κι αποφασίζω γράφοντας να κάνω μια «γουρουνιά».
Αν έγραφα αυτή τη φράση πριν από λίγα χρόνια αυτό θα σήμαινε ότι το σπίτι είναι γεμάτο με φίλους που κάποιοι απ αυτούς θα διανυκτέρευαν εδώ και πως απλώς τώρα θα ήταν η στιγμή που θα παραγγέλναμε πίτσες – μια και η γράφουσα και το μαγείρεμα δεν είναι φίλοι καρδιακοί – και ίσως να είχαν τελειώσει ήδη και τα κρασιά που είχα αγοράσει το πρωί από την κάβα της γειτονιάς. Τώρα απλώς σημαίνει ότι άνοιξα πατατάκια με φυσική γεύση σε συσκευασία «γίγας» που πήρα το πρωί από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, κάνοντας τα ψώνια της εβδομάδας και άνοιξα και μια μπίρα! Στην υγειά μας!



Έχω “αθορυβήσει” το κινητό και πατάω που και που την οθόνη για να κρατώ επικοινωνία με τους φίλους.
Αν έγραφα αυτή τη φράση παλιά θα εννοούσα ότι θέλω να αποφύγω ενοχλητικά τηλεφωνήματα διαφόρων ειδών, απαντάω στους κολλητούς που ανησυχούν και κοιτάω με πάθος το ταβάνι μήπως με βοηθήσει (?). Τώρα εννοώ ότι προσέχω μήπως ξυπνήσει η Αέλια, γράφω το κείμενο μου, στο ταβάνι κατοικοεδρεύει ένα τεράστιο μικιμάουσομπαλόνι (βλέπε φωτό) ενώ παράληλα στέλνω χαζομηνυματάκια κανονίζοντας τις αυριανές εξορμήσεις στην Αθήνα, στην οποία διαμένω τα τελευταία οκτώ χρόνια, και από την οποία έχω βαρεθεί να γνωρίζω πάνω κάτω μόνο την Κηφισίας, την Αλεξάνδρας, την Αττική Οδό (αυτήν συγκεκριμένα την ξέρω καλύτερα απ όλες γιατί την έχω χρυσοπληρώσει) και κάποιους άλλους δρόμους που έτυχε να πρέπει να πάω γιατί κάτι έπρεπε να κάνω! Απαράδεκτη!

Οι εναλλαγές στη ζωή είναι για μένα ένα από τα κύρια και απαραίτητα συστατικά της – παρόλο που  δύσκολα τις παίρνω απόφαση. Είμαι σίγουρη ότι αν συνέχιζα όπως ήμουν πριν από μερικά χρόνια, τώρα δε θα ‘χε καθόλου πλάκα, ενώ τότε είχε απεριόριστη. Επίσης είμαι σίγουρη (το ξέρω ότι με αυτό που θα πω δίνω κουράγιο σ όλα τα “νούμερα” σαν και του λόγου μου) ότι αν ήμουν όπως είμαι τώρα μερικά χρόνια πριν, θα ήμουν μάλλον εγκλωβισμένη σε μια ωραία εικόνα που θα αναθεμάτιζα καθημερινά στα κρυφά – με φανερά όμως αποτελέσματα στην υγεία μου.

Ανατρέχω στην αρχή του κειμένου και παρατηρώ ότι το κείμενο αλλιώς ξεκίνησε, αλλιώς μέσιασε (εννοώ ότι ήταν κατά τη μέση) κι αλλώς τελείωσε: δεν έχει καμία απολύτως συνοχή. Ούτε κι εγώ. Αυτό; Λέτε να αλλάξει σε μερικά χρόνια; Για να δούμε…

Easter 0 – Γραφ 0 (ισσοπαλία): κι επειδή το τριήμερο που πέρασε είχε την τιμητική της η πόλη μου, η Θεσσαλονίκη, ας ακούσουμε όλοι μάζι (ή όποιος θέλει, δεν πιέζω καταστάσεις, δεν εκβιάζω συναισθήματα, όχι πια) ένα από τα τραγούδια που μου τη θυμίζουν κάτι παραπάνω από έντονα: Φωτιά στο Λιμάνι Ξύλινα Σπαθιά (αγαπώ!)

29/10/2012 47 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

K’S THOUGHTS

Αγάπα χωρίς να φοβάσαι!

08/04/2022

Newsletter

instagram

thekmagazine

The K-magazine
𝙷𝚊𝚙𝚙𝚢 𝙼𝚘𝚝𝚑𝚎𝚛'𝚜 𝙷𝚊𝚙𝚙𝚢 𝙼𝚘𝚝𝚑𝚎𝚛'𝚜 𝙳𝚊𝚢! 
Σε ευχαριστώ που με κάνεις να γιορτάζω κάθε μέρα! Που είσαι φανταστική παρέα, που γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι ΜΑΖΙ κι ανακαλύπτουμε τον κόσμο ΜΑΖΙ 💙 #happymothersday #motherandson #pavlosmaximosm #mothersday
Πρωτομαγιά. Μια μέρα πιο κοντά στο καλοκαίρι. 🌺🌸
#firstofmay #may #protomagia #flowers #flowerstagram #flowersofinstagram #flowerphotography #flowerpower #flowerlovers #flowerslovers #spring #springmood #springday #fleurs #premiermai #springflowers #fleursdujardin #fleursdeschamps #fleursdesaison #greece #greekend 💐
𝙳𝚘𝚗'𝚝 𝚏𝚘𝚛𝚐𝚎𝚝 𝚝𝚘 𝚜𝚙𝚘𝚒𝚕 𝚢𝚘𝚞𝚛𝚜𝚎𝚕𝚏!
Μια καινούργια ενότητα στο 𝚜𝚒𝚝𝚎 όπου θα σας προτείνω 3-4 πράγματα που μπορείτε να κάνετε μέσα στην εβδομάδα για να σας φτιάχνουν την διάθεση! 
Με τον τίτλο “Spoil yourself tips” θα προσπαθώ να σας κάνω την ζωή καλύτερη και λίγο πιο ευχάριστη! 
Link in bio λοιπόν κι ελπίζω να το απολαύσετε! 
#newarticle #editorial 
#spoilyourselftips #spoilyourself #wellness #wellbeing #tips #art #artgallery #irisapfel #breakfast #breakfastideas #vichygreece #vichy #vichylover #meteora #meteoragreece #travel #travelphotography #travelgram #travelgreece #kliafas #kliafassoftdrinks 🇬🇷
Κάποιες βραδιές δεν χρειάζονται φίλτρα… μόνο ωραίους ανθρώπους, καλή διάθεση, @iwa.sake και το πιο νόστιμο sushi της Αθήνας! Ευχαριστούμε @trinitywines.gr για την #iwa5 εμπειρία στο #sushimou ! Hope to see you 🔜 🍶🍣🍶🍣
The gang: @elmina_k @yiota1901 @its_the_duke_dude @yorgosfloudas 
#sake #sakenight ##sushi #sushilovers #sushitime🍣 #sakelover #sakenight #sushiporn #sushilovers #japanesefood #nigiri #nigirisushi #sashimi #sashimilover #friends #friendsnight #athens #athensgreece #athensbynight #gastronomia #foodporn #foodphotography #foodstagram 🍣
Να μην βγάλω κι εγώ μια φωτό Να μην βγάλω κι εγώ μια φωτό με το χιόνι; ❄️❄️❄️❄️
Έτσι για το καλό! 🥶🥶🥶
#snow  #snowinathens #snowing #snowingreece #snowdrop #snowseason #snowscene #snowselfie #happy #happyday #happyface #happyfaces #fauxfur #fauxfurjacket #fauxfurcoat #nomakeup #nomakeupday #nomakeupselfie #nomakeuplook #nomakeupneeded
ℍ𝕒𝕡𝕡𝕪 ℕ𝕖𝕨𝕐𝕖𝕒𝕣! ℍ𝕒𝕡𝕡𝕪 ℕ𝕖𝕨𝕐𝕖𝕒𝕣! 
Ευχόμαστε μια χρονιά με υγεία, χαρές… Τύχη, Αγάπη και πολλούς λόγους για να γιορτάζουμε!!!
Να βρει ο καθένας μας αυτό που επιθυμεί η ψυχή του. Να έχουμε όλοι ψυχική ηρεμία για να είμαστε σε θέση να χαιρόμαστε με την χαρά του άλλου! 🥂🥂🥂🥂
#happynewyear #happy2022 #newyear #bestwishes #happiness #joy #positivevibes #positivity #hope #pavlosmaximosm #motherandson #family #familyfirst
And just like that…πλησιάζουν τα Χριστούγεννα του 2021… Σκέφτηκα, λοιπόν, να σας κάνω μερικές προτάσεις για να απολαύσετε κι εσείς το ΜΕΤΑΧΑ… με διαφορετικό τρόπο. Ναι, γιατί αυτές οι γιορτές να μην έχουν ως χαρακτηριστικό ποτό, το δικό μας @metaxa.official ;

 Είτε εντός είτε εκτός σπιτιού,με φίλους ή την οικογένεια, απολαύστε το ...Your way! Link : https://www.k-mag.gr/5-χριστουγεννιάτικες-προτάσεις-για-να/

Thank you @georgelouvaris for the 📸and @oakcava @giannisdouz for the pairing!
#metaxa #tastetheunexpected #esophy #esophychocolate #christmasspirit #metaxa12stars #metaxaprivatereserve #christmasgifting #metaxaheritage #amberhour #drinksofinstagram #drinks #drinkstagram #foodpairing #metaxapeople #dontdrinkexplore
🥂𝙽𝚊𝚖𝚎𝚍𝚊𝚢 𝙶𝙸𝚅𝙴 🥂𝙽𝚊𝚖𝚎𝚍𝚊𝚢 𝙶𝙸𝚅𝙴 𝙰𝚆𝙰𝚈🥂Για την γιορτή μου, σε συνεργασία με την @boutariwines προσφέρουμε σε 3️⃣ τυχερούς από 2️⃣ μπουκάλια «Λευκό Γράμμα»! 
*Προέρχεται από ένα δυνατό αρωματικό blend από τις ποικιλίες Ασύρτικο, Sauvignon Blanc και Μαλαγουζιά από την περιοχή του Αμυνταίου. 
* Για να συμμετέχετε:
1️⃣Follow @thekmagazine 
2️⃣Follow @boutariwines 
3️⃣ Κάνε tag 2 φίλους σου.
4️⃣Κάνε like στη φωτογραφία
Η κλήρωση θα γίνει την Παρασκευή  3/12.  Και οι ΝΙΚΗΤΕΣ θα ανακοινωθούν  στις 5/12. 
Καλή επιτυχία!🥂🥂🥂
#giveaway #giveawaygreece #boutariwines #lefkogramma #neoxekinima #giveaways #wine #winelover #winelovers  #winetime #whitewhine #nameday #namedaygirl 
Thank you @sophiaapostolaki 🥂
Just perfect!!! Congrats @vzoulias @pericleskondy Just perfect!!! 
Congrats @vzoulias @pericleskondylatos !!! 
It was a joy …
A great closure for @axdw_fashionweek at the #fondazione of @georgioscarabellas !!!
Thank you @davlas_pr / @george_davlas / @hdavlas !! 
@tonia_fouseki 👏👏👏👏
#axdw  #fashionshow #frontrow #instafashion #fashionstyle #athens #athensfashion #greekdesigners #supportgreekdesigners #vassiliszoulias #pretaporter #models
Load More... Follow on Instagram

Κατηγορίες

  • ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • SEX
  • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
  • ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

VIDEOS

Follow Us

Facebook
  • Facebook
  • Twitter
  • Instagram
  • Youtube
  • Email
Footer Logo
  • K-mag
  • NEWS
    • Spoil Yourself Tips
    • LIFE&STYLE
      • The KK blog
    • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
    • ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
      • ΕΡΕΥΝΕΣ
      • ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ… από την Α.Αδαμοπούλου
    • ΑΠΟΨΕΙΣ
      • Οι αναγνώστες γράφουν
  • HEALTHY LIVING
    • ΓΥΝΑΙΚΑ
    • ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ
      • Πριν τον τοκετο
      • Μετα τον τοκετο
    • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
    • ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ
  • PSYCHO & SEX
    • SEX
    • ΣΧΕΣΕΙΣ
      • ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
      • ΕΡΓΑΣΙΑ
      • ΦΙΛΟΙ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • NUTRI & FITNESS
    • ΦΟΡΜΑ
      • Fitness Tips by Barre Body DigiLab
      • Fitness by Manos Vrontzakis
      • Infinity Fitness by Konstatinos Katsantonis
    • ΔΙΑΤΡΟΦΗ
      • Dimitri’s Food blog
    • ΟΜΟΡΦΙΑ
      • Beauty news
    • ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
      • ΟΙ CHEF ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • ART & CULTURE
    • ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
    • ΘΕΑΤΡΟ
    • ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
    • ΜΟΥΣΙΚΗ
    • ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
    • ΒΙΒΛΙΟ
    • ΕΚΘΕΣΕΙΣ
  • Fashion & Design
    • FASHION
      • Look of the Day
      • What to wear…by A.Adamopoulou
    • ARCHITECTURE
    • DESIGN
    • DIGITAL WORLD
    • ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
  • FOOD & LEISURE
    • ΤΑΞΙΔΙΑ
    • ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ
    • ΦΑΓΗΤΟ
    • ΠΟΤΟ

@2016 - the K-magazine. All Right Reserved. Powered by ESEWEBPRO


Back To Top
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies. Με τη χρήση αυτού του ιστότοπου, αποδέχεστε τη χρήση των cookie..Αποδοχή Read More
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT
Posting....