Με αφορμή το συμβάν στην Ινδονησία, όπου απεβλήθη 14χρονη μαθήτρια από το σχολείο επειδή έπεσε θύμα βιασμού, σκέφτηκα να ξεθάψω από το χρονοντούλαπο τις καταχωνιασμένες καμπάνιες των φεμινιστικών- επαναστατικών οργανώσεων, και κυρίως αυτών που ασχολούνται ενεργά με τη βία και την κακοποίηση των γυναικών.
Πρώτη από όλες και πιο σημαντική, είναι η RAWA που ιδρύθηκε πριν από 35 χρόνια στην Καμπούλ από μία ποιήτρια ονόματι Μίνα, η οποία λίγα χρόνια μετά την ίδρυση δολοφονήθηκε άγρια από μέλη κάποιας φονταμενταλιστικής ομάδας. Έκτοτε η δράση της RAWA πέρασε στην παρανομία κα η έδρα της μεταφέρθηκε στο Πακιστάν. Τα μέλη της δίδασκαν στις γυναίκες κάποια τέχνη, μαθηματικά και περσικά, ενώ φρόντιζαν και για την ιατρική περίθαλψη άρρωστων γυναικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι γυναίκες στο Αφγανιστάν δεν έχουν δικαίωμα να απευθυνθούν σε άνδρες γιατρούς, ενώ το καθεστώς των Ταλιμπάν έχει απαγορεύσει στις, έτσι κι αλλιώς ελάχιστες, γυναίκες γιατρούς να δουλεύουν εκτός σπιτιού. Σύμφωνα με τη RAWA εφόσον οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να εργάζονται έχουν τρείς διεξόδους: ή να γίνουν ζητιάνες, ή πόρνες ή να αυτοκτονήσουν.
Οι γυναίκες βιώνουν καθημερινά μια ακραία σεξιστική θηριωδία, ενώ η κακοποίηση των αόρατων γυναικών με τη μπούρκα είναι έκδηλη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής στο Αφγανιστάν.
Για να μπορέσουν τα μέλη της οργάνωσης να αποδείξουν και εμπράκτως τις θηριωδίες των Μουτζαχεντίν, τοποθέτησαν μικροσκοπικές κάμερες κάτω από την μπούρκα τους, ώστε να κινηματογραφήσουν τις φρικαλεότητες των Ταλιμπάν και των Μουτζαχεντίν. Το πρόσφατο φιλμ που απεικονίζει την εκτέλεση μιας νεαρής γυναίκας και έκανε το γύρο του κόσμου, τραβήχτηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Και στην Ελλάδα όμως, τα θύματα κακοποίησης και βίας κατά των γυναικών είναι υπαρκτά ακόμη και σήμερα. Λίγα χρόνια πριν η Γενική Γραμματεία Ισότητας έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία που σοκάρουν. Το 67% των καταγεγραμμένων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης ήταν έγγαμες, ενώ το 56% δήλωσε ότι κακοποιήθηκε μετά το γάμο. Σημειωτέον, ότι αναφερόμαστε κυρίως σε σεξουαλική και σωματική κακοποίηση.
Η κακοποίηση φαίνεται ότι δεν κάνει διακρίσεις με βάση το μορφωτικό επίπεδο, δεδομένου ότι το 68% των κακοποιημένων γυναικών είχαν λάβει δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δυστυχώς η τεράστια αύξηση στα ποσοστά ναρκωτικών και αλκοολισμού έχει συμπαρασύρει και τα ποσοστά κακοποίησης.
Στην Ελλάδα λειτουργούν αρκετά κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών. Η Γενική Γραμματεία Ισότητας, το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης και ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας είναι μόνο μερικές από τις ομάδες υποστήριξης και αρωγής γυναικών που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, ενδοοικογενειακής βίας ή trafficking.
Αν γνωρίζετε κάποια γυναίκα που χρειάζεται άμεσα βοήθεια και υποστήριξη, παραπέμψτε την στα παραπάνω κέντρα για περαιτέρω πληροφορίες
