Το να πώ ότι κάποιοι άντρες είναι παιδιά στην συμπεριφορά τους μέσα στο σπίτι τους μάλλον κοινότυπο είναι. Το να πω ότι κάποιοι άντρες είναι πάντα παιδιά εφόσον ζει και η μαμά τους και εξαρτημένα απ αυτή αλλά και όταν έχει φύγει εξαρτημένοι από μία εξωραϊσμένη εικόνα της πάλι κοινότυπο είναι.
Το να πω επίσης ότι ακόμα και κάποιοι νεότεροι θέλουν τα πάντα στο χέρι με αντάλλαγμα την τοποθέτηση μιάς λάμπας στο φωτιστικό του γραφείου πάλι κοινότυπο είναι . Κοινότυπο μεν, πραγματικότητα δε . Μια πραγματικότητα που με δύο τρία πουκάμισα και ένα καλοκαιρινό ελαφρύ πουλοβεράκι γεμίζει ένα πλυντήριο μιάς και η συμπεριφορά αυτών των ανδρών στο σπίτι τους και στην οικογένειά τους, δεν συνάδει με το μέγεθος των ρούχων αν και ταιριάζει απόλυτα στο μέγεθος των απαιτήσεων.
Και γι αυτό φταίει μια γενιά γυναικών και μαμάδων που αντί να συρρικνώνεται και να γερνάει διευρύνεται και περνάει ως νοοτροπία και σε νεότερες ηλικίες. Μια φίλη μου κοντά στα 50 δραστήρια και επιτυχημένη επαγγελματίας η ίδια, που παντρεύτηκε και δουλεύει από τα 18 της εθελοτυφλεί για τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς της προς τον γιό της και προς τον άντρα της. .
Ο γιός της που αισίως έχει φτάσει τα 30 μένει στο πατρικό σπίτι χωρίς ένδειξη διάθεσης να φύγει. Η φίλη μου αντί να τον ωθεί σε απόσχιση φαίνεται να το απολαμβάνει και το έχει κάνει και φιλοσοφία ζωής. «Δεν θα τον μάθω εγώ να κάνει δουλειές για να γίνει ο δούλος της γυναίκας του» το “μοτό” της . Αποφεύγει βέβαια να πει ότι μ αυτά και μ αυτά ο κανακάρης της έχει στρογγυλοκαθίσει στο πατρικό αρνείται να κάνει κάποια δουλειά που όπως λέει δεν είναι αντίστοιχη των προσόντων του και ενώ χρησιμοποιεί όλες τις παροχές της πατρικής κατοικίας δεν προσφέρει τίποτα και παίρνει και γενναία χρηματική ενίσχυση (είναι το χαρτζιλίκι για τους μεγάλους) για τις βόλτες και τις διακοπές με την φίλη του.
Η δικιά μου φίλη πρέπει να σας πω ότι όσο ζούσε η πεθερά της , της καταλόγιζε ότι τον άντρα της ως γιό της τον είχε κακομάθει φέρνοντάς του και τις παντόφλες στο χέρι μόλις έμπαινε στο σπίτι. Ωραίος άντρας ο άντρας της φίλης μου πολιτικός μηχανικός με το γραφείο κοντά στο σπίτι και δουλειές σε Αθήνα και εκτός, την γοήτευσε και με την συμπεριφορά του απέναντί της ,μόνον καλά λόγια λέει γι αυτή σε όλους ,και αυτή χαλί να την πατήσεις.
Τα Σαββατοκύριακα αντί να ξεκουραστεί λίγο, μαγείρευε πάντα άλλο φαγητό για το μεσημέρι άλλο για το βράδυ. Ετοίμαζε και έξτρα εδέσματα όταν οι άντρες του σπιτιού καλούσαν φίλους για ποδόσφαιρο.Παράλληλα έκανε τα ψώνια έπλενε και σιδέρωνε και τα ρούχα τους. Αυτή σπάνια έβλεπε φίλες της και μένα ίσως μερικές φορές γιατί βγαίναμε στις αυλές των σπιτιών μας γειτόνισσες γάρ, άντε να πίναμε και κανέναν καφέ στα σπίτια μας
Τις καθημερινές; Σε άλλη κλίμακα τα ίδια. Μαγείρευε κάθε βράδυ για την επόμενη μέρα μη τυχόν πεινάσουν οι κανακάρηδες της το μεσημέρι και δεν έχουν μαγειρεμένο φαγητό. Α οι άντρες του σπιτιού της δεν τρώνε ποτέ έτοιμο φαγητό και μένουν νηστικοί αν δεν υπάρχει μαγειρεμένο γιατί επίσης δεν τρώνε ψωμί και τυρί ή ένα τοστ αν δεν είναι απ τα χεράκια της μαμάς . ‘Έτσι την αποκαλεί και ο άντρας της όταν αναφέρεται σ αυτήν μπροστά σε άλλους «η μαμά μας».
Λοιπόν η φίλη μου γυρνάει στις 6 στο σπίτι και μαζεύει πριν καλά καλά βγάλει τα ρούχα της τα άστρωτα κρεβάτια τους. Μετά βάζει στο πλυντήριο ποτήρια πιάτα και ότι άλλο έχει γεμίσει τον νεροχύτη απ το πρωί. Είναι μάλιστα υπερήφανη γιατί οι άντρες της τα βάζουν στον νεροχύτη. Συγυρίζει στοιχειωδώς, τις «χοντρές»δουλειές τις κάνει μία κυρία κάθε Πέμπτη , και αρχίζει την ετοιμασία του φαγητού. Όχι απλά φαγητά και όχι στην χύτρα ταχύτητος δεν τα τρώνε . Αυτά είναι γι αυτούς που δεν έχουν την τύχη να έχουν καλή μαγείρισσα στο σπίτι όπως της λένε. Όταν δε ήταν μικρός ο γιός της τον διάβαζε επίσης τον πήγαινε φροντιστήριο ,σε αθλητικές δραστηριότητες, στο γιατρό για τα σιδεράκια κλπ. ότι κάνει μία Μαίρη Παναγιωταρά. Ακούει τις ειδήσεις πάντα ,γιατί δεν προλαβαίνει να τις δει όπως οι άντρες του σπιτιού. Αυτή θα έχει την πολυτέλεια να δει την βραδινή ταινία στην τηλεόραση της κρεβατοκάμαρας αργότερα αν δεν την πάρει ο ύπνος. Είναι όμως χαρούμενη γιατί και ο άντρας της και ο γιός της λένε παντού πως χωρίς την μαμά τους δεν μπορούν.
Και λέω εγώ στην παιδική μου φίλη και γειτόνισσα μου πρόσεξε τον εαυτό σου δείχνεις μονίμως κουρασμένη και έχεις βάλει και κιλά. μοίρασε αρμοδιότητες άσε τους να κάνουν και λάθη δεν χάθηκε ο κόσμος αν ψωνίσουν φέτα αντί για ανθότυρο απ το σούπερ μάρκετ. Και έτσι δεν με πολυσυμπαθούν στο σπίτι τους. Μια μέρα μου είπε ότι πολλές φορές είναι τόσο κουρασμένη που κάνει χατίρι στον άντρα της όταν της ζητά να κάνουν έρωτα αλλά το κάνει γιατί είναι ο άντρας της όχι γιατί το θέλει η ίδια μετά από τόση κούραση.
Και εγώ τώρα να της πω ότι τον είδα σε εστιατόριο μεγάλου πολυτελούς ξενοδοχείου στο Ναύπλιο με μία άλλη γυναίκα ένα βράδυ ; Ότι αυτή η άλλη γυναίκα που ήταν ξεκούραστη περιποιημένη και καλοντυμένη- θα μπορούσε βέβαια να είναι και πελάτης του άνδρα της πιθανόν- έδειχνε εμφανώς να έχει ιδιαίτερη οικειότητα μαζί του αφού βγαίνοντας απ το ασανσέρ του ξενοδοχείου το κρατούσε απ το χέρι… Ίσως πάλι είχε σκοντάψει και για να μην πέσει κρατιόταν πάνω του…
Ξέρω θα πείτε ότι αφού είμαι φίλη πρέπει να το πω .Αλλά εγώ δεν αισθάνομαι ότι έχω το δικαίωμα να την πληγώσω τόσο πολύ με την περιγραφή μίας εικόνας που θα μπορούσε να ήταν και παραπλανητική, εξάλλου έξυπνη είναι αυτή θα ξέρει. Πρέπει ασφαλώς να σκέφτεται ότι σύντροφός δεν σημαίνει μαγείρισσα και νοικοκυρά αλλά πολύ περισσότερα . Πρέπει επίσης να ξέρει ότι όταν κάποιος δημιουργεί “παιδιά στη συμπεριφορά” θα έχει αντίστοιχα “παιδιά “στο σπίτι και αυτοί “μαμά” που ναι μεν είναι αναντικατάστατη και το διαλαλούν προς κάθε κατεύθυνση αλλά και ότι ίσως κάποιες άλλες θα χαρούν τον άντρα που κρύβουν αυτά τα “μεγάλα παιδιά”μέσα τους.
