Category:

ΣΧΕΣΕΙΣ

Ειλικρινά, πείτε μου τι σημαίνει καλός σύντροφος; Αυτός που μας καταλαβαίνει; Που έχουμε τα ίδια γούστα; Που κατανοεί όλες τις παραξενιές μας; Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολλοί τρόποι. Το internet είναι γεμάτο με άρθρα σχετικά με το πώς να συνειδητοποιήσεις ότι ζεις μέσα σε μία τοξική και επιβλαβή σχέση.

Το ζητούμενο όμως είναι να δούμε και λίγο την θετική πλευρά του θέματος και να αναγνωρίσουμε τα καλά χαρακτηριστικά του φίλου/συζύγου και να σταματήσουμε να παραπονιόμαστε συνέχεια για μικρο-λεπτομέρειες!

Προσπαθούν

Αν θέλετε να αναγνωρίσετε έναν καλό σύντροφο, τότε θα πρέπει να δώσετε προσοχή στη συμπεριφορά του. Αν καταλαβαίνει την έννοια του «δούναι και λαβείν» και δεν τα περιμένει όλα από εσάς, κρατήστε τον στο πλάι σας.

Καταλαβαίνουν τη σημασία του να είσαι μόνη

Ένας σωστός σύντροφος ξέρει πόσο σημαντικό είναι να αφιερώσετε χρόνο στον εαυτό σας και να επαναφορτίσετε τις μπαταρίες σας. Ο καθένας χρειάζεται λίγο χώρο σε μία υγιής σχέση.

Ξέρουν να επικοινωνούν

Ένας καλός σύντροφος γνωρίζει ότι η καλή επικοινωνία είναι το κλειδί για μια ευτυχισμένη και υγιής σχέση. Ο εγωισμός και τα πείσματα δεν ωφελούν κανέναν από τους δύο.

Είναι απλοί και άμεσοι

Τα παιχνίδια δεν έχουν θέση σε έναν δεσμό. Είναι μόνο για την αρχή, για το φλέρτ. Για να είναι σωστός και να παραμείνει δίπλα σου πρέπει να ζει με ακεραιότητα και να συζητά κάθε είδους πρόβλημα, χωρίς παιδιαρίσματα.

Είναι ρεαλιστές

Κατανοούν ότι κανείς δεν είναι τέλειος και ότι δεν μπορούν να συμφωνούν όλοι με όλους. Το σημαντικότερο είναι να σέβονται τις απόψεις του συντρόφου τους.

Αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους

Και εννοούμε όλες! Πρέπει να παραδέχονται τα λάθη τους και να αναλαμβάνουν τις ευθύνες των πράξεων τους, διότι πάνω από όλα δείχνουν ώριμοι και συνεσταλμένοι.

Δεν θέλουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο

Ένας καλός σύντροφος δεν κάνει κατάχρηση των συναισθημάτων μόνο και μόνο για να έχει τον έλεγχο της σχέσης. Σέβεται, δεν φέρνει τον άλλον σε δύσκολη θέση, δεν τον επικρίνει και δεν προσπαθεί να τον ελέγξει με κάθε τρόπο.

Το φυσικά πάνω από όλα να είναι ο καλύτερός σας φίλος!

01/03/2015 0 comments

ΣΧΕΣΕΙΣ

Πώς φλερτάρει ένας άνδρας, από την Μ.Παπουτσάκη

written by Μαρία Παπουτσάκη

Όλοι ξέρουμε ότι οι άνδρες είναι σαν μικρά παιδιά και η αλήθεια είναι ότι μας το αποδεικνύουν καθημερινά. Τι γίνεται όμως όταν σας δει, του αρέσετε και αποφασίσει να έρθει να σας μιλήσει; Ορίστε τα πιο κλασσικά πράγματα που κάνει το “ισχυρό” φύλο στο φλέρτ!

1. Καυχιέται
Αν αρχίσει να σου λέει για τα φοβερά γκολ που έχει βάλει σε αγώνα με φίλους του, αν σου μιλήσει για το ακριβό αμάξι του και τα κατορθώματα στη δουλειά του, τότε σίγουρα του αρέσετε και μάλλον νομίζει ότι αυτά θα λειτουργήσουν υπέρ του.

2. Σε κοιτά
Είσαι σε ένα μαγαζί και μέσα στον κόσμο και την μουσική νιώθεις δυο μάτια καρφωμένα πάνω σου; Εμένα μου φαίνεται ανατριχιαστικό, παρά χαριτωμένο. Στην περίπτωση όμως που γνωρίζεις ότι είναι ντροπαλός και καταφέρνει και το κάνει, εννοείται πως του δίνεις την ευκαιρία να σε προσεγγίσει.

3. Λέει αστεία
Είναι πολύ συχνό φαινόμενο, αλλά και ριψοκίνδυνο θα έλεγα. Δεν έχουν όλοι το ίδιο χιούμορ και ούτε όλοι γελάμε με τα ίδια αστεία. Βέβαια, αν σε κάνει να χαμογελάσεις έστω και λίγο κράτα τον, έστω και αν αυτό που θα πει είναι γελοίο.

4. Μειώνει άλλους άνδρες
Είναι ότι πιο παιδαριώδες μπορεί να κάνει ένας άνδρας που δεν έχει ισχυρή προσωπικότητα. Το θέμα είναι ότι όλες οι γυναίκες καταλαβαίνουμε για ποιον λόγο το κάνετε και το μόνο που ίσως καταφέρετε –εκτός από το να σας αντιπαθήσουμε- είναι να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον εκείνος στον οποίο αναφέρεστε.

5. Λέει πρόστυχα πράγματα
Εντάξει, μερικά ίσως να έχουν πλάκα. Το παν είναι το μέτρο. Αν το θέμα ξεφύγει, αρχικά καταλαβαίνεις ότι δεν σε βλέπει σοβαρά. Το χειρότερο όμως είναι ότι μπορεί να σε προσβάλει. Φρόντισε να αντιμετωπίσεις το χυδαίο με όσο πιο ευγενικό τρόπο γίνεται. Αν γίνεται!

6. Σε αγγίζει
Ναι, όταν λέμε σε αγγίζει δεν εννοούμε να κάνει κάτι άσεμνο, αλλά να σας γαργαλίσει, να σας πιάσει το χέρι, να σας χαϊδέψει και γενικά να ψάχνει αφορμές να σας ακουμπήσει, του αρέσετε. Αν αρέσει και σε εσάς, τότε ερωτευτήκατε!

7. «Φρικάρει»
Αν σας μιλάει και τρέμει ολόκληρος, αν σας κοιτάει και δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη, τότε σίγουρα του αρέσετε. Ίσως είναι το πιο όμορφο και περίεργο πράγμα που μπορεί να πάθει ένας άνδρας όταν κάθεται δίπλα σας.

Πηγή: εδώ

19/02/2015 0 comments

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Πώς γίνεσαι ευτυχισμένος γονιός;, από την Gigi Ελευθερία Μιχαηλίδη

written by The K-magazine

Να μια ερώτηση που θα έπρεπε να σκεφτόμαστε σε καθημερινή βάση. Τι είναι αυτό που ορίζει την ευτυχία μέσω της μητρότητας ή της πατρότητας. Είμαστε καταδικασμένοι σε μια ζωή κούρασης και στρες; Ή είναι τα παιδιά μας πραγματικά οι φορείς της προσωπικής χαράς του καθενός από εμάς; Ποια είναι τα στοιχεία που μας επηρεάζουν;

Οι νεότερες έρευνες από το πανεπιστήμιο Riverside της Καλιφόρνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά από έρευνα χρόνων και εκατοντάδων γονιών σε χώρες του δυτικού πολιτισμού μας δίνουν μια ιδέα των επιρροών που συμβάλουν στα επίπεδα ευτυχίας και στρες στους γονείς.

Ποια χαρακτηριστικά λοιπόν επηρεάζουν την γονεϊκή ευτυχία;

Η έρευνα προτείνει ότι η ηλικία του γονιού, το φύλο του το στυλ που επιλέγουμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά (πιο συγκεντρωμένο προς το ρόλο του γονιού ή πιο ανεξάρτητο κλπ.) και ο τρόπος που δημιουργούμε τους συναισθηματικούς μας δεσμούς με τους άλλους, συνδέονται με τα επίπεδα ευτυχίας:

• Ηλικία – Κατά μέσο όρο όσοι γίνονται γονείς σε μεγαλύτερη ηλικία νιώθουν πιο ευτυχισμένοι και δηλώνουν ότι αυτό οφείλεται στη πιο ξεκάθαρη εικόνα που είχαν για τη ζωή, την καλύτερη οικονομική & κοινωνική κατάσταση, την ωριμότητα και τη γνώση που έχουν να προσφέρουν στα παιδιά τους, καθώς επίσης και το ότι μπαίνουν στο ρόλο του γονιού ενώ είναι χορτασμένοι από τις εμπειρίες της νεανικής ηλικίας.
• Φύλο – Οι άντρες δηλώνουν υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας από τις γυναίκες στο ρόλο του γονέα και αυτό οφείλεται στο ότι περνούν περισσότερες στιγμές χρόνου διασκέδασης, κυρίως παιχνίδι και ώρες αναψυχής, ενώ οι γυναίκες χειρίζονται την καθημερινότητα των παιδιών τους και τις «δύσκολες» στιγμές, όποτε τα επίπεδα του στρες είναι σε υψηλότερα επίπεδα.
• Γονεϊκό Στυλ – Ακόμα δεν έχει αποσαφηνιστεί εντελώς για το αν είναι καλύτερο να κινείται περισσότερο ή λιγότερο η καθημερινότητα του γονιού γύρω από τη ζωή του παιδιού του. Κάποια στοιχεία δείχνουν όμως ότι οι γονείς που έχουν ασχολίες που τους γεμίζουν και τείνουν να τους κάνουν πιο ικανοποιημένους, τείνουν να δηλώνουν και πιο ευτυχισμένοι στο ρόλο τους ως γονείς. Σε αυτό το σημείο βέβαια παίζει μεγάλο ρόλο η ηλικία που έχουν τα παιδιά και πόσο χρόνο αφήνει η φροντίδα τους για άλλες δραστηριότητες.
• Συναισθηματικοί δεσμοί – Ο τρόπος που έχουμε μεγαλώσει και οι σχέσεις που είχαμε αναπτύξει με τους δικούς μας γονείς παίζουν ρόλο στα επίπεδα συναισθηματικής ασφάλειας που έχουμε και ως γονείς. Όσο πιο ανέμελοι ήμασταν ως παιδιά, τόσο λιγότερο στρες θα αντιμετωπίζουμε ως γονείς, σύμφωνα με την έρευνα.
• Κατάσταση συμβίωσης – Είναι προφανές ότι οι γονείς που είναι σε μια ικανοποιητική σχέση με το σύντροφό τους δηλώνουν πιο ευτυχισμένοι και στους ρόλους τους ως γονείς. Λιγότερο χαρούμενοι δηλώνουν οι γονείς που δεν έχουν την κηδεμονία των παιδιών τους σε περίπτωση διαζυγίου από εκείνους που τα ζουν καθημερινά.

Οι έρευνες δείχνουν οι γονείς που δηλώνουν υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας έχουν πιο δημιουργικούς τρόπους για να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, καθώς και τα επηρεάζουν περισσότερο να υιοθετήσουν μια θετική άποψη για τη ζωή. Ίσως αυτός να είναι και ο κυριότερος λόγος για να το κάνουν: να δώσουν στην κοινωνία ευτυχισμένους ενήλικες!

Πηγή: mytwins.gr, κείμενο: Gigi Ελευθερία Μιχαηλίδη

05/02/2015 0 comments

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

10 τύποι φίλων που πρέπει να αποφύγετε, από τη Μ.Παπουτσάκη

written by Μαρία Παπουτσάκη

Στα 20 μας χρόνια –διότι τόσο είμαι- σίγουρα έχουμε πολλούς φίλους. Ποιοι όμως από αυτούς αξίζουν πραγματικά να είναι δίπλα μας; Συνήθως σε αυτή την ηλικία περιβαλλόμαστε από ανθρώπους που είναι μία ευχάριστη παρέα σε κάθε μας έξοδο, δημοφιλή και έχουμε κοινά ενδιαφέροντα.
Όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνουμε ανακαλύπτουμε πως όλα αυτά που μαν προσέφεραν τα άτομα αυτά δεν μας γεμίζουν. Και καλά κάνουν! Στη ζωή μας χρειαζόμαστε ανθρώπους ομοϊδεάτες, να ταιριάζουμε όχι μόνο για τη δήθεν βόλτα, να μας αγαπούν, να μας νοιάζονται και αντίστροφα.

Σας έχω,λοιπόν, μία λίστα με 10 τύπους «φίλων» που πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγετε.

1. Βαμπίρ που ρουφά ενέργεια
Ναι, είναι αυτός που μετά από λίγες ώρες μαζί του νιώθεις εξαντλημένη χωρίς να σηκωθείς από το τραπέζι. Είναι εκείνος που σε 2-3 ώρες σου έχει αραδιάσει όλα του τα προβλήματα και με κάθε λεπτομέρεια για να νιώσει καλύτερα. Αυτός τελικά τα κατάφερε, μόνο που εσύ νιώθεις τόσο κουρασμένη από το μπλα μπλα και τα «άσχημα» που ακούς… Μπούχτισες!

2. Ο “υπολογιστής”
Είναι εκείνος που ό,τι δίνει θέλει να παίρνει. Δεν σας φαίνεται κακό; Το κάνει μόνο από συμφέρον και εγωκεντρισμό, απαιτεί πάντα να γίνεται αυτό που θέλει με έμμεσο τρόπο και αν δεν γίνει δυσανασχετεί συνεχώς. Πολύ κουραστικό όλο αυτό.

3. Ο εξαφανισμένος
Είναι ο κολλητός σας, περνάτε τα πάντα μαζί, μόνο που όταν ξεκινάει μια καινούρια σχέση γίνεται… λούης. Στη διάρκεια αυτής της σχέσης μπορεί να σας πάρει τηλέφωνο –δεν είναι και σίγουρο. Όταν όμως χωρίσει είστε η πρώτη που θα αναζητήσει για να βρει έναν ώμο να κλάψει και όταν βρει καινούριο «ενδιαφέρον» πάμε πάλι από την αρχή.

4. Ο κτητικός
Αυτός για κάποιο λόγο νομίζει ότι του ανήκεις. Δεν θα το καταλάβω ποτέ και δεν θέλω να καταλάβω κάτι τόσο περίεργο. Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να έχουν βαθιά προβλήματα και να νομίζουν ότι τους ανήκουν τα πάντα. Συνεπώς, αν δεν είσαι εκεί γι αυτόν ακόμη και την ώρα του meeting μπορεί και να μην σου ξαναμιλήσει ποτέ. Άβυσσος!

5. Ο one man show
Τα «ψώνια» εν ολίγοις. Νομίζουν ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτούς, απαιτούν την αμέριστη προσοχή όλων και γκρινιάζουν αν κάποιος δεν τους παρατηρήσει. Αν θες να μιλήσεις για τα προβλήματα σου σε διακόπτουν με εντυπωσιακούς ελιγμούς και το γυρίζουν πάλι στα δικά τους θέματα. Jesus!

6. Η Drama Queen
Αχ αυτά τα παιδιά… Ζουν ένα δράμα συνεχώς, βρίσκουν πάντα λόγους για να είναι δυστυχισμένοι και ευτυχώς για εσένα δεν έχεις άλλα χαρτομάντιλα να τους δώσεις. Δεν ξέρω πως το κάνουν, αλλά έχουν ένα μαγικό τρόπο να τα μετατρέπουν όλα σε τραγωδία.

7. Το παιδί που δεν μεγαλώνει ποτέ
Αυτό το άτομο δεν έχει μάθει να χειρίζεται τα συναισθήματά του και αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουν οι γύρω του. Η αλήθεια είναι πως το «έξω καρδιά» τον χαρακτηρίζει, όπως και η ανωριμότητα, η ανευθυνότητα και η παρόρμηση. Διάλεξε και πάρε.

8. Ο «που και που»
Είναι εκείνος που δεν έχει πολύ συγκεκριμένους λόγους για να μην σε δει. Απλά δεν μπορεί. Δεν είναι άσχημο να έχεις τόσους ανθρώπους που σε αγαπούν, αλλά εσύ να τρέχεις πίσω από έναν που δεν σου δίνει τόση σημασία; Αυτός καλά κάνει εν μέρει. Εσύ γιατί τον ακολουθείς;

9. Ο συμφεροντολόγος
Είναι εκείνος που σε αγαπάει και σε εκτιμάει, αλλά πάνω από όλα αυτά είναι το συμφέρον του. Αν θέλει εκείνος, αν μπορεί εκείνος. Η συμπεριφορά του είναι αρκετά εγωιστική και εσύ δεν είσαι πολύ ανεκτική σε αυτά και καλά κάνεις! Όταν ήμασταν μικροί οι φίλοι μας ήταν η πρώτη μας προτεραιότητα, μόνο που μετά από χρόνια αυτό έπαψε. Αν με τον συγκεκριμένο δεν το νιώσατε ποτέ, αφήστε το καλύτερα…

10. Εκείνος που μισεί κρυφά
Το καλύτερο –ή μάλλον χειρότερο- το κράτησα για το τέλος. Είναι ο τύπος που σε ζηλεύει, σε κουτσομπολεύει και σε κατηγορεί παντού. Βέβαια μπροστά σας είναι το καλύτερο πλάσμα που έχετε γνωρίσει. Τελικά, τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι…

Το παραπάνω άρθρο ισχύει για άνδρες και γυναίκες!!!!

Περισσότερα για τη Μαρία Παπουτσάκη, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

18/01/2015 1 comment

ΣΧΕΣΕΙΣ

Πώς οδηγείται μία σχέση στην καταστροφή, από την Έλενα Καμπισοπούλου

written by The K-magazine

Οι σχέσεις των δύο φύλων ανέκαθεν ήταν και παραμένουν ένα πολύπλοκο ζήτημα. Ο έρωτας είναι μια μαγική εμπειρία που έχει την ιδιότητα να μας τυλίγει στα σαγηνευτικά του πέπλα στην αρχή μιας σχέσης, κάνοντάς μας να πιστεύουμε αφελώς ότι η δική μας σχέση θα είναι διαφορετική και ότι τα προβλήματα που ακούμε άλλα ζευγάρια γύρω μας να αντιμετωπίζουν εμάς δεν μας αφορούν.

Όμως τις περισσότερες φορές καθώς η μαγεία σιγά σιγά ξεθωριάζει, αναπόφευκτα ερχόμαστε σε επαφή με τη δυσαρέσκεια που προκύπτει από το γεγονός ότι οι άντρες συνεχίζουν να περιμένουν από τις γυναίκες να σκέφτονται και να αντιδρούν όπως εκείνοι και οι γυναίκες συνεχίζουν να περιμένουν από τους άνδρες να αισθάνονται και να συμπεριφέρονται όπως εκείνες. Χωρίς να μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τις διαφορές μας, εγκλωβιζόμαστε μέσα σε μοτίβα συμπεριφορών που σταδιακά οδηγούν σε όλο και μεγαλύτερη απομάκρυνση. Αρχίζει να φωλιάζει μέσα μας η πίκρα. Οι γέφυρες της επικοινωνίας γκρεμίζονται… και η σχέση υποφέρει ακόμη και αν έχουμε τις καλύτερες προθέσεις.

Κι επειδή η συνταγή της “αποτυχίας” μοιάζει να είναι πολύ συγκεκριμένη, σκέφτηκα ότι θα ήταν χρήσιμο να σταθούμε σε τουλάχιστον ορισμένα από τα βασικά της συστατικά μήπως και αυτό μας βοηθήσει -άνδρες και γυναίκες- να αποκτήσουμε τουλάχιστον μια καλύτερη κατανόηση επάνω σε ορισμένα πράγματα που είναι κρίσιμα για την έκβαση μιας σχέσης, έτσι για να έχουμε το νού μας μήπως και γλυτώσουμε και τον εαυτό μας και τον άλλο από αρκετό πόνο…

Μια συμπεριφορά που με μεγάλη ακρίβεια προβλέπει την πορεία προς τη διάλυση μιας σχέσης είναι η λεγόμενη «ύψωση τείχους» (stonewalling). Σύμφωνα με τον Dr. John Gottman, ψυχολόγο στο University of Washington, o οποίος έχει μελετήσει πάνω από 2.000 ζευγάρια για περισσότερο από δύο δεκαετίες, αυτή η συμπεριφορά όταν εκδηλώνεται σε μια σχέση, ειδικά σε συνδυασμό με άλλες τρεις -α. επίκριση, β. αμυντικότητα, γ. περιφρόνηση-, μπορούν να προβλέψουν με ακρίβεια 94 % ότι η σχέση οδεύει προς τη διάλυση.

Η ύψωση τείχους είναι η επίμονη άρνηση να επικοινωνήσουμε, ή/και να εκφράσουμε συναισθήματα και γενικά να λάβουμε υπόψη μας την προοπτική του άλλου. Αυτή η συμπεριφορά είναι πολύ συχνή ιδιαίτερα σε περιπτώσεις σύγκρουσης. Παραδείγματα; Aπόλυτη σιωπή, μονολεκτικές απαντήσεις, αλλαγή θέματος, αποχώρηση κ.ά.

Θα προσέξατε ότι στον τίτλο του άρθρου, απευθύνομαι αρχικά και κυρίως στους άνδρες. Αυτό δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε και θέμα προσωπικής μου προκατάληψης ή εμπάθειας προς το ανδρικό φύλο. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι συνήθως οι άνδρες είναι εκείνοι που σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό υιοθετούν αυτή τη στάση όταν τα πράγματα στη σχέση δυσκολεύουν. Σύμφωνα με τον Gottman, η έρευνα δείχνει ότι το 85% των ατόμων που καταφεύγουν στην “ύψωση τείχους” σε ετερόφυλα ζευγάρια είναι άνδρες (*χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το κάνουμε και οι γυναίκες).

Η «ύψωση τείχους» είναι μέρος ενός μοτίβου συμπεριφοράς που αναπτύσσεται ανάμεσα στο ζευγάρι όπου ο ένας «απαιτεί» (συνήθως η γυναίκα), σε μια προσπάθεια να πλησιάσει και ο άλλος «αποσύρεται» (demand- withdraw pattern). Όσο περισσότερο ο πρώτος επιμένει να πλησιάζει τόσο περισσότερο ο δεύτερος αποσύρεται, και όσο πιο πολύ αποσύρεται τόσο ο πρώτος πλησιάζει περισσότερο. Είναι σαν ένας χορός που διαδραματίζεται ανάμεσα στους δύο. Η επίκριση και η αμυντικότητα εκδηλώνονται συχνά στο μέρος εκείνο του χορού όπου ο ένας από τους δύο επιχειρεί να πλησιάσει τον άλλο ενώ η περιφρόνηση και η ύψωση τείχους στο μέρος όπου το άτομο αποσύρεται.

Ποια είναι όμως τα μηνύματα που μεταφέρουν αυτές οι συμπεριφορές; Τι λέμε στην πραγματικότητα στον άλλο, μέσα από την επίκριση και την αμυντική μας στάση; Και τι εξυπηρετεί η ύψωση τείχους για εκείνον που αποσύρεται;

Ως εκπρόσωπος του φύλου μου, τα μηνύματα που επιδιώκουμε να επικοινωνήσουμε συνήθως οι γυναίκες με αυτή τη στάση είναι πιο γνώριμα και εύκολα να τα κατανοήσω, όπως ίσως οι περισσότερες γυναίκες. Αυτό που στην πραγματικότητα θέλουμε να επικοινωνήσουμε, εκφράζοντας τα συναισθήματα και τα παράπονα μας έστω και με αυτόν τον άγαρμπο και αναποτελεσματικό τρόπο, είναι: «Πρόσεξε με», «Δώσε μου σημασία», «Έλα κοντά μου», «Σε χρειάζομαι». Έτσι, η γυναίκα (συνήθως – αλλά και ο άνδρας ορισμένες φορές) κάνει μια προσπάθεια να διεκδικήσει τη σχέση. Όταν το άλλο μέρος αποσύρεται -αρνείται να εμπλακεί- αγνοώντας αυτή την προσπάθεια- το μήνυμα που παίρνουμε είναι ότι ο σύντροφος μας δεν ενδιαφέρεται να αποκριθεί σε ό, τι είναι εκείνο που χρειαζόμαστε/θέλουμε/ ή μας απασχολεί.

Με μια εξελικτική έννοια, οι άνθρωποι είμαστε προγραμματισμένοι να βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό στρες όταν αντιμετωπίζουμε μια στάση απόσυρσης από το σύντροφό μας (ακόμη και όταν το θέμα αυτό καθαυτό δεν είναι σημαντικό). Είναι σα να ρωτάμε «Είσαι εδώ για μένα; Και εκείνος να απαντά με τον τρόπο του «Ίσως και όχι»

Μέσα από εξελικτικούς μηχανισμούς είμαστε φτιαγμένοι έτσι ώστε να είμαστε υπερβολικά ευαισθητοποιημένοι σε σήματα που παραπέμπουν στο ότι, κάποιος που εμπιστευόμαστε ότι είναι εκεί για μας μπορεί και να μην είναι, αφού το υποσυνείδητό μας αντιλαμβάνεται μια τέτοια κατάσταση ως εξαιρετικά επικίνδυνη για την επιβίωσή μας.

Τώρα βέβαια, για να μην τραγικοποιούμε, ορισμένες τέτοιες αντιδράσεις δεν είναι απαραίτητα επιζήμιες για μια σχέση, ειδικά όταν τα πράγματα είναι σχετικά καλά. Πόσες φορές σας έχει τύχει να ρωτήσετε το/τη σύντροφό σας: τι χρώμα να βάψουμε τον τοίχο, ή τι δώρο να πάρουμε στους τάδε και εκείνος έχει απαντήσει: «κάνε ό,τι θές», «πάρε ό,τι νομίζεις»….

Όταν όμως υπάρχουν προβλήματα σε μια σχέση, τότε και τα δύο μέρη είναι πολύ πιο ευαίσθητα στις παραπάνω συμπεριφορές (απαίτηση- απόσυρση). Οι αντιδράσεις του ενός προς τον άλλο δεν αφορούν τα συγκεκριμένα γεγονότα/ζητήματα που προκύπτουν αλλά βαθύτερα συναισθηματικά θέματα του τύπου: “Είσαι εδώ για μένα; Ενδιαφέρεσαι για αυτά που θεωρώ σημαντικά;» και «Μπορώ/θέλω να είμαι εδώ για σένα;»

Nα επανέλθω όμως στην «ύψωση τείχους», επιχειρώντας να φωτίσω περισσότερο το μηχανισμό αυτόν που τις περισσότερες φορές γίνεται αντιληπτός με τρόπο που οδηγεί στην κλιμάκωση της σύγκρουσης και πιθανότατα σε ρήξη.

Πώς βιώνουν τη συμπεριφορά της “ύψωσης τείχους” οι άνδρες και οι γυναίκες;

Όταν αντιμετωπίζουμε μια τέτοια στάση από το σύντροφό μας, άνδρες και γυναίκες τη βιώνουμε κάπως διαφορετικά. Οι άνδρες είναι από τη φύση τους πιο στοχο-κατευθυνόμενοι. Έτσι, όταν ένας άνδρας βρίσκεται μπροστά στο τείχος που υψώνει η σύντροφός του το πιο πιθανό είναι να νιώθει ματαίωση (θυμό και απογοήτευση) -καθώς ο σκοπός το- να προσεγγίσει και να έχει τη συνεργασία της συντρόφου του στην επίλυση του προβλήματος- παρεμποδίζεται. Από την άλλη, όταν μια γυναίκα συναντά αυτή τη στάση από το σύντροφό της βιώνει ψυχική οδύνη -αφού αισθάνεται απομόνωση και απόρριψη- μια αίσθηση ότι κανείς δε νοιάζεται για εκείνη. Προκειμένου να το αντιληφθείτε, οι άνδρες σκεφτείτε την εμπειρία της ταπείνωσης, κάπως έτσι είναι για τις γυναίκες και γι αυτό προσπαθούν τόσο σκληρά να “περάσουν” το τείχος.

Τα παρακάτω “θέματα” αναλύονται στο άρθρο της Έλενας Καμπισοπούλου, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Γιατί τίθεται σε λειτουργία και σε τι εξυπηρετεί η ύψωση τείχους;

Οι Ζημιές

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Περισσότερα για την ψυχολόγο Έλενα Καμπισοπούλου μπορείτε να διαβάσετε εδώ

05/01/2015 0 comments

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Η δύναμη της μητρότητας…

written by The K-magazine

Ποιος μπορεί να ξέρει το μυστικό αυτής της κοπέλας; Η νεαρή Jane είναι φοιτήτρια και μητέρα ενός κοριτσιού που πηγαίνει σχολείο. Η πρωταγωνίστρια, της συγκινητικής ταινίας μικρού μήκους που ακολουθεί προσπαθεί μόνη να μεγαλώσει το παιδί της ζώντας μέσα στο κουτσομπολιό και τα σχόλια των συμφοιτητών της, ενώ κρύβει ένα μεγάλο μυστικό που δεν έχει πει σε κανέναν.

Δείτε την μικρή τους ιστορία και την αποκάλυψη που κρύβεται στο τέλος…

Πηγή: εδώ

03/01/2015 0 comments

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Baby talks: “Μαμά, μην μου μιλάς σαν μωρό!”

written by The K-magazine

Ο τρόπος που μιλάει ο γονιός στο παιδί, ήδη από τη βρεφική ηλικία, παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του λόγου του. Ο μοναδικός τρόπος για να μάθει ένα παιδί να μιλάει είναι να ακούει λέξεις. Οπότε, όσες περισσότερες λέξεις χρησιμοποιούν οι γονείς, όσο πιο πλούσιο είναι το λεξιλόγιό τους, τόσο περισσότερο βοηθιέται το παιδί στην επικοινωνία τους.

Τι λένε οι έρευνες;

Οι τελευταίες έρευνες έδειξαν, πως ένα παιδί ακούει την ημέρα περίπου 12.000 λέξεις. Ήδη τα βρέφη από 18 μηνών έχουν τη δυνατότητα να επεξεργαστούν νοητικά τη γλώσσα που ακούνε. Μεγαλώνοντας, αρχίζουν να συνδέουν τις λέξεις με το πραγματικό νόημα και έτσι η νοημοσύνη τους αρχίζει και αναπτύσσεται μέσω της γλώσσας. Οπότε, όσο περισσότερο οι γονείς μιλούν στα παιδιά, χρησιμοποιώντας πλούσιο λεξιλόγιο, αυτά σιγά – σιγά αρχίζουν να σχηματίζουν εικόνες στο μυαλό τους, να τις συνδέουν με λέξεις και να προσπαθούν να τις αναπαράγουν.

Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά ανάπτυξης επικοινωνίας μωρού και ενήλικα μέχρι 12 μηνών και τρόπους επικοινωνίας. Υπάρχουν κάποιες διαφορές στην εξέλιξη ομιλίας και επικοινωνίας σε δίδυμα παιδιά, αλλά περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε σε σχετικά άρθρα: «Όταν οι γονείς ρωτούν για την ομιλία» και «Δίδυμα και Ομιλία».

Parentese και Baby Talk

Η πιο όμορφη και ξεχωριστή εμπειρία ενός γονέα είναι ο ερχομός ενός μωρού. Ο τρόπος επικοινωνίας ενός νεογέννητου βρέφους είναι το κλάμα. Επειδή αισθάνεται αβοήθητο και εξαρτημένο, γνωρίζει ενστικτωδώς πως το κλάμα αποτελεί δίοδο επικοινωνίας με τον ενήλικα που θα τρέξει να το πάρει αγκαλιά, να του μιλήσει για να το ηρεμήσει και να εστιάσει το βλέμμα στο πρόσωπό του. Στον 3ο μήνα, το βρέφος έχει μάθει περισσότερους τρόπους επικοινωνίας. Πλέον εκφράζει τα συναισθήματά του με το χαμόγελό του, ανταποκρίνεται με μεγαλύτερη ταχύτητα στο άκουσμα φωνών, το βλέμμα του προσηλώνεται περισσότερο χρόνο στον ενήλικα που του μιλάει και επιστρατεύει διάφορους ήχους για να δηλώσει την πείνα ή το ότι είναι λερωμένο. Αξίζει να σημειωθεί, πως ο τρίτος μήνας χαρακτηρίζεται ως ο μήνας φωνητικής αλληλεπίδρασης μωρού και ενήλικα. Δηλαδή, ανταποκρίνεται με ήχους όταν του μιλάνε ή με διάφορους ήχους (γουργουρίσματα) και χαμόγελα θα ανταποδώσει τη συμπάθειά του προς τον συγκεκριμένο ενήλικα.

Οι τρεις πρώτοι μήνες, λοιπόν, αποτελούν το πρώτο και το πιο σημαντικό στάδιο επικοινωνίας του βρέφους με τον ενήλικα. Πολλοί είναι οι γονείς που σε αυτό το στάδιο μιλούν με ‘μπεμπεκίστικο’ (baby talk) στα μωρά τους. Έρευνες έδειξαν πως ο πιο κατάλληλος και αξιόπιστος τρόπος επικοινωνίας μωρού και ενήλικα σε αυτό το στάδιο είναι το λεγόμενο “ Speak Parentese”. Είναι ένας τρόπος που ο γονιός εκφράζει τα συναισθήματά του και προσπαθεί να μιλήσει στο μωρό χρησιμοποιώντας μικρές και απλές προτάσεις, αφήνοντας τα φωνήματα των λέξεων να έχουν μεγάλη διάρκεια (π.χ. Ποπόοοοο ένα όμορφο μωρόόόόό!) και εκφράζοντάς τα με «μουσικό τρόπο» και τέλος χρησιμοποιώντας ακριβές λεξιλόγιο. Αντίθετα, το “Baby Talk” αποτελεί έναν τρόπο ομιλιάς με ήχους και λέξεις χωρίς κανένα νόημα (π.χ. οι πιο συχνές εκφράσεις που χρησιμοποιούμε είναι -Πάμε ‘άτα’; ή -Πού είναι το ‘βου’;).

Από τον 6ο μήνα, που τα μωρά αρχίζουν πλέον να καταλαβαίνουν το γενικό νόημα της ομιλίας, που αρχίζουν να αναγνωρίζουν τις λέξεις ‘μπαμπά’, ‘γιαγιά’ ‘γεια’ (και να μπορούν να τις συνδυάζουν με πρόσωπα) και να κατανοούν ορισμένα συναισθήματα, όπως ο θυμό, το “Speak Parentese” γίνεται πιο συναρπαστικό.
Ο γονέας δίνει μεγαλύτερη ένταση στους μορφασμούς του προσώπου του, καθώς το μωρό μπορεί να τους αντιγράψει και μιμείται τους πλέον πιο αναπτυγμένους φωνητικούς ήχους του μωρού συνοδεύοντάς τους με κάποιο αυτοσχέδιο τραγούδι, δίνοντας έμφαση στα φωνήεντα. Αξίζει να σημειωθεί, πως τα μωρά που βρίσκονται σε αυτόν τον μήνα και έχουν δίγλωσσους γονείς, έχουν την ικανότητα να παράγουν ήχους και από τις δύο γλώσσες και μεγαλώνοντας να έχουν την ικανότητα να μιλούν με τέλεια προφορά και τις δύο γλώσσες.

Ο 9ος μήνας, είναι ο μήνας που το μωρό αρχίζει αισθητά να συσχετίζει εικόνες με αντικείμενα, να αναγνωρίζει τη χρησιμότητα κάθε αντικειμένου (π.χ. το μπιμπερό είναι για να πίνει το γάλα), να ανταποκρίνεται σε μικρές εκφράσεις, όπως ‘-Έλα, πάμε’ ή ‘-Πού είναι ο μπαμπάς;’ και προς το τέλος του μήνα μπορεί να συσχετίζει αντικείμενα με πρόσωπα (π.χ. αν ο μπαμπάς του δίνει ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, όπως ένα αυτοκίνητο, θα το ζητήσει από τον μπαμπά του). Οπότε, οι γονείς είναι πολύ σημαντικό, κυρίως, από εδώ και πέρα να μιλάνε όσο πιο ξεκάθαρα μπορούν, να χρησιμοποιούν απλές και μικρές προτάσεις και σε κάθε τι καινούριο κάνει το μωρό να το επιβραβεύουν δίνοντας έμφαση στον λόγο τους (π.χ. Μπράβοοοοοο!!! Το κατάάάάφερες!) (Speak Parentese).

Φτάνοντας το μωρό στον 12ο μήνα, αρχίζει να καταλαβαίνει πολύ περισσότερα πράγματα, μπορεί να λέει και ήδη δύο με τρεις λέξεις (συνήθως, μαμά, μπαμπά ή γεια), κατανοεί μικρές εντολές, αρχίζει να παίζει μόνο του με παιχνίδια και χτυπάει παλαμάκια σε κάθε τι που το ευχαριστεί. Σύμφωνα με έρευνες, ο πρώτος χρόνος της ζωής ενός μωρού χαρακτηρίζεται ως μια σημαντική περίοδο όπου το μωρό αρχίζει να κοιτάζει βιβλία με εικόνες γνωστών αντικειμένων, ο ενήλικας να τις ονοματίζει και με τον καιρό το μωρό να μαθαίνει να καταλαβαίνει αυτές τις λέξεις. Θεωρείται ένας σημαντικός προάγγελος για την εξέλιξη της ανάγνωσης. Οπότε, οι γονείς μπορούν να αρχίζουν να εμπλουτίζουν το λεξιλόγιό τους, όταν περιγράφουν μια λέξη, να χρησιμοποιούν απλά επίθετα (π.χ. -Να ένα κόκκινο αυτοκίνητο. –Να ένα μεγάλο κόκκινο αυτοκίνητο), όταν το μωρό αρχίζει να μαθαίνει την ονομασία ενός αντικειμένου, να το επαναλαμβάνει ο γονιός μέσα σε πρόταση με σωστό τρόπο (π.χ. Το μωρό λέει: -Βου, βου, βου! Και ο γονιός απαντάει: – Ναι, να ένα αυτοκίνητο!) και να επιβραβεύει συχνά την προσπάθειά του (Speak Parentese).

Τα παραπάνω στάδια ανάπτυξης ομιλίας και επικοινωνίας που περιγράφονται αντιστοιχούν απλά στον μέσο όρο. Γνωρίζουμε πως όλα τα μωρά δεν εξελίσσονται με τον ίδιο ρυθμό, άλλα δείχνουν πρόοδο σε κάποιον τομέα και άλλα σε κάποιον άλλον τομέα. Οπότε, αν ένα μωρό δεν κάνει αυτά που ορίζει η ηλικία του, αυτό δεν πρέπει να ανησυχεί ούτε να στεναχωρεί το γονιό. Το μόνο που χρειάζεται να γίνει, είναι οι γονείς να μιλάνε ξεκάθαρα, καθημερινά, με μικρές και απλές προτάσεις, με πλούσιο λεξιλόγιο και με τη χρήση σωστού εκπαιδευτικού υλικού στα μωρά τους, ήδη από τη γέννησή τους. Αν και δεν έχει αποδειχτεί πως ο ‘μπεμπεκισμός’ (Baby Talk), μπορεί να προκαλέσει στο μέλλον μαθησιακές δυσκολίες, πιστεύω ως ειδικός πως όσο πιο δυνατό και εποικοδομητικό περιβάλλον δημιουργήσουμε στο παιδί μας, τόσο μεγαλύτερη και πιο δημιουργική θα είναι η εξέλιξή του.

Πηγές: PBS parents ‘Μαθαίνω στο παιδί μου να μιλάει’ Sally, Ward (2004), Εκδόσεις Λιβάνη

Πηγή: mytwins.gr

16/12/2014 0 comments

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Γράμμα στις κουρασμένες Μαμάδες

written by Κατερίνα Μαντά

Ένα από τα μαμαδο-blog που διαβάζω με μεγάλη ευχαρίστηση είναι το brightsideofmom.gr, της Αρετής Μποταϊτη. “Ξεφυλλίζοντας” λοιπόν τις σελίδες του “έπεσα” πάνω σε ένα τρυφερό γράμμα προς όλες τις κουρασμένες μαμάδες. Γνωρίζω πολλές…η κάθε μία για τους δικούς της λόγους αισθάνεται κουρασμένη, εγκλωβισμένη κι αυτό είναι ανεξάρτητο από την αγάπη που νιώθει για τα παιδιά της.
Κάθε μία είναι μία μικρή ηρωίδα, γιατί αυτή ξέρει καλύτερα από όλους τι σημαίνει να έχεις μία μεγάλη αγκαλιά και ένα (έστω κουρασμένο) χαμόγελο για το “βλαστάρι” της που μπορεί να έχει κάνει τη μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου -και η ίδια να έχει περάσει μία μέρα-κόλαση στο γραφείο ή στο σπίτι- και να πρέπει να παραμείνει ψύχραιμη και ήρεμη!

Διαβάστε το….

(Από τη Lisa-Jo Baker)

Λοιπόν, σ’ αγαπώ.

Αλήθεια.

Σ’ αγαπώ γιατί δεν χρειάζεται καν ν’ ανοίξεις τα μάτια σου για να κάνεις χώρο και να σηκώσεις τα σκεπάσματα για να χωθεί στο κρεβάτι το παιδί που είδε άσχημο όνειρο.

Σ’ αγαπώ γιατί ανησυχείς για τις εργασίες του νηπιαγωγείου και γιατί ξαναμαθαίνεις μαθηματικά για να συμβαδίζεις με το έφηβο παιδί σου. Σ’ αγαπώ για τον τρόπο που στηρίζεις το μωρό στο γοφό σου για να το βάλεις πάνω στον πάγκο του ταμείου ή στο καρότσι του σουπερμάρκετ ή στην αλλαξιέρα μιας ασφυκτικά στενής τουαλέτας.

Σ’ αγαπώ γιατί κρατάς ταυτόχρονα τις τσάντες σας, το πορτ-μπεμπέ – κάθισμα αυτοκινήτου, ένα έξτρα μπιμπερό, το κράνος του μπέιζμπολ, την κουβέρτα για το πικνίκ και παρ’ όλα αυτά θυμάσαι να πάρεις μαζί το κουκλάκι που κάποιος δεν μπορεί να αποχωριστεί.

Σ’ αγαπώ γιατί βρίσκεις μαγεία στο περαστικό όχημα της πυροσβεστικής και γιατί κατεβάζεις τα παράθυρα ώστε να μπορέσουν όλοι να χαιρετίσουν το τρένο που περνάει.

Σ’ αγαπώ γιατί η πρώτη επίσκεψη της νεράιδας των δοντιών σε κρατάει ξύπνια μέχρι αργά για να ξύσεις τη χρυσόσκονη από τα παλιά χριστουγεννιάτικα στολίδια, και γιατί ακόμα και μετά το 45ο δόντι καταφέρνεις να λούσεις με κάποιο μυστήριο το νόμισμα που βρέθηκε κάτω απ’ το μαξιλάρι, κι ας ήρθε με δυο μέρες καθυστέρηση.

Σ’ αγαπώ γιατί μπορείς να συνεχίζεις τη συζήτηση με μια φίλη ενώ διασκεδάζεις ταυτόχρονα δύο νήπια. Γιατί μπορείς να γεμίζεις μικροσκοπικά πορσελάνινα φλιτζάνια με φανταστικό τσάι την ώρα που βγάζεις τα εσώψυχά σου και αναλύεις τα μελλοντικά σου σχέδια. Σ’ αγαπώ γιατί δεν προσέχεις καν τον Γουίνι το αρκουδάκι που τραγουδάει στο βάθος επειδή είσαι τόσο συγκεντρωμένη στα λόγια μιας άλλης μαμάς.

Σ’ αγαπώ γιατί φοράς κολιέ από ζυμαρικά με τα αστραφτερά σκουλαρίκια που σου χάρισε ο άντρας σου στη 15η επέτειό σας.

Σ’ αγαπώ γιατί το γραφείο σου στη δουλειά είναι διακοσμημένο με κορνίζες από ξυλάκια για γλειφιτζούρια που έχουν μέσα φάτσες που σου χαμογελούν, δίπλα στους πέντε στόχους που έθεσε η ομάδα σου για αυτό το τετράμηνο.

Σ’ αγαπώ γιατί ξέρεις σε ποιον αρέσει το κόκκινο μπολ και σε ποιον αρέσει το μπλε και σ’ αγαπώ που νοιάζεσαι γι’ αυτή τη διαφορά.

Σ’ αγαπώ γιατί ακόμα κι όταν είσαι τόσο κουρασμένη που έχεις ξεχάσει ότι φοράς στα μαλλιά σου ένα κοκαλάκι με τη Ντόρα επάνω, σταματάς έξω από την πόρτα τους για να τα κοιτάξεις που κοιμούνται.

Σ’ αγαπώ γιατί ξέρεις ποιος ροχαλίζει και ποιος ρουθουνίζει και ποιος θα χρειαστεί νερό γύρω στα μεσάνυχτα κάθε βράδυ.

Σ’ αγαπώ γιατί ξέρεις τα ονόματα όλων των υπερηρώων και ποια είναι η υπερδύναμη του καθένα.

Σ’ αγαπώ γιατί παίζεις τις πριγκίπισσες με το νυφικό σου και το μικροσκοπικό ραβδάκι της Τίνκερμπελ.

Σ’ αγαπώ γιατί σκύβεις να φιλήσεις μικροσκοπικούς πρίγκιπες.

Σ’ αγαπώ γιατί ξέρεις πώς να λήξεις έναν οικιακό αγώνα πάλης και γιατί δεν φοβάσαι να χωθείς στη μέση. Σ’ αγαπώ γιατί είσαι αήττητη.

Σ’ αγαπώ γιατί βγαίνεις αργά το βράδυ να φέρεις παγωτό και φτιάχνεις πρωί πρωί βάφλες περιχυμένες με ό,τι πιο ανθυγιεινό κυκλοφορεί.

Σ’ αγαπώ γιατί λες ναι, και σ’ αγαπώ ακόμα πιο πολύ για τη δύναμη που έχεις να λες όχι.

Σ’ αγαπώ γιατί στο βάθος της ντουλάπας σου κρατάς ακόμη δύο μικρά αναμνηστικά από το πόσο μικρή ήταν η μέση σου πριν κάνεις παιδιά.

Σ’ αγαπώ γιατί σήμερα φοράς την αθλητική φόρμα του παιδιού.

Σ’ αγαπώ γιατί γελάς. Ελπίζω να ξέρεις πως σε αγαπούν και όταν κλαις.

Σ’ αγαπώ γιατί σηκώνεσαι κάθε μέρα για να ακολουθήσεις την ίδια ρουτίνα και με κάποιον τρόπο καταφέρνεις να φτιάξεις μια διαφορετική ανάμνηση μέχρι το βράδυ.

Σ’ αγαπώ γιατί διπλώνεις τα ρούχα κι έχεις ξεχάσει να αλλάξεις το κανάλι της Ντίσνεϊ στην τηλεόραση.

Σ’ αγαπώ γιατί ψάχνεις στο ίντερνετ ερωτήσεις όπως «Πώς να καθαρίσετε το χαλί από την κρέμα αλλαγής πάνας» ή «Πώς προσανατολίζονται οι νυχτερίδες» ή «Τι να ταΐσω ένα μωρό πουλάκι».

Σ’ αγαπώ γιατί ξυπνάς τη νύχτα κι αναρωτιέσαι πώς θα μπορούσες να τα αγαπήσεις περισσότερο.

Σ’ αγαπώ γιατί δεν θέλεις να μεγαλώσουν, αλλά παρ’ όλα αυτά γιορτάζεις κάθε καινούργιο ορόσημο ανάπτυξης που κατακτούν.

Σ’ αγαπώ γιατί έχεις χάσει την ικανότητα να αισθάνεσαι ντροπή και γιατί έχεις αποδεχτεί το πεπρωμένο του αναπάντεχου.

Σ’ αγαπώ γιατί τώρα μένεις σε σπίτι και όχι σε μουσείο, γιατί έχεις σύστημα βαθμολόγησης για τον πόνο που προκαλούν τα Λέγκο όταν τα πατάς και γιατί ακόμα δίνεις τη μάχη να τα μάθεις να κατεβάζουν το κάθισμα της λεκάνης.

Σ’ αγαπώ γιατί θεωρείς τα μακαρόνια με τυρί ομάδα τροφίμων.

Σ’ αγαπώ γιατί θα προστατέψεις αυτά τα παιδιά ακόμα κι απ’ τον εαυτό σου αν χρειαστεί.

Σ’ αγαπώ γιατί είσαι απτόητη, αμετακίνητη και ατρόμητη. Ακόμα και τις μέρες που είσαι τρομοκρατημένη.

Σ’ αγαπώ γιατί δίνεις πρόσωπο στη γενναιότητα. Σ’ αγαπώ γιατί ξεχειλίζεις συμπόνια. Σ’ αγαπώ γιατί κουβαλάς μαζί σου την ενσυναίσθηση όπως και το λιπ-γκλος που σου έβαλε η κόρη σου. Σ’ αγαπώ γιατί τραγουδάς φάλτσα επειδή αγαπούν τη φωνή σου και γιατί το κορμί σου είναι φτιαγμένο για την ολοκληρωτική, απόλυτη τέχνη της αγκαλιάς.

Σ’ αγαπώ γιατί όταν νιώθεις άδεια κι απελπισμένη και ξοδεμένη, κάνεις άλλο ένα βήμα. Ακόμα κι αν είναι για να κρυφτείς στο μπάνιο και να περιμένεις να καταλαγιάσει η οχλαγωγία των συναισθημάτων μέσα στο κεφάλι σου.

Σ’ αγαπώ γιατί τα αφήνεις να γλείφουν τους αναδευτήρες του μίξερ, το μπολ, και το τελευταίο ψίχουλο μπισκοτοζύμης από τον πάγκο.

Σ’ αγαπώ γιατί θυμάσαι πώς να χορεύεις στη βροχή.

Ίσως όχι κάθε μέρα.

Ίσως όχι σήμερα.

Αύριο όμως. Ναι.

Αύριο σίγουρα.

04/12/2014 0 comments

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Πώς ΔΕΝ θα γίνει κακομαθημένο το μοναχοπαίδι μου…

written by The K-magazine

Όπως μπορεί να γνωρίζετε έχω έναν γιο και το άγχος μου ή ένα από τα άγχη μου είναι να μην γίνει κακομαθημένος, αντικοινωνικός και με την απόφασή μας να μην κάνουμε δεύτερο παιδί, τον στιγματίσουμε… Ψάχνοντας στο διαδίκτυο “έπεσα” σε αυτό το άρθρο που κάπως με διαφώτισε για την κατάσταση…

Ισχύουν, άραγε, όλα αυτά τα κλισέ που θέλουν τα μοναχοπαίδια κακομαθημένα, εγωκεντρικά και ακοινώνητα; Και πώς πρέπει να χειριστούμε το μονάκριβό μας, ώστε να εξελιχθεί σε έναν ισορροπημένο ενήλικο;

Πριν από μερικές δεκαετίες, στη γενιά των γονιών μας, οι οικογένειες μ’ ένα παιδί ήταν ελάχιστες, και μάλιστα η απόκτηση ενός και μόνο παιδιού σπάνια ήταν ζήτημα επιλογής. Ένα παιδί είχαν συνήθως τα ζευγάρια που δεν προλάβαιναν ή δεν μπορούσαν να αποκτήσουν δεύτερο, τρίτο ή τέταρτο. Έτσι, η έκφραση μοναχοπαίδι κατέληξε με αρνητική σημασία, καθώς τα παιδιά αυτά θεωρούνταν κακομαθημένα, ίσως και «προβληματικά». Σήμερα, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει, καθώς ολοένα και περισσότερα ζευγάρια επιλέγουν να αποκτήσουν ένα μόνο παιδί, επειδή πιθανώς θεωρούν ότι θα μπορέσουν να το μεγαλώσουν καλύτερα απ’ ό,τι αν είχαν περισσότερα.

Γιατί στις μέρες μας συναντάμε όλο και περισσότερες οικογένειες μ’ ένα παιδί;

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες για το πόσα παιδιά θα πρέπει να έχει ένα ζευγάρι, γιατί τελικά δεν παίζει ρόλο μόνο το μέγεθος της οικογένειας για το πόσο καλά θα λειτουργεί, αλλά και οι σχέσεις και η δυναμική που αναπτύσσονται μέσα της. Πάντως οι οικογένειες μ’ ένα παιδί είναι ένα ολοένα και συχνότερο φαινόμενο επειδή:

–Έχουν αλλάξει οι ρόλοι των δύο φύλων στην οικογένεια. Η γυναίκα καλείται σήμερα να αναλάβει και επαγγελματικό ρόλο, εκτός του ρόλου της συντρόφου και της μητέρας, με αποτέλεσμα να διαθέτει πλέον περιορισμένο χρόνο για την ανατροφή των παιδιών.

–Η γυναίκα δίνει έμφαση στις σπουδές της και στην επαγγελματική της αποκατάσταση, με αποτέλεσμα να αποφασίζει να παντρευτεί και να κάνει παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία, γεγονός που μειώνει το περιθώριο για την απόκτηση περισσότερων παιδιών.

–Έχουν αυξηθεί οι οικονομικές απαιτήσεις για την ανατροφή ενός παιδιού.

–Έχει αυξηθεί ο αριθμός των διαζυγίων (συχνά μετά από λίγα χρόνια γάμου), αλλά και των μονογονεϊκών οικογενειών, όπου κατά κανόνα δεν ευνοείται η απόκτηση περισσότερων παιδιών.

Δεν είναι όλα τα μοναχοπαίδια το ίδιο

Όπως βέβαια και όλες οι οικογένειες που μεγαλώνουν μοναχοπαίδι. Απλώς, όπως και για πολλές άλλες «κατηγορίες» ανθρώπων έτσι και για τα μοναχοπαίδια, υπάρχουν κάποια στερεότυπα που διαμορφώνουν μια παγιωμένη και κοινή αντίληψη που έχουμε γι’ αυτά. Έτσι, τείνουμε να θεωρούμε ότι ένα μοναχοπαίδι είναι εξ ορισμού κακομαθημένο, προνομιούχο, εγωκεντρικό, ακοινώνητο, ανώριμο, επιθετικό, μοναχικό, υπερευαίσθητο, ότι αρρωσταίνει πιο εύκολα, κ.ά. Δεν μπορούμε όμως να βγάζουμε τόσο γενικά συμπεράσματα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι που μεγάλωσαν χωρίς αδέρφια να είναι ίδιοι. Μπορεί, δηλαδή, ένα μοναχοπαίδι να είναι υπερπροστατευμένο, να νιώθει μεγάλη μοναξιά, να είναι κακομαθημένο, φοβισμένο, θαρραλέο, υπεύθυνο, ανεύθυνο κλπ., αλλά μπορεί να μην έχει και κανένα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Όλα αυτά εξαρτώνται από την προσωπικότητα των γονιών και του παιδιού και από τους λόγους για τους οποίους δεν υπήρξε άλλο παιδί. Έτσι, καταλαβαίνουμε ότι αυτοί οι γενικοί χαρακτηρισμοί είναι αυθαίρετοι και συχνά λανθασμένοι.

Σε τι διαφέρουν, τελικά, τα μοναχοπαίδια από τα άλλα παιδιά;

Οι επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει σχετικά με τα μοναχοπαίδια, μας πληροφορούν ότι:

-Τα παιδιά αυτά υστερούν κατά μέσο όρο ως προς τις κοινωνικές τους δεξιότητες και την κοινωνικότητα. Αυτό, σύμφωνα με τους ειδικούς, εξηγείται, καθώς η ποιότητα της σχέσης μεταξύ αδερφών αποτελεί προγνωστικό δείκτη κοινωνικής προσαρμογής, οπότε η απουσία αυτής της σχέσης και των εμπειριών (π.χ. να μοιράζονται από την αγάπη και την προσοχή των γονιών τους, μέχρι τα χρήματα της οικογένειας) που αναπτύσσονται μέσα σε αυτή από τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού μπορεί να μειώνει τις δυνατότητες της μετέπειτα κοινωνικής και διαπροσωπικής προσαρμογής του παιδιού.

-Τα μοναχοπαίδια παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά άγχους και διαπροσωπικής εξάρτησης.

-Τα μοναχοπαίδια, όπως και τα πρωτότοκα παιδιά, έχουν λιγότερο καλή φυσική κατάσταση και μειωμένες αθλητικές επιδόσεις σε σχέση με τα υστερότοκα παιδιά. Αλλά έχουν υψηλότερη νοητική και ακαδημαϊκή επίδοση έναντι των υστερότοκων.

– Πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως τα μοναχοπαίδια έχουν αρκετά υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Αυτό συμβαίνει, πρώτον, γιατί απολαμβάνουν περισσότερες παροχές και, δεύτερον, γιατί έρχονται περισσότερο σε επαφή με ενηλίκους, γεγονός που τα βοηθάει να ωριμάσουν και γρηγορότερα. Επίσης, το γεγονός ότι ασχολούνται περισσότερο με τον εαυτό τους (διαβάζουν μόνα τους ή παίζουν κάποιο μουσικό όργανο) βοηθά πολύ στην προσωπική τους εξέλιξη.

Πόσο τους λείπει τελικά ένα αδερφάκι;

Κάθε μοναχοπαίδι που μεγαλώνει με τους δύο ή -ακόμα περισσότερο- με τον ένα γονιό θα είχε ανάγκη από έναν αδερφό ή αδερφή στο πρόσωπο του οποίου θα έβρισκε ένα σύμμαχο μέσα στην οικογένεια, κάποιον για να επαναστατήσουν μαζί απέναντι στους γονείς και στο μέλλον να μοιραστούν τα όποια προβλήματα και τις υποχρεώσεις που θα προκύψουν στην οικογένεια. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα μοναχοπαίδια είναι δυστυχισμένα, στερημένα ή νιώθουν πολύ έντονα την έλλειψη. Ανάλογα με τις συνθήκες (π.χ. αν μεγαλώνουν πολύ κοντά στα ξαδέρφια τους ή μόνα τους), την προσωπικότητά τους (π.χ. αν είναι εξωστρεφή ή εσωστρεφή) αλλά και την προσωπικότητα και τη σχέση των γονιών τους (π.χ. αν είναι υπερπροστατευτικοί ή πιο φιλελεύθεροι) τα παιδιά μπορεί να νιώθουν μοναξιά ή να μην τους λείπει καθόλου ένας αδερφός ή αδερφή.

Μοναχοπαίδια: Οδηγίες χρήσης

– Βοηθήστε το να κοινωνικοποιηθεί: Αν το παιδί έρχεται σε επαφή μόνο με ενήλικους, κινδυνεύει να δυσκολευτεί να συνεννοηθεί με άλλα παιδιά, να μην μπορεί να μοιραστεί τίποτα, να νομίζει ότι οι επιθυμίες του θα ικανοποιούνται αυτόματα από όλους. Καλές ευκαιρίες να κοινωνικοποιηθεί είναι ο παιδικός σταθμός, η κατασκήνωση και βέβαια η παρέα με άλλα παιδιά.
– Τα παιδιά χρειάζονται όρια, το μοναχοπαίδι επίσης: Το να μη λέμε «όχι» σ’ ένα παιδί δεν είναι ένδειξη αγάπης, αλλά αδυναμία μας να αρνηθούμε. Έτσι κι αλλιώς, το παιδί θα ακούσει πολλά «όχι» στη ζωή του και είναι σκόπιμο να είναι προετοιμασμένο γι’ αυτό.

– Μάθετέ το να σέβεται την προσωπικότητα των άλλων παιδιών: Και επίσης να λύνει τις διαφωνίες του ήρεμα και ειρηνικά, καθώς και να βοηθάει τα άλλα παιδιά όταν αυτά το έχουν ανάγκη.

– Δεν πρέπει να επενδύουμε όλα τα όνειρα και τις ελπίδες μας στο παιδί μας: Το φορτίο είναι βαρύ γι’ αυτό. Επιπλέον, κινδυνεύουμε να αποκτήσουμε ένα πολύ καταπιεσμένο παιδί.

– Βοηθήστε το να παίρνει πρωτοβουλίες: Να αποκτήσει ευθύνες και να κάνει τα δικά του λάθη. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να το προστατεύουμε υπερβολικά (ούτε βέβαια και να το αφήνουμε χωρίς όρια), να αποφεύγουμε να το υπηρετούμε (π.χ. να μαζεύουμε τα παιχνίδια ή το δωμάτιό του), αλλά και να το κατευθύνουμε συνέχεια. Όλοι, ακόμη και τα παιδιά, μαθαίνουμε από τα λάθη και τις αποτυχίες μας.

– Απελευθερώστε το: Είναι φυσικό όταν υπάρχει ένα και μοναδικό παιδί οι γονείς να έχουν περισσότερες απαιτήσεις από αυτό, με αποτέλεσμα το παιδί να κουράζεται. Γι’ αυτό, οι γονείς θα πρέπει να κόψουν από νωρίς τον ομφάλιο λώρο, να το απελευθερώσουν, να το χειραφετήσουν, ώστε να μη γίνει ένας «υπερπροστατευμένος» ενήλικος.

– Μάθετέ του να μοιράζεται: Το μοίρασμα είναι μια κοινωνική ικανότητα που τα παιδιά πρέπει να μάθουν από νωρίς. Γι’ αυτό, μάθετέ του να μοιράζεται όχι μόνο το χρόνο και την προσοχή του, αλλά και υλικά πράγματα.

Με τη συνεργασία της Κατερίνας Αγγελή (κλινική ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια γνωσιακής-συμπεριφοριστικής προσέγγισης), από την Άννα Δάλλα

Πηγή: imommy

29/11/2014 0 comments

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Γιατί τα πλούσια παιδιά μισούν τους γονείς τους;, από τη Βιβή Μπασινά

written by Κατερίνα Μαντά

Διαβάζοντας τον τίτλο του άρθρου που δημοσίευσε η Βιβή Μπασινά στο 4moms.gr προβληματίστηκα. Δεν περίμενα ότι τα παιδιά ευκατάστατων οικογενειών έχουν λόγους να μισούν τους γονείς , από τη στιγμή που τους προσφέρουν όλα τα αγαθά…

Κι όμως… και θα συμφωνήσω απόλυτα με το τελευταίο σχόλιο της γράφουσας, το οποίο ισχύει για όλα τα παιδιά του κόσμου ανεξάρτητα σε ποιο περιβάλλον έχουν μεγαλώσει… Διαβάστε το!

“Πόσες φορές έχουμε ακούσει το “Περισσότερα χρήματα, περισσότερα προβλήματα”;

Τα χρήματα είναι ένας μεγεθυντικός φακός, ειδικά όταν πρόκειται για οικογενειακές εντάσεις. Απλά ρωτήστε τις οικογένειες Pritzkers και Astors (υπερπλούσιοι της Αμερικής).

To βιβλίο The Great White Elephant: Why Rich Kids Hate Their Parents (Ο Μεγάλος Λευκός Ελέφαντας: Γιατί τα πλουσιόπαιδια μισούς τους γονείς τους) του Καναδού Franco Lombardo, πραγματεύεται την οργή μεταξύ των παιδιών και των γονιών τους που είναι ιδιαίτερα ισχυρή στις εύπορες οικογένειες. Μιλάει για το σκοτεινό παιχνίδι που παίζεται πίσω από τις πόρτες των επαύλεων σε πολλές από τις σημερινές πλούσιες οικογένειες.

Ο συγγραφέας ξεκινά απο την αποτυχία των επιχειρήσεων όταν η εταιρία περνάει στα χέρια των παιδιών των πλούσιων οικογενειών. Και αναρωτιέται, γιατί το 70% των οικογενειακών επιχειρήσεων αποτυγχάνουν να περάσουν με επιτυχία στην επόμενη γενιά; Οι αριθμοί για τη δεύτερη και τρίτη γενιά είναι ακόμη χειρότεροι. Το ερώτημα αυτό γίνεται ιδιαίτερα αινιγματικό γνωρίζοντας ότι οι πλούσιες οικογένειες προσλαμβάνουν πολλούς εκλεπτυσμένους και πολύ δαπανηρούς συμβούλους και δικηγόρους για να τους βοηθήσουν να διαχειριστούν την κληρονομιά τους.

Η απάντηση βρέθηκε όταν μετά απο έρευνα έφτασε στο συμπέρασμα ότι πίσω απο την κακοδιαχείρηση της κληρονομιάς τους βρίσκονται συναισθηματικά ζητήματα και κακές σχέσεις μεταξύ των μελών των πλούσιων οικογενειών.

Η συναισθηματική συνιστώσα δεν εξετάζεται και οι περισσότερες οικογένειες που έχουν χρήματα, έχουν περισσότερο προβλήματα που μεγεθύνονται.

Τα πλούσια παιδιά μισούν τους γονείς τους για τρεις λόγους.

Πρώτον, οι πλούσιοι γονείς δεν λένε αρκετά τη λέξη «όχι». Ένα παιδί που μεγαλώνει με την αίσθηση ότι μπορεί να έχει ότι θέλει, βγαίνει έξω στον κόσμο και ο κόσμος του λέει «όχι». Και θυμώνουν και αγανακτούν με τους γονείς τους.

Η δεύτερη αιτία είναι ο χρόνος. Οι πλούσιοι γονείς είναι συχνά απόντες και τα παιδιά αισθάνονται εγκαταλελειμμένα. Όταν οι γονείς προσπαθούν να καλύψουν το χαμένο χρόνο με τα χρήματα, τα παιδιά εξαγριώνονται ακόμα περισσότερο. Το χρήμα είναι το λάθος νόμισμα για να πληρώσουν πίσω τον χαμένο χρόνο. Ο χαμένος χρόνος μπορεί να καλυφθεί μόνο με χρόνο.

Ο τρίτος λόγος είναι η κοινωνία. Οι περισσότεροι εμπαίζουν τα πλούσια παιδιά. Γι’ αυτό τον λόγο οι γονείς συμβουλεύουν τα παιδιά τους όταν βρίσκονται σε μικρή ηλικία να κρύβουν τον πλούτο τους. Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν, νιώθουν ότι ένα μεγάλο μέρος της ταυτότητάς τους, πρέπει να παραμείνει κρυφό και κατηγορούν τους γονείς τους.

Το δικό μου συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι το μόνο που χρειάζονται όλα τα παιδιά του κόσμου να ασχολούμαστε μαζί τους και να τα αγαπάμε.

Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία….”

Image Credits: Pinterest

05/11/2014 0 comments

ΕΡΓΑΣΙΑ

5 και… κάτι τρόποι για να είστε πιο παραγωγικοί, αν δουλεύετε από το σπίτι!

written by The K-magazine

Το να εργάζεται κανείς από το σπίτι μπορεί να ακούγεται σαν παράδεισος, αλλά αν δεν είστε τόσο συνειδητοποιημένοι και αποφασισμένοι, μπορεί να μην είστε τόσο παραγωγικοί όσο φαντάζεστε!Λίγο η ελαστικότητα του ωραρίου, λίγο το γεγονός ότι αισθάνεστε “σαν το σπίτι σας”, οι ρυθμοί χαλαρώνουν και οι πειρασμοί είναι πολλοί!Θα σηκωθείτε από το γραφείο για να τσιμπολογήσετε κάτι στην κουζίνα, θα chat-άρετε λίγο παραπάνω στο Facebook γιατί κανένας δεν σας ελέγχει…

Ωστόσο, υπάρχουν δύο βασικοί κανόνες που θα πρέπει να ακολουθήσετε για να είστε “πιστοί” στο έργο σας
# να έχετε κίνητρο
# να έχετε ένα εργασιακό χώρο απομονωμένο από τους υπόλοιπους συγκάτοικους, φίλους ή παιδιά

#1. ΝΑ ΞΥΠΝΑΤΕ ΝΩΡΙΣ
Προσποιηθείτε ότι έχετε να πάτε στο γραφείο. Ξυπνήστε την ίδια ώρα, όπως συνήθως και ούτε ένα λεπτό αργότερα. Αν και δεν χρειαστεί να μετακινηθείτε, μην σκεφτείτε να μείνετε λίγο περισσότερο χρόνο στο άνετο κρεβάτι σας. Είναι προτιμότερο να ξυπνήσετε την ίδια ώρα, όπως όταν πηγαίνατε στο γραφείο και να έχετε λίγο περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σας. Μπορείτε να δείτε τι συμβαίνει στα αγαπημένα σας blogs και ιστοσελίδες, να ετοιμάσετε ένα ωραίο πρωινό και να φάτε σαν βασιλιάς, να κάνετε λίγη γυμναστική που θα σας δώσει ενέργεια… Μελέτες έχουν δείξει ότι μία μικρή αναβολή, μπορεί να σας αποδιοργανώσει τελείως! You snooze you lose!

#2.ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Ακόμα κι αν δεν σας αρέσει το πρόγραμμα και τα χρονοδιαγράμματα, καλό είναι να το βάλετε στη ζωή σας! Αφιερώσετε λίγο χρόνο το πρωί, ενώ πίνετε τον καφέ σας / τσάι για να οργανώσετε τη μέρα σας και να φροντίσετε να είστε συνεπείς. Με αυτόν τον τρόπο, όταν θα πέσετε στο κρεβάτι στο τέλος της ημέρας, θα αισθανθείτε ότι ήσασταν παραγωγικοί και ότι πετύχατε τους στόχους σας. Προσπαθήστε να ακολουθήσετε τις ίδιες τακτικές και συνήθειες που είχατε όταν εργαζόσασταν σε γραφείο…

#3.ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΤΕ ΣΑΝ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ “ΑΦΕΝΤΙΚΟ” ΣΑΣ
Δεν είναι πολύ ευχάριστη ως ιδέα, αλλά βοηθά στο να είστε πιο παραγωγικοί… αν σκέφτεστε ότι κάποιος παρακολουθεί τις αποδόσεις, πιέζεστε περισσότερο και παράγετε περισσότερο έργο!Δεν θα ελέγχετε κάθε λεπτό τους λογαριασμούς σας στο fb, twitter και instagram, αλλά θα δουλεύετε συστηματικά και σύμφωνα με το οργανόγραμμα, που αναφέραμε παραπάνω, θα κάνετε διαλείμματα για να καθαρίσει το μυαλό σας!

#4. ΠΑΡΤΕ ΛΙΓΟ ΚΑΘΑΡΟ ΑΕΡΑ
Αφού φάτε μεσημεριανό βγείτε έξω από το σπίτι ή κανονίστε να φάτε με φίλους εκτός. Περπατήστε λίγο, κάντε μια βόλτα στο κοντινό πάρκο, καθίστε σε ένα παγκάκι και παρατηρείστε τους ανθρώπους γύρω σας!Θα ηρεμήσετε, θα πάρετε λίγη ενέργεια για να συνεχίσετε τη δουλειά σας με κέφι!

#5.DRESS TO IMPRESS (ΕΣΤΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ)
Σας ακούγεται παράξενο, αλλά ναι! Μην μένετε με τις πυτζάμες.. κάντε ένα ντους και ντυθείτε, αν όχι σα να πηγαίνατε στο γραφείο,με κουστούμι που μπορεί να είναι άβολο, αλλά βάλτε κάτι άνετο, που σας φτιάχνει τη διάθεση κι αξιοπρεπές.

Για περισσότερες συμβουλές παραγωγικότητας, μπείτε στο brokeinlondon.com για να διαβάσετε τι συμβουλεύει ο Μανώλης Ζωγραφάκης.

29/10/2014 0 comments

ΣΧΕΣΕΙΣ

7 “μυστικά” που ελκύουν τους άντρες σε μία γυναίκα, από τη Μ. Παπουτσάκη

written by Μαρία Παπουτσάκη

Σίγουρα υπάρχουν πολλά πράγματα πάνω σε μία γυναίκα που ελκύουν τους άνδρες. Όμως εκτός από το σώμα, το πρόσωπο και τον χαρακτήρα, εγώ βρήκα εφτά περίεργα πράγματα που «τραβούν» τους άνδρες σαν μαγνήτες.

1.Φόβος
Φυσικά και οι άνδρες λατρεύουν να βλέπουν μια γυναίκα να φοβάται και μάλιστα έρχεται πρώτο στα «παράξενα». Ε βέβαια, βρίσκουν την ευκαιρία να το παίζουν ήρωες και προστάτες.

2.Φυσική ομορφιά
Ναι, είναι κάτι που θα σας ξαφνιάσει. Τους αρέσει πολύ να μας βλέπουν άβαφες, με χαλαρά ρούχα, ατημέλητα μαλλιά. Θεωρούν πως έτσι βλέπουν την πραγματική της εικόνα. Εεε έχουν δίκιο…

3.Να φοράς γυαλιά
Είναι κάτι που πραγματικά δεν θα καταλάβω ποτέ. Οι άνδρες το αγαπούν. Τώρα το βρίσκουν σέξι, αθώο, φυσικό… Ένας θεός ξέρει.

4.Να φοράς στρατιωτικά
Αυτό έχει προκύψει από ένα μίνι γκάλοπ. Εγώ προσωπικά δεν το καταλαβαίνω. Τι το ελκυστικό μπορεί να έχει η παραλλαγή; Το μυστήριο; Μάλλον θα είναι ότι έχουν κοινά ενδιαφέροντα…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: 9 λόγοι για να μην του δώσεις ούτε μια ευκαιρία…, από τη Μαρία Παπουτσάκη

5. Να σε παρατηρούν όταν βάφεσαι
Ποιός ξέρει γιατί… Ίσως θαυμάζουν τον τρόπο που το κάνουν. Ίσως πάλι εντυπωσιάζονται από το διαφορετικό στυλ κάθε γυναίκας. Έτσι, μην τρομάζεις όταν σε κοιτάζει με απορία.

6. Η προφορά
Εσένα μπορεί να σου φαίνεται περίεργη και διαφορετική από τις υπόλοιπες, παρόλα αυτά εκείνοι το βρίσκουν χαριτωμένο, όπως λένε.

7.Ραγάδες
Να δω τι άλλο θα ακούσω… Τους αρέσουν οι ραγάδες, λοιπόν. Αν έχετε κάνει παιδί με τον σύντροφός σας έχει μία λογική. Αγαπά ότι επιτρέψατε στον εαυτό σας να δημιουργηθούν, άρα αγαπά και αυτές. Παράνοια…

Εσάς ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που λατρεύει ο σύντροφός σας πάνω σας;

Πηγή: εδώ

22/10/2014 2 comments

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΦΙΛΟΙ

Πώς να περιορίσουμε το άγχος για το Νηπιαγωγείο, από το nannuka.gr

written by The K-magazine

Το «μικρό σας» είναι πλέον ένας μικρός μαθητής που κάνει τα πρώτα του βήματα στη γνώση και την αυτονόμηση. Πώς θα διαχειριστείτε το άγχος της αλλαγής; Η Nannuka μοιράζεται μαζί μας ιδέες και συμβουλές για το πώς θα το ενθαρρύνετε να προσαρμοστεί ευκολότερα στο νέο του περιβάλλον!

Η είσοδος στον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο μετά την ηλικία των 3 ετών είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη του παιδιού, μιας και, καθώς απομακρύνεται από το στενό οικογενειακό περιβάλλον, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και ευθύνες που λειτουργούν θετικά για την ανάπτυξή και την κοινωνικοποίησή του. Επιπλέον, μαθαίνει να εντάσσεται σε ομάδες, εμπλουτίζει το λεξιλόγιό του, αποκτά τις πρώτες αναγνωστικές του ικανότητες.

Η περίοδος πριν και κατά τη διάρκεια της προσαρμογής του στον παιδικό σταθμό είναι ίσως γεμάτη απορίες και ανησυχία: «Θα τα καταφέρει; Θα μιλάει με τα άλλα παιδιά; Αν αρχίσει να κλαίει, πώς θα το χειριστεί η εκπαιδευτικός; Θα του αρέσει; Θα του λείπουμε;» Όλες αυτές είναι ανησυχίες είναι φυσιολογικές, ωστόσο δεν πρέπει να είναι εμπόδιο στο να στηρίξουμε το παιδί να κάνει τα πρώτα του βήμα προς την αυτονομία, να δημιουργήσει τους πρώτους του φίλους, να ξεκινήσει να μαθαίνει και να είναι περήφανο για τον εαυτό του.

Μιλήστε εκτενώς μαζί του για το σχολείο, ως κάτι φυσιολογικό, χωρίς να μεγαλοποιείτε την αλλαγή. Τα παιδιά είναι ο καθρέφτης του δικού σας άγχους επομένως, όταν συνειδητοποιούν ότι κάτι είναι τόσο δύσκολο και ξένο ώστε να φοβίσει εσάς (τους γονείς του, τους οποίους θεωρεί πηγή ασφάλειας και προστασίας) είναι λογικό να αναστατώνεται και το ίδιο. Συζητήστε, λοιπόν, με ηρεμία και θετική διάθεση για το νέο περιβάλλον και εστιάστε στις όμορφες αλλαγές που θα φέρει η καινούργια τους καθημερινότητα.

Τα παιδιά έχουν ανάγκη από «ρουτίνες» και σταθερότητα: η προετοιμασία το βράδυ (συζητάμε και ετοιμάζουμε τα ρούχα μας, φτιάχνουμε το κολατσιό μαζί) καθώς και το πρωί, είναι σημαντικά. Οι περισσότερες οικογένειες ωστόσο δεν παίρνανε πολύ χρόνο το πρωί μαζί με τα παιδιά, καθώς υπάρχει η πίεση του χρόνου της ετοιμασίας. Γι’ αυτό, ίσως, θα ήταν μια καλή ιδέα να φροντίζετε να περνάτε λίγο περισσότερο χρόνο στο πρωινό. Είναι δύσκολο, αλλά αξίζει τον κόπο!

Την πρώτη μέρα είναι φυσιολογικό να υπάρχει ανησυχία, το παιδί να σας αποζητά έντονα, να κλαίει και ίσως να αρνείται να πάει. Πολλές φορές συναντάμε ακόμη περιπτώσεις παιδιών να εμφανίζουν έντονα συμπτώματα του άγχους αποχωρισμού(ακόμα και ανορεξία, νυχτερινή ενούρηση κλπ), αυξημένες φοβίες ή προβολή δικαιολογιών όπως «Πονάει η κοιλιά μου και δεν θέλω να πάω σχολείο». Κάθε περίπτωση παιδιού είναι διαφορετική και πρέπει να συζητείται με τον εκπαιδευτικό και αν κρίνεται σκόπιμο, με τον κατάλληλο ειδικό.

Επισκεφθείτε μαζί τους χώρους του σχολείου και ξεναγήστε το. Ακόμη, μιλήστε για τις δικές σας εμπειρίες όταν ξεκινούσατε το σχολείο, πόσο όμορφα ήταν και για τους καινούργιους φίλους που κάνατε ή εάν έχετε μεγαλύτερα παιδιά στην οικογένεια, ζητήστε τους να μιλήσουν στο μικρότερο παιδί την εμπειρία τους από τον πρώτο καιρό.

Δημιουργήστε γέφυρες επικοινωνίας με τις εκπαιδευτικούς: Είναι πολύ σημαντικό το παιδί να καταλάβει ότι το σπίτι και το σχολείο είναι δύο κόσμοι συμπληρωματικοί και όχι ξένοι μεταξύ τους. Πέρα από την επικοινωνία με τον εκπαιδευτικό, οι γονείς μπορούν να ενθαρρύνουν τις εξωσχολικές δραστηριότητες με τους φίλους που δημιουργεί στο σχολείο.

Μεταδώστε του ενθουσιασμό, ακόμα κι αν είστε ανήσυχοι. Κάποια παιδιά αντιδρούν με πολύ ήπιο άγχος, το οποίο είναι δημιουργικό και φυσιολογικό απέναντι στην αλλαγή. Σε περιπτώσεις όμως αυξημένου άγχους, η αγωνία είναι πιθανόν να ξεκινάει από τους γονείς. Αν ο γονέας αισθάνεται ασφαλής, τότε και το παιδί θα αισθάνεται ασφαλές. Για να βοηθήσετε λοιπόν πρέπει κι εσείς οι ίδιοι να είστε προετοιμασμένοι για τον «αποχωρισμό». Επίσης, είναι η περίοδος που αρχίζει να αποκτά διάφορους ρόλους: είναι φίλος, μαθητής, παιδί της οικογένειας, πότε νιώθει μεγάλος, πότε μικρός. Εμπιστευθείτε το παιδί σας, ενισχύστε του την αυτοπεποίθηση όταν συναναστρέφεται με άλλα παιδιά και αποκτήστε μια σταθερά θετική στάση για το νέο στάδιο της ζωής του!

21/10/2014 0 comments

ΣΧΕΣΕΙΣ

Τα έξι σημάδια πως επρόκειτο για “κάθαρμα”, από την Jasmine Altunyan

written by The K-magazine

Κορίτσια μου όμορφα αυτό το άρθρο απευθύνεται αποκλειστικά σε εσάς που αναζητάτε καρτερικά τον πρίγκηπα των ονείρων σας και δεν τον έχετε βρει ακόμα. Σας έχω δυστυχώς άσχημα νέα… Ο πρίγκιπας είναι νεκρός! Και όχι απλά είναι νεκρός, τον σκότωσαν οι πριγκίπισσες των παραμυθιών, για να σταματήσουν να τσακώνονται για το ποια θα τον πάρει τελικά. Γιατί δεν ξέρω αν σας το είπα αλλά… σε όλες τις ιστορίες, ο ίδιος πρίγκιπας πήγε να τις σώσει! Ναι κορίτσια μου… αυτός που ψάχνουμε όλες, δεν υπάρχει πια (ή δεν υπήρχε ποτέ).

Το έχουμε αυτό εμείς οι γυναίκες… θέλουμε όλες τον ίδιο άντρα… ή μάλλον για να είμαι πιο σωστή, το ίδιο είδος/ τύπο άντρα. Και δεν μιλάω για το στυλ και τα χαρακτηριστικά, μιλάω για τον τρόπο συμπεριφοράς και αυτή την αίσθηση ασφάλειας που μπορεί να μας προσφέρει. Αυτός ακριβώς όμως είναι ο λόγος για τον οποίον γινόμαστε εύκολα θύματα, καθώς στην αρχή μοιάζουν όλοι με πρίγκιπες, μόνο που μετά μετατρέπονται σε βατράχια (και κλαίμε όλες μαζί που ήμασταν χαζές).

Παρόλα αυτά υπάρχουν έξι μικρά χαρακτηριστικά που είναι κοινά σε όλους τους μα****ς που έχω γνωρίσει και αποφάσισα να σας τα παραθέσω για να ξέρετε και εσείς από τα πρώτα ραντεβού περί τίνος πρόκειται.

1. Οδηγεί νευρικά

Καγκουριές στον δρόμο μπορεί να κάνει μόνο ένας γνήσιος μ…. καθώς μόνο ένας τέτοιος θα μπορούσε ουσιαστικά να θέσει σε κίνδυνο την δική του ζωή και την ζωή των άλλων οδηγών, συμπεριλαμβανομένης και της δικής σου που τυχαία βρέθηκες συνοδηγός στο αμάξι του τρόμου. Πρόσεξε αν οδηγεί γρήγορα, νευρικά ή αν βρίζει στον δρόμο. Η οδήγηση δείχνει πολλά για τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου.

2. Μιλάει συνεχώς για τον εαυτό του ή κουτσομπολεύει

Έχετε βγει πρώτη φορά, μετά από τότε που σε φλέρταρε με πολύ ωραίο τρόπο και σου ζήτησε το τηλέφωνό σου. Είναι αρκετά εμφανίσιμος και γοητευτικός, ενώ η συνολική πρώτη εντύπωση που σου αφήνει είναι η καλύτερη. Όλα φαίνονται τέλεια εκτός από το γεγονός ότι δεν μίλησες σχεδόν καθόλου και συνειδητοποιείς πως δεν σε ρώτησε τίποτα για σένα. Μετά το πρώτο ραντεβού ξέρεις πλέον τα πάντα για εκείνον αλλά και για τους φίλους, γνωστούς και συγγενείς του, ενώ αυτός δεν ξέρει τίποτα για σένα…. και το πιθανότερο είναι να μην τον ενδιαφέρει κιόλας. Υπάρχει μια κατηγορία αντρών που τους αρέσει τόσο πολύ να ακούνε τα κατορθώματά τους που δεν τους νοιάζει τίποτα για τους άλλους γύρω τους. Το πιθανότερο είναι πως στην ζωή του θα έρχεσαι πάντα δεύτερη (εάν όχι τρίτη) μετά φυσικά από τον εαυτούλη του.

Για το κομμάτι του κουτσομπολιού δεν θα το συζητήσω καν. Εάν αρχίσει άντρας να μιλάει άσχημα για ανθρώπους που δεν βρίσκονται στο τραπέζι… απλά μακριά (το ίδιο ισχύει βέβαια και για τις γυναίκες).

3. Ασχολείται υπερβολικά με την εικόνα του

Το ότι ένας άντρας φροντίζει τον εαυτό του, πάει γυμναστήριο και προσέχει την διατροφή του είναι κάτι το αξιόλογο και άξιο θαυμασμού και θα πρέπει να προσθέσει πόντους στην λίστα με τα θετικά του στοιχεία. Όταν όμως φτάνουμε στα άκρα, πρέπει να ξέρουμε πως κάτι δεν πάει καλά. Όταν θα αλλάξει ώρα το ραντεβού σας λόγω γυμναστηρίου ή βγάζει τα φρύδια του με μεγαλύτερη ευλάβεια και προσοχή από ότι το κάνετε εσείς (εγώ βάζω και το ξύρισμα στο σώμα σε αυτή την κατηγορία) ή ακόμα κάθεται μπροστά στον καθρέφτη με τις ώρες για να φτιάξει τα μαλλιά του, είναι σίγουρα σημάδι πως πρόκειται για έναν εγωκεντρικό νάρκισσο, απλώς ερωτευμένο με τον εαυτό του.

4. Κοιτάει άλλες όταν είναι μαζί σου

Εντάξει, είμαι σίγουρη πως οι φίλοι μου που διαβάζουν αυτές τις γραμμές έχουν πεθάνει στο γέλιο γιατί ξέρουν πολύ καλά πως αυτό είναι κάτι που απλά δεν το ανέχομαι. Το λέω πάντοτε και είμαι σίγουρη πως θα συμφωνήσετε μαζί μου πως το ωραίο θα πρέπει να θαυμάζεται και όταν μια κοπέλα είναι όμορφη, θα ήταν τρελός κάποιος να μην την κοιτάξει. ΌΧΙ όμως στο πρώτο ραντεβού με την κοπέλα με την οποία υποτίθεται πως είσαι τσιμπημένος. Δεν υφίσταται να είσαι με αυτήν που κυνηγάς τον τελευταίο μήνα και να κοιτάς και να χαμογελάς στην απέναντι ξανθιά με το κόκκινο σουτιέν που εξέχει από το λευκό see-through μπλουζάκι… ε όχι φίλε μου… είσαι μ*****ς!

5. Μπαίνει συνέχεια στο facebook από το κινητό του

Εντάξει το κακό με τα social media έχει παραγίνει. Δεν χρειάζεται να ανεβαίνουν τα πάντα στο facebook και στο Instagram (ντροπή μου που το λέω εγώ που ανεβάζω πραγματάκια συνέχεια…αλλά είναι τέτοια και η φύση της δουλειάς μου – η απόλυτη δικαιολογία – ). Εάν βγείτε με κάποιον και αυτός αντί να σας μιλάει, ασχολείται με το κινητό του, τρέξτε όσο είναι ακόμα νωρίς.

6. Είναι τσιγκούνης

Εάν το πρώτο πράγμα που θα σχολιάσει στο μαγαζί που θα κάτσετε είναι οι τσουχτερές τιμές, δεν προσφερθεί να πληρώσει (δεν είναι αναγκασμένος να το κάνει και ούτε απαραίτητο… εμείς θέλουμε απλώς την κίνηση) και γενικώς βλέπετε από την συμπεριφορά του πως θα προτιμούσε να σας πάει για μπύρες από το περίπτερο, στην πλατεία της γειτονιάς για να μην χαλάσει λεφτά, θα έλεγα να απομακρυνθείτε με ελαφρά πηδηματάκια. Ένας άνθρωπος που είναι τσιγκούνης στα χρήματα, θα είναι σίγουρα και συναισθηματικά τσιγκούνης και εμείς τέτοιους ανθρώπους δεν τους θέλουμε στην ζωή μας, σωστά;

Αυτά ήταν λοιπόν τα έξι σημάδια που δείχνουν πως κάποιος είναι … σίγουρα όχι πρίγκιπας και πιθανότατα κάποιος που αν τον αφήσουμε θα μας πληγώσει, για αυτό λοιπόν προσοχή! Προτείνω να σταματήσετε να ψάχνετε τον απόλυτο πρίγκιπα και να δείτε λίγο και εκείνον τον συνεσταλμένο τύπο με το βιβλίο που κάθεται στην στάση του μετρό και σας χαμογελάει δειλά. Μπορεί να μην είναι τέλειος αλλά στην τελική εσείς είστε;…Εγώ δεν είμαι σίγουρα!

Σας φιλώ,
Jasmine (Asiko) Altunyan

Περισσότερα για την Jasmine (Asiko) Altunyan, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

02/10/2014 0 comments

ΕΡΓΑΣΙΑ

Εργασία & χαρά: “Όταν η δουλειά μετατρέπεται στο προσωπικό σας… κολαστήριο”, από τη Μ. Χρυσοστόμου

written by Μαρκέλλα Χρυσοστόμου

Προσλήφθηκες πρόσφατα.
Κι όμως, ενώ όλα θα έπρεπε να είναι τέλεια και εσύ να λάμπεις από ευτυχία, κάτι σε προβληματίζει.
Μήπως είσαι κι εσύ απ’αυτούς που η δουλειά τους, αντί να τους γεμίζει με ικανοποίηση, τους «φορτώνει» με αισθήματα ανεπάρκειας, απογοήτευσης και τους χαλάει διαρκώς τη διάθεση;!
Αν ναι, υποπτευόμαστε γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Ίσως, ο πιο βασικός παράγοντας για την ύπαρξη μιας τέτοιας κατάστασης είναι το εργασιακό σου περιβάλλον, αλλά και οι κριτικές που δέχεσαι απ’αυτό.
Μήπως όμως υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσεις «σπαστικούς» συναδέλφους, «κακεντρεχείς» κριτικές και «ζόρικες» συμπεριφορές, προτού καταλήξεις στο τρελάδικο ή στη φυλακή;;
Υπάρχει. Και μάλιστα όχι ένας, αλλά πολλοί…

– Αρχικά δέξου πως ο καθένας έχει διαφορετικό τρόπο να δουλεύει και διαφορετική άποψη για το πως πρέπει να εκτελούνται τα διάφορα πρότζεκτ. Αυτή η «διαφορετικότητα» λοιπόν δεν εκφράζεται πάντα με τον πιο πολιτισμένο τρόπο. Ωστόσο, καλό για σένα είναι να το αποδεχτείς εγκαίρως και να προσπαθείς να κάνεις όσο το δυνατόν καλύτερα τη δουλειά σου, χωρίς κόντρες, «ανακατώματα» και φασαρίες.

– Γενικά, προσπάθησε να αποστασιοποιηθείς λίγο απ’τις κριτικές που ενδεχομένως θα κληθείς να δεχτείς (ή ήδη δέχεσαι) και αξιολόγησέ τες με τη λογική και χωρίς επιπρόσθετους συναισθηματισμούς. Πάντα βγαίνει κάτι καλό από μια κριτική… Κάτι που μπορείς να κρατήσεις και που μπορεί να σε κάνει καλύτερο/η και αποδοτικότερο/η, σε προσωπικό (εργασιακό) επίπεδο. Ιδανικά, καλό θα ήταν να επικεντρώνεσαι πάντα στο τι ακριβώς ειπώθηκε κι όχι απαραίτητα στο πως ειπώθηκε (!) [Δύσκολο – μα όχι ακατόρθωτο]

– Είναι πιθανό, αρκετές φορές, να νιώσεις είτε προσβεβλημένος/η, είτε θιγμένος/η από κάποια αρνητικά σχόλια ή από κάποιες «επιθετικές» κριτικές. Όμως, καλό θα ήταν να κρατήσεις μια κάπως «μετριοπαθή» στάση σε παρεμφερή γεγονότα κι όχι να μπεις αμέσως στη διαδικασία να «απαντήσεις» ή να τα ανακυκλώσεις, με την όλη σου στάση. Με την αντεπίθεση, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να δώσεις μεγαλύτερη αξία στο συμβάν, παρά να το ελαχιστοποιήσεις. Άλλωστε, δεν συντρέχει κανένας λόγος να «ανοίξεις» προσωπικές αντιπαραθέσεις, με κανέναν.

– Μη βλέπεις συναισθηματικά τη δουλειά σου. (!!!) Ναι, ξέρω ξέρω… στις περισσότερες των περιπτώσεων κάτι τέτοιο δεν γίνεται να συμβεί. Όμως, καλό θα είναι όταν είσαι στη δουλειά, να ξεχνάς εντελώς την «έξω» ζωή σου. Όταν πάλι σχολάς, μπορείς να… «ξεχνάς» παντελώς την «εντός δουλειάς» ζωή σου. (Κάπως έτσι, τέλοσπαντων…) Αν πάλι δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τη δουλειά σου αποστασιοποιημένα από το συναίσθημα σου, προσπάθησε τουλάχιστον να μη το δείχνεις.

– Μην κουράζεις το μυαλό σου με θέματα που δεν αξίζουν τον κόπο. Αυτό που αρκεί είναι πάντα να δουλεύεις έξυπνα και όσο το δυνατόν πιο αποδοτικά. Ότι κι αν ακουστεί ή λεχθεί μπροστά σου δεν θα πρέπει να σε αφορά και προς Θεού, μην βιαστείς να πάρεις τη δική σου θέση. Δεν ξέρεις ποτέ ποιος μπορεί να σε ακούει ή ποιος μιλάει με ποιον. Καλό θα είναι να αποφύγεις τέτοιες κακοτοπιές, άλλωστε, γιατί να δώσεις τέτοιο «όπλο» στον «αντίπαλο»; (μακριά από κουτσομπολιά λοιπόν, διότι αυτά πληρώνονται…)

– Τέλος, κάνε τη δουλειά σου όσο πιο καλά μπορείς. Απλά και χωρίς περαιτέρω ιστορίες. Μην γκρινιάζεις και μη δίνεις με τη συμπεριφορά σου λαβές για σχόλια. Αν νομίζεις τελικώς πως η όλη κατάσταση σε κουράζει, σε φθείρει ή δεν σου ταιριάζει, ψάχνε παράλληλα για κάτι καλύτερο… [χωρίς ωστόσο να το «διαφημίζεις» στην υπάρχουσα δουλειά σου].

Θυμήσου πως…
Ίσως, μετά από μια δύσκολη εργασιακή εμπειρία, μετά όλα να σου φαίνονται πιο εύκολα κι εσύ να είσαι περισσότερο «ψημένος/νη» στα δύσκολα (!)
Φιλιά,
Μαρκέλλα

Για να μάθετε περισσότερα για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, πατήστε εδώ

30/09/2014 0 comments

ΣΧΕΣΕΙΣ

Εκδίκηση ή αδιαφορία;, από τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου

written by Μαρκέλλα Χρυσοστόμου

Πόσοι και πόσοι έχουμε αναρωτηθεί για το τι είναι σωστό τελικά… Να εκδικηθούμε ή να αδιαφορήσουμε;!
Κι αν αδιαφορήσουμε, πάει να πει αυτομάτως πως έχουμε συγχωρήσει κι έχουμε ξεχάσει τα πάντα;
…Είναι τελικά τόσο εύκολο να ξεχάσουμε άσχημες καταστάσεις, προσβλητικές συμπεριφορές και λάθος ανθρώπους;
Η απάντηση είναι η αναμενόμενη: Δεν είναι καθόλου εύκολο. Το αντίθετο μάλιστα…

Ποτέ όμως δε μπορείς να ξέρεις πόσο δυνατός είσαι, μέχρι τη στιγμή που το να είσαι δυνατός αποτελεί τη μόνη σου επιλογή…
Κι έτσι γίνεται. Αφήνεις επιλεκτικά πίσω τα άσχημα, είσαι δυνατός και προχωράς με ψηλά το κεφάλι…
Κάποιοι ισχυρίζονται πως η εκδίκηση είναι αδυναμία. Προσωπικά θεωρώ πως είναι μια απ’τις πιο ενδιαφέρουσες και ευχάριστες αδυναμίες κάποιου… Πόσο όμως μπορεις να χαρείς με το να εκδικηθείς κάποιον; …Πόσο και για πόσο;

Η εκδίκηση και οποιαδήποτε άλλη από μέρους μας προσπάθεια αποκατάστασης της κατάστασης, διότι γι’αυτό πρόκειται, στο τέλος, κάπως μαγικά, γυρίζει πίσω σε εμάς. Κάτι σαν μπούμερανγκ. Προσπαθείς να πληγώσεις τον άλλο, στην επίσης επίμονη προσπάθειά σου να τον εκδικηθείς, όμως τελικά καταλήγεις να πληγώνεις και να εκδικήσαι τον ίδιο σου τον εαυτό, μη αφήνοντάς τον να προχωρήσει. Ότι πιο θλιβερό μπορεί να σου συμβεί δηλαδή.

Απ’την άλλη, πολλοί είστε εσείς που θα πείτε «πως γίνεται να αφήσω καταστάσεις στην τύχη τους κι ανθρώπους ατιμώρητους;». Σας πληροφορώ πως κανείς, ποτέ, δε μένει ατιμώρητος. Ίσως να τιμωρείται ήδη κι εσείς απλά να μη μπορείτε να το αντιληφθείτε. Η ζωή είναι άδικη μα ταυτοχρόνως είναι έτσι φτιαγμένη που ο καθένας στο τέλος παίρνει ότι ακριβώς του αξίζει. Ίσως γι’αυτό το λόγο η καλύτερη λύση να είναι όντως η αδιαφορία, αφού σε βγάζει απ’τον κόπο να κάνεις το οτιδήποτε και σε «επανδρώνει» ώστε να συνεχίσεις να παλεύεις, για τη δική σου ζωή.
Οι απόψεις για το θέμα είναι πολλές, αφού ο καθένας μας έχει κι από μια…

Προσωπικά, θεωρώ πως ούτε η εκδίκηση, αλλά ούτε και η αδιαφορία είναι απαραίτητα λύσεις στο πρόβλημα.

Για μένα, η μεγαλύτερη «απάντηση» που θα μπορούσε να δώσει κάποιος σε όποιον τον πλήγωσε είναι η επιτυχία. Το να επιτύχει στη ζωή του, να προχωρήσει μπροστά και να μη κοιτάξει πίσω, ίσως είναι από τα βασικότερα βήματα για να εξαλείψει τη θλίψη του, την πικρία, το κενό…

Και φυσικά, το αμέσως επόμενο είναι το πιο αυτονόητο, κατά τη γνώμη μου:
Η καλύτερη «απάντηση» είναι εκείνος, ξέρετε… αυτός που πέτυχε, να μη μοιάσει ποτέ σ’αυτόν που τον πλήγωσε.
Τότε όλα είναι ολοκληρωμένα.

Άλλωστε «η καλύτερη εκδίκηση είναι η επιτυχία», με ότι κι αν σημαίνει αυτό.
Φιλιά,
Μαρκέλλα

Για να μάθετε περισσότερα για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, πατήστε εδώ

20/09/2014 0 comments

Newer Posts

Older Posts

ΣΧΕΣΕΙΣ

7 τρόποι να αναγνωρίσεις τον καλό σύντροφο, από τη Μ. Παπουτσάκη

Πώς φλερτάρει ένας άνδρας, από την Μ.Παπουτσάκη

Πώς γίνεσαι ευτυχισμένος γονιός;, από την Gigi Ελευθερία Μιχαηλίδη

10 τύποι φίλων που πρέπει να αποφύγετε, από τη Μ.Παπουτσάκη

Πώς οδηγείται μία σχέση στην καταστροφή, από την Έλενα Καμπισοπούλου

Πώς βιώνουν τη συμπεριφορά της “ύψωσης τείχους” οι άνδρες και οι γυναίκες;

Γιατί τίθεται σε λειτουργία και σε τι εξυπηρετεί η ύψωση τείχους;

Οι Ζημιές

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Η δύναμη της μητρότητας…

Baby talks: “Μαμά, μην μου μιλάς σαν μωρό!”

Γράμμα στις κουρασμένες Μαμάδες

Πώς ΔΕΝ θα γίνει κακομαθημένο το μοναχοπαίδι μου…

Γιατί τα πλούσια παιδιά μισούν τους γονείς τους;, από τη Βιβή Μπασινά

5 και… κάτι τρόποι για να είστε πιο παραγωγικοί, αν δουλεύετε από το σπίτι!

7 “μυστικά” που ελκύουν τους άντρες σε μία γυναίκα, από τη Μ. Παπουτσάκη

Πώς να περιορίσουμε το άγχος για το Νηπιαγωγείο, από το nannuka.gr

Τα έξι σημάδια πως επρόκειτο για “κάθαρμα”, από την Jasmine Altunyan

Εργασία & χαρά: “Όταν η δουλειά μετατρέπεται στο προσωπικό σας… κολαστήριο”, από τη Μ. Χρυσοστόμου

Εκδίκηση ή αδιαφορία;, από τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου

thekmagazine