Ελπίζoντας όλοι να κάναμε τους τελικούς απολογισμούς της προηγούμενης χρονιάς, ευελπιστώ σε ένα καλύτερο ποιοτικά έτος.
Αυτά που εγώ αποκόμισα από το 2013 είναι ως επί το πλείστον αρνητικά. Δεν θέλω να φανώ αχάριστη, αλλά δυστυχώς όλες οι όμορφες στιγμές που έζησα εξανεμίζονται..κ αυτό εξαιτίας του θυμού και της μιζέριας που κυριάρχησαν στις καρδιές του μεγαλύτερου ποσοστού των Ελλήνων. Από το πρόσωπο του Έλληνα έχει χαθεί πλέον το πλατύ χαμόγελο και τη θέση του έχει πάρει ένα προσποιητό μειδίαμα. Και όλοι γνωρίζουμε ποιοι καλοθελητές ευθύνονται γι’αυτό. Πιάσαμε πάτο, αλλά αυτό είναι ένα καλό κίνητρο και έναυσμα να αναπτερώσουμε το ηθικό μας και να σηκωθούμε, να ξεσηκωθούμε και να επαναφέρουμε στο προσκήνιο το πραγματικό πρόσωπό μας! Ένα πρόσωπο γελαστό και δυναμικό, που ακόμα και οι ρυτίδες του φαντάζουν με όμορφες ηλιαχτίδες! Γιατί έτσι είμαστε εμείς: πεισματάρηδες! Και έχουμε αποδείξει στα χρονικά της ιστορίας ότι σε οποιαδήποτε αντιξοότητα και αν μας παρουσιαστεί, καταφέρνουμε να ξεφύγουμε από αυτήν και να προχωράμε πάντα με το κεφάλι ψηλά. Αυτές οι δυσκολίες άλλωστε είναι που μας κάνουν πιο δυνατούς και ενωμένους.
Όσο για τις όμορφες στιγμές που ανέφερα πιο πάνω, και αυτές έχουν βρει τη θέση τους. Είναι κλεισμένες στο λουλουδάτο μπαουλάκι του μυαλού μου, όπου κάπου κάπου το ανοίγω και ξεχειλίζουν γύρω μου οι γλυκιές,γεμάτες χρώματα αναμνήσεις!
Υποψιάζομαι ότι το 2014 θα είναι μια πολύ καλή χρονιά για όλους. Το πιστεύω..Αισιοδοξώ! Πέρα από τις κλασσικές και μη εξαιρετέες και πρωτίστης σημασίας ευχές( υγεία και ευτυχία), αυτή τη φορά θέλω να δώσω ιδιαίτερη βαρύτητα σε κάποιες άλλες έννοιες: στην τόλμη και στην αγνότητα.
Εύχομαι φέτος να τολμήσουμε να κάνουμε και να πούμε όσα τα προηγούμενα έτη διστάσαμε. Να εκφράζουμε άφοβα τα συναισθήματά μας ό,τι αντίκτυπο και αν έχουν. Να μοιράζουμε απλόχερα τις λέξεις “ευχαριστώ”, “συγγνώμη”, “μου έλειψες” , “Σ’αγαπώ”, όταν φυσικά είναι αληθινές.. Τόσο μικρές λεξούλες που όμως έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη να ακουστούν. Δεν είναι ντροπή να είσαι ειλικρινής.. Ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.. Αντιθέτως, η διστακτικότητα μπορεί να προκαλέσει πολύ σοβαρά τραύματα στον ψυχικό μας κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τη στιγμή που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη σκέψη: Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν τότε τολμούσα να κάνω “αυτό” ή να πώ το “άλλο”. Γιατί ως γνωστόν ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και πρέπει όντως να αρπάζουμε την κάθε ευκαιρία και να την εκμεταλλευόμαστε προς όφελος δικό μας αλλά και των γύρω μας. Και αν τελικά αυτό δεν καρποφορήσει όπως το φανταζόμασταν, τουλάχιστον θα πούμε: Εγώ το τόλμησα, το προσπάθησα, το έζησα… Η ηθική ικανοποίηση τότε θα είναι πολύ μεγαλύτερη από την απραγία.
Τόλμη λοιπόν! Τόλμη και αποφασιστικότητα. Η ζωή είναι πολύ μικρή.. Είναι άδικο να την χαραμίζουμε με τα “μα”, τα “όχι” και τα “δεν”. Τα πάντα είναι δυνατά εάν υπάρχει θέληση και πίστη σ’αυτό που κάνουμε. Όπως λέει και ένα γνωμικό: ”Εσύ έχεις τα πινέλα, εσύ και τα χρώματα..Ζωγράφισε τη ζωή σου όπως ακριβώς την θέλεις”. Όλα είναι στο χέρι μας.
Αγνότητα! Όρος συνυφασμένος (κατά τη γνώμη μου) με τη λέξη παιδί. Η επόμενη ευχή μου λοιπόν είναι να παραδειγματιστούμε λίγο από τα παιδιά. Να επαναφέρουμε την αθωότητα μέσα μας. Να εξαγνίσουμε τις ψυχές μας. Ας αφήσουμε πια την πονηριά και την συμφεροντολογία. Έτσι χάνουμε το νόημα, οδηγούμαστε σε λάθος μονοπάτια. Να ενθουσιαζόμαστε και να μην φοβόμαστε να το δείχνουμε. Να γελάμε! Να γελάμε πολύ όπως κάνουν και τα παιδιά! Χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς την υπόνοια ότι θα μας κακοχαρακτηρίσουν. Έτσι κ αλλιώς γιατί να το κάνουν? Επειδή επιλέγουμε να αυξήσουμε τις ενδορφίνες μας? Τις ορμόνες της ευτυχίας? Ας πρόσεχαν και ας έκαναν και αυτοί το ίδιο! Ο κόσμος μας τότε θα ήταν πολύ διαφορετικός. Πόσο έχει λοξοδρομήσει ο άνθρωπος.. πόσο πολύ τείνουν να εξαλειφθούν όλες οι ηθικές αξίες? Πόσο θλιβερό είναι το γεγονός ότι δρούμε με την φιλοσοφία ”το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό”, ”ο δυνατότερος πάντα επιβιώνει”, ”τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία”..
Ένα πιο πρακτικό μυαλουδάκι από το δικό μου θα μου πει… μα έτσι πρέπει να γίνεται.. αυτά προστάζει η κοινωνία και η εξέλιξή της.. αυτό είναι το σωστό.
Όμως όχι..για μένα είναι μεγάλο λάθος. Πάνω απ όλα πρέπει να είσαι άνθρωπος και όχι έρμαιο μιας καπιταλιστικής κοινωνίας. Που πήγε ο αλτρουισμός? Γιατί έχει αντικατασταθεί από τον εγωισμό?
Ένα παιδί δεν ξέρει τι σημαίνουν όλα αυτά. Απλά ζει αντιλαμβανόμενο ότι η πραγματική ευτυχία είναι αλλού. Πού? Στην Αγάπη! Στην αγάπη που παίρνει αλλά και δίνει (άθελά του :) )!
Εύχομαι ολόψυχα σε όλο τον κόσμο το 2014 να σημάνει την αρχή της εσωτερικής αναζήτησης και της προσωπικής αναθεώρησης.
Αφήνουμε πίσω τα άσχημα και προετοιμαζόμαστε για τα καλύτερα που θα έρθουν.
Εξοπλιζόμαστε με αισιοδοξία και δύναμη κάνοντας μια νέα αρχή.
Αγαπάμε,
Γελάμε,
Αναπνέουμε…
Χρόνια πολλά σε όλους.
Ας είναι η φετινή χρονιά τυχερή, δημιουργική και πολύ πολύ αγαπησιάρικη!!!
Η Κλεοπάτρα Παναγιωτίδου διατηρεί το δικό της blog http://kleopatrapan.blogspot.gr/