Τα παιδιά σήμερα καλούνται συχνά να ανταπεξέλθουν σε πολλαπλούς ρόλους και αρμοδιότητες, ακόμη και από πολύ μικρή ηλικία. Ένα παιδί είναι δυνατό να νιώσει το ίδιο ακριβώς συναίσθημα άγχους με έναν ενήλικα, και νιώθει εξίσου ότι το άγχος τον καταβάλλει και τον απορρυθμίζει εντελώς, δυσκολεύοντας την καθημερινότητά του.
Για του λόγου το αληθές, τα παιδιά βρίσκονται σε δυσκολότερη θέση από έναν ενήλικα όταν αγχώνονται, καθώς δεν είναι σε θέση να ελέγξουν καθόλου αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα, και νιώθουν έτσι να βυθίζονται σε έναν άγνωστο κόσμο δυσάρεστων συναισθημάτων. Ένα παιδί αδυνατεί ακόμη και να αναγνωρίσει τι του συμβαίνει, να αναγνωρίσει τα συμπτώματα και να τα αντιμετωπίσει, όλα αυτά μπορεί να το οδηγήσουν σε σπασμωδικές αντιδράσεις, όπως κλάμα, εσωτερίκευση της στενοχώριας του και αψυχολόγητες αντιδράσεις. Για ένα παιδί το άγχος απειλεί να αποδιοργανώσει την καθημερινότητα και την ευτυχία του.
Τι πρέπει να κάνει ο γονιός για να βοηθήσει;
Οι γονείς είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι για ένα παιδί. Αυτό και μόνο ξεκαθαρίζει το πόσο καθοριστικός είναι ο ρόλος τους στην αντιμετώπιση του άγχους τους. Κύριο μέλημα ενός γονιού είναι να αναγνωρίσει τα συμπτώματα και την αλλαγή στην συμπεριφορά του παιδιού και να εντοπίσει από πού προέρχονται. Πώς, όμως, μπορεί να εντοπίσει αυτά τα συμπτώματα και να βοηθήσει να τα αναγνωρίσουν και τα ίδια, αλλά και να είναι σε θέση να τα αντιμετωπίζουν;
Ένας γονέας οφείλει να παροτρύνει το παιδί του να εξωτερικεύει τις σκέψεις του, τα άγχη του και φυσικά, τους φόβους του. Είναι καλό να επιλέγουμε έναν άνθρωπο τον οποίο μπορούμε να εμπιστευτούμε, και οι γονείς είναι οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι, ειδικά κατά την παιδική ηλικία.
Είναι εξίσου σημαντικό να ρωτάμε καθημερινά τα παιδιά πώς νιώθουν, πώς περνάνε στο σχολείο, τι είναι αυτό που τα φοβίζει, τι γνώμη έχουν για τους φίλους τους και τους ανθρώπους γύρω τους. Ο γονιός θα πρέπει να παίξει το ρόλο το καθοδηγητή στα παιδιά του και όχι να του υποδεικνύει λύσεις. Είναι σημαντικό ένα παιδί να μάθει να βρίσκει λύσεις μόνο του και όχι να εξαρτάται από την καθοδήγηση των γονιών του. Αυτό όμως πρέπει να του το διδάξουν οι γονείς του.
Οι γονείς θα πρέπει επίσης να δείχνουν ενδιαφέρον και κατανόηση για τα προβλήματα και τα άγχη των παιδιών τους. Πρέπει να τους μάθουν να σκέφτονται θετικά, να αντιλαμβάνονται γιατί γίνονται έτσι τα πράγματα και να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους.
Είναι εξίσου απαραίτητο, οι γονείς να αντιληφθούν ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη από λίγες ώρες χαλάρωσης και ηρεμίας, και φυσικά, αρκετό χρόνο μέσα στη μέρα για παιχνίδι. Τα παιδιά χρειάζονται παρότρυνση για να ακούσουν μουσική, να διαβάσουν ένα παραμύθι, να παίξουν επιτρεπέζια παιχνίδια ή να επιλέξουν ένα άθλημα που τους αρέσει και τους χαλαρώνει.
Το άγχος ενός παιδιού μπορεί να πηγάζει και από την ανάγκη του να χαίρεται περισσότερες ώρες τη μαμά και το μπαμπά. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι γονείς οφείλουν να εξασφαλίζουν καθημερινά ποιοτικό χρόνο για τα παιδιά τους, ώστε να τα βοηθούν να νιώθουν την ασφάλεια και την προστασία που παρέχουν οι γονείς.
Οι γονείς οφείλουν επίσης να καταλάβουν και να δεχτούν ότι τα παιδιά δεν είναι υποχρεωμένα να πραγματοποιήσουν τα δικά τους όνειρα, αλλά ούτε και ευτυχισμένα όταν αναγκάζονται να το κάνουν. Ο κάθε άνθρωπος ονειρεύεται διαφορετικά πράγματα και είναι ικανός και διατεθειμένος να ζήσει αλλιώς, καθώς έτσι τον ευχαριστεί.
Όταν οι γονείς έχουν υψηλές προσδοκίες για τα παιδιά τους, και δεν λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές ικανότητες και επιθυμίες τους, τότε είναι πολύ πιθανό τα παιδιά να αγχώνονται και να νιώθουν πιεσμένα ή και στενοχωρημένα ακόμα, που δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των γονιών τους.
Ένα παιδί θέλει να νιώθει προστατευμένο, αλλά και ελεύθερο να επιλέγει εκείνο πώς θα ορίσει και θα κατευθύνει τη ζωή του και τις δραστηριότητές του. Είναι όμως πολύ σημαντικό για εκείνο να νιώθει ότι μπορεί να εμπιστευθεί τους γονείς του, να πάρει συμβουλές από αυτούς και να μπορεί να τους εμπιστευθεί τα άγχη και τις ανασφάλειές του χωρίς να λάβει αυστηρή κριτική γι’ αυτό.