Υπάρχει το ερώτημα αν τα βιολογικά προϊόντα είναι αληθινά ή και σ αυτό το χώρο γίνονται παρασπονδίες και αγοράζουμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Η απάντηση είναι απλή: στον τομέα αυτό όπως και παντού επικρατεί το σωστό και το μη σωστό.
Έχω γνωρίσει στις λαϊκές αγορές βιοκαλλιεργητές που αντίθετα στο ρεύμα της αγοράς, τις συνθήκες και στο ίδιο τους το συμφέρον επιμένουν βιολογικά. Είναι όλοι τους ιδεολόγοι? Ασφαλώς και όχι αλλά είναι πολλοί και ρισκάρουν πολλά. Τι ακριβώς γίνεται λοιπόν?
Κατ’ αρχάς βιολογικά φρούτα και λαχανικά, σημαίνει ότι έχουν παραχθεί χωρίς χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα, αλλά σε αυτά τα εδάφη και όχι σε έναν άλλο αμόλυντο πλανήτη. Κατά συνέπεια ο όρος «βιολογικά» καθορίζει μόνο τον τρόπο παραγωγής. Αν δηλαδή είναι λιγότερο ή περισσότερο νόστιμα, αν καλλιεργούνται δίπλα στη χωματερή ή ποτίζονται με μολυσμένο νερό είναι θέμα κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών, που λειτουργούν παρόμοια για τα βιολογικά και τα συμβατικά προϊόντα, δηλαδή ελάχιστα αποδοτικά.
Είναι όμως και θέμα των παραγωγών που όπως όλοι μας, φέρουν ένα σημαντικό μέρος της ευθύνης γι αυτό που κάνουν. Τα βιολογικά προϊόντα, πέραν οποιασδήποτε άλλης, έχουν μια ουσιαστική διαφορά. Είναι επώνυμα.
Ακόμα και αν πωλούνται συσκευασμένα στα σούπερ μάρκετ, στη συσκευασία οφείλει να αναγράφεται το όνομα του παραγωγού. Είναι λοιπόν ευκαιρία να συνδέσουμε το προϊόν που βλέπουμε στο ράφι με τους ανθρώπους που έχουν φροντίσει για την παραγωγή του. Και στη συνέχεια να κρίνουμε, να επιβραβεύσουμε ή να τιμωρήσουμε, επιλέγοντας ή όχι τα προϊόντα τους.
Θα μου πείτε βέβαια: «Πώς θα ξέρουμε? Πώς θα γνωρίζουμε ότι ένα προϊόν δεν έχει κάδμιο?» Δεν μπορούμε να ξέρουμε, μπορούμε όμως να κρίνουμε και να δημιουργήσουμε μια σχέση με τους παραγωγούς, ιδιαίτερα στις βιολογικές λαϊκές. Και βέβαια να ρωτάμε. Είναι σημαντικό τα αγροτικά προϊόντα, συνολικά, να βγουν από την ανωνυμία και να πάρει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί…
