Εις Γευσείαν: Τι κολατσιό προτιμάτε;

Ένα από τα (λίγα) καλά της περιόδου που ζούμε είναι ότι όλοι ( ή σχεδόν όλοι ) ξεκινάμε από το σπίτι με το προσφάι μας.
Από τότε που οι διαιτολόγοι και οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής έγιναν μόδα επέστρεψε στην καθημερινότητά μας το δεκατιανό… Και μαζί με αυτό φαίνεται πως άνοιξε άλλο ένα παράθυρο στα “γευστικά σκουπίδια”. Ναι, είναι αυτά που καταναλώνονται στους χώρους εργασίας και στα περισσότερα, δυστυχώς, σχολεία.

Σαβουροτρώμε/τρώγαμε όλοι μας ( γιατί όλοι πιστεύω έχουμε περάσει λίγο-πολύ απ αυτό το στάδιο, και όποιος δεν το έκανε είναι άξιος συγχαρητηρίων ) στις αλυσίδες έτοιμων και πρόχειρων εδεσμάτων… Και εφαρμόζουμε την ίδια αργή “αυτοκτονία” και στα παιδιά μας!

Τα σχολικά κυλικεία ξεχειλίζουν ζαμπονοτύρια, κρουασάν, πίτσες, αναψυκτικά, σοκολατούχα γάλατα και όλα αυτά αμφιβόλου ποιότητας και προελεύσεως. Η αφθονία συνίσταται από προκάτ εδέσματα που αποψύχονται και ζεσταίνονται σε «υγιεινά» microwave για να μοιάζουν της ώρας, γλυκίσματα τιγκαρισμένα σε τοξικά trans λιπαρά, ζάχαρη και αλάτι. Η εθνική διατροφική πολιτική εφαρμόζεται από τους εκάστοτε κυλικειάρχες, από τους πλειοδότες δηλαδή που «χτυπάνε» τα σχολικά κυλικεία.

Δεν πρέπει να μείνουμε άλλο σε δικαιολογίες και φαυλότητες… Τέτοια σχολική διατροφή είναι υπανάπτυξη. Η λύση είναι οικογενειακή αγωγή, καλό πρωινό στο σπίτι… Κι απαραίτητα καλό σπιτικό κολατσιό για το σχολείο.

Το δεκατιανό/κολατσιό είναι το αποτέλεσμα έμπνευσης σωστών και ποιοτικών υλικών, που μπορούμε να ετοιμάσουμε για τους αγαπημένους μας. Μέσα σε όλη αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων, το τάπερ ή το λαδοαλουμινόχαρτο με το homemade κολατσιό είναι η μικρή πράξη αντίστασης στο νεοελληνικό δήθεν και στην καταφυγή στην ευκολία…

Featured image: @ellaolsson/ unsplash

You may also like