Πιασίματα, χάδια, αγκαλιές…κι ένα χαμόγελο!, της Ρούλας Καρακούση

smiling smileΤη βλέπω και την ξαναβλέπω. Κι ας με στενοχωρεί. Με στενοχωρεί όμως μόνο. Δε με θλίβει. Σημαντική διαφορά. Κυριακή βράδυ πάλι στην οθόνη η ταινία, το “Πράσινο Μίλι”. Στην πτέρυγα των βαρυποινιτών ένας έγχρωμος γίγαντας είναι αθώος. Έχει ένα χάρισμα. Παίρνει πίσω το κακό και τον πόνο. Με ένα του άγγιγμα. Μεγάλη υπόθεση.

Ποτέ δεν είχα μεγάλη εξοικείωση με τα πιασίματα. Σα να ντρέπομαι. Το έχουν παράπονο οι φίλοι μου και σε μεγάλες χαρές που αρμόζουν αγκαλιές γλιτώνω τη γκρίνια με το αστείο που τους λέω “γιατί πιανόσαστε ρε παιδιά;” Ορίστε, τους ακούμπησα. Έπεσε και το χαμόγελο. Έτσι τους πιάνω εγώ τους φίλους μου.
Αυτοί θέλουν άλλα. Τα ευκόλως κατανοητά. Η βασίλισσα αυτών η αγκαλιά. Χεράκια ανοίγουν, χεράκια διασταυρώνονται, στήθη και καρδιές ακουμπάνε, τα πρόσωπα έρχονται κοντά και υπάρχει και η ευκαιρία για να πέσει φιλί. Δεκτές οι αγκαλιές. Και τα φιλιά που μπορεί να ακολουθήσουν.
Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και οι χειραψίες τα χάδια. Στη θέα μιας μελαγχολικής φιγούρας απλώνεις το χέρι σου να πιάσει το δικό της χέρι. Το σφίγγεις, ακουμπάνε οι παλάμες και τα μικροκύματα φτάνουν στην καρδιά. Μήνυμα ελήφθη. Αν δεν επιτευχθεί η χειραψία, απλώνεις το χέρι, το αφήνεις για λίγο στον ώμο, στο μάγουλο, στα μαλλιά και χαϊδεύεις. Το μεγαλείο της ανιδιοτέλειας.

Και μια κουβέντα που θα πεις μπορεί να πάρει μακριά τον πόνο, τον φόβο, την ανησυχία. Θέλουν προσοχή τα λόγια. Πρέπει να είναι τα κατάλληλα για να ακουμπήσουν, για να πιάσουν τους παλμούς του άλλου.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις σύμμαχος ακριβός είναι το χαμόγελο. Το κερασάκι στην τούρτα της συμπαράστασης. Το χρησιμοποιώ, όπως είπα το χαμόγελο. Είναι η δική μου αγκαλιά.

hugging friendsΠοτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα πιο διαχυτικά. Φοβάμαι κι εγώ να πιάσω το χέρι και να το σφίξω. Όπως στην ταινία. Όλοι ήταν προκατειλημμένοι απέναντι στον καλοκάγαθο γίγαντα. Τον φοβόντουσαν. Τους άπλωνε το χέρι, τους ζητούσε να το σφίξουν για να δουν τι κρύβει μέσα του. Το επιχείρησαν και το χέρι τους έπιασε κατευθείαν καρδιά. Ο πόνος μοιράστηκε και μοίρασε και το φόβο στα δυο. Τώρα, πιάσε με αν μπορείς.

You may also like