AKA όλα όσα θέλουμε να ξέρουμε για την vitamin P(leasure)!
Όλοι μας έχουμε μία απάντηση στην ερώτηση “ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;”. Στο κάτω κάτω, είμαστε “προγραμματισμένοι” να αντλούμε απόλαυση από το φαγητό. Το ξέρατε, όμως, πως το να απολαμβάνουμε ένα καλό γεύμα είναι κι υγιές (υπό προϋποθέσεις);
Αρχικά ας καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει
Όπως με κάθε δραστηριότητα (συμπεριλαμβανομένου του φαγητού) που μας αρέσει, ο εγκέφαλος απελευθερώνει ντοπαμίνη aka την ορμόνη της ευχαρίστησης. Η ντοπαμίνη σχετίζεται άμεσα με συναισθήμτα ηρεμίας κι ικανοποίησης, αλλά επίσης ενισχύει την κινητοποίησή μας και τη συγκέντρωσή μας (όσο πιο ευχαριστημένοι αισθανόμαστε, τόσο μεγαλύτερο το κίνητρο αλλά κι ικανότητα να αφοσιωθούμε στο εκάστοτε task).
Όταν, λοιπόν, η χημεία αυτή του εγκεφάλου λειτουργεί κατά πώς πρέπει, αυτό προσφέρει σημαντικές απολαβές στην υγεία μας, ξεκινώντας φυσικά με τη διαδικασία της πέψης. Επιγραμματικά, χωνεύουμε και μεταβολίζουμε τις τροφές πιο ομαλά κι αποτελεσματικά.
Η ικανοποίηση που αισθανόμαστε όταν τρώμε κάτι που μας αρέσει συμβάλλει επίσης σε πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες. Απολαμβάνοντας τα γεύματα μίας ισορροπημένης διατροφής δίνοντας ιδιαίτερη γεύση τότε είναι λιγότερες οι πιθανότητες να υποπέσουμε σε διατροφικές ατασθαλίες. Στο κάτω κάτω, το υγιεινό φαγητό δε χρειάζεται να είναι άγευστο για να πετυχαίνει το σκοπό του.
Αλλά περιμένετε, έχει κι άλλα!
Ένα γεύμα με την οικογένεια ή φίλους που όλοι απολαμβάνουμε δημιουργεί κι ενισχύει τις κοινωνικές σχέσεις.
Η ικανοποίηση από το φαγητό προσφέρει φυσική και πνευματική “ασφάλεια”. Πόσες φορές δε φτιάξαμε μία κοτόσουπα όταν είμαστε άρρωστοι ή το φαγητό της γιαγιάς που πάντα μας άρεσε; Παρόμοιες συνδέσεις με το φαγητό προσφέρουν μία αίσθηση θαλπωρής.
Πάει κόντρα στην κουλτούρα της δίαιτας. Η εν λόγω κουλτούρα απαγορεύει ρητά να τρώμε ό,τι μας αρέσει. Με τη διαφορά πως αν τρώμε συνειδητά και με μέτρο αποκτούμε περισσότερη αυτοπεποίθηση κι ελευθερία αναφορικά με το φαγητό.
Συνδέεται με τις ρίζες μας, είτε αυτές είναι η οικογένειά μας είτε η καταγωγή μας. Η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα δημιουργούν βάσεις για να ενισχύσουμε τη σχέση με τους γύρω μας. Η αντίθετη συμπεριφορά μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στη μοναξιά, καθώς δε θα υπάρχει κάτι να μας “δένει” με τους γύρω μας. “Σνομπάροντας” πιάτα που συνδέονται με την καταγωγή μας, δεν κατακρίνουμε μόνο το γεύμα αλλά κι όσα αντιπροσωπεύει αυτό το γεύμα.
Να μην συγχέουμε όμως…
… την ικανοποίηση που αντλούμε από το φαγητό με τη συναισθηματική υπερφαγία. Στο πρώτο υπάρχει μία σύνδεση που μας προσφέρει ευχαρίστηση, όπως για παράδειγμα το παγωτό το καλοκαίρι. Απολαμβάνουμε τη γεύση και την υφή. Στην περίπτωση της συναισθηματική υπερφαγίας, αυτό είναι μία μέθοδος “άμυνας” απέναντι στο στρες, το θυμό ή τη θλίψη. Το φαγητό καταναλώνεται σχεδόν μηχανικά, χωρίς στην ουσία να μας αφήνει μετά μία ευχάριστη αίσθηση. Σκεφτείτε το σαν το μαξιλάρι που βάζουμε στο πρόσωπο αν θέλουμε να “σιωπήσουμε” μια κραυγή αγανάκτησης.
Με λίγα λόγια; Φαγητό & ικανοποίηση “πάνε πακέτο”!
Το φαγητό θρέφει, ναι, αλλά είναι ακόμη καλύτερο όταν θρέφει σώμα ΚΑΙ ψυχή. Πώς μπορούμε να το καλλιεργήσουμε; Απλά κρατάμε σημειώσεις ου πώς αισθανόμαστε μετά από ένα γεύμα, ειδικά αν το “πειράξαμε” λίγο από το σύνηθες για να το ανανεώσουμε!
Πηγή: Health Line
Featured image: unsplash.com/@faruktokluoglu
