Η μουσικοθεραπεία είναι μια μορφή δημιουργικής ψυχοθεραπείας κατά την οποία ο θεραπευτής δημιουργεί μια θεραπευτική σχέση με την αρωγή της μουσικής και των ήχων. Αυτό επιτυγχάνεται συνήθως μέσω του μουσικού αυτοσχεδιασμού ή της μουσικής ακρόασης.
Η μουσικοθεραπεία απευθύνεται σε ενήλικες, εφήβους και παιδιά που υποφέρουν από κατάθλιψη, από ψυχοσωματικές ή ψυχιατρικές παθήσεις, από συναισθηματικές ή αγχώδεις διαταραχές, αναπτυξιακές διαταραχές, μαθησιακές δυσκολίες, απεξάρτηση, νοητική υστέρηση, αυτισμός και παιδιατρική.
Οι μουσικοθεραπευτές εργάζονται σε τομείς ψυχικής υγείας, νοσοκομεία, ειδικά σχολεία και κοινωνικές υπηρεσίες. Κατά τις συνεδρίες τα άτομα μαθαίνουν να εκφράζονται μέσω της μουσικής, να βελτιώνουν την κοινωνικότητά τους και να βελτιώνουν τη δημιουργικότητά τους.
Το παραπάνω ερώτημα είναι βαθιά κοινωνικό καθώς απασχολεί την κοινωνία εδώ και δεκαετίες… τουλάχιστον.
Οι θεωρητικοί υποστηρίζουν ότι τα τελευταία 50 χρόνια. Αλλά γιατί μόνο τόσο;Όπως τονίζει ο αρθρογράφος των NY TIMES Γουίλιαμ Ντερέσεβιτζ στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του «A Man. A Woman. Just Friends?», τη δεκαετία του ’60 τέθηκε ουσιαστικά το ζήτημα της πλατωνικής φιλίας ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα καθώς εκείνη την εποχή πραγματοποιήθηκαν οι διεκδικήσεις του φεμινιστικού κινήματος και η γυναίκα βρέθηκε να συναναστρέφεται καθημερινά με άντρες συναδέλφους.
Ειδικοί δεν ειμαστε, αλλά κρίνοντας από τις αμερικάνικες σειρές, που τις παρακολουθήσαμε φανατικά (και το Sex And The City, αποτέλεσε θέμα της διπλωματικής μου εργασίας), τα επικρατέστερα σενάρια, “βγαλμένα από τη ζωή” είναι τα εξής, σχετικά με την πλατωνική φιλία:
Sex And The City: Η γνωστή γυναικοπαρέα που δεν έχει στρέιτ άντρες φίλους. Όταν λοιπόν η Κάρι έχει δεσμό με τον συγγραφέα Τζακ Μπέργκερ και τον γνωρίζει για πρώτη φορά στις φίλες της, η Μιράντα δράττεται της ευκαιρίας και ρωτάει τον άντρα της παρέας, τι μπορεί να πήγε στραβά στο ραντεβού που είχε το προηγούμενο βράδυ. Ο Μπέργκερ δεν αναλύει την κατάσταση με τον γυναικείο τρόπο (είναι πιεσμένος, δεν έτοιμος για δέσμευση κτλ.) και της απαντάει με μία φράση «Απλώς δεν σε γουστάρει!». Η Κάρι είναι με την παντόφλα στο χέρι, έτοιμη να κατσαδιάσει τον φίλο της μόλις γυρίσουν στο σπίτι γιατί «δεν απαντάμε ποτέ τόσο ωμά στον άλλον» αλλά προς έκπληξή της, η Μιράντα είναι ενθουσιασμένη που έχει επιτέλους στην παρέα της ένα εκπρόσωπο του αντίθετου φύλου να της λύνει τις απορίες περί σχέσεων. Βέβαια, στο επόμενο ραντεβού παραπαίρνει στα σοβαρά τη συμβουλή του Μπέργκερ αλλά η ουσία του παραδείγματος παραμένει καθώς είναι εξαιρετικά ωφέλιμη η πλατωνική φιλία ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα γιατί:
α) σου λύνει τις απορίες περί σχέσεων και σεξ (ας μη γελιόμαστε, εμείς οι γυναίκες χαϊδεύουμε τα αυτιά η μία της άλλης κι όταν δεν συμβαίνει αυτό, κάνουμε να μιλήσουμε στο τηλέφωνο 10 μέρες)
β) γιατί με έναν άντρα φίλο μπορείς να αφήσεις λίγο στην άκρη την θηλυκή εικόνα σου και να νιώσεις λίγο παιδί όταν βγαίνεις έξω μαζί του
δ) γιατί ξέρει πράγματα που εσένα ποτέ δεν σε ενδιέφεραν και ξέρεις που να αναζητήσεις απαντήσεις!
How I Met Your Mother: Ένα κορίτσι, δύο άντρες… Η Ρόμπιν γνωρίζει τον Τεντ, κάνει σχέση μαζί του, γνωρίζει τους φίλους του, γίνονται όλη μια αγαπημένη παρέα, χωρίζει με τον Τεντ, παραμένουν φίλοι και αργότερα συγκάτοικοι κι όλα είναι cool. Η Ρόμπιν κάνει αργότερα δεσμό με τον Μπάρνι τον άλλο single στρέιτ άντρα της παρέας, χωρίζει, παραμένουν φίλοι, μέσα τους όμως η φλόγα σιγοκαίει, κάποια στιγμή σκέφτονται την επανασύνδεση, η Ρόμπιν το ξανασκέφτεται, ο Μπάρνι προχωράει μπροστά κι αρραβωνιάζεται άλλην, και μέσα σε όλα αυτά, ο Τεντ ξαναθυμάται πως είναι ερωτευμένος με την Ρόμπιν, εκείνη δεν ανταποκρίνεται στον έρωτά του κι αποφασίζουν να πάψουν να συγκατοικούν. Η συνέχεια επί της οθόνης…
Η σειρά αποτελεί την επιβεβαίωση της θεωρίας πως «ένας άντρας και μια γυναίκα, δεν μπορούν να είναι φίλοι». Κι όπως επισημαίνει μια μεγάλη μερίδα αντρών «δεν μπορούν να είναι φίλοι με μια ελκυστική γυναίκα». Το politically correct που λέγαμε πιο πάνω; Φράση άγνωστη στους άντρες.
Παλαιότερα τέτοιες παρέες τις λέγαμε “Beverly Hills” όπου όλοιτα έφτιαχναν με όλους και μετά συνέχιζαν να ειναι φίλοι… πρότυπα που είχαμε κι εμείς (άλλες δεκαετίες)
Friends: Ο Ρος είναι από την εφηβεία του ερωτευμένος με την Ρέιτσελ, την κατακτά στην ενήλικη ζωή τους, χωρίζουν, κάνουν παιδί (στιγμιαίο λάθος) και τελικά καταλήγουν μαζί. Η Μόνικα ερωτεύεται και παντρεύεται τον καλύτερο της φίλο Τσάντλερ αφού του έχει σχεδιάσει στο παρελθόν τον χάρτη του γυναικείου οργασμού προκειμένου να τον βοηθήσει να ευχαριστήσει ερωτικά την σύντροφο που είχε τότε. Φοίβη και Τζόι, ξεκίνησαν ως φίλοι και παρέμειναν φίλοι.
Δεν ξέρω ποιο σενάριο σας εκφράζει καλύτερα, το μόνο σίγουρο είναι πως όλα είναι βγαλμένα από τη ζωή. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βιώσει είτε την εμπειρία να είμαστε κρυφά ερωτευμένοι με τον κολλητό μας, είτε να είναι εκείνος ερωτευμένος μαζί μας είτε να είμαστε ταυτόχρονα ερωτευμένοι και να κάνουμε σχέση.
Αν πιστεύετε πως «ο έρωτας είναι χημεία», τότε καλύτερα να μην αναπτύξετε φιλία με έναν άντρα ή γυναίκα που από την αρχή σας έλκει ερωτικά. Αν πάλι, κάποια στιγμή τον/την δείτε με άλλο μάτι, βεβαιωθείτε πως αυτό δεν συμβαίνει επειδή περνάτε μια περίεργη περίοδο, για παράδειγμα μετά από έναν χωρισμό. Είναι κρίμα να χαλάσει μια φιλία για μια απερισκεψία. Μα πάνω απ’ όλα, σκεφτείτε τι ταιριάζει στον χαρακτήρα σας.
Προσωπικά δεν θα σας πω τι ακολουθώ…αλλά πιστεύω ότι υπάρχει η πλατωνική φιλία και μπορούν δύο άνθρωποι διαφορετικού φύλου να γίνουν φίλοι -ακόμα κι αν περάσουν από το στάδιο το ερωτικό… Φτάνει να είναι ξεκαθαρισμένα τα πράγματα μεταξύ τους και να βρίσκονται στην ίδια φάση!
(Το κείμενο βασίστηκε σε άρθρο του http://www.thatslife.gr αλλά περιέχει πολλές προσωπικές απόψεις!)
Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούμε να μοιραζόμαστε με τους συναδέλφους και το αφεντικό μας. Υπάρχουν όμως και κάποιες σκέψεις ή φράσεις που καλό θα ήταν να τις κρατήσουμε για τον εαυτό μας… για να μην το μετανιώσουμε πικρά αργότερα.
Φράσεις όπως «Αδύνατο να γίνει αυτό, ή αποκλείεται, μα πώς θα γίνει αυτό;» είναι πραγματικά απαγορευμένες στον εργασιακό χώρο και ειδικά όταν ο διάλογος είναι ανάμεσα σε εσάς και το αφεντικό σας, και αυτό γιατί δείχνει έλλειψη θέλησης, προσπάθειας και αδιαφορία προς τη δουλειά.
Φροντίστε να μην κατηγορείτε ανοιχτά άλλους συναδέλφους και αποφύγετε φράσεις όπως: «Αυτό έκανε ο τάδε όλο κι όλο;» ή «Δεν είναι δικό μου πρόβλημα αυτό». Με αυτές τις φράσεις δείχνετε ότι δεν σέβεστε πρώτον την επιλογή του εργοδότη σας να προσλάβει αυτά τα άτομα τα οποία προφανώς θεωρεί ικανά, γι’ αυτό και τα προσέλαβε, και δεύτερον ότι αρνείστε να βοηθήσετε κάποιον και προσποιείστε ότι διαθέτετε γνώσεις επί παντός, τις οποίες μάλιστα αρνείστε να μοιραστείτε.
Μην ζητήσετε ποτέ από το αφεντικό σας να γίνετε φίλοι στα social media. Κανένα αφεντικό δεν πρέπει να γνωρίζει όλες τις κινήσεις σας εκτός δουλειάς, και οι πολλές συναναστροφές μαζί του πέρα από την εργασία μάλλον δεν θα σας βγουν σε καλό.
Επίσης σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ρωτήσετε αν μπορείτε να ολοκληρώσετε τη δουλειά σας την επόμενη μέρα. Φυσικά και όχι. Οφείλετε να τηρήσετε ευλαβικά τα deadlines που σας έχει ορίσει.
Τέλος, θα πρέπει να αποφεύγετε να ασκείτε κριτική σε κάτι που ο ίδιος έχει σκεφτεί ή κάνει, υποδεικνύοντάς του πως έκανε λάθος και πως εσείς έχετε να του προτείνετε κάτι καλύτερο. Είναι βέβαιο πως δεν θα το εκτιμήσει και θα θεωρήσει πως αφήνετε αιχμές για ανικανότητα του ίδιου να λάβει σωστές αποφάσεις.
Αν λάβουμε υπόψη μας τις μαρτυρίες της πλειοψηφίας των αντρών για ό,τι έχει να κάνει με την πεθερά τους, οι πιθανότητες να τα πηγαίνουν καλά είναι… μηδαμινές!
Αν όμως λάβουμε υπόψη μας τις συμβουλές των ψυχολόγων… ίσως θα έπρεπε να προσπαθήσουν περισσότερο να έχουν καλή σχέση με τη μαμά των συντρόφων τους!
Οι σύζυγοι που τα πηγαίνουν καλά με τις πεθερές τους έχουν 20% περισσότερες πιθανότητες να μην πάρουν διαζύγιο, αναφέρει νέα αμερικανική έρευνα.
Από την άλλη, οι γυναίκες που έχουν καλή σχέση με τα πεθερικά τους αυξάνουν κατά 20% τις πιθανότητες να χωρίσουν!
Σύμφωνα με τους ερευνητές οι γυναίκες που θέλουν να έχουν καλή σχέση με τα πεθερικά τους δυσκολεύονται να θέσουν όρια στη σχέση τους και με το πέρασμα των χρόνων μπορεί να αρχίσουν να αισθάνονται ότι εκείνοι «μπλέκονται» στη ζωή τους.
Οι άντρες όμως δε φαίνεται να μοιράζονται τα ίδια άγχη
Ερευνητές από το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν μελέτησαν 373 ζευγάρια της ίδιας φυλής για διάστημα 26 χρόνων και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι άντρες σύζυγοι που έκαναν προσπάθεια να διατηρούν καλή σχέση με την πεθερά τους είχαν περισσότερες πιθανότητες να παραμείνουν… παντρεμένοι.
Όταν ξεκίνησε η έρευνα –το 1986- όλα τα ζευγάρια ήταν ηλικίας 25 έως 37 ετών και στον πρώτο χρόνο του έγγαμου βίου τους.
Η επικεφαλής της έρευνας, καθηγήτρια ψυχολογίας, Dr Terri Orbuch επισημαίνει ότι είναι καλό οι άντρες να τα πηγαίνουν καλά με τα πεθερικά τους γιατί «αυτοί οι δεσμοί τον συνδέουν με τη γυναίκα του».
«Η κατάσταση είναι όμως εκ διαμέτρου αντίθετη στις γυναίκες. Επειδή οι σχέσεις τους είναι πολύ σημαντικές για εκείνες, η “ταυτότητά” τους ως συζύγου και μητέρας είναι κεντρικής σημασίας για την ύπαρξή τους. Ερμηνεύουν αυτά που λένε τα πεθερικά τους ως “παρεμβολή ή επέμβαση” στην ιδιότητά τους ως συζύγου και γονιού» πρόσθεσε.
Σύμφωνα με την Dr Orbuch οι γονείς αγοριών πρέπει να το έχουν αυτό υπόψη τους όταν γνωρίσουν τη «νύφη» τους και το γεγονός ότι εκείνη μπορεί να είναι πολύ «ευαίσθητη» με τις παρεμβάσεις τους.
Οι γυναίκες -σύζυγοι από την πλευρά τους θα πρέπει να μοιράζονται πληροφορίες για το γάμο τους, έτσι όλοι να σέβονται τα όρια που υπάρχουν, ενώ οι άντρες θα πρέπει να συμπεριφέρονται στα πεθερικά τους σαν να είναι πολύ σημαντικοί και ιδιαίτεροι στη ζωή τους, είπε ακόμη.
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
“Halo” στα ελληνικά σημαίνει φωτοστέφανο και αυτό το ‘‘φαινόμενο’’ για πρώτη φορά μελετήθηκε από τον ψυχολόγο Thorndike την δεκαετία του 1920 ενώ έμελλε αργότερα να αποτελέσει ένα από τα βασικά σημεία έρευνας των κοινωνικών επιστημών και ειδικότερα της ψυχολογίας.
Σε τι ακριβώς αναφέρεται όμως αυτό το φαινόμενο; Αναφέρεται στην τάση των ανθρώπων να σχηματίζουν άποψη για αυτόν που έχουν απέναντί τους, στην βάση της πρώτης εντύπωσης που σχηματίζουν για αυτήν ή για αυτόν. Ενώ σε κάποιο σημείο φάνηκε ότι η συγκεκριμένη θεωρία δεν ισχύει, σταδιακά άρχισαν να πληθαίνουν τα ερευνητικά δεδομένα που στηρίζουν ότι το φαινόμενο αυτό υφίσταται και μάλιστα σε πολλούς από τους τομείς της ανθρώπινης καθημερινότητας.
Είναι αλήθεια λοιπόν ότι η πρώτη εντύπωση μετράει. Μετράει όταν για πρώτη φορά γοητευόμαστε από ένα άτομο, όταν παίρνουμε μέρος σε μία συνέντευξη καθώς αναζητούμε εργασία, στον επαγγελματικό μας χώρο αλλά ακόμη και σε παραδείγματα που αφορούν άλλους εκτός από εμάς όπως στην περίπτωση ηθοποιών που ταυτίζονται με συγκεκριμένα είδη και ρόλους.
Είναι αλήθεια σε σημαντικό βαθμό πως οι άλλοι αλλάζουν δύσκολα την πρώτη εντύπωση που θα τους δημιουργήσουμε ή τείνουν να γενικεύουν δεξιότητες ή αδυναμίες που επιδεικνύουμε σε ένα πεδίο ως γενικό μας χαρακτηριστικό. Ακόμη, τείνουμε να συσχετίζουμε κάποιον θετικά ή αρνητικά με βάση τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τον γνωρίσαμε (ευχάριστες ή δυσάρεστες) ενώ η άποψή μας επηρεάζεται ακόμη και από φυσικά περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά, όπως το φως της ημέρας.
Εσείς λοιπόν αναγνωρίζετε την επίδραση αυτού του φαινομένου ή την απαρνιέστε συστηματικά; Εφόσον λοιπόν υιοθετείτε ως βασικές σας απόψεις τις πρώτες εντυπώσεις μην το αρνείστε στη συνέχεια αισθανόμενοι ενοχές. Είναι στη φύση του ατόμου να συνδέει κάποιον με θετικά ή αρνητικά συναισθήματα από την πρώτη κιόλας άμεση ή έμμεση επαφή και αυτό να το έχετε κατά νου όταν πρόκειται να γνωρίσετε κάποιον που σας ενδιαφέρει ή όταν θέλετε να πετύχετε κάτι μέσω μίας συνάντησης…
Οι άνδρες σύζυγοι θέλουν να νιώθουν ότι οι γυναίκες τους τούς έχουν ανάγκη- Κάθε άνδρας επιδιώκει να γίνεται συχνά αντικείμενο θαυμασμού. Γι’ αυτό άλλωστε, και στον κινηματογράφο προτιμούν τις ταινίες όπου ο ήρωας επικρατεί μόνος του εναντίον πολλών κακών στο κέντρο μιας πόλης. Μη διστάσετε να του ζητήσετε βοήθεια ή συμβουλή σε οτιδήποτε χρειαστείτε. Θα σας φέρει πιο κοντά.
Οι σύζυγοι δείχνουν την αγάπη τους με πράξεις και όχι με λόγια: Οι άνδρες δεν είναι τόσο ευθείς όσο οι γυναίκες στην έκφραση των συναισθημάτων τους και κυρίως της αγάπης. Αυτό που συνήθως κάνουν είναι να μαθαίνουν τι αρέσει στη γυναίκα τους για να της το δώσουν. Έτσι νιώθουν ότι είναι σωστό να δείξουν τα βαθιά τους συναισθήματα. Γι’ αυτούς είναι σημαντικό να στέκονται δίπλα σου όταν τους χρειάζεσαι, και όταν είναι κάτι επείγον.
Οι σύζυγοι ενδιαφέρονται – λίγο – για τη μόδα: Είναι σχεδόν σίγουρο ότι ρίχνουν και μια ματιά στο τμήμα με τα ανδρικά όταν πάτε μαζί για ψώνια. Το στυλ και το ντύσιμο είναι ένα οχυρό για τον άνδρα. Αν προσπαθήσετε να αλλάξετε το περιεχόμενο της ντουλάπας του, θα νομίζει ότι δε σας αρέσει το στυλ του και του επιβάλλεστε. Αν δε σας αρέσει ο τρόπος που ντύνεται, φροντίστε να προσθέσετε ρούχα αντί να τα αντικαταστήσετε.
Οι σύζυγοι αντιλαμβάνονται καλύτερα τα ξεκάθαρα και ακριβή μηνύματα:Μιλήστε του κατευθείαν για αυτό που θέλετε χωρίς περιστροφές και προλόγους. Μπείτε αμέσως στο θέμα χρησιμοποιώντας όσο λιγότερα λόγια γίνεται.
Οι σύζυγοι μπορούν να μάθουν να πραγματοποιούν τις επιθυμίες σας: Κανείς δεν είναι τέλειος. Αυτό είναι γνωστό. Μπορείτε ωστόσο, να διδάξετε το σύζυγό σας να πραγματοποιεί οικειοθελώς τις επιθυμίες σας. Πώς θα το κάνετε αυτό; Κάθε φορά που θα κάνει κάτι που σας αρέσει, θα το γενικεύετε και θα του τονίζετε πόσο πολύ σας άρεσε και πόσο πολύ σας αρέσει όταν συμπεριφέρεται έτσι.
Είναι και εκείνοι ανασφαλείς: Οι άνδρες νιώθουν μεγάλη ανασφάλεια τόσο για την εξωτερική τους εμφάνιση, όσο και για τις επιλογές τους ή ό,τι συμβαίνει στη ζωή τους. Δε νιώθουν ιδιαίτερα καλά με τη φαλάκρα, τις τρίχες και τη φουσκωμένη κοιλίτσα που πιθανόν να έχουν. Δώστε του να καταλάβει ότι τον έχετε αποδεχθεί όπως είναι.
Χρειάζονται λίγο χρόνο μόνοι: Όπως και εμείς, έτσι και οι άνδρες σύζυγοι χρειάζονται λίγο χρόνο για τον εαυτό τους. Ο καθένας θα τον εξαργυρώσει διαφορετικά. Εσείς πρέπει να θαυμάζετε το γεγονός ότι είναι ενθουσιώδης με κάποια δραστηριότητα. Όποια κι αν είναι αυτή.
Οι σύζυγοι κάνουν περισσότερες δουλειές του σπιτιού από αυτές που φαντάζονται οι γυναίκες: Έρευνες δείχνουν ότι οι γυναίκες τείνουν να υπερεκτιμούν αυτά που προσφέρουν οι ίδιες στο νοικοκυριό και να υποτιμούν αυτά που κάνουν οι άνδρες. Σύμφωνα με το Journal of Marriage and Family, οι γυναίκες αναλαμβάνουν το 61% του νοικοκυριού, ποσοστό που αποδεικνύει ότι οι άνδρες δεν είναι αμέτοχοι (αυτό τουλάχιστον ισχύει στη Βρετανία!)
Οι σύζυγοι έχουν επιλεκτική ακοή: Μελέτες δείχνουν ότι οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα στη συζήτηση. Στις γυναίκες αρέσει να μιλούν για ανθρώπους και για σχέσεις, ενώ οι άνδρες για αντικείμενα και για γεγονότα επικαιρότητας. Σε καμία περίπτωση δεν θα σχολιάσουν ή προσέξουν τα συναισθήματα ή τη συμπεριφορά που συνοδεύει ένα γεγονός.
Πηγή: www.redbookmag.com
Τεχνολογία- Ανοησία 0-1
Τι κι αν η τεχνολογία βρίσκεται στην έδρα της, η ανοησία τείνει πάντοτε να την υπερνικήσει.
Πολύ πριν από τη λίστα Lagarde υπήρξαν κι άλλες λίστες που κατέγραψαν με αφέλεια και ατόφια βλακεία το τι μπορεί και τι δε μπορεί να κάνει μια γυναίκα. Το κακό με αυτές τις λίστες δεν είναι ότι το πιστεύουν οι άνδρες, αλλά ότι το αποδέχονται αγόγγυστα οι γυναίκες, εφησυχάζοντας και αποδεχόμενες την προκατάληψη σαν να γιορτάζουν που ξεφορτώθηκαν επιτέλους αυτά τα επίμονα ψωμάκια από πάνω τους. Γιατί δε μπορώ να δεχτώ ότι θα καθορίσει ένας 35άρης, που μέχρι πριν ένα μήνα έβαζε τη μητέρα του να του σιδερώσει τα τζιν, ποια πράγματα είμαι ή δεν είμαι ικανή και γενετικά προκαθορισμένη να κάνω!
Υπάρχουν κάποια κλισέ που προσδίδουν σε εμάς τις γυναίκες μια γοητεία, μια χαριτωμένη αφέλεια, μια ευχάριστη αίσθηση ότι εξαρτόμαστε από κάπου. Το κακό είναι ότι οι σχετικές παραχωρήσεις μας στις κοινώς διαδεδομένες αντιλήψεις, κάποτε έγιναν απόλυτες, με αποτέλεσμα να γινόμαστε καθημερινά έρμαια της απύθμενης βλακείας και της αβάσιμης επιδειξιομανίας αργόσχολων ανθρώπων. Χωρίς να το θέλουμε βρισκόμαστε απέναντι από ένα κάρο αρσενικούς losers μέτριας ή και χαμηλής νοημοσύνης που υπερηφανεύονται επειδή μπορούν να κάνουν format. Γιατί μη μου πείτε, ότι δεν σας τύχει να εμπιστευτείτε το αγαπημένο σας laptop σε κάποιον εξυπνάκια που προθυμοποιήθηκε να σας κάνει format, επειδή σίγουρα σαν άντρας ξέρει να χειρίζεται καλύτερα αυτά τα μαραφέτια, και τελικά κατέληξε να σας κάψει και τις δύο κάρτες γραφικών που μέχρι πριν ανακατευτεί ο εν λόγω κύριος, καθιστούσαν turbo το μηχάνημά σας!
Η θεωρία λέει ότι μια γυναίκα αδυνατεί να κάνει ένα επιτυχημένο download σε κάτι πιο σύνθετο από ένα wallpaper. Στην πράξη όμως, καμία δεν το παλεύει με την τεχνολογία για παραπάνω από 15’, προτού αποταθεί στο πρώτο αρσενικό κομπιουτερά σπασικλάκι που γνωρίζει. Όλα είναι θέμα υπομονής!
Ακόμη και η οδήγηση. Καμία διανοητική ανεπάρκεια δε μας εμποδίζει να παρκάρουμε σωστά, απλώς είναι ωραία να κρυβόμαστε πίσω από το μανδύα της δικαιολογίας «είμαι γυναίκα» για να έχουμε το ακαταλόγιστο στην απρόσεκτη οδήγηση και στο πρόχειρο παρκάρισμα.
Από μικρά παιδιά μας μεγαλώνουν με τα στερεότυπα των δύο φύλων. Είσαι γυναίκα, άρα δεν ξέρεις να μετράς. Είσαι γυναίκα, άρα η μόνη πολιτική για την οποία δικαιούσαι να εκφέρεις άποψη είναι αυτή του πώς να διατηρήσετε το μανικιούρ σας για μια βδομάδα.
Σημειωτέον, ότι καμία επιστημονική μελέτη δεν αποδεικνύει ότι οι άνδρες γεννήθηκαν με ενσωματωμένη τη γνώση του τι είναι PSI και τοκοχρεολύσιο. Άρα το μονοπώλιό τους στη γνώση της πολιτικής, το υφάρπαξαν με ύπουλο τρόπο. Διότι μόνο αν μια γυναίκα αποφασίσει να διαβάσει δυο αράδες παραπάνω για την πολιτική θα αντιληφθεί ότι ακούει πολλές ανδρικές γνώμες που στηρίζονται σε θεμέλια μπουρδολογίας, άγνοιας και πρόχειρης αερολογίας.
Διαβάζοντας ένα άρθρο της Αλίνας Χατζιδάκι στο Marie Claire, κατέληξα ότι δεν ξέρω αν είναι διασκεδαστικό ή βολικό να ακολουθούμε τα απαρχαιωμένα στερεότυπα και να τα διαιωνίζουμε, όμως αυτά σίγουρα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και στις, αποδεδειγμένες βάσει μελέτης του DNA, ικανότητες ανδρών και γυναικών.
Παρόλο που η σύγχρονη κοινωνία θέλει να εμφανίζεται φιλελεύθερη και ανεκτική, στην περίπτωση της κοινωνικής αντιμετώπισης των ομοφυλοφίλων τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει ουσιαστικά καθόλου. Φυσικά όλοι εμφανίζονται σα να μην έχουν πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους, όλοι έχουν τουλάχιστον ένα φίλο ομοφυλόφιλο (είναι της μόδας και δείχνει προοδευτικό άνθρωπο) και σέβονται τις επιλογές τους καθώς το τι κάνει κανείς στην κρεβατοκάμαρά του είναι δικός του λογαριασμός. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν η ομοφυλοφιλία έχει να κάνει με το γιο ή την κόρη μας, τον αδερφό ή την αδερφή μας ακόμη και το συγκάτοικο. Εκεί τα πράγματα αλλάζουν ριζικά και πολλές είναι οι περιπτώσεις απόρριψης και περιθωριοποίησης αυτής της κοινωνικής ομάδας. Εκεί είναι που ξεκινούν οι ατέρμονες συζητήσεις για το τι έφταιξε και τι μπορούμε να κάνουμε για να το αλλάξουμε (πώς συμβαίνει με ένα ρούχο που δεν μας αρέσει, ε κάπως έτσι).
Γιατί όμως άλλοι άνθρωποι είναι ομοφυλόφιλοι και άλλοι ετεροφυλόφιλοι; Η επιστήμη της ψυχολογίας δεν έχει καταλήξει σε συμπεράσματα ή μία ενιαία θεωρία. Η κλασσική ψυχαναλυτική θεωρία φυσικά ακολουθώντας μία σταθερή προσέγγιση των πραγμάτων βλέπει την ομοφυλοφιλία ως αποτέλεσμα ανελλιπούς ή διαταραγμένης ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης. Για τους άνδρες ομοφυλόφιλους το πρόβλημα έχει τις ρίζες του κάπου στην παιδική ηλικία και στον ιδιαίτερο ρόλο των γονιών με μία μητέρα συνήθως δεσμευτική και σαγηνευτική, με πολύ στενές σχέσεις με τον γιο ενώ ο πατέρας είναι εχθρικός, παθητικός ή μόνιμα απών (Μάνος, 1997). Στην περίπτωση των ομοφυλόφιλων γυναικών τα πράγματα είναι πιο θολά και δεν υπάρχουν ξεκάθαρες υποθέσεις, το ”πρόβλημα” όμως εντοπίζεται σε ευρύτερες αναπτυξιακές δυσκολίες. Το σημαντικό βέβαια είναι πως αυτή η θεωρία δεν έχει υποστηριχθεί συστηματικά από εμπειρικές μελέτες.
Η δεύτερη κυρίαρχη υπόθεση έχει να κάνει με γενετικούς και νευροβιολογικούς παράγοντες και την επίδραση των ορμονών κατά την ενδομήτρια περίοδο. Και πάλι όμως οι όποιες υποθέσεις για έρευνες επιπέδων τεστοστερόνης δεν έχουν οδηγήσει σε ασφαλή και έγκυρα συμπεράσματα.
Αυτό που ίσως έχει τη μεγαλύτερη σημασία όλων είναι πως πλέον η ομοφυλοφιλία δεν περιλαμβάνεται στις ψυχικές διαταραχές (δεν νοείται ως ψυχική ασθένεια) παρά μόνο όταν το ίδιο το άτομο νιώθει επίμονη και έντονη ενόχληση για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με την Σεξουαλική Διαταραχή Μη προσδιοριζόμενη Αλλιώς.
Παρόλο που δεν συμπεριλαμβάνεται στις ψυχικές ασθένειες ακόμη και σήμερα υπάρχει σημαντικός αριθμός ατόμων που στρέφονται στην ψυχοθεραπεία, την ψυχανάλυση και την θεραπεία συμπεριφοράς για να αλλάξουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Οι απόψεις των ερευνητών διίστανται καθώς άλλοι υποστηρίζουν πως όλες αυτές οι μέθοδοι έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα ενώ άλλοι υποστηρίζουν πως το 1/3 των ομόφυλόφιλων ανδρών που ξεκινούν θεραπεία για να αλλάξουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό καταφέρνουν να γίνουν ετεροφυλόφιλοι. Οι ίδιοι ερευνητές υποστηρίζουν πως οι παράγοντες που διευκολύνουν αυτήν την αλλαγή στον σεξουαλικό προσανατολισμό είναι η μικρή ηλικία (κάτω των 35 ετών), κάποια εμπειρία με ετερεοφυλόφιλη διέγερση και υψηλός βαθμός κινητοποίησης για αλλαγή (Μάνος, 1997).
Δυστυχώς, οι ομοφυλόφιλες γυναίκες είναι πιο ”αόρατες” κοινωνικά και ερευνητικά καθώς δεν υπάρχουν αντίστοιχες έρευνες για αυτές.
Το να συμβούν ραγδαίες κοινωνικές αλλαγές είναι δύσκολο, τουλάχιστον στη χώρα μας (συγκριτικά για παράδειγμα με την Ολλανδία ή άλλες ευρωπαϊκές χώρες). Το θέμα έχει να κάνει κυρίως με την αποδοχή της διαφορετικότητας συνολικά και όχι τόσο μεμονωμένα με το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Φυσικά και οι στερεότυπες αντιλήψεις παίζουν καθοριστικό ρόλο καθώς συνήθως η εικόνα του ομοφυλόφιλου άνδρα έχει να κάνει με έξαλλη και προκλητική συμπεριφορά και ντύσιμο ενώ η εικόνα της ομοφυλόφιλης γυναίκας είτε με την ”ιδανική” για τους άνδρες εικόνα όπως αυτή παρουσιάζεται στις αισθησιακές ταινίες ή με την εικόνα μιας γυναίκας που θέλει να μοιάσει στον άνδρα και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την εμφάνισή της (κοντό μαλλί, περπάτημα, ντύσιμο). Ακόμη οι ομοφυλόφιλοι συνήθως παρουσιάζονται ως άτομα ελαφρών ηθικών αρχών, πολυγαμικών ενώ η πλειοψηφία συνάπτει σχέσεις μεγάλης διάρκειας ή ίδιου αριθμού με τους ετεροφυλόφιλους.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως η ομοφυλοφιλία, όποιες και αν είναι οι ρίζες της, χαρακτηρίζει σημαντικό αριθμό των συνανθρώπων μας. Η ομοφοβία είναι μία μορφή κοινωνικής διάκρισης, μπορούμε κάτι να το επιλέξουμε ή οχι για τον εαυτό μας αλλά όπως ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους, να είναι κάτι που εμείς θα θέλαμε να είναι. Κρούσματα βίας και περιθωριοποίησης συμβαίνουν ακόμη και σήμερα παγκοσμίως οδηγώντας πολλές φορές άτομα με αυτόν τον σεξουαλικό προσανατολισμό, στην απομόνωση, την κατάθλιψη ακόμη και την αυτοκτονία. Είτε καταλαβαίνουμε την ομοφυλοφιλία είτε όχι, είτε την αποδεχόμαστε είτε όχι δεν πρέπει να κρίνουμε και να καταδικάζουμε ένα άτομο βάσει μόνο αυτής της επιλογής του. Σεβασμός στην διαφορετικότητα όποια μορφή και αν έχει αυτή!
Το Fortune έβγαλε και πάλι την λίστα με τις 50 πιο ισχυρές γυναίκες στο κόσμο όμως πολλές από εμάς -τις κοινές θνητές- ακόμη αγωνιζόμαστε να βρούμε την φωνή μας και να ζητήσουμε αυτά που μας αξίζουν στην καριέρα και την ζωή μας. Παρακάτω θα βρείτε τα έξι tips που θα μας βοηθήσουν να μην υπονομεύουμε τον εαυτό μας.
Να είμαστε αυθεντικές
Όταν δεν λέμε την αλήθεια, ειδικά στον εαυτό μας, χάνουμε πολύ χρόνο στο να φτιάχνουμε ιστορίες. Γιατί να μην πούμε αυτό που σκεφτόμαστε με την πρώτη; Ακόμη και αν η αλήθεια δεν αρέσει σε κάποιον, θα επιβιώσουμε. Το να λέμε όχι, είναι σαν να λέμε ναι στον εαυτό μας.
Think Big
Μπορεί να είμαστε ταλαντούχες, να έχουμε πολλές δυνατότητες αλλά το όραμα που έχουμε συχνά για την καριέρα μας είναι μικρό. Ένας τρόπος να ξεμπλοκάρουμε είναι να ρωτήσουμε τον εαυτό μας. “Τί ήρθα να κάνω σε αυτόν τον πλανήτη;” Έχω αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες μου;”. Αν το σκεφτούμε λιγάκι οι απαντήσεις θα έρθουν.
Να κάνουμε ένα βήμα μπροστά
Δεν πρέπει να διστάζουμε να βγούμε μπροστά όταν νιώθουμε ότι έχουμε κάτι να πούμε.Αν διστάζουμε, πρέπει να σκεφτούμε. “Τί με κάνει να νιώθω έτσι για τον εαυτό μου”; Μπορεί να είναι κάτι που ακούσαμε κάποτε από κάποιο γονιό, δάσκαλο, πρώην ή νυν αφεντικό. Πρέπει να πολεμήσουμε αυτήν την σκέψη και να βγούμε μπροστά.
Να μην ανησυχούμε πολύ.
Το υπερβολικό άγχος ποτέ δεν μας βγάζει πουθενά. Μόνο σπαταλάει την ενέργεια και τον χρόνο μας. Πρέπει να τσεκάρουμε συνεχώς τον εαυτό μας μέσα στην μέρα και αν τον συλλάβουμε να αγχώνεται υπερβολικά με ένα θέμα, να ασχοληθούμε με κάτι άλλο πιο παραγωγικό.
Ας αποδεχτούμε τις αδυναμίες μας
Είναι σε όλους μας πιο εύκολο να αναγνωρίζουμε τα δυνατά μας σημεία αλλά είναι ο συνδυασμός των προσόντων και των αδυναμιών μας που μας κάνει αυτό που αληθινά είμαστε. Από την στιγμή που θα αναγνωρίσουμε τις ελλείψεις μας, θα πάψουν να μας είναι εμπόδιο και να μην μας αφήνουν να προχωρούμε μπροστά.
Να είμαστε πάντα ξεκάθαρες
Μπορεί να είμαστε λίγο μπερδεμένες σχετικά με το τί θέλουμε ή ακόμη και όταν ξέρουμε να μην μπορούμε να το επικοινωνήσουμε. Αφιερώστε όλο τον χρόνο που χρειάζεται για να καταλάβετε τι θέλετε και μοιραστείτε τις σκέψεις σας με τους ανθρώπους που σας στηρίζουν.
Αν χώρισατε εν μέσω οικονομικής κρίσης να ξέρετε ότι δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Δυστυχώς υπάρχουν και πιο σοβαρά προβλήματα! Δείτε τα πράγματα από τη θετική τους πλευρά και κάπου εκεί έξω το άλλο σας μισό ψάχνει να βρει το κομμάτι που του λείπει!
Παρακάτω ακολουθούν μερικοί λόγοι για τους οποίους είναι ωραία να είσαι single!
1) Μπορείς επιτέλους να πας να παρακολουθήσεις αυτή την υπέροχη παράσταση δραματοποιημένης λογοτεχνίας που τόσο καιρό εκείνος αρνιόταν να σας συνοδέψει!
2) Δεν χρειάζεται να ξυρίζεις καθημερινά τα πόδια σου!
3) Μπορείς να φας εκείνο το λαχταριστό χάμπουργκερ με τις maxi πατάτες και την coca- cola και στο καπάκι να πιεις ένα Milk- shake, χωρίς να σε στραβοκοιτάξει κανείς ή να σου τονίζει ότι θα χαλάσεις το σώμα σου!
4) Δεν υπάρχει πλέον κανείς στο κρεβάτι σου για να σου τραβάει την κουβέρτα και να κρυώνεις, ή να ροχαλίζει και να παραπατάς εσύ μετά από την αϋπνία την επόμενη μέρα στη δουλειά.
5) Έχεις περισσότερο χρόνο να αφοσιωθείς στη δουλειά σου και τα χόμπυ σου, καθώς και να διευρύνεις τη μόρφωσή σου.
6) Μπορείς να παρακολουθείς ανενόχλητη τα επεισόδια του Sex and the City σε επανάληψη, χωρίς να πρέπει να δικαιολογηθείς «γιατί βλέπεις για εκατοστή φορά τις αταξίες της Σαμάνθα»!
7) Έχεις τη δυνατότητα να αποταμιεύσεις περισσότερα χρήματα τώρα, μιας και ούτε οι έξοδοι είναι τόσες πολλές, αλλά και όταν βγαίνεις ο λογαριασμός διαιρείται διά του 4, 5 ή και 6, αφού πάντα βγαίνεις με πολλές φίλες σου.
8 ) Επιτέλους μπορείς να επανορθώσεις και να αφιερώσεις στους φίλους σου τον χρόνο που τους αξίζει.
9) Πλέον μπορείς να πας σε ένα κλαμπ και να φλερτάρεις παρέα με τις φίλες σου. Έλα, παραδέξου το, σου είχε λείψει το άθλημα…
10) Ένα τέλος σημαίνει πάντα μία καινούργια, καλύτερη αρχή, και εσύ έχεις όλα τα προσόντα για να την αξίζεις.
Αυτό το άρθρο μπορεί να ξενίσει μερικούς και μερικές, αλλά ειναι για να δώσει ελπίδα σε όλους… Πρώτον γιατί αν είστε κοντά στα 40, θα συνειδητοποιήσετε ότι η “μπογιά” σας περνάει ακόμα και μάλιστα, είστε στα καλύτερά σας! Αν είστε 25χρονη, επίσης είναι ενθαρρυντικό, γιατί θα δείτε ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά τα 35 που -βάσει των δεδομένων της ελληνικής κοινωνίας- θα μπορούσατε να θεωρηθείτε γεροντοκόρη. όμως ο έρωτας δεν κοιτάει ηλικία!
Τώρα αν ειστε άνδρας κοντά στα 25-30, ειναι ό,τι καλύτερο γιατι μπορείτε να “παίξετε” σε πολύ διευρυμένο target group! Είμαι μια συγχρονη γυναίκα, μαμά από τα 34 μου και παντρεμένη με άνδρα 4 χρόνια μικρότερό μου… Παλαιότερα με κορόιδευαν, τώρα όμως πολλές φίλες μου καταλαβαίνουν πόσο πιο εύκολη ειναι η ζωή με έστω ελάχιστα νεότερο άνδρα!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!
Η Ερευνα….
Τον τελευταίο καιρό, υπάρχει μία εντονότερη τάση των ανδρών να στρέφονται σε μεγαλύτερες ηλικιακά γυναίκες, με τη διαφορά μάλιστα να μην περιορίζεται στα λίγα έτη, αλλά να εκτείνεται σε βάθος δεκαετίας και βάλε. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Μεγάλη Βρετανία, σε δείγμα 1500 ζευγαριών, όπου το ένα μέλος ήταν μεταξύ 22 και 27 ετών, το ποσοστό των αγοριών που ήταν σε σχέση με μεγαλύτερες τους από δεκαετία και πάνω κυρίες έφτανε το 22%, ενώ αντίστροφα, μόλις το 4% των κοριτσιών είχαν σχέση με 40ρηδες.
Πού οφείλεται ωστόσο η σχετική στροφή μας προς τις πιο ώριμες γυναίκες;
Νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από απαξιωτικές εξηγήσεις τύπου «εμ βέβαια, σιγά μην σου κάτσει κάποια της ηλικίας σου» και «για να της τα τρώνε και να κάθονται γίνονται όλα αυτά» ….Καθώς τέτοιου είδους φράσεις, υποτιμούν αυτον που τις λέει.. Μάλιστα προσδίδουν έλλειψη αντικειμενικότητας και αποδεικνύουν πόσο είναι “εμποτισμένοι” από την προκατάληψη και-γιατί όχι;- τη ζήλεια κριτήρια.
Οι λόγοι….
Οι 40ρες είναι πιο έμπειρες. Και εννοώ σε όλους του τομείς. Τόσο στο κρεβάτι, όπου μπορούν να σε διδάξουν πράγματα, και σίγουρα δεν θα κάθονται σαν την Παγωμένη Νεράιδα να περιμένουν τη νεκρανάσταση, αλλά αντιθέτως θα σε κάνουν αν το ευχαριστηθείς και εσύ, όσο και γενικά στη ζωή τους, γεγονός που τις κάνει πιο γεμάτες, με λιγότερες παράλογες απαιτήσεις, και επιπλέον λιγότερη γκρίνια, καβγάδες για ασήμαντους λόγους. Κάποιοι θα πουν ότι το ίδιο ισχύει και για τις παντρεμένες γυναίκες που αποφασίζουν να “διευρύνουν” τους ορίζοντες τους, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα! Το πιο βασικό σε αυτό το σημείο ειναι ότι ο καθένας ξέρει τι θέλει στη σχέση και δεν πικραίνεται από χαζο-καβγάδες!
Με την εμπειρία έρχεται και η ωριμότητα. Η οποία αυτόματα σημαίνει μικρότερη ανασφάλεια, λιγότερος έλεγχος και υστερικά τηλεφωνήματα και sms για ραπόρτο κάθε κίνησης μας ανά μισάωρο. Γνωρίζουν πότε πρέπει να κάνουν πίσω και πότε να μην μιλήσουν, και αντιστρόφως, όταν έχουν το δίκιο με το μέρος τους, γνωρίζουν πώς να διεκδικήσουν με και τελικά να το κερδίσουν. Δεν πρόκειται να κάνουν σαν υστερικά κοριτσάκια, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι τέτοιες παιδιάστικες συμπεριφορές, με μαθηματική ακρίβεια καταστρέφουν και δεν φτιάχνουν μία σχέση…
Μία μεγαλύτερη γυναίκα έχει τη δυνατότητα να καθοδηγήσει και να συμβουλέψει ένα νεότερο και σε σοβαρά θέματα, εκτός σχέσης. Γιατί είναι απαλλαγμένη από τα κόμπλεξ και τις μικρότητες, που πολύ συχνά οδηγούν σε συμβουλές άμεσα συνυφασμένες με το τι βολεύει την ίδια και όχι το αγόρι της, σε αντίθεση από ένα 25χρονο κορίτσι. Επιπλέον, έχουν περισσότερο τη διάθεση και την ψυχική δύναμη να σταθούν και να στηρίξουν έναν άνδρα σε μία δύσκολη στιγμή έμπρακτα, όχι με λόγια και τίποτα άλλο.
Δεν πρήζουν για γάμους και τα συναφή. Ευρισκόμενες σε μία κρίσιμη ηλικία, συνήθως είναι συνειδητοποιημένες και πάντως εν γνώσει του ότι, εφόσον επέλεξαν έναν άντρα περίπου 15 χρόνια νεώτερο τους, δεν πρόκειται να τον στριμώξουν σε μία γωνία για επισημοποίηση της σχέσης τους. Γιατί πολύ απλά δεν έχουν εκ των προτέρων αυτή την απαίτηση. Όσες θέλουν να αποκτήσουν παιδί και να κάνουν οικογένεια, στρέφονται ασφαλώς προς ωριμότερους άνδρες αυτής της ηλικίας, που έχουν συναφείς επιθυμίες και επιδιώξεις, και τα καταφέρνουν μία χαρά. Σαφέστατα και υπάρχει η δέσμευση ανάμεσα στους δύο ανθρώπους, αλλά σε πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο και με εκ των προτέρων διαμορφωμένα “όρια”. Τα οποία κανένα μέρος, και πρωτίστως αυτές, δεν είναι πρόθυμες να ξεπεράσουν.
Είναι ρεαλίστριες και ξέρουν τι θέλουν. Έχοντας περάσει την ηλικία, όπου έχουν κάνει ό,τι επιθυμούσαν, έχοντας ζήσει έντονα τις δύο προηγούμενες δεκαετίες της ζωής τους, οι 40ρες είναι τα πιο κατασταλαγμένα άτομα (τουλάχιστον θεωρητικά, στην πλειοψηφία), που επιλέγοντας να συνάψουν σχέση με έναν 25αρη, γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι θέλουν, τι επιδιώκουν από τη σχέση αυτή, και πώς θα το αποκτήσουν από τον συγκεκριμένο άνθρωπο.
Κρίνοντας από το γεγονός ότι ολοένα και περισσότερα νέα παιδιά έλκονται από τα επιχειρήματα και τα “θέλω” των μεγαλύτερων γυναικών , τότε μάλλον κάτι καλύτερο ξέρουν, από τις κατά πολύ νεώτερες τους γυναίκες. Ή έστω, κάνουν κάτι καλύτερα…Κάτι ήξερε ο Ashton Kutcher που πέρασε τόσα χρόνια με τη Demi Moore! (Ασχετο αν χώρισαν, εζησαν για κάποιο διάστημα ευτυχισμένοι!)
http://www.youtube.com/watch?v=xiYRurC-TUE
Υ.Γ. Αφορμή και βάση για το παραπάνω κείμενο, υπήρξε ένα αντίστοιχο στο http://www.marymary.gr
Εμπιστέψου τους ανθρώπους κι αυτοί θα σε εμπιστευτούν. Μεταχειρίσου τους μεγαλόψυχα και θα σου δείξουν τη μεγαλοψυχία τους. Τάδε έφη ‘Εμερσον, είτε συμφωνούμε είτε όχι.
Πόσο συχνά εμπιστευόμαστε σήμερα τους ανθρώπους; Τους φίλους μας, τους συναδέλφους μας, το ταίρι μας;
Η εμπιστοσύνη είναι το βασικό θεμέλιο στο οποίο πρέπει να στηρίζεται κάθε σχέση, η οποία θέλει να έχει μέλλον και να φτάσει στην ολοκλήρωσή της.
*Πρακτικά όμως, πότε είμαστε σε θέση να δείξουμε εμπιστοσύνη;
-Αρχικά, όταν είμαστε εμείς αυτοί που κάνουμε το πρώτο βήμα για να πλησιάσουμε νέα πρόσωπα.
-Όταν σεβόμαστε και εκτιμάμε αυτά που κάνει ο άλλος και δεν μας συμπεριλαμβάνουν.
-Όταν μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας, στο βαθμό βεβαίως που το επιτρέπει η εγγύτητα της σχέσης μας.
*Και πότε δεν είμαστε;
-Όταν υποτιμάμε αυτά που κάνει ή τις σχέσεις που έχει ο άλλος και δεν μας περιλαμβάνουν.
-Όταν προσπαθούμε να περιορίσουμε τον προσωπικό χρόνο του άλλου.
-Όταν εμμένουμε στην άποψή μας και αρνούμαστε κατηγορηματικά να δεχτούμε τη γνώμη του άλλου.
Τι σημαίνει όμως, για τη ζωή ενός ανθρώπου το να έχει έλλειψη εμπιστοσύνης;
Όταν εμπιστευόμαστε αφήνουμε τους εαυτούς μας στη διάθεση του άλλου. Η ικανότητά μας να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας αναπτύσσεται μέσα από την εμπιστοσύνη μας στους άλλους. Το καλύτερο και πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ένδειξης εμπιστοσύνης είναι όταν ένα μικρό παιδί ανοίγει διάπλατα τα χέρια του και πέφτει από ψηλά στην αγκαλιά ενός μεγάλου, που το περιμένει με τα χέρια ανοιχτά.
Το παιδί εμπιστεύεται πλήρως τη σωματική του ακεραιότητα στον μεγάλο, επειδή πιστεύει ότι δεν θα το αφήσει να πέσει, θα το πιάσει, γιατί το αγαπάει και θέλει να το προστατέψει. Έτσι, χτίζεται από την παιδική μας ηλικία η εμπιστοσύνη που έχουμε απέναντι στους άλλους. Αν στα παιδικά μας χρόνια κλονιστεί αυτό το θεμέλιο, τότε πάσχει η ικανότητά μας να δημιουργούμε και να διατηρούμε σχέσεις.
Όταν μεγαλώνοντας δεν εμπιστευόμαστε, το κάνουμε για να προστατευτούμε. Ουσιαστικά, μειώνουμε όσο μπορούμε την πιθανότητα να πληγωθούμε από κάποια ενδεχόμενη προδοσία.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης αποτελεί πλήγμα για τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι υποψίες, οι σκηνές ζηλοτυπίας και ο έλεγχος που αναγκάζεται να υποστεί καθημερινά ο σύντροφος του «ζηλιάρη» οδηγούν στη σταδιακή αποξένωση και απομάκρυνση του ζευγαριού, καθ’ ότι η διαρκής δυσπιστία και γκρίνια δημιουργεί μια απόσταση στο ζευγάρι, αλλά ακόμη και σε άλλες μορφές ανθρωπίνων σχέσεων.
Η κτητικότητα είναι η άμεση απόρροια της έλλειψης εμπιστοσύνης. Πολλά ζευγάρια είναι εσωστρεφή και μένουν προσκολλημένα στη σχέση τους, ζώντας σε έναν αυτοπεριορισμό που σιγά- σιγά τους φέρνει πιο κοντά στην πλήξη και στα προβλήματα. Κάποιες φορές η κτητικότητα είναι τόσο έκδηλη που διαλύει τη σχέση.
Μήπως τελικά η ζήλια είναι απαραίτητη;
Σχεδόν κανένας άνθρωπος δεν είναι άτρωτος από το συναίσθημα της ζήλιας. Οι άνθρωποι ζηλεύουν όταν θεωρούν ότι απειλείται η θέση τους, τα κεκτημένα τους, η συμπάθεια και το ενδιαφέρον που τους δείχνει ο σύντροφός τους. Υπάρχουν επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι η ζήλια υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων. Για την ακρίβεια, οι άνδρες έβγαζαν μια επιθετικότητα απέναντι σε έναν πιθανό αντίζηλο γιατί με αυτόν τον τρόπο εξασφάλιζαν τη βεβαιότητα για την πατρότητα των απογόνων τους.
Οι γυναίκες μεγάλωναν τα παιδιά και χρειάζονταν έναν προστάτη και εγγυητή της ασφάλειάς τους, γι’ αυτό και τις απασχολούσε περισσότερο το συναισθηματικό δέσιμο με τον άνδρα τους. Αντιθέτως, στους άνδρες προκαλεί εντονότερη ζήλια η πιθανή σεξουαλική σχέση της συντρόφου τους με κάποιον άλλο, παρά αν εκείνη δεθεί συναισθηματικά μαζί του. Έτσι, η ζήλια εξασφαλίζει τη γενετική συνέχεια του ανθρώπινου είδους και μας βοηθά να διαφυλάξουμε τη σχέση μας και κατ’ επέκταση την οικογένειά μας.
Κατά τον Τζον Μίλτον, η εμπιστοσύνη μεταδίδει ένα θαυματουργό αίσθημα. Δημιουργεί το αίσθημα της ασφάλειας, την άγνοια του κινδύνου και την τάση για ευγενικές προσπάθειες.
Πηγή: beu.com.cy
Μετά τα κινητά, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και το internet γενικά λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να φανταστούν τη ζωή χωρίς Facebook. Εκείνες οι μέρες που οι φωτογραφίες περιορίζονταν στα σημαντικά γεγονότα της ζωής και η ιδιωτικότητα είχε άλλη μορφή έχουν περάσει πια ανεπιστρεπτί. Δεν είναι όμως η χρήση της κοινωνικής δικτύωσης που μας έχει αλλάξει απλώς τη ζωή αλλά η διάβρωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η τόσο γρήγορη μεταβολή της προσωπικότητας των νέων που μας σοκάρει περισσότερο.
Οι έρευνες ακόμη σχετικά λίγες αλλά τα πρώτα σημάδια της αλλαγής της ψυχολογικής κατάστασης και λειτουργίας των ανθρώπων είναι ήδη εμφανή. Φαίνεται λοιπόν πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι η πιο γρήγορη και βάσιμη απόδειξη του ανθρώπινου ναρκισσισμού αλλά και της ανάγκης των γύρω μας να κερδίσουν την αποδοχή, να δημιουργήσουν εντυπώσεις, να κλέψουν την παράσταση.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες “συνομωσιολογιακού” τύπου αλλά ακόμη και αν αυτός ήταν ο πρώτος στόχος αυτών των μέσων, το πείραμα έχει πετύχει απόλυτα.
Είναι προφανές πλέον πως οι άνθρωποι έχουν υπέρμετρη βάση ναρκισσισμού καθώς όπως αποδεικνύουν οι πρώτες σχετικές έρευνες οι φανατικοί χρήστες του Facebook εμφανίζονται ως άτομα με υψηλά επίπεδα ωραιοπάθειας και επιθυμίας κοινωνικής προβολής
. Σε βαθμό μάλιστα που καταπατούν κάθε έννοια του προσωπικού και ιδιωτικού, ίσως έχοντας την ευκαιρία να ζήσουν για πολλές στιγμές τη ζωή των διασήμων με έναν τρόπο διαστροφικό που ξεφεύγει πέρα από κάθε λογική.
Ακόμη, άλλες έρευνες τονίζουν πως η καθημερινή και αδιάλειπτη ενασχόληση με το συγκεκριμένο μέσο κοινωνικής δικτύωσης συνδέεται με αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης τα οποία σαν άλλος ανελκυστήρας μειώνονται όσο αυξάνεται η διαδικτυακή αποδοχή των εικονικών φίλων και αυξάνονται όταν η δραστηριότητα των υπολοίπων σε σχέση με τους ίδιους είναι αναποτελεσματική.
Εγώ θα πρόσθετα πως ο αρχικός σκοπός της άμεσης δικτύωσης και επικοινωνίας έχει χαθεί και μάλιστα διαστρεβλωθεί με την δημιουργία ενός προφίλ που λίγο μοιάζει με την πραγματική εικόνα των ανθρώπων. Έτσι νέοι και μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι έτοιμοι να παραδώσουν στην βορά της ανθρώπινης περιέργειας κάθε έκφανση της προσωπικής τους ζωής και εξέλιξης χωρίς κάποιο όφελος, αποτελώντας οι ίδιοι έναν αρρωστημένο παπαράτσι του εαυτού τους, έναν αδυσώπητο ατζέντη που φτιάχνει μία πλαστή εικόνα, έναν σταρ που όσο και αν εκτεθεί όσα και αν δείξει πάντα θα πληρώνει ακριβά να βγει μία φωτογραφία στο πολυπόθητο κόκκινο χαλί υποβαθμισμένων μαγαζιών που θέλουν να δώσουν την ψευδαίσθηση της αστερόσκονης των σταρ του σινεμά…
Πέρα από τις ειδικές συνθήκες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων, υπάρχουν και κάποιοι γενικοί παράγοντες οι οποίοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν πως ενισχύουν τη νοημοσύνη και οξύνουν το μυαλό.
Η μουσική:
Η επιστήμη έχει αποφανθεί ότι τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν από νωρίς τον κόσμο των ήχων. Τα μαθήματα μουσικής είναι ένας πολύ ευχάριστος τρόπος για να εξασκήσει σωστά ένα παιδί τον εγκέφαλό του και, όπως φαίνεται, τα οργανωμένα μαθήματα όχι μόνο ενισχύουν το δείκτη νοημοσύνης, αλλά συμβάλλουν και στη μετέπειτα ακαδημαϊκή απόδοση τού παιδιού. Πρόσφατη, μάλιστα, μελέτη του Πανεπιστημίου του Τορόντο έδειξε ότι τα παιδιά που διδάσκονται μουσική έχουν πολύ υψηλότερο IQ στην ενήλικη ζωή τους.
Ο θηλασμός:
Το μητρικό γάλα αποτελεί βασική τροφή του εγκεφάλου, και η σημασία του είναι τεράστια σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής του μωρού. Δανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο θηλασμός κάνει τα μωρά όχι υγιέστερα, αλλά και πιο έξυπνα: Μωρά που θήλασαν για εννέα μήνες είχαν υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα αιδιά που δεν θήλασαν, στερούνται ευφυϊας.
Η άσκηση:
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που πραγματοποίησαν καθηγητές του Πανεπιστημίου του Ιλινόις σε παιδιά Δημοτικού, οι αθλητικές επιδόσεις σχετίζονται άμεσα με την ακαδημαϊκή απόδοση. Η συμμετοχή σε ομαδικά αθλήματα ενισχύει την αυτοπεποίθηση, το ομαδικό πνεύμα και τις ηγετικές ικανότητες, σημαντικά στοιχεία για τη μετεπειτα κοινωνικοποίησή τους.
Η περιέργεια:
Οι ειδικοί λένε ότι γονείς που δείχνουν την περιέργειά τους για πράγματα, γεγονότα και καταστάσεις, μαθαίνουν στα παιδιά τους να αναζητούν νέες ιδέες, δηλαδή τη γνώση και τη σημασία της.
Η σωστή διατροφή:
Ως μηχανή, και μάλιστα η τελειότερη της φύσης, ο εγκέφαλος δεν μπορεί να λειτουργήσει σε πλήρη απόδοση χωρίς σωστά καύσιμα. Η σωστή διατροφή μπορεί να επηρεάσει την πνευματική και διανοητική ανάπτυξη, ειδικά στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής τους. Σε πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από γιατρούς του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, σε 191 παιδιά που τα παρακολούθησαν από τη βρεφική ηλικία μέχρι την εφηβεία, διαπίστωσαν ότι όσα κατά τη βρεφική ηλικία είχαν σοβαρή έλλειψη σιδήρου, είχαν χαμηλότερες επιδόσεις στα τεστ που αξιολογούσαν τις γνωστικές, μαθησιακές και νοητικές ικανότητες στις ηλικίες των 5 ετών, 11-14 ετών και 15-17 ετών.
Το παιχνίδι:
Κι όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς, ακόμη και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορούν να οξύνουν το πνεύμα, όχι βέβαια τα βίαια που κάνουν το παιδί μοναχικό και αφηρημένο, αλλά εκείνα που απαιτούν στρατηγική σκέψη, αναπτύσσουν οργανωτικές ικανότητες και ενισχύουν το ομαδικό πνεύμα και τη δημιουργικότητα. Αντίστοιχα, τα εγκεφαλικά παιχνίδια, όπως το σκάκι, το sudoku ή τα σταυρόλεξα, αποτελούν μια πολύ καλή γυμναστική του εγκεφάλου, αφού τα παιδιά μπαίνουν στη διαδικασία να λύσουν προβλήματα και πάρουν αποφάσεις.
Πηγή: http://kids.in.gr
Στο Δημοτικό, όλα ήταν απλά. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να μαζέψεις όλο σου το κουράγιο, να πάρεις μια βαθιά ανάσα (ίσως και μια σοκολάτα σε κόκκινο περιτύλιγμα, αν ήσουν πιο προχωρημένος, ή πρωταγωνιστής διαφήμισης) και να ζητήσεις από τον έρωτα της ζωής σου να «τα φτιάξετε». Μετά, λίγα πράγματα μπορούσαν να διαταράξουν την ηρεμία σου. Τουλάχιστον μέχρι ο έρωτας της ζωής σου να σου πει ότι θέλει να «τα χαλάσετε», χωρίς απαραίτητα να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για αυτό, απλά έτσι, για να προστεθεί λίγο σασπένς στη «σχέση σας». Και η ζωή στο προαύλιο συνεχιζόταν…
Τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται μερικά χρόνια αργότερα, όταν ο αληθινός κόσμος εισβάλλει στην ζωή, και κατ’ επέκταση στη σχέση. Και, ανάλογα με την ηλικία των δύο εμπλεκόμενων μερών, περιπλέκει με διαφορετικό τρόπο τα προβλήματα, το φλερτ, το σεξ και τις αιτίες χωρισμού. Για του λόγου το αληθές, αναγνωρίστε την φάση της σχέσης σας στον παρακάτω μίνι οδηγό –και εκφράστε τις αντιρρήσεις σας στα σχόλια στο τέλος του κειμένου.
Στα 20…
Το φλερτ: Κατ’ αρχάς, δεν είναι ακριβώς φλερτ. Είναι μια αδέξια προσπάθεια να ανοίξεις κουβέντα, στο όνομα της οποίας (προσπάθειας) μπορούν να επιστρατευθούν τα πάντα: από αποτυχημένες ατάκες – φόρο τιμής στην ποπ κουλτούρα μέχρι «κοινά ενδιαφέροντα» που συνήθως περιλαμβάνουν μουσική, ταινίες και video games.
Το σεξ: Είναι πολύ (σε ποσότητα, συχνότητα, διάρκεια). Είναι πειραματικό (ακριβώς σαν τις μουσικές που ακούς: κάποιοι πειραματισμοί πετυχαίνουν, κάποιοι όχι). Είναι θέμα συζήτησης (στις παρέες, όχι μεταξύ των άμεσα εμπλεκομένων).
Τα προβλήματα: Του/ της αρέσω; Θα του/ της αρέσω το ίδιο και αύριο; Κι αν με κερατώσει; Κι αν αλλάξει γνώμη; Κι αν χωρίσουμε και καταστραφεί ο κόσμος; Κοίταξε την σερβιτόρα, ή μου φάνηκε; Μήπως είμαι πολύ μικρός για σχέσεις;
Οι αιτίες χωρισμού: Κοίταξε τη σερβιτόρα. Είμαι πολύ μικρός για σχέσεις. Θέλω να αποκτήσω εμπειρίες. Τώρα που το σκέφτομαι, η σερβιτόρα μου αρέσει περισσότερο.
Στα 30…
Το φλερτ: Έχει την ακρίβεια χειρούργου, την αυτοπεποίθηση χολιγουντιανού σταρ και την δομημένη σκέψη καθηγητή πανεπιστημίου.
Το σεξ: Είναι λιγότερο, αλλά ποιοτικότερο. Έχει πολλά κοινά σημεία με την παραπάνω περιγραφή του φλερτ. Είναι θέμα συζήτησης, συχνότερα μεταξύ των άμεσα εμπλεκομένων, σπανιότερα στις παρέες.
Τα προβλήματα: Έχω δουλειά. Έχω πάρα πολλή δουλειά. Μήπως παραμελώ τη σχέση μου για τη δουλειά; Μήπως παραμελεί τη σχέση μας για τη δουλειά; Μήπως να παντρευτούμε; Μήπως έχω φτάσει σε ηλικία να κάνω παιδιά; Είναι ο κατάλληλος/ η κατάλληλη για να κάνω μαζί του/ της παιδιά;
Οι αιτίες χωρισμού: Παραμελεί τη σχέση μας για τη δουλειά. Είμαι πολύ μικρός/η για να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. Κι εκεί που το σκεφτόμουν αυτό, μ’ έπιασε ανασφάλεια και για να επιβεβαιωθώ τον/ την κεράτωσα με τον/ την συνάδελφο στο φωτοτυπικό.
Στα 40…
Το φλερτ: Είναι πιο ιντελεκτουέλ, λιγότερο εμφανώς φλερτ, αλλά πολύ περισσότερο αποτελεσματικό. Όταν συμβαίνει. Γιατί δε συμβαίνει κάθε μέρα.
Το σεξ: Είναι, όπως θα το έθετε ο Μελ Γκίμπσον, «αυτό που θέλουν οι γυναίκες» –ή οι άνδρες, αντίστοιχα. Όταν συμβαίνει. Γιατί δε συμβαίνει κάθε μέρα. Είναι θέμα συζήτησης (κυρίως θεωρητικής, με τους μικρότερους που ζητάνε συμβουλές).
Τα προβλήματα: Πώς θα προλάβω να πάρω τα παιδιά από το σχολείο, να τελειώσω τη δουλειά, και να δω και τους κολλητούς λίγο; Γιατί να μην πάει εκείνος/η να πάρει τα παιδιά από το σχολείο, μπας και καταφέρω να τελειώσω τη δουλειά; Μήπως δεν κάνουμε αρκετό σεξ; Λες να με κερατώνει με τον/ την συνάδελφο στο φωτοτυπικό;
Οι αιτίες χωρισμού: Κουράστηκα να παίρνω συνέχεια εγώ τα παιδιά από το σχολείο. Δεν κάνουμε και αρκετό σεξ. Με κεράτωσε με τον/ την συνάδελφο στο φωτοτυπικό.
Πηγή: http://sex.in2life.gr
Με αφορμή τη σημερινή μέρα που είναι αφιερωμένη στα ζώα θα ήταν καλό να ρίξουμε μία ματιά στη σχέση μας με αυτά αλλά και τα οφέλη που τα ζώα μας δίνουν απλά επειδή αποτελούν κομμάτι της ζωής μας.
Ξεκινώντας πρέπει να τονίσουμε πως η απόφαση να πάρουμε ένα ζωάκι πρέπει να αντιμετωπίζεται με πολλή υπευθυνότητα από εμάς τους ίδιους καθώς πέρα από τα πλεονεκτήματα υπάρχουν και αρκετές υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στο ίδιο και αυτά που του παρέχουμε.
Σχετικές έρευνες έχουν δείξει πως τα κατοικίδια ζώα αλλά και γενικότερα η επαφή μας με τη φύση λειτουργεί ως ένα φυσικό αγχολυτικό καθώς τα ζώα είναι πάντα εκεί χωρίς να μιλάνε και είναι απόλυτα πιστά και ικανοποιημένα μαζί μας απλά με ένα πιάτο φαγητό, με λίγα χάδια και μία βόλτα. Ακόμη μας προσδίδουν μία σταθερή αίσθηση συντροφικότητας και ζεστασιάς στο σπίτι, γνωρίζοντας γενικά πως κάποιος μας περιμένει ότι ώρα και να γυρίσουμε, όσο χάλια διάθεση και αν έχουμε αδιαμαρτύρητα και στωικά.
Για τους γονείς οι οποίοι έχουν κάποιες αναστολές για την απόκτηση ενός ζώου, οι ειδικοί έρχονται να επιβεβαιώσουν πως η συντήρηση ενός ζώου βοηθά στην καλύτερη κοινωνικοποίηση του παιδιού μας, στην καλύτερη επαφή του με τη φύση και το περιβάλλον, σε κάποιες περιπτώσεις μειώνει την πιθανότητα ανάπτυξης φοβιών αλλά και αυξάνει την καλλιέργεια του αισθήματος υπευθυνότητας.
Από την άλλη όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση καλό είναι να μην βλέπουμε ένα ζώο ως επέκταση του εαυτού μας, ως κομμάτι μέσα από το οποίο θα ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας καθώς πρέπει να σεβόμαστε την προσωπικότητά του, τις δυνατότητές του, τις ανάγκες και το πρόγραμμά του.
Τέλος, τα ζώα δεν μπορούν σε καμία των περιπτώσεων να αντικαταστήσουν ένα παιδί για αυτό και δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε υπερβολές αγοράζοντάς του ακριβά αξεσουάρ, περιποιήσεις σε σπα και κομμωτήρια τη στιγμή που άλλα παιδιά και ζώα τριγύρω μας λιμοκτονούν.
Αφιερώστε λοιπόν αυτή τη μέρα στον διαφορετικό φίλο-μέλος της οικογένειάς σας και απολαύστε ό,τι αυτό έχει να σας προσφέρει παρεμβαίνοντας όσο το δυνατόν λιγότερο στη φύση του!