Πριν από 223 χρόνια μία ομάδα Παριζιάνων έκανε έφοδο στο Hôtel des Invalides και εισέβαλλε στη Βαστίλη. Ήταν το μεγαλύτερο ξέσπασμα βίας στις ταραχές που συνέβαιναν στο Παρίσι εκείνη την εποχή και ήταν αύτη που ουσιαστικά που έκανε την αρχή για την Γαλλική επανάσταση. Όμως στις Βερσαλλίες όλα αυτά δεν είχαν ακόμα γίνει γνωστά και η μοναρχία αν και υποψιαζόταν κάτι δεν είχε ιδέα τι ήταν αυτό που πραγματικά την περίμενε.
Στην ταινία του “Farewell, My Queen” ο σκηνοθέτης Benoît Jacquot ασχόλειται με το τις τελευταίες μέρες τις βασιλικής οικογενείας μέσα από το πρίσμα των συναισθημάτων τους, της έντασης, των νεύρων, αλλά και τις φυλετικής και αφιλόξενης πολλές φόρες αυλικής ζωής. Μέσα από την ταινία για πρώτη φόρα εξετάζονται οι ιδιαιτέρες σχέσεις της Marie Antoinette ( που την υποδύεται η Diane Kruger) με την Gabrielle de Polignac (Virginie Ledoyen). Μάλιστα είναι φανερό ότι όσο το τέλος πλησίαζε, τόσο η μεταξύ τους σχέση και η τρυφερότητα γινόταν όλο και πιο εμφανής στο παλάτι.
[vsw id=”Hu95AAbj7bE” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
Με αυτή την ταινία ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται πιο πολύ στους χαρακτήρες, στη ζωή τους και σχεδόν καθόλου στην έμμονη της Marie Antoinette για την πολυτέλεια και τα ρούχα, ή τις παρελάσεις και την απίστευτα παράλογη τάση της για κάθε είδους άνεση. Η Kruger καταφέρνει και γίνεται ο ηγεμόνας που απεικονίζει την τελευταία κακομαθημένη γαλλίδα βασίλισσα, με τις ανθρώπινες και όχι παιδικές αδυναμίες τις.
Η αφορμή για αυτό το κείμενο ήταν ένα άλλο κείμενο της Αμερικανικής Vogue και ο συνδυασμός αυτής της ταινίας με την ταινία του “Trishna” του Michael Winterbottom η οποία είναι βασισμένη στο βιβλίο Tess of the d’Urbervilles και μιλά για την σημερινή Ινδία. …Είναι μία άλλη πλευρά, μίας άλλης εποχής και ενός εντελώς άλλου κόσμου. Ο τίτλος του άρθρου «Από τις Βερσαλλίες στο Μουμπάι» έχει να πει αρκετά από μόνος του.
[vsw id=”gdFiV9yDHG4″ source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]
Οι ταινίες πέρα από το γεγονός ότι είναι σε δύο εντελώς διαφορετικές εποχές μιλάνε για την σημερινή πραγματικότητα με ένα τρόπο, κυρίως από την στιγμή που στην εποχή που βρισκόμαστε δεν υπάρχει μέσαια τάξη και τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι, είτε στις Βερσαλλίες είτε στην Ινδία.
Ας ελπίσουμε ότι η δίκη μας «Γαλλική επανάσταση» θα είναι αναίμακτη τουλάχιστον. Οι ταινίες σίγουρα αξίζουν την προσοχή μας και καλό θα ήταν να τις “ψάξετε” και να τους αφιερώσετε ένα κομμάτι από τον χρόνο σας.
Πηγή: http://www.vogue.com
