επαφή

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι μια ζεστή, φιλική χειραψία είναι απαραίτητη, ιδιαίτερα αν έχουμε απέναντί μας τον υποψήφιο εργοδότη μας ή ένα άτομο που μας έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον. Αυτό που δεν ξέραμε είναι γιατί αυτού του είδους ο χαιρετισμός είναι πράγματι τόσο σημαντικός και ικανός να συσφίξει αστραπιαία τις σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών.

Στο παραπάνω ερώτημα επιχείρησαν να απαντήσουν ερευνητές από το Ινστιτούτο Μπέκμαν των ΗΠΑ και από ό,τι φαίνεται τα κατάφεραν. Για τις ανάγκες της μελέτης τους, οι ειδικοί ζήτησαν από μια ομάδα εθελοντών να παρακολουθήσει ορισμένα βίντεο. Σε αυτά παρουσιάζονταν άτομα υποψήφια για κάποια επαγγελματική θέση να έρχονται πρώτη φορά σε επαφή με τα διοικητικά στελέχη της εταιρείας χωρίς ωστόσο να εκφέρουν λόγο.

Στη συνέχεια η ομάδα έπρεπε να κρίνει τα στιγμιότυπα και να δώσει αυθόρμητες απαντήσεις σχετικά με την πιο επιτυχημένη ή όχι προσέγγιση, αλλά και με το βαθμό συμπάθειας που ένιωσαν για καθέναν από τους υποψηφίους. Εκτός αυτού, καθόλη τη διάρκεια της δοκιμασίας οι εθελοντές υποβάλλονταν σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου (fMRI). Οι ερευνητές εστίασαν σε εκείνες τις περιοχές που είναι υπεύθυνες για την κοινωνικότητα.

Τα αποτελέσματα είναι ενδεικτικά: κάθε φορά που οι εθελοντές έβλεπαν έναν υποψήφιο να τείνει το χέρι του προς τον απέναντί του, οι ειδικοί από την πλευρά τους παρατηρούσαν αυξημένη ευαισθησία στην αμυγδαλή και την άνω κροταφική αύλακα των συμμετεχόντων

. Πρόκειται για δύο περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη θετική αξιολόγηση της συμπεριφοράς και της προσέγγισης. Παράλληλα, η χειραψία συνδέθηκε και με μεγάλη δραστηριότητα στον επικλινή πυρήνα (περιοχή του εγκεφάλου που συνδέεται με την ανταμοιβή).

Όποτε, λοιπόν, θέλετε να κάνετε καλή εντύπωση, μη διστάζετε. Δώστε το χέρι σας. «Θα σας συμβούλευα να επικεντρώσετε την προσοχή σας στη δύναμη της χειραψίας, καθώς όχι μόνο δημιουργεί μια θετική πρώτη εντύπωση στο συνομιλητή σας, αλλά μειώνει και το κόστος ενός λανθασμένου χειρισμού που ενδέχεται να κάνετε στην πορεία της συζήτησης» συμβουλεύει η ερευνήτρια Σάντα Ντόλκος.

Πηγή: http://www.elle.gr

Περπάτημα, τρέξιμο και επαφή με τη φύση προτείνει ο επίκουρος καθηγητής στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Νίκος Διγγελίδης ως «αντίδοτο» στην κακή ψυχολογία πολλών, που αποτελεί απόρροια της οικονομικής κρίσης.

“Πρόσφατα, έρευνες έδειξαν ότι απλώς και μόνο το να βρίσκεται κάποιος στη φύση -ακόμη και χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερο- μπορεί να βελτιώσει τη διάθεσή του. Η άσκηση, δηλαδή μια συστηματική προσπάθεια με στόχο τη βελτίωση της φυσικής μας κατάστασης, μπορεί να έχει ακόμη πιο ευεργετικές συνέπειες στην ψυχική μας υγεία. Συνοψίζοντας, λοιπόν, θα συστήναμε στον κόσμο να συνεχίσει να περπατάει, να συνεχίσει να τρέχει, να συνεχίσει να επιδιώκει να βρίσκεται κοντά στη φύση”, δηλώνει ο κ.Διγγελίδης, μιλώντας για τη σημερινή εποχή της οικονομικής κρίσης και πώς αυτή επηρεάζει τον άνθρωπο.

Ταυτόχρονα, όμως, αυτό που είναι σημαντικό, σύμφωνα με τον ίδιο -όχι μόνο κάτω από συνθήκες κρίσης- είναι να μπορεί ο καθένας να ξεχωρίσει στη ζωή του αυτά που εξαρτώνται από τον ίδιο και όσα εξαρτώνται από τους άλλους.
«Η αλήθεια είναι ότι η κρίση και τα μέτρα για την αντιμετώπισή της από την Πολιτεία δεν εξαρτώνται από εμάς. Κανείς μας δεν παίρνει αυτές τις αποφάσεις και κανείς δεν ρωτά τη γνώμη μας καν. Το θέμα είναι, λοιπόν, να προσπαθήσει κανείς να δει τι μπορεί να κάνει ο ίδιος για τη δική του ευδαιμονία. Το να επιλέξουμε να ασκηθούμε ή όχι, το να περπατήσουμε ή όχι, εξαρτάται από εμάς τους ίδιους κι αυτές οι μικρές επιλογές στην καθημερινότητά μας μπορούν να κάνουν τη διαφορά», τονίζει ο κ.Διγγελίδης.

[quote_right]”Η άσκηση και η φυσική δραστηριότητα αποδεδειγμένα βοηθά στη βελτίωση της διάθεσης, στην πρόληψη ή/και αντιμετώπιση του άγχους και της κατάθλιψης.” [/quote_right] «Σε γενικές γραμμές», διευκρινίζει ο κ.Διγγελίδης «η υγεία μας την εποχή του μνημονίου περνάει εύλογα τη δική της κρίση. Αυτό είναι μια κοινή παραδοχή, η οποία, όμως, αποδεικνύεται ήδη από τις πρώτες έρευνες που έχουν δημοσιευτεί και δείχνουν ότι οι άνθρωποι κάτω από αυτές τις συνθήκες βάζουν σε δεύτερη μοίρα τη φροντίδα της υγείας τους. Η επιβίωση γίνεται ασφαλώς προτεραιότητα και κάθε άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με διάφορα διλήμματα καθημερινά που τον ταλαιπωρούν και φέρνουν σε δύσκολη θέση πρώτα την ψυχική και πνευματική μας υγεία και στη συνέχεια τη σωματική».

Με βάση τα παραπάνω, ιδιαίτερη σημασία για τον επίκουρο καθηγητή στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας έχει να καταλάβει κανείς τι είναι αυτό που συμβαίνει και με ποιο τρόπο επηρεάζει την καθημερινότητά του.
«Κάνουμε τα ίδια πράγματα που κάναμε και χθες (δηλαδή πριν την κρίση); Σκεφτόμαστε, όπως σκεφτόμασταν και χθες; Η απάντηση προφανώς σε αυτά τα δυο ερωτήματα, για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου -αν όχι για όλους- είναι αρνητική. Δεν έχουμε την ίδια συμπεριφορά και δεν σκεφτόμαστε το ίδιο. Έχουμε αλλάξει και οι αλλαγές αυτές έχουν επέλθει από ‘ανάγκη’ και όχι τόσο από ‘επιλογή’», σημειώνει ο κ. Διγγελίδης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό αποτελεί και μια από τις βασικότερες ρίζες του «κακού» για την ψυχική μας υγεία. «Σήμερα, πολύ περισσότερο από χθες, παίρνουμε αποφάσεις όχι με βάση το ‘πώς θα θέλαμε να ζούμε’, αλλά το ‘πώς μπορούμε’ κι αυτό δεν το έχουμε επιλέξει οι ίδιοι, αλλά αντιθέτως μας έχει επιβληθεί από άλλους.
Οι άνθρωποι έχουν γίνει περισσότερο νευρικοί στην καθημερινότητά τους, λιγότερο ψύχραιμοι, οι αυτοκτονίες και η κατανάλωση ψυχοφαρμάκων έχουν αυξηθεί. Όλα αυτά γιατί από ανάγκη υποχρεωνόμαστε να κάνουμε πράγματα που, κάτω από άλλες συνθήκες (π.χ. πριν την κρίση), δεν θα τα κάναμε- ωστόσο τα κάνουμε γιατί ο καθένας έχει υποχρέωση να επιβιώσει, καταλήγει.

Πηγή: health.in.gr, ΑΠΕ