Tag:

Κρατερός Κατσούλης

Τρωάδες του Ευρυπίδη, από τη Χρ. Τζέικου

Λόγω δημοψηφίσματος σας άφησα λίγο πίσω με τις θεατρικές παραστάσεις, αλλά επιστρέφω δριμύτερη!!!Το καλοκαίρι ήρθε για τα καλά επιτέλους και μετά από τις απρόσμενες βροχές , οι μέρες είναι κατάλληλες για έξοδο. Και τι πιο όμορφο από το να δείτε μια θεατρική παράσταση τώρα που έχει ξεκινήσει και επίσημα το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Πρόκειται για μια μεγάλη γιορτή που συνεχίζεται για 60 καλοκαίρια, από την οποία έχουν περάσει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του θεάτρου, της μουσικής και του χορού. Θα σας ενημερώνω για αυτές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, και ξεκινάμε με Τρωάδες, οι οποίες παρουσιάζονται από το Εθνικό Θέατρο σε μετάφραση Κ. Χ.Μύρη και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Το έργο έχει ξαναπαιχτεί από το Εθνικό Θέατρο άλλες πέντε φορές , το 1965, το 1968, το 1975, το 1983 και το 1991.Οι Τρωάδες έχουν παρουσιαστεί από το Εθνικό Θέατρο άλλες πέντε φορές 1965,1968,1975, 1983 και 1991

Υπόθεση: Στο στρατόπεδο των Αχαιών, στα παράλια της λεηλατημένης Τροίας, οι αιχμάλωτες Τρωαδίτισσες και η βασίλισσά τους, Εκάβη, θρηνούν για τα δεινά τους. Όσες έχουν απομείνει ζωντανές από την ξεκληρισμένη βασιλική οικογένεια θα δοθούν δώρο στους Αχαιούς, ενώ ο εγγονός της Εκάβης, ο μικρός Αστυάνακτας, γκρεμίζεται από τα τείχη, θύμα της σκληρότητας των κατακτητών. Οι φλόγες αφανίζουν την Τροία και οι γυναίκες, απελπισμένες, οδηγούνται στα πλοία που θα τις μεταφέρουν πέρα από το Αιγαίο, σκλάβες στα σπίτια των νικητών. Ο Ευριπίδης με τις Τρωάδες γράφει ένα αντιπολεμικό αριστούργημα και κατακρίνει την πολιτική των Αθηναίων για το προκλητικό ανοσιούργημα που είχαν διαπράξει λίγους μήνες πριν εναντίων των Μηλίων καθώς και για την Σικελική Εκστρατεία που προετοιμάζουν. Οι Τρωάδες είναι ένα αμείλικτο κατηγορώ για τις φρικαλεότητες του πολέμου και ένα σπαρακτικό αίτημα για αλληλεγγύη και ανθρωπισμό.

Λίγα λόγια για το έργο:
H τραγωδία αυτή γράφτηκε την περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου (415 π.Χ. ), από τον Ευριπίδη. Οι Τρωάδες ήταν η τρίτη τραγωδία μιας τριλογίας που αναφέρεται στον Τρωικό πόλεμο. Αυτή η τριλογία παρουσιάστηκε στα Μεγάλα Διονύσια μαζί με το σατυρικό δράμα Σίσυφος. Οι υποθέσεις της τριλογίας δεν συνδέονται μεταξύ τους, ενώ για αυτό το έργο, ο Ευριπίδης κέρδισε το δεύτερο βραβείο.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης
Σκηνοθεσία :Σωτήρης Χατζάκης
Σκηνικά :Έρση Δρίνη
Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Μουσική :Δημήτρης Παπαδημητρίου
Χορογραφία :Κική Μπάκα
Φωτισμοί :Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική διδασκαλία :Mελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη :Ανδρομάχη Δαυλού
Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη : Γιάννης Γούνας
Βοηθός σκηνογράφου :Φώτης Μουρτάς
Βοηθός ενδυματολόγου :Λίνα Καρανικολάου
Σχεδιασμός Κομμώσεων : Χρόνης Τζήμος
Σχεδιασμός Μακιγιάζ : Εύη Ζαφειροπούλου

ΠΑΙΖΟΥΝ :
Ποσειδών – Θέμης Πάνου
Aθηνά – Κωνσταντίνα Τάκαλου
Εκάβη – Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Ταλθύβιος – Νίκος Ψαρράς
Κασσάνδρα – Κόρα Καρβούνη
Ανδρομάχη – Μαρία Κίτσου
Μενέλαος – Κρατερός Κατσούλης
Ελένη – Ελένη Ρουσσινού
Χορός – Ντίνα Αβαγιανού, Κατερίνα Γιαμαλή, Ανδρομάχη Δαυλού, Άννα Ελεφάντη, Βερόνικα Ηλιοπούλου, Δανάη Κατσαμένη, Γιασεμί Κηλαηδόνη, Σταυρούλα Κοντοπούλου, Σταυρούλα – Μελισσάνθη Μάκρα, Βάγια Ματαφτσή,
Γεωργία Μητροπούλου, Γεωργιάννα Νταλάρα, Στέλλα Ράπτη, Αγγέλλα Σιδηροπούλου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Γεωργία Τσαγκαράκη, Ιώβη Φραγκάτου,
Δαίμονας – Γεωργιάννα Νταλάρα
Φρουροί – Αλέξανδρος Βαμβούκος, Αντώνης Χαντζής
Αστυάνακτας- Βασίλης Δημουλής

Πρόγραμμα Περιοδείας
11, 12 Ιουλίου Καβάλα, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων
15 Ιουλίου Κηποθέατρο Αλεξανδρούπολης
18 Ιουλίου Αμφιθέατρο Σίβηρης
24 Ιουλίου Αρχαία Ολυμπία, Αρχαίο Θέατρο Φλόκα
27 Ιουλίου Νεμέα, Θέατρο Αρχαίων Κλεωνών (Green Theatre)
4, 5 Αυγούστου Πάτρα, Ρωμαϊκό Ωδείο
7 Αυγούστου Μεσολόγγι, Αρχαίο Θέατρο Οινιάδων
12 Αυγούστου Άνδρος, Θέατρο Χώρας
24 Αυγούστου Βριλήσσια, Θέατρο “Αλίκη Βουγιουκλάκη”
27 Αυγούστου Xαλάνδρι, Θέατρο Ρεματιάς
30 Αυγούστου Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο 2 Σεπτεμβρίου Βύρωνας, Θέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη”
7 Σεπτεμβρίου Θεσσαλονίκη, Θέατρο Δάσους
13 Σεπτεμβρίου Κηποθέατρο Παπάγου
16 Σεπτεμβρίου Νέα Σμύρνη, Θέατρο Άλσους Ν. Σμύρνη
18 Σεπτεμβρίου Ηλιούπολη, Θέατρο Άλσους “Δημήτρης Κιντής”
22 Σεπτεμβρίου Ωδείο Ηρώδου του Αττικού

07/07/2015 0 comment

ΘΕΑΤΡΟ

Πρεμιέρα στις 4/7 : «ωχ…ΗΛΕΚΤΡΑ», με τον Π. Φιλιππίδη & Ελ. Κωνσταντινίδου

written by The K-magazine

Μ’ ένα καινούργιο, σύγχρονο έργο «ωχ… Ηλέκτρα» του Αλέξη Καλλίτση θα περιοδεύσει το φετινό καλοκαίρι ο Πέτρος Φιλιππίδης- υποδυόμενος την Ηλέκτρα- σε μεγάλα φεστιβάλ της Αθήνας και της περιφέρειας.

Ο Αλέξης Καλλίτσης, βασιζόμενος στις γνωστές τραγωδίες του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, έγραψε μια παρωδία σε έμμετρο δεκαπεντασύλλαβο, με κεντρική ηρωίδα την Ηλέκτρα, η οποία μη μπορώντας ν’ αντέξει τα δεινά της οικογένειάς της, δηλαδή τις συμφορές του οίκου των Ατρειδών, καταφεύγει στη βοήθεια ειδικού: απευθύνεται δηλαδή σε ψυχολόγο!

Το έργο:

Η Ηλέκτρα αποφασίζει να επισκεφθεί ψυχολόγο, καθώς έχει φτάσει σε αδιέξοδο και δεν μπορεί να βρει μόνη της λύση στα προβλήματά της.

«Είναι η πρώτη μου φορά που πάω σε ψυχολόγο.

Εδώ και κάμποσο καιρό δεν έβρισκα το λόγο.

Όμως γιατρέ μου τα ’παιξα και έπαθα μπορνιόκο.

Έφτασα σ’ αδιέξοδο. Έπαθα κοκομπλόκο.

Με πιάνει τρόμος του κενού και έχω και ιλίγγους

Κι άμα ρημαδοκοιμηθώ στον ύπνο βλέπω σβίγγους».

Έτσι λοιπόν προβληματισμένη και φορτισμένη μετά το θάνατο του πατέρα της, Αγαμέμνονα, τον οποίο σκότωσε η μητέρα της, Κλυταιμνήστρα, μαζί με τον εραστή της, Αίγισθο, περιμένει τον αδερφό της, Ορέστη, να γυρίσει έπειτα από χρόνια απουσίας και να πάρει εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα τους. Πραγματικά, ο Ορέστης έρχεται μαζί με το φίλο του, Πυλάδη, και παρέα με τον Παιδαγωγό του σκαρφίζονται διάφορους τρόπους εκδίκησης.

Τι γίνεται, όμως, όταν εμφανίζεται το φάντασμα του Αγαμέμνονα; Όταν ο Ορέστης αδυνατεί ν’ αποφασίσει αν θα σκοτώσει τη μητέρα του; Πόσες ανατροπές μπορούν να συμβούν;

Τελικά, η Ηλέκτρα θα βρει λύση ή θα τρελάνει και τον ψυχολόγο της;

Το έργο είναι μια καλογραμμένη κωμωδία που σχολιάζει τα κοινωνικά ήθη, τις ανθρώπινες σχέσεις, την οικονομία αλλά και τη φύση του νεοέλληνα με εύστοχο και καυστικό τρόπο. Κι αν στην τραγωδία κλαίγατε, εδώ το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γελάσετε μέχρι δακρύων!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία: Πέτρος Φιλιππίδης, Άννα Παναγιωτοπούλου
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Παναγιώτα Κόκορου
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Χορογραφίες: Ελπίδα Νίνου, Θανάσης Γιαννακόπουλος
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Τσεβάς

ΔΙΑΝΟΜΗ:

Πέτρος Φιλιππίδης (Ηλέκτρα), Ελισάβετ Κωνσταντινίδου (Κλυταιμνήστρα), Γεράσιμος Σκιαδαρέσης (Αγαμέμνονας), Δημήτρης Μαυρόπουλος (Παιδαγωγός), Κρατερός Κατσούλης (Ψυχολόγος), Πάνος Σταθακόπουλος (Χορός), Αλμπέρτο Φάις (Ορέστης), Μάνος Ιωάννου (Αίγισθος), Χρήστος Σπανός (Πυλάδης), Σταύρος Καραγιάννης (Χορός), Κυριάκος Μαρκάτος (Χορός).

Η πρεμιέρα θα γίνει στις 4 Ιουλίου στο θέατρο Βεάκειο.

21/06/2014 0 comment

ΘΕΑΤΡΟ

«ωχ…ΗΛΕΚΤΡΑ» , σε περιοδεία με τον Πέτρο Φιλιππίδη

written by The K-magazine

Μ’ ένα καινούργιο, σύγχρονο έργο «ωχ… Ηλέκτρα» του Αλέξη Καλλίτση, θα περιοδεύσει το φετινό καλοκαίρι ο Πέτρος Φιλιππίδης σε μεγάλα φεστιβάλ της Αθήνας και της περιφέρειας.
Ο Αλέξης Καλλίτσης, βασιζόμενος στις γνωστές τραγωδίες του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, έγραψε μια παρωδία σε έμμετρο δεκαπεντασύλλαβο, με κεντρική ηρωίδα την Ηλέκτρα, η οποία μη μπορώντας ν’ αντέξει τα δεινά της οικογένειάς της, δηλαδή τις συμφορές του οίκου των Ατρειδών, καταφεύγει στη βοήθεια ειδικού: απευθύνεται δηλαδή σε ψυχολόγο!

Το έργο:
Η Ηλέκτρα αποφασίζει να επισκεφθεί ψυχολόγο, καθώς έχει φτάσει σε αδιέξοδο και δεν μπορεί να βρει μόνη της λύση στα προβλήματά της.
«Είναι η πρώτη μου φορά που πάω σε ψυχολόγο.
Εδώ και κάμποσο καιρό δεν έβρισκα το λόγο.
Όμως γιατρέ μου τα ’παιξα και έπαθα μπορνιόκο.
Έφτασα σ’ αδιέξοδο. Έπαθα κοκομπλόκο.
Με πιάνει τρόμος του κενού και έχω και ιλίγγους
Κι άμα ρημαδοκοιμηθώ στον ύπνο βλέπω σβίγγους».
Έτσι λοιπόν προβληματισμένη και φορτισμένη μετά το θάνατο του πατέρα της, Αγαμέμνονα, τον οποίο σκότωσε η μητέρα της, Κλυταιμνήστρα μαζί με τον εραστή της, Αίγισθο, περιμένει τον αδερφό της, Ορέστη, να γυρίσει έπειτα από χρόνια απουσίας και να πάρει εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα τους. Πραγματικά, ο Ορέστης έρχεται μαζί με το φίλο του, Πυλάδη, και παρέα με τον Παιδαγωγό του σκαρφίζονται διάφορους τρόπους εκδίκησης.
Τι γίνεται όμως, όταν εμφανίζεται το φάντασμα του Αγαμέμνονα; Όταν ο Ορέστης αδυνατεί ν’ αποφασίσει να σκοτώσει την μητέρα του; Πόσες ανατροπές μπορούν να συμβούν;
Τελικά, η Ηλέκτρα θα βρει λύση ή θα τρελάνει και τον ψυχολόγο της;
Το έργο είναι μια καλογραμμένη κωμωδία, η οποία σχολιάζει τα κοινωνικά ήθη, τις ανθρώπινες σχέσεις, την οικονομία αλλά και τη φύση του νεοέλληνα με εύστοχο και καυστικό τρόπο. Κι αν στην τραγωδία κλαίγατε, εδώ το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γελάσετε μέχρι δακρύων!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Πέτρος Φιλιππίδης, Άννα Παναγιωτοπούλου
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Χορογραφίες: Ελπίδα Νίνου, Θανάσης Γιαννακόπουλος
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Τσεβάς

ΔΙΑΝΟΜΗ:
Πέτρος Φιλιππίδης, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Δημήτρης Μαυρόπουλος, Κρατερός Κατσούλης, Πάνος Σταθακόπουλος,
Αλμπέρτο Φάϊς,Μάνος Ιωάννου, Χρήστος Σπανός, Σταύρος Καραγιάννης, Κυριάκος Μαρκάτος.

24/05/2014 0 comment

ΘΕΑΤΡΟ

Κρατερός Κατσούλης & Πέτρος Λαγούτης στη “Μονογαμία”

written by The K-magazine

Μια διαφορετική κωμωδία, με ανθρώπινα και συγκινητικά στοιχεία ανεβαίνει από τις 10 Μαρτίου στο Θέατρο ΆΝΕΣΙΣ, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων: η «Μονογαμία» του Χιλιανού, Μάρκο Αντόνιο Ντε Λα Πάρρα, σε σκηνοθεσία Σταύρου Στάγκου και πρωταγωνιστές τους Κρατερό Κατσούλη και Πέτρο Λαγούτη.

Πρόκειται για ένα έργο που «βουτάει» με τόλμη και χιούμορ στο θέμα των σχέσεων, της ερωτικής «πίστης» και των κοινωνικών στερεοτύπων που όλοι λίγο-πολύ μαθαίνουμε να ακολουθούμε. Κυρίως όμως είναι ένα έργο ανατροπών, όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται…

Ο Φελίπε και ο Χουάν είναι αδέρφια, κάπου γύρω στα σαράντα. Ο πρώτος είναι καλλιτέχνης, ευαίσθητος, δημιουργικός, με πολλές εμπειρίες στις γυναίκες, φιλοσοφημένος και άνετος. Ο Χουάν από την άλλη πλευρά είναι συντηρητικός, «σφιγμένος» και απόλυτα «τακτοποιημένος» στην δουλειά του και στην οικογενειακή ζωή του.

Ο Χουάν ζητά από τον Φελίπε να συναντηθούν σε ένα private club, για να του εκμυστηρευτεί ένα πρόβλημά του. Από εκεί και μετά, μυστικά και ψέματα έρχονται στην επιφάνεια και η μια ανατροπή ακολουθεί –καταιγιστικά- την άλλη μέχρι το επίσης ανατρεπτικό, βαθιά ανθρώπινο και απολαυστικό φινάλε!

Ο Μάρκο Αντόνιο Ντε Λα Πάρρα είναι σύγχρονος, γνωστός θεατρικός συγγραφέας αλλά και ψυχίατρος. Πολυγραφότατος (περισσότερα από εβδομήντα θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, δοκίμια), που έχει βραβευτεί πολλές φορές για την δουλειά του και είναι μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών. Το έργο θα παίζεται Δευτέρα, Τρίτη στις 21:00 και Τετάρτη στις 22:15 για λίγες μόνο παραστάσεις. Η μετάφραση είναι της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ, τα σκηνικά της Άσπας Καρυώτογλου και οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου.
Βοηθός Σκηνοθέτης: Χριστιάνα Πανοπούλου
Styling: Τζίνα Περιμένη
Μουσική επιμέλεια: Ειρήνη Μπαλτά, Σταύρος Στάγκος
Ηxητική επιμέλεια: Νάσος Τσιάλτας
Παραγωγή:Lunasol

22/02/2014 0 comment

ΘΕΑΤΡΟ

«Η Πηνελόπη Δέλτα συναντάει το Μάγκα» μέχρι 1η Δεκεμβρίου

written by The K-magazine

Για λίγες παραστάσεις ακόμη θα παρουσιάζεται το έργο «Η Πηνελόπη Δέλτα συναντάει το Μάγκα», στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος».

Η Δέλτα είναι το κεντρικό πρόσωπο, η αφηγήτρια, μα και αυτή που κατευθύνει το έργο σαν αόρατη δύναμη. Σταματάει, συνεχίζει και αλλάζει την πλοκή. Κεντρικά πρόσωπα μια οικογένεια Ελλήνων της Αλεξάνδρειας, σαν την δική της. Μέσα από την καθημερινότητα τους περνάει όλες τις μεγάλες ιδέες για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, την ισότητα για να καταλήξει στο κεντρικό θέμα του έργου που είναι ο Μακεδονικός αγώνας.

Το ιδιοφυές εύρημα της Δέλτα είναι πως όλα αυτά περνούν και μέσα από τα μάτια του Μάγκα, του σκύλου της οικογένειας. Αυτός είναι ο σύντροφος της Πηνελόπης και γι’ αυτό όλα λέγονται με χιούμορ, εξυπνάδα και χωρίς σοβαροφάνεια. Γέλιο και συναίσθημα πάνε χέρι-χέρι μα πάνω απ’ όλα λάμπει η αγάπη της Δέλτα για την Ελλάδα.

«Η Πηνελόπη Δέλτα συναντάει τον μάγκα» είναι μια παράσταση που μας αφορά όλους. Δεν είναι ένα έργο μόνο για παιδιά, αλλά είναι ένα έργο που οπωσδήποτε πρέπει να δουν και τα παιδιά. Θυμίζει τις αξίες που πάντα χαρακτήριζαν την Ελλάδα και είναι εποχή να τις ξαναθυμηθούμε.

Η παράσταση παρουσιάζεται κάθε Κυριακή στις 11:30. Η προπώληση εισιτηρίων γίνεται στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», Πειραιώς 254, Ταύρος . Ακόμη, τηλεφωνικά στο 212 2540300, στοwww.theatron254.gr και στα καταστήματα Public.

Πρωταγωνιστούν: Μιμή Ντενίση, Δημήτρης Μακαλιάς και Κρατερός Κατσούλης….

22/11/2013 0 comment

The KK blog

Πρώτες λέξεις, από την Κατερίνα Καραβάτου

written by Κατερίνα Καραβάτου

Η Αέλια είναι μέσα στο σαλόνι και ακουμπά τα χέρια της στο πιάνο. Σκοπός της δεν είναι να παίξει τον πρώτο της αυτοσχεδιαμό, όχι ακόμα τουλάχιστον. Σκοπός της είναι να ανέβει στο διπλάνο σκαμπό που είναι ψηλότερο -κι έχει και κάτι κούτες με αρχείο του Κρατερού που δεν έχουμε τακτοποιήσει ακόμη από τη μετακόμιση – κι έπειτα να ανέβει πάνω στο πιάνο με τα πόδια. Βάζει τα χέρια της στο πάνω μέρος του για να στηριχτεί και ναι, τώρα είναι έτοιμη για τον πρώτο της αυτοσχεδιασμό! Χοροπηδάει πάνω στα πλήκτρα και γελάει με την ψυχή της!!!!!!
Να ένας νέος τρόπος να εκφράζεται κανείς.

Το κρατώ αυτό γιατί ταιριάζει πολύ με τη φάση που βρίσκομαι κι εγώ.

Ο πρώτος δικός μου αυτοσχεδιασμός είναι αυτός εδώ, ένας καινούριος τρόπος έκφρασης.
Πατώ με τα δάκτυλα μου το πληκτρολόγιο και σας υποδέχομαι στο νέο μας ραντεβού.

Μέσα από το The K- magazine θα τα λέμε πλέον πολύ συχνά, δηλαδή θα τα λέω εγώ αλλά αν θέλετε και συζήτηση, κι αυτό θα βρούμε έναν τρόπο να το φτιάξουμε (θα ρωτήσω την Κατερίνα Μαντά που ξέρει απ αυτά και με τίμησε και με την πρόταση της, γιατί θα το ομολογήσω ότι εγώ και τα blogs, τα social media, τα site κλπ ήμασταν δύο έννοιες που πραγματικά ποτέ ως τώρα δεν είχαμε συναντηθεί πουθενά και μου πήρε ένα χρόνο για να το αποφασίσω– ωστόσο θέλω να δηλώσω ότι ξέρω να παίζω καταπληκτικές «κούπες», «πασιέντζα» και τάβλι και αν κάποιος προτίθεται να σχεδιάσει μπιρίμπα, κανάστα, αγωνία και ξερή για το internet να ξέρει ότι θα γίνω μία από τις μεγαλύτερες υποστηρίκτριες και fan καθότι είμαι τρελό χαρτόμουτρο αν και ο σύζυγος μου δεν στηρίζει με θέρμη αυτή μου την κλίση– σκέψου κάποιος να το έχει κάνει ήδη και να μην το ξέρω, οπότε να γίνω ρεζίλι απ την πρώτη κιόλας ανάρτηση…).

Ένα χρόνο και κάτι μετά από την τελευταία μας επικοινωνία, μάλλον πρέπει να σας πω τι έχει γίνει όλο αυτό το διάστημα, για να πιάσουμε έπειτα την κουβέντα μας από το σήμερα.

Λοιπόν, τα πράγματα είναι σχετικά απλά.Ο χρόνος που πέρασε ήταν απ’ αυτούς που τους καταλαβαίνεις απολύτως έστω κι αν έχεις μερικές διαλήψεις. Χάρηκα πολύ, συγκινήθηκα πολύ, σοκαρίστηκα πολύ, απογοητεύτηκα πολύ, γέλασα πολύ και κοιμήθηκα λίγο.

Α! Και άλλαξα εκατοντάδες πάνες που αναμένονται να γίνουν χιλιάδες με έναν πρόχειρο υπολογισμό – δεν ήμουν ποτέ καλή στα μαθηματικά αλλά πόσο έξω να πέφτω, δεν μπορεί!
[quote_right]Σκέφτομαι ότι εδώ θα έχω την ευκαιρία ή το θάρρος να μιλήσω για πράγματα που δεν είχα τη δύναμη ως τώρα. Αυτό από μόνο του έχει πολύ ενδιαφέρον αν με ρωτάτε, οπότε να’ μαι![/quote_right]
Έμαθα να είμαι ατρόμητη μπροστά σε έναν κινούμενο -κι έτοιμο ν αποκολληθεί- αφαλό, να ρουφάω μύξες, να βάζω αμπούλες φυσιολογικού ορού στο ένα ρουθούνι με απώτερο σκοπό να βγουν απ΄το άλλο, να δέχομαι μηνύματα συμπαράστασης, να έχω δίπλα μου παλιούς αλλά και καινούριους φίλους (τι ωραία!), να μαθαίνω να μετράω ml, να κοιμάμαι η …μισή, να κάνω περισσότερη υπομονή κι απ’ αυτή που έκανα, να βλέπω να αποκαθηλώνονται άνθρωποι -στους οποίους πίστευα- εν ριπή οφθαλμού, να αρχίσω γυμανστήριο στο οποίο πήγα τελικά περί τις πέντε φορές και αν, να μάθω όλες τις παιδικές χαρές της περιοχής, να αισθάνομαι η υπερτυχερή που μου έπεσε ο πρώτος αριθμός του Κρατερού λαχείου (να ναι καλά!) και κυρίως να ζήσω το θαύμα της γέννησης, την υπέροχη εμπειρία του θηλασμού και την απερίγραπτη ευτυχία του να μεγαλώνει κανείς, μεγαλώνοντας την Αέλια.

Έμαθα δηλαδή να αγαπώ περισσότερο.

Ξαναδιαβάζοντας την παραπάνω – με όλο το σεβασμό – Θουκυδιδική παράγραφο, σκέφτομαι ότι μάλλον πολλές αναφορές θα υπάρχουν στο μέλλον σε όλα αυτά που προανέφερα. Κρίμα τόσο έντονα συναισθήματα και ιστορίες για αγρίους να περάσουν στο ντούκου.

Καλή αρχή λοιπόν και καλή επικοινωνία. Νομίζω θα χει πλάκα. Εσείς;

07/05/2013 64 comments

The KK blog

“I’m back”, από την Κατερίνα Καραβάτου

written by Κατερίνα Καραβάτου

Μου πήρε λίγο καιρό, αλλά voila, να ’μαι και πάλι στο αγαπημένο μου The K-magazine με δόξα και τιμή!

Αντί προλόγου να σας πω ότι τα έχω δει όλα συνεχόμενα, αν και τώρα που το σκέφτομαι δεν έχω δει τίποτα ακόμη, γιατί το γραφείο μου είναι τίγκα στο φάκελο με αποτέλεσμα να μη βλέπω και πολλά πέρα από: χαρτιά, στυλό, τηλέφωνα (δύο σταθερά κι ένα κινητό), κομπιουτερακιά και θέατρα (και ανθρώπους που ασχολούνται μ αυτά).
Αν με ρωτάτε, όμως είμαι πολύ χαρούμενη που ενώ δουλεύω (πολύ), χαίρομαι (πάρα πολύ).
Βεβαίως, μέχρι να βρω τις ισορροπίες μου, μου πήρε καιρό και μάλιστα τόσο, ώστε να χαθώ από προσώπου γης –
(για να είμαι εντελώς ειλικρινής, ακόμα δεν τις έχω βρει τις ισορροπίες μου, αλλά αυτό είναι ένα δικό μου θέμα προς διερεύνηση, δεν υπάρχει λόγος να σας ζαλίζω με θέματα άλυτα εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Το τελευταίο διάστημα που έλαμψα δια της απουσίας μου, έμαθα χιλιάδες καινούρια πράγματα και μου συνέβησαν διάφορα αρκούντως σημαντικά που μάλλον θα με βοηθήσουν πολύ στο μέλλον (ή έτσι ελπίζω τουλάχιστον).
Έμαθα επιτέλους τι σημαίνει να είσαι εργαζόμενη μητέρα (!), καλή νοικοκυρά (?) και πως όλα αυτά μαζί είναι σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες (και σ αυτό το σημείο είναι καλό να αναφέρω και να ξεκαθαρίσω παράλληλα τη θέση μου: δεν έχω λύσει ποτέ μου ούτε ένα σταυρόλεξο – παρόλο που η μαμά μου λύνει δύο από αυτά με τις καθόλου λέξεις στην καθισιά της, γιατί κάνει καλό στον εγκέφαλο…!).

Άρα, ζορίζομαι σε βαθμό κωμικοτραγικό. Βάζω –όταν δε με βλέπει κανείς- στο Skype για να δω το κοριτσάκι μου λες και είμαι οικονομικός μετανάστης στην Αυστραλία. Το μωρό παθαίνει τρελλίαση (δεν υπάρχει αυτή η λέξη έτσι;) γιατί σου λέει, τι είναι τώρα τούτο που μου συμβαίνει, αυτή δεν ήταν το πρωί εδώ και με έβαζε να χορεύω «το χοντρό μπιζέλι» υποχρεωτικά για λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί; Τώρα τι κάνει μέσα σ αυτή τη μικρή τηλεόραση που βλέπουμε το βράδυ το videoclipάκι το «Frère Jacques»;

[vsw id=”BC6rvbxdywg” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

Εγώ βάζω τα κλάματα γεμάτη τύψεις κι ενοχές που το παιδάκι μου δεν είναι αυτοκόλλητο stickerάκι πάνω μου όπως πριν, ο Κρατερός κλείνει βιαστικά τη σύνδεση για μην της προκαλέσω ψυχολογικά τραύματα, πίνω μια γουλιά καφέ και ταξιδεύω σ όλη την Ελλάδα. Γιατί καθημερινά, μέσα από την καινούρια μου δουλειά μιλάω με όλη την Ελλάδα κι αυτό είναι ένα από τα πιο γοητευτικά που μου συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα (μου συμβαίνουν κι άλλα, αλλά δεν είναι της παρούσης, θα μας πάρει πάρα πολύ ώρα).

Παράλληλα, ενώ μιλάω με υπέροχα δημιουργικούς ανθρώπους κάνοντας όνειρα για την επόμενη σεζόν, θυμάμαι ότι δεν έχω ξεπαγώσει τον κιμά, ότι πρέπει να πληρώσουμε τη ΔΕΗ και πως πάλι θα αργήσω κι αν η Αέλια έχει κοιμηθεί, εγώ θα ξαναβάλω τα κλάματα και θα πέσω πάνω της με τέτοια λαχτάρα, που ένας εξωτερικός παρατηρητής θα μπορούσε να χαρακτηρίσει και ασφυξία, αλλά ας μην το κάνουμε μεγαλύτερο θέμα από ότι ήδη είναι.

Σε στιγμές «αλλοπρόσαλλης απαισιοδοξίας» σκέφτομαι απλώς να γυρίσω για πάντα σπίτι μου και να τελειώνει το αστειάκι. Σε στιγμές “ιλλιγειωδούς αισιοδοξίας” σκέφτομαι ότι φυσικά και θα καταφέρω να συνδυάσω με μεγάλη μαεστρία τα νέα δεδομένα. Σε στιγμές «απλής συνάντησης με την πραγματικότητα» αναγνωρίζω πως πρέπει να δουλέψω, θέλω να καταφέρω να συνδυάσω και τα δύο, είμαι τυχερή που μου δόθηκε (ξανά) μια μοναδική ευκαιρία και θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ.

Όπως θα προσπαθήσω να είμαι συνεπής και στα ραντεβού μας (που μου έλειψαν τόσο πολύ). Αν δείτε να χάνομαι, τώρα θα ξέρετε, πως είμαι κάπου χαμένη στη μετάφραση.
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Όχι;

Σχετικά άρθρα:

– Mini οδηγός «καλής διάθεσης εκεί που δεν υπάρχει», από την Κατερίνα Καραβάτου

–«Πέρασαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά…», από την Κατερίνα Καραβάτου

15/04/2013 5 comments

The KK blog

Όταν οι άλλοι σταματούν, εμείς συνεχίζουμε;

written by Κατερίνα Καραβάτου

Ετοιμαζόμαστε για τη Χριστουγεννίατικη διακόσμηση (την ποια;).

Το σωστό είναι να ξεκινήσω από τα βασικά. Εμείς, είμαστε μια οικογένεια που ζει Χριστούγεννα όλο το χρόνο. Το εννοώ.

Όταν έμενα μόνη μου, οι φίλοι μου με έβριζαν γιατί το Πάσχα μαζί με τα τσουρέκια και τα πασχαλικά αυγά σοκολάτας – που παρεμπιπτόντως τόσα χρόνια δεν έχω δοκιμάσει ούτε ένα για να δω τη γεύση του – είχα πινακάκια με στολισμένα δέντρα, στολισμένο το δέντρο, αστεράκια στις μπαλκονόπορτες, φωτάκια παντού (ακόμα και στο μπάνιο) κι ένα χιονάνθρωπο έξω από την πόρτα (ακόμη και το καλοκαίρι). Αν δεν είσαι αυτός ο τύπος, υποθέτω ότι όταν μπαίνεις σ ένα τέτοιο σπίτι ενδεχομένως αρχικά να σε πιάσει ένας μικρός εκνευρισμός. Λιγότερο ανθεκτικοί καλεσμένοι, μετά από τις πρώτες λίγες ώρες άρχιζαν να εμφανίζουν τα πρώτα σημάδια κόπωσης, στο τερτράωρο είχαν αρχίσει να τσιρίζουν και ξεκινούσαν να ξεστολίζουν πριν φτάσουν στα όρια του υπερβατικού διαλογισμού με στόχο την άμεση σύνδεση με το οικουμενικό ασυνείδητο.
Όταν ο Κρατερός έμενε μόνος του, οι φίλοι του τον έβριζαν γιατί το Πάσχα μαζί με τα κόκκινα αυγά και τη μαγειρίτσα – που παρμπιπτόντως τόσα χρόνια ποτέ δεν έχει δοκιμάσει ούτε για να δει τι γεύση έχει, γιατί σιχαίνεται το συκώτι – είχε στολισμένο δέντρο με τα πιο περίτεχνα στολίδια που έχει δει ανθρώπου μάτι, φωτάκια παντού (ακόμα και μέσα στην εσωτερική αποθηκούλα), κεριά αναμένα -ενώ έξω ο ήλιος έλαμπε- κι έξω από την πόρτα μια υπέροχη πράσινη κάλτσα (που περίμενε τα δώρα, αλλά από κάποιο σημείο και μετά χρησίμευε και για να βάζει ο διαχειριστής τους λογαριασμούς των κοινοχρήστων). Αν δεν είσαι αυτός ο τύπος, ενδεχομένως να είχες αρχικά μερικές απορίες. Λιγότερο ανθεκτικοί μπαινοβγαίνοντες στο σπίτι άρχιζαν μετά από την πρώτη ώρα να εμφανίζουν κάποια μικρή δυσφορία, μετά το δίωρο άρχιζαν να κάθονται μόνο στο μπαλκόνι που ειδικά τη μέρα τα φωτάκια δεν φαίνονταν τόσο πολύ κι ύστερα απαιτούσαν γραπτή εγγύηση ότι την επόμενη φορά που επιχειρήσουν να τον επισκευθούν το σπίτι θα ήταν στολισμένο με σωσίβια, βαρκούλες και κουβαδάκια για να θυμίζουν και λίγο την εποχή που θα διένυαν εντός ολίγου.

Όταν αρχίσαμε να μένουμε μαζί, οι φίλοι μας απλώς απελπίστηκαν. Πριν ενωθούμε με τα ιερά δεσμά του γάμου, ενώσαμε τις συλλογές μας από Χριστογεννιάτικα στολίδια.

Ήταν το πρώτο μεγάλο τεστ της σχέσης μας:

– «Μέχρι πότε στολίζεις;» τον ρώτησα στο δεύτερο ραντεβού.
– «Μέχρι αργά… Εσύ;» , μου απάντησε
– «Κι εγώ, μέχρι αργά…», του απάντησα κοιτώντας τον στα μάτια.
– «Δηλαδή, πόσο αργά», με ρώτησε με αγωνία.
– «Δηλαδή, και μετά τις γιορτές…», του ψέλλισα
– «Ναι, αλλά πόσο μετά τις γιορτές;», επέμεινε.
– «Καμιά φορά, πολύ…», του είπα.
– «Δηλαδή; Ένα – δύο μήνες, πόσο»; με ρώτησε πιάνοντας μου το χέρι σφιχτά.
– «Καμιά φορά, πιο πολύ», του είπα σφίγγοντας του κι εγώ το δικό του χέρι
– «Δηλαδή»; είπε με φωνή που έτρεμε κι ήρθε ακόμη πιο κοντά μου
– «Δηλαδή, καμιά φορά δεν ξεστολίζω καθόλου το σπίτι, παρά μόνο το δέντρο κι αυτό γιατί δεν αντέχω την κοινωνική κατακραυγή», ομολόγησα και κοίταξα στο πάτωμα αδυμονώντας για μια θετική απάντηση.
– «Κατερίνα, με κάνεις πολύ ευτυχισμένο», μου ψιθύρισε.
– «Αλήθεια; Θα μπορούμε να έχουμε το σπίτι στολισμένο για πάντα;» τον ρώτησα και η καρδιά μου πήγε να σπάσει..
– «Ήλπιζα να μου κάνεις αυτή την ερώτηση! Λοιπόν…..;;;;;;;» μου είπε με δάκρυα στα μάτια.
– «Ναι, ναι, ναι, ναι!!!!!! Δέχομαι!!!!! Θα έχουμε συνέχεια Χριστούγεννα!!!!!» φώναξα κι έπεσα στην αγκαλία του…

Κι έτσι έγινε! Εμείς συνεχίσαμε το βιολί μας και οι φίλοι μας – όσοι δεν πήραν τα βουνά- απλώς αποφάσισαν να οργανωθούν και να σχεδιάσουν πλέον τον ένοπλο αγώνα τους. Γιρλάντες εμείς, μπουρνούζια εκείνοι, γκι και ου εμείς, καρπούζια και πεπόνια εκείνοι, ελαφάκια από φωτάκια στο μπαλκόνι εμείς, πλαστική πισινούλα εκείνοι, Άγιο Βασίλη πάνω σε σκάλα εμείς, στολή σκούμπα εκείνοι…
Κι έτσι περνούσαν τα χρόνια και το σπίτι μας γινόταν τσίρκο, αλλά τουλάχιστον ήμασταν όλοι ικανοποιημένοι.

Κι έπειτα ήρθε η Αέλια. Κι ήρθε Σεπτέμβριο κι η αλήθεια είναι ότι δεν καταλάβαινε και πολλά. Ούτως ή άλλως το μωρό δεν είχε και μέτρο σύγκρισης εδώ που τα λέμε. Τι να πει το παιδί; Για ποιο λόγο το σπίτι μας είναι κοκκινοπράσινο ενώ τα άλλα παιδάκια ζούνε σ άλλα σπίτια, με πιο παλ αποχρώσεις; Όχι βέβαια. Κι έτσι συνεχίσαμε τα Χριστούγεννα μέχρι το καλοκαίρι – κι εννοείται πως ακόμα και τότε τη νανουρίζαμε με το «χιόνια στο καμπαναριό» με πολύ μεγάλη επιτυχία (να τα λέμε όλα αυτά).

Τότε όμως ήταν που αποφασίσαμε να μετακομίσουμε. Οι φίλοι μας άκουσαν τα νέα της μετακόμισης με απρόσμενη χαρά!
«Τώρα που θα μπουν στις κούτες, δε θα βγουν για καμιά πενταετία, να έχεις υπόψη σου…», μου είπε κάποιος απ΄όλους κι εγώ τον κοίταξα υποτιμητικά. «Από το Σεπτέβριο το παιδάκι θα περπατάει….», μου είπε κάποιος άλλος αλλά δεν έδωσα σημασία.. «Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει το Χριστουγενιάτικο χωριό του Κρατερού πάνω από πέντε δευτερόλεπτα στη θέση του…», μου είπε ένας τρίτος κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι του. «Κακεντρέχιες! Τα λένε αγάπη μου, γιατί μας ζηλεύουν…», είπα στο σύζυγο μου και φύγαμε για την Κρήτη.

Και γυρίσαμε από τη Κρήτη. Κι ήρθε ο Σεπτέμβριος και πέρασε, κι ήρθε ο Οκτώβριος και πέρασε κι αυτός. Κι ήρθε ο Νοέμβριος και σε λίγο κι αυτός θα είναι ο πιο αδύναμος κρίκος, και γι αυτό λυπάμαι πολύ. Η Αέλια περπατάει, δεν κάθεται πάνω δύο λεπτά στην ίδια θέση, εξερευνεί τα πάντα σε ρυθμούς σχεδόν αδύνατο να τους παρακολουθήσεις, στο πάτωμα υπάρχουν μόνο παιχνίδια, στις καρέκλες υπάρχουν μόνο παιχνίδια, σε κάτι επιδαπέδια λαμπατέρ υπάρχουν μέσα κάτι κάλτσες και κάτι παπούτσια και στα τραπέζια που φτάνει ν ανέβει δεν υπάρχει τίποτα απολύτως. Τα αστεράκια στις μπαλκονόπορτες που βάλαμε τη δεύτερη μέρα της μετακόμισης έχουν τοποθετηθεί πάνω από το ενάμιση μέτρο κι είναι και τα μοναδικά Χριστουγεννιάτικα στολίδια που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο καινούριο μας σπίτι.

Είναι πια ένα διαμέρισμα σε παλ αποχρώσεις.

Ναι, αλλά έχει τόσο πολύχρωμα παιχνίδια, που μοιάζουν με Χριστουγεννιάτικα στολίδια. Η Αέλια έχει αυτή τη δύναμη. Να κάνει τα πάντα να μοιάζουν Χριστούγεννα.

Πάω να της δώσω ένα φιλί. Μόλις ξύπνησε.

22/11/2012 13 comments

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η πιο ανατρεπτική συνέντευξη της Κατερίνας Καραβάτου…

written by Κατερίνα Μαντά

Μία συνάντηση με την Κατερίνα Καραβάτου την άνοιξη ήταν αρκετή για να γνωρίσω έναν από τους πιο καλοπροαίρετους κι αυθεντικούς ανθρώπους. Με “κέρδισε” όχι μόνο βλέποντάς την ως μαμά, αλλά ως έναν επαγγελματία που δεν έχει “αλλοτριωθεί” από τα φωτα της δημοσιότητας… Μία δυναμική γυναίκα, με πολλή θετική αύρα!

The K-magazine: Ένας χρόνος μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ο ερχομός της Αέλιας… συγκλονιστικές αλλαγές στη ζωή σου! Είναι η καθημερινότητα ωραία μακριά από τις κάμερες;
Κατερίνα Καραβάτου: Η καθημερινότητα μου είναι πολύ όμορφη και πολύ διαφορετική. Οι πρώτοι μήνες πέρασαν τώρα που το σκέφτομαι χωρίς να μπορώ ακριβώς να ξεχωρίσω τη μέρα από τη νύχτα – νέα μαμά βλέπεις. Έπειτα άρχισα να καταλαβαίνω πως ζω πραγματικά μεγάλες στιγμές. Ό,τι και να μου είχαν πει τίποτα ουσιαστικά δεν μπορούσε να περιγράψει τα πρωτογνωρα συναισθήματα και τη νέα ζωή που ξεκίνησε πέρυσι το Σεπτέμβριο. Ένα χρόνο μετά αισθάνομαι πιο συνειδητοποιημένη, χαλαρή και γεμάτη δύναμη για καινούρια ξεκινήματα με την Αέλια να μου χαμογελά σουφρώνοντας τη μυτούλα της δίπλα μου.
The K-magazine: Ποια είναι η πιο ευχάριστη στιγμή της ημέρας;
Κατερίνα Καραβάτου:Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ημέρας είναι μάλλον όταν ακούω τη φωνούλα της το πρωί να προσπαθεί να δηλώσει με διαφορούς γλυκούς αλλά ακατάλυπτους – προς το παρόν – ήχους το ότι έχει ξυπνήσει και είναι ώρα για την πρώτη μας αγκαλιά… Όταν δε, υπάρχει χρόνος για ολοκληρωμένη οικογενειακή αγκαλιά (δηλαδή και με τον μπαμπά μας), τότε ακόμα καλύτερα!

The K-magazine: Τι πιστεύεις για τον έρωτα;
Κατερίνα Καραβάτου:Είχα διαβάσει κάποτε τη γνώμη του Henry Louis Mencken για τον έρωτα, που ήταν η εξής: «έρωτας είναι ο θρίαμβος της φαντασίας επί της νοημοσύνης». Συμφωνώ.

The K-magazine:Ποια η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή της τηλεόρασης;
Κατερίνα Καραβάτου:Η καλύτερη στιγμή είναι όταν δουλεύεις με την ομάδα για ένα ωραίο αποτέλεσμα. Η χειρότερη είναι όταν συνειδητοποιείς ότι κάποιες φορές δε φτάνει μόνο αυτό.

The K-magazine: Πόσο διαφέρει η Κατερίνα στην καθημερινότητα, από την Κατερίνα Καραβάτου που βλέπαμε στην τηλεόραση όλα αυτά τα χρόνια;
Κατερίνα Καραβάτου: Νομίζω πως τα βασικά συστατικά του χαρακτήρα μου διαφαίνονται όπου και να βρίσκομαι. Οι γνώσεις, οι σπουδές, τα βιώματα, οι αξίες, οι αρχές των ανθρώπων – όποιες κι αν είναι αυτές – δεν αλλάζουν μπροστά στις κάμερες. Μπορεί να δοθεί η ευκαιρία να φανούν καλύτερα ή όχι, είναι όμως εκεί ότι και να γίνει. Προσωπικά θεωρώ πως μου πήρε αρκετό καιρό για να εκραστώ ελεύθερα, γιατί η αυτολογοκρισία είναι απαραίτητη κι ιδιαίτερα σ ένα μέσο εθνικής εμβέλειας. Πρέπει να βρεις τις ισορροπίες σου. Το σίγουρο είναι πως υπάρχουν πράγματα που με αφορούν ή που είμαι και δεν τα γνωρίζουν οι τηλεθεατές. Καλώς ή κακώς.

The K-magazine: Ποια ειναι η πιο ανατρεπτική κίνηση που έχεις κάνει στη ζωή σου;
Κατερίνα Καραβάτου: Ο γάμος μου με τον Κρατερό Κατσούλη!

The K-magazine:Είσαι ένας άνθρωπος που αγαπάει τη μουσική .. Το αγαπημένο σου soundtrack;
Κατερίνα Καραβάτου:Το αγαπημένο κλισέ «χωρίς μουσική δε ζω», το ασπάζομαι δεόντως… αυτή την περίοδο το αγαπημένο μου soundtrack είναι το cd που φτιάξαμε με τον Κρατερό για τα βαφτίσια της Αέλιας και ήταν ένα από το δώρα της μπονμπονιέρας! Ξεκινά με το Here comes the sun των Beatles και συνεχίζει αναλόγως… ένα ηλιόλουστο compilation για να φωτίζει μάλλον πολύ μουντές μέρες.

The K-magazine:Τις επιπτώσεις της κρίσης, φαντάζομαι τις βιώνεις, όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος… Τι άλλαξες στην καθημερινότητά σου;
Κατερίνα Καραβάτου:Όπως οι περισσότεροι έχω περιορίσει ότι μπορεί να περιοριστεί. Ευτυχώς για μένα, δεν είχα συνηθίσει ποτέ στη «μεγάλη ζωή», είμαι ένας μάλλον συντηριτικός άνθρωπος οπότε ουσιαστικά τα έξοδα μου πια αφορούν στην κόρη μου, στην οικογένεια μας.

The K-magazine: Πώς κρίνεις την ελληνική τηλεόραση σήμερα;
Κατερίνα Καραβάτου: Η τηλεόραση είναι σχεδόν αγνώριστη, αυτό είναι γεγονός. Το κλίμα ευδαιμονίας που και γω πρόλαβα για λίγο έχει παρέλθει ανεπιστρεπτεί. Ελπίζω να δοθούν στο μέλλον ευκαιρίες σε ανθρώπους με ωραίες ιδέες να δώσουν μια νέα πνοή και ως εκ τούτου θέσεις εργασίας σε επαγγελματίες που αυτές τις μέρες περνούν πολύ δύσκολα. Ας προσπαθήσουμε να εκμεταλευτούμε την κρίση δημιουργικά. Η κατήφια, η απαισιοδοξία, η απελπισία δεν πρέπει να γίνουν μονόδρομος.

The K-magazine: Τι είναι αυτό που δεν θα έκανες ποτέ στα media…
Κατερίνα Καραβάτου:Στη δουλειά μου δε θα έκανα κάτι που θα έθιγε την αξιοπρέπεια μου και φυσικά της οικογένειας μου.

The K-magazine:Πιστεύεις ότι έχεις κάνει συμβιβασμούς την περίοδο του ΚΟΥΣ-ΚΟΥΣ;
Κατερίνα Καραβάτου:Φυσικά κι έκανα συμβιβασμούς. Δε γνωρίζω κάποιον άνθρωπο που να μην έχει κάνει συμβιβασμούς στη δουλειά του. Αν υπάρχει μπράβο του. Εγώ πάντως έκανα. Κάποιοι απ αυτούς δε, με κυνηγάνε ακόμα καμιά φορά στα όνειρα μου….

The K-magazine: Ποιο είναι το «ταξίδι ζωής» που θα ήθελες να κάνεις με τον Κρατερό ή και οι 3 σας;
Κατερίνα Καραβάτου:Με τον Κρατερό μας συνδέει η κοινή μας θέληση να ταξιδέψουμε, να δούμε άλλους πολιτισμούς, άλλες ζωές, άλλες νοοτροπίες, να γεμίσουμε με νέες εικόνες. Τώρα στο πλάνο αυτό απαραίτητος συνταξιδιώτης μας είναι η Αέλια. Χωρίς αυτήν δεν είναι ωραία…
The K-magazine:Σε καλούν για να εκπροσωπήσεις την Ελλάδα σε κάποιο φόρουμ… τι θα έλεγες για να τη διαφημίσεις;
Κατερίνα Καραβάτου: Θα τους προσκαλούσα στο σπίτι της θείας μου της Ελένης στα Λατζιανά, στην επαρχία Κισσάμου στα Χανιά. Τα υπόλοιπα θα ήταν πολύ εύκολα και πολύ νόστιμα…

The K-magazine:Ποιο είναι το στοιχείο του χαρακτήρα σου που σε καθορίζει ως άνθρωπο;
Κατερίνα Καραβάτου: Νομίζω πως είναι η υπομονή μου.

The K-magazine:Ποιο είναι το μότο που ακολουθείς στη ζωή σου και οι αρχές και αξίες που θέλεις να πάρει η Αέλια;
Κατερίνα Καραβάτου: Το δικό μου μότο είναι αρκετά Χριστιανικό. Αγάπη και φως. Αν η Αέλια βαδίσει με αγάπη, όλα στο δρόμο της θα είναι φωτινά. Σαν το όνομα της.
The K-magazine: Τα σχέδιά σου, οι στόχοι σου συνήθως είναι μακροπρόθεσμοι; Ή βραχυπρόθεσμοι;
Κατερίνα Καραβάτου:Δυστυχώς δεν έχω μακροπρόθεσμους στόχους. Πάω βήμα βήμα κι αυτό είναι και καλό και κακό.
The K-magazine: Ποια τα επαγγελματικά σου σχέδια για φέτος; Έχεις να μας ανακοινώσεις κάτι;
Κατερίνα Καραβάτου:Έχω σχέδια που θα ανακοινωθούν πολύ σύντομα…

15/10/2012 3 comments