Danny DeVito

Ξέρω, σας φαίνεται περίεργο που επανέρχομαι και σήμερα με πρόταση για DVD. Η μεγάλη βραδιά των Oscar, όμως, πλησιάζει κι όπως αντιλαμβάνεστε, δε χωράνε όλες οι ταινίες σ’ ένα κείμενο. Προχθές σας πρότεινα το «Gosford Park», νικήτρια ταινία του 2001 στην Κατηγορία Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου. Για σήμερα θα ασχοληθούμε με την ταινία που βραβεύτηκε το 1997 με το Oscar Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου, το «L. A. Confidential».

Λος Άντζελες, δεκαετία του 1950. Η λαμπερή Πόλη των Αγγέλων, η Γη της Επαγγελίας για πολλούς νέους που ονειρεύονται το όνομά τους να μοστράρει πρώτο πρώτο στη μαρκίζα των σινεμά και που παρ’ όλα αυτά, το οργανωμένο έγκλημα μετριάζει τη λάμψη της. Σ’ αυτό το Λος Άντζελες καλούνται να συνεργαστούν τρεις καθ ‘όλα διαφορετικοί αστυνομικοί. Ο Ed Exley (Guy Pearce) είναι το «golden boy» της Αστυνομίας. Φιλόδοξος, αλλά και τίμιος πέρα για πέρα, δουλεύοντας μόνο με βάση τα στοιχεία για την απονομή της δικαιοσύνης. Ο Bud White (Russell Crowe) είναι ο φαινομενικά «κακός μπάτσος», ο οποίος στην προσπάθειά του να εφαρμόσει το νόμο συχνά αφήνει ελεύθερη την οργή του, κι επιπλέον έχει ένα άσβηστο μίσος για όσους κακοποιούν γυναίκες. Τέλος ο Jack Vincennes, o αστυνομικός – celebrity του Τμήματος Ναρκωτικών, ο οποίος συνεργάζεται με την εκπομπή «Badge of Honor» και με τον εκδότη του περιοδικού Hush Hush Sid Hudgens (Danny DeVito). Παρά το γεγονός πως οι σχέσεις τους δεν είναι αγαστές, οι τρεις αυτοί αστυνομικοί θα πρέπει να αφήσουν κατά μέρος τις διαφορές τους προκειμένου να εξιχνιάσουν μία περίεργη υπόθεση δολοφονίας. Μόνο που η έρευνα ανοίγει άλλες πόρτες, οι οποίες οδηγούν σε μυστικά διαφθοράς.

Το «L.A. Confidential» του Curtis Hanson («8 Mile», «In Her Shoes» και «Wonder Boys») είναι η κινηματογραφική μεταφορά του τρίτου από τα τέσσερα βιβλία της σειράς «L. A. Quartet» του James Ellroy. Δεδομένου του γεγονότος πως κι η μητέρα του ίδιου του Ellroy δολοφονήθηκε το 1958 χωρίς ποτέ να βρεθεί ο ένοχος, φαινόταν εύκολο να στηθεί η όλη ατμόσφαιρα. Ο δε Hanson λέει πως ήθελε να κάνει την ταινία για τους χαρακτήρες, όχι τόσο για την πλοκή, δηλώνοντας πως «όσο προχωρούσα με το διάβασμα του βιβλίου τόσο νοιαζόμουν γι’ αυτούς, ενώ στην αρχή δεν τους συμπαθούσα.». Επιπλέον ήθελε να δείξει τη λάμψη του Λος Άντζελες των δεκαετιών του ’20 και το ’30 να καταβαραθρώνεται. Αποτέλεσμα; Ένα εντυπωσιακό neo-noir film με εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια, δίνοντας στο θεατή μία έντονη γεύση ‘50s – οι φίλοι αυτού του είδους ταινιών θα το λατρέψουν! – και με μία άκρως ταιριαστή μουσική επένδυση δια χειρός Jerry Goldsmith («First Knight», «Air Force One» και «The Last Castle»).

Όσον αφορά το καστ, να πω αρχικά πως ο Hanson κατάφερε να με κάνει να νιώσω για τον Ed Exley αυτό ακριβώς που ένιωθε ο σκηνοθέτης διαβάζοντας το βιβλίο. Όσο παρατηρούσα τον Guy Pearce τόσο πιο πολύ τον απεχθανόμουν. Έλα όμως που στην πορεία με κέρδισε. Στην αρχή πίστευα πως ο Pearce απλά «δεν κολλάει» σε μία τέτοια ταινία. Φαίνεται όμως, πως ο Hanson πόνταρε σε κάτι τέτοιο, οπότε μπορώ να πω πως ίσως τελικά δεν ήταν κακή η επιλογή. Από την άλλη οι Kevin Spacey και Russell Crowe έμοιαζαν πιο «ταιριαστοί» στην ατμόσφαιρα της ταινίας. Ειδικά για τον Crowe μπορώ να πω υπεύθυνα και χωρίς ντροπή πως το «L. A. Confidential» είναι ίσως μία από τις λίγες ταινίες όπου που τον έχω δει και με άφησε απόλυτα ικανοποιημένη. Όσο για τη «μοιραία γυναίκα» Kim Basinger; Χμ, εδώ δυσκολεύομαι κάπως. ΟΚ, είναι ομολογουμένως μία απαραίτητα γοητευτική παρουσία κι ίσως από τις λίγες ηθοποιούς που μου περνάνε από το μυαλό που να ταιριάζουν στο ρόλο. Από την άλλη πάλι, δε θεωρώ πως η ερμηνεία της ήταν τόσο καλή ώστε να κερδίσει το Oscar Β’ Γυναικείου Ρόλου το 1997. Κρίνοντας βέβαια, από τις υπόλοιπες υποψηφιότητες, θεωρώ πως… «το μη χείρον βέλτιστο»!

Το 1997 το «L. A. Confidential» ήταν υποψήφιο για Oscar σε εννέα κατηγορίες: Καλύτερη Ταινία, Καλύτερη Σκηνοθεσία, Καλύτερο Β’ Γυναικείο Ρόλο, Καλύτερη Φωτογραφία, Καλύτερα Σκηνικά/Καλλιτεχνική Διεύθυνση, Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο, Καλύτερος Ήχος, Καλύτερο Μοντάζ και Καλύτερη Μουσική (Dramatic Score). Και μπορεί εκείνη τη χρονιά ο «Τιτανικός» του James Cameron να μάζεψε τα περισσότερα βραβεία, αλλά όχι. Εκείνη τη βραδιά, εκτός από την Kim Basinger, νικητές στέφθηκαν και οι Curtis Hanson και Brian Helgeland για το Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο.

Πρωταγωνιστούν: Kevin Spacey, Russell Crowe, Guy Pearce, Kim Basinger, James Cromwell, Danny DeVito, David Strathairn κ.α.

Για φέτος υποψήφιοι στην κατηγορία Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου είναι οι:
-Richard Linklater, Julie Delpy & Ethan Hawk, «Before Midnight» (βασισμένο στους χαρακτήρες των Richard Linklater & Kim Krizan)
-Billy Ray, «Captain Phillips» (βασισμένο στο βιβλίο των Richard Phillips & Stephan Talty «A Captain’s Duty: Somali Pirates, Navy SEALS and Dangerous Days at Sea»)
-Steve Coogan & Jeff Pope, «Philomena» (βασισμένο στο βιβλίο του Martin Sixsmith «The Lost Child of Philomena Lee»)
-John Ridley, «Twelve Years A Slave» (βασισμένο στην αυτοβιογραφία του Solomon Northup «Twelve Years A Slave»)
-Terence Winter, «The Wolf Of Wall Street» (βασισμένο στο βιβλίο του Jordan Belfort «The Wolf of Wall Street»)