Όταν ανακάλυψα πως η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης διοργάνωνε αυτές τις μέρες το αφιέρωμα στον Alfred Hitchcock, είχα αποφασίσει πως θα κάνω μία προσπάθεια να δω έστω μία από τις επιλεγμένες ταινίες. Επειδή, όμως, συνήθως όταν προγραμματίζει κανείς… συνήθως πάει όλο το πράγμα εντελώς ανάποδα, αποφάσισα πως θα μπορούσα έστω μία από αυτές να την απολαύσω στο σπίτι. Κι έπειτα από πολλές σκέψεις, κατέληξα στο «Σιωπηλό Μάρτυρα»! Σημείωση: αν τυχόν σκεφτήκατε πως μιλάω για την ταινία του 1998 με τους Christopher Reeve και Daryl Hannah, αντιλαμβάνεστε πως πρέπει να το ξεχάσετε!
Ο φωτογράφος L. B. Jeffries ή «αλλιώς «Jeff» (James Stewart) βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο και το πόδι του σε γύψο, κι έτσι η μόνη του «διασκέδαση» είναι να παρατηρεί τους γείτονές του από το παράθυρό του. Άλλωστε δεν είναι κι ιδιαίτερα δύσκολο μιας κι είναι κατακαλόκαιρο κι ο υδράργυρος έχει ανέβει κατά πολύ. Όταν διαπιστώνει πως η ρουτίνα ενός συγκεκριμένου σπιτιού αλλάζει άρδην με την κυρία του σπιτιού να εξαφανίζεται μυστηριωδώς, τότε αρχίζει να σκέφτεται πως ένα έγκλημα έχει γίνει. Μάλιστα η φίλη του, Lisa (Grace Kelly) αρχικά επιμένει πως ο Jeff σκαρφίζεται σενάρια προκειμένου να αποφύγει συζητήσεις για το μέλλον της σχέσης τους. Σιγά σιγά, όμως, οι υποψίες του Jeff λίγο λίγο αρχίζουν να επιβεβαιώνονται και τότε οι κοντινοί του άνθρωποι, όπως η Lisa κι η νοσοκόμα του, η Stella (Thelma Ritter) αντιλαμβάνονται πως μόνο αμέτοχοι δε μπορούν να μείνουν. Πώς, όμως, θα βρεθούν οι απτές αποδείξεις που πιστοποιούν το έγκλημα και πως όλα αυτά δεν είναι απλά η καλπάζουσα φαντασία κάποιου που απλά προσπαθεί να περάσει ανώδυνα την ανία της ανάρρωσης;
Η ταινία του Alfred Hitchcock (ειλικρινά… περιμένετε να αναφέρω ταινίες;;; Άντε, καλά… «ΨΥΧΩ») βασίζεται στο διήγημα του Cornell Woolrich (πάνω στου οποίου τα γραπτά βασίστηκαν ταινίες όπως η «Απόλυτη Αμαρτία» και η «Mrs. Winterbourne») με τίτλο «It Had To Be Murder», το οποίο διασκεύασε για τις ανάγκες του σεναρίου ο John Michael Hayes («Ο Άνθρωπος που Γνώριζε Πολλά», «To Catch a Thief»). Αποτέλεσμα, μία ταινία όπου γι’ άλλη μία φορά ο Hitchcock αποδεικνύεται πως στο σασπένς ήταν ασυναγώνιστος. Αρχικά με μία ανάλαφρη και χιουμοριστική προσέγγιση, στη συνέχεια, όταν η κύρια πλοκή ξεκινάει, ο Hitchcock με μαεστρία καταφέρνει να κλιμακώνει την ένταση των εξελίξεων. Επιπλέον εκεί που λες πως όλα «βαίνουν ησύχως»… αρκεί μία κραυγή για να σε διαψεύσει και ν’ αντιληφθείς πως τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα. Και φυσικά, επιβεβαιώνεται πως ο Hitchcock είναι ο δάσκαλος του ψυχολογικού θρίλερ, εκείνων των ταινιών που δεν ξέρεις τι να υποψιαστείς και σε τι συμπέρασμα θα καταλήξεις. Διόλου απίθανο που η ταινία έγινε και βάση για ένα επεισόδιο του – αγαπημένου μου, ναι! – «Castle»!
Στο καστ ξεκινάμε μ’ έναν γοητευτικό James Stewart («Μια υπέροχη ζωή», «Δεσμώτης του Ιλίγγου», «Ανατομία ενός Εγκλήματος»), στον οποίο ο Hitchcock ανακάλυψε μία «σκοτεινή πλευρά», απαραίτητη για τις ταινίες του. Στο ρόλο του φωτογράφου που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να παρατηρεί μέχρι να πιάσει ΤΗ στιγμή, η πεποίθηση του σκηνοθέτη επιβεβαιώνεται. Και φυσικά έχουμε μία αιθέρια Grace Kelly, μούσα του Hitchcock κι αυτή όπως η Kim Novak κι η Tippi Hendren, η οποία είναι πραγματικά απόλαυση να την παρατηρείς. Γιατί, όπως και να το κάνεις… είναι απίστευτα εθιστικό να κοιτάς μία τέτοια παρουσία να βυθίζεται μαζί με τον κινηματογραφικό της σύντροφο στα βάθη ενός εγκλήματος! Όχι πείτε μου… συγκρίνεται η Grace Kelly με τη Daryl Hannah του 1998; Μην τρελαθούμε!
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ ψήθηκα να κάνω μία μικρή «επανάληψη» πάνω στον Alfred! Εσείς απόψε, βραδάκι Κυριακής, προμηθευτείτε τον «Σιωπηλό Μάρτυρα» και καλή διασκέδαση!
Πρωταγωνιστούν: James Stewart, Grace Kelly, Thelma Ritter, Wendell Corey, Raymond Burr κ.α.
