Όλο και πιο συχνά εμφανίζονται κοπέλες να παρουσιάζουν διάχυτο άλγος στο υπογάστριο, πόνο δηλαδή χαμηλά στην κοιλιά. Ασφαλώς πρόκειται για μία κλινική εικόνα που χρειάζεται διερεύνηση και πολλές φορές μάλιστα και από ιατρούς περισσοτέρων ειδικοτήτων, όπως γυναικολόγος, χειρουργός και παθολόγος.
Από τη χρονική στιγμή που η γυναίκα αυτή απευθυνθεί στο γυναικολόγο της το βασικότερο είναι ένα καλό ατομικό ιστορικό και στη συνέχεια ένα γυναικολογικό ιστορικό. Έπειτα η κλινική εξέταση και ο γυναικολογικός υπέρηχος θα βοηθήσουν στη διάγνωση. Με τον τρόπο αυτό θα αποκλειστούν διάφορες γυναικολογικές παθήσεις που συνοδεύονται από χρόνιο κοιλιακό άλγος, όπως η δυσμηνόρροια, η παρουσία ινομυομάτων ή ενδομητριώματα ή κυστικοί σχηματισμοί των ωοθηκών. Απαραίτητο είναι και ένα test εγκυμοσύνης για να εξασφαλιστεί ότι δεν πρόκειται για μία έκτοπη κύηση. Σε αυτήν την περίπτωση μπορούμε να μιλήσουμε για πυελική φλεγμονή.
Με τον όρο πυελική φλεγμονή ορίζουμε την πάθηση των έσω γεννητικών οργάνων της γυναίκας, η οποία οφείλεται σε κάποιους μικροοργανισμούς. Πρόκειται δηλαδή για φλεγμονή των σαλπίγγων, των ωοθηκών ή των γύρω ιστών και των τοιχωμάτων που δημιουργούν την ανατομική κοιλότητα της πυέλου από μικρόβια. Οι πιο κοινοί μικροοργανισμοί υπεύθυνοι για την πυελική φλεγμονή είναι τα χλαμύδια, ο γονόκοκκος, το μυκόπλασμα και τα αναερόβια. Πρόκειται για μία ανιούσα λοίμωξη, δηλαδή οφείλεται στην επέκταση των μικροοργανισμών από τον κόλπο, μέσω του τραχήλου και της μήτρας, στις σάλπιγγες και στις ωοθήκες. Αρκετά συχνά εμφανίζεται και έπειτα από τη χρήση ενδομητρικού σπειράματος.
Είναι μία πάθηση πολύ συχνή στον γυναικείο πληθυσμό και ιδιαίτερα σε νεαρές γυναίκες λόγω της έντονης σεξουαλικής ζωής. Για τον λόγο αυτό θεωρείται σκόπιμο νέες γυναίκες που υποβάλλονται σε καλλιέργεια κολπικού υγρού να εξετάζονται και για χλαμύδια.
Εμφανίζεται κυρίως με έντονο κοιλιακό άλγος στην περιοχή του υπογαστρίου συνοδευόμενο από πυρετό (>38) και αύξηση των κολπικών εκκρίσεων. Οι εκκρίσεις συνήθως είναι δύσοσμες. Αρκετές φορές εκδηλώνεται άτυπα χωρίς τα παραπάνω συμπτώματα και η διάγνωση της γίνεται πιο δύσκολα.
Η νόσος αυτή μπορεί να δημιουργήσει συμφύσεις των ιστών της περιοχής, μπορεί να οδηγήσει σε υποτροπιάζουσες λοιμώξεις και σε πιο βαριές περιπτώσεις σε ωοθηκοσαλπιγγικό απόστημα, ελαττώνοντας τα ποσοστά της γονιμότητας της γυναίκας.
Η θεραπεία της κατά βάση είναι συντηρητική με τη χρήση διαφόρων αντιβιοτικών σχημάτων για αρκετές ημέρες τόσο της ίδιας της γυναίκας όσο και του συντρόφου. Η αγωγή αναλόγως τη βαρύτητα του περιστατικόυ μπορεί να δοθεί είτε από το στόμα είτε ενδοφλεβίως. Σε ορισμένες περιπτώσεις κρίνεται απαραίτητη η λαπαροσκοπική επέμβαση.
Το χρόνιο άλγος στο υπογάστριο δεν πρέπει να υποτιμάται και για αυτό οι γυναίκες που το νιώθουν δε θα πρέπει να αφήνουν πολύ καιρό μέχρι να απευθυνθούν στο γυναικολόγο τους.
Παπανικολάου Αθανάσιος MD, MSc
Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος
T: 213 0374762
