Καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Άλλο ένα καλοκαιρινό σαββατοκύριακο φτάνει στο τέλος του κι ελπίζω να σας πετυχαίνω στη φάση που σκέφτεστε πόσο απολαυστικό αυτό ήταν.
Απόψε ξεκινάει άλλο ένα ξεχωριστό αφιέρωμα για το Σεπτέμβριο, αυτή τη φορά με ταινίες που εμπνεύστηκαν ή βασίστηκαν από παλιότερες παραγωγές. Και κάνουμε την αρχή με τον «Τέλειο Φόνο».
Ο Steven Taylor (Michael Douglas) χάρη στη δουλειά του ως μάνατζερ μίας μεγάλης χρηματιστηριακής εταιρείας της Wall Street ζει μία πλουσιοπάροχη ζωή με την κατά πολύ νεότερη σύζυγό του, Emily (Gwyneth Paltrow). Η δε Emily, νιώθοντας αυτή τη ζωή να την πνίγει, έχει σχέση με ένα νεαρό ζωγράφο, τον David (Viggo Mortensen). Μία κρίση εξαιτίας της οποίας διακυβεύεται το μέλλον του Steven και το ότι εκείνος μαθαίνει για τη σχέση της Emily, τον ωθούν να έρθει σ’ επαφή με τον David. Ο λόγος; Να πείσει το David να σκοτώσει τη γυναίκα του. Με αντάλλαγμα όχι μόνο ένα σεβαστό χρηματικό ποσό, αλλά και τη σιωπή του Steven για μία αλήθεια για το παρελθόν του David που αν μαθευτεί, θα κοστίσει στον τελευταίο.
Η ταινία «A Perfect Murder» είναι εμπνευσμένη από μία από τις πιο κλασσικές ταινίες του μετρ του τρόμου, Alfred Hitchcock, το «Dial M For Murder». Το σενάριο της πρωτότυπης ταινίας υπογράφει ο Frederick Knott, ο οποίος προηγουμένως είχε γράψει το ομότιτλο θεατρικό έργο που είχε γνωρίσει τεράστια επιτυχία στην Αγγλία. Τη μετατροπή του σεναρίου για την αποψινή μας ταινία ανέλαβε ο Patrick Smith Kelly («Don’t Say A Word»), ενώ τα ηνία της σκηνοθεσίας κρατά ο Andrew Davis («Ο Φυγάς»).
Αν κι ο «Τέλειος Φόνος» έχει αρκετές διαφορές από το «Dial M For Murder» αναφορικά με την ιστορία του (για παράδειγμα ο χαρακτήρας του Ray Millard στην ταινία του Hitchcock ήταν ένας πρώην πρωταθλητής του τένις), παράλληλα έχει κι αρκετές ομοιότητες. Αυτό που έχει σημασία, όμως δεν είναι να βρούμε τις διαφορές. Άλλωστε κι ο Davis σίγουρα δεν είχε αυτό κατά νου. Αντίθετα, «πατώντας» στο μοτίβο του Hitchcock, έδωσε στην ταινία του έναν άλλο χαρακτήρα, χωρίς να επιθυμεί να αντιγράψει την ταινία του 1954. Κι οφείλω να πω πως το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό.
Όπως κι ο Hitchcock, ο Davis διατήρησε την αγωνία και το σασπένς που πάντα δημιουργούσε ο πρώτος. Η ροή κυλά γρήγορα, δεν κουράζει και φυσικά βάζει το θεατή στο «τριπάκι» να παρατηρεί τις λεπτομέρειες. Επίσης είναι καλό που ο Davis δεν προσπάθησε να αντιγράψει την πρώτη ταινία, αλλά με βάση κύρια χαρακτηριστικά αυτής, να χτίσει τη δική του. Αποτέλεσμα είναι να μη μπαίνει ο θεατής ούτε για ένα λεπτό στον «πειρασμό» να κάνει συγκρίσεις, αλλά απολαμβάνει τον «Τέλειο Φόνο» σα να είναι ένα πρωτότυπο project.
Στο τελικό αυτό αποτέλεσμα βοηθά και το cast των ηθοποιών, καθώς ο Michael Douglas είναι ιδανικός ως υποψήφιος… «Μαύρος Χήρος» – αν μου επιτρέπεται η έκφραση! – ενώ η Gwyneth Paltrow ενστερνίζεται την αύρα της ηρωίδας της Grace Kelly όπως απεικονίστηκε στο «Dial M For Murder», χωρίς όμως να κάνει προσπάθεια να μιμηθεί την «προκάτοχο» του ρόλου.
Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και θα παρακολουθούσα την αποψινή ταινία με ένα δροσερό ποτήρι κρασί!
Πρωταγωνιστούν: Michael Douglas, Gwyneth Paltrow, Viggo Mortensen, David Suchet, Sarita Choudhury κ.α.
