Οι παλιές ελληνικές ταινίες προσφέρουν μία αίσθηση νοσταλγίας και η ταινία “Η Δε Γυνή Να Φοβήται Τον Άνδρα” είναι ένα καλό παράδειγμα: από τη γλυκόπικρη μελωδία της λατέρνας όταν ανοίγει η ταινία μέχρι το “εμείς τά’ παμε και τα συμφωνήσαμε”, δεν υπάρχουν σημεία της ταινίας που δεν τα φέρνουμε στο νου μας συχνά πυκνά, ακόμη και χάριν αστεϊσμών στις συζητήσεις μας.
Ε, λοιπόν, τώρα η “οικία Κοκοβίκου” στην Πλάκα μας προσκαλεί σε ένα τακτικό κινηματογραφικό ταξίδι καθώς μετατρέπεται σε χώρο πολιτισμού.
Το σπίτι, σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού, έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο κτίσμα ως δείγμα Αθηναϊκής οικίας – κι είναι μάλιστα από τα ελάχιστα σωζόμενα. Η δε υπουργός Πολιτισμού, κα Λίνα Μενδώνη δήλωσε πως το σπίτι θα μετατραπεί σε χώρο πολιτισμού προβολής ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου στα πλαίσια του προγράμματος προστασίας κι ανάδειξης κτιρίων. Στόχος είναι η ανάδειξη του πολιτιστικού κι ιστορικού χαρακτήρα της αθηναϊκής συνοικίας, ενώ παράλληλα θα αποκατασταθεί η μνημειακή εικόνα του κτιρίου.
Είναι από τις ειδήσεις από Ελλάδα που με κάνουν να νιώθω αισιοδοξία: τόσο που στο μυαλό μου είμαι ήδη στο σαλονάκι της Ελενίτσας, τη βλέπω να ράβει το κουμπί και ακούω τον πωλητή να προμοτάρει “πορτοκαλάδες, λεμονάδες, σάμαλι, πασατέμπο, ροξ”. Η οικία Κοκοβίκου δε ζει πια μόνο στις παλιές μπομπίνες και στις μνήμες μας (έγχρωμες, ασπρόμαυρες, διαλέξτε άφοβα!), αλλά μεταμορφώνεται σε σημείο συνάντησης – πάμε σινεμά; 🎬 ✨
Featured image: pexels.com/@elia
