ανορεξία

Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο στάθηκαν οι πρόσφατες φωτογραφίες της δημοσιογράφου Νανάς Καραγιάννη, η οποία δυστυχώς δεν έχει καταφέρει ακόμη να απαλλαγεί από το “σύγχρονο κακό” που λέγεται νευρική ανορεξία, και πλήττει εκατοντάδες κορίτσια από την προεφηβική κιόλας ηλικία.

Η νόσος αυτή αφορά στη σταδιακή ελάττωση της πρόσληψης τροφής (στερεάς και υγρής), χωρίς να υπάρχει κάποιο παθολογικό αίτιο, με αποτέλεσμα την απώλεια του σωματικού βάρους κάτω από τα φυσιολογικά επίπεδα. Τα αίτιά της είναι άγνωστα. Ίσως μέρος τους να ανάγεται σε κληρονομική προδιάθεση, όμως σίγουρα μεγάλο ρόλο παίζει η έλλειψη αυτοεκτίμησης και τα πρότυπα που προβάλλονται από τα ΜΜΕ και τον σημερινό τρόπο ζωής.

Τα πρότυπα που προβάλλονται καθημερινά, με τις λεπτοκαμωμένες σιλουέτες και την πολύ υγιεινή διατροφή, συνήθως έχουν αρνητικό αντίκτυπο πάνω στις νεαρές ηλικίες, καθώς εύκολα παρερμηνεύονται, δημιουργώντας έτσι εσφαλμένες εντυπώσεις και στερήσεις χωρίς λόγο. Υγιεινή διατροφή άλλωστε, δεν σημαίνει ελλειπής ή μικρή σε ποσότητα διατροφή. Γι’ αυτό και θα πρέπει να αποσαφηνιστεί το θέμα αυτό.

Έχει παρατηρηθεί μεγαλύτερη συχνότητα της νόσου της νευρικής ανορεξίας σε γυναίκες, και μάλιστα κυρίως νεαρής ηλικίας, ενώ έχουν σημειωθεί ακόμη και θάνατοι σε χρόνιες και βαριές περιπτώσεις. Για να γίνει σωστή διάγνωση θα πρέπει πρώτα να αποκλεισθούν όλα τα άλλα παθολογικά αίτια, τα οποία μπορεί να είναι υπεύθυνα για την μεγάλη απώλεια βάρους. Στη συνέχεια θα πρέπει να ακολουθήσουν μικροβιολογικές και ουρολογικές εξετάσεις, οι οποίες κρίνονται απαραίτητες στη διαγνωστική διαδικασία.

Η θεραπεία της νόσου έγκειται τόσο σε ιατρική όσο και σε ψυχολογική υποστήριξη. Κάποιες φορές κρίνεται αναγκαία και η εισαγωγή σε νοσοκομείο, ενώ μπορεί να υπάρξουν και κάποιες επιπλοκές, όπως η καρδιακή δυσλειτουργία, ο οστεοπόρωση και η αφυδάτωση.

Σε κάθε περίπτωση σημαντικό ρόλο παίζει η ψυχολογία του ατόμου που νοσεί, καθώς θα πρέπει η θεραπεία να ξεκινήσει από μέσα και να προχωρήσει προς το σώμα. Οι ασθενείς θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερη ευαισθησία και υπομονή, και καλό θα ήταν να έχουν δίπλα τους ανθρώπους που αγαπούν και τους στηρίζουν.

Σε περίπτωση που ως γονείς ή φίλοι έχετε κάποια υποψία ότι κάποιος αγαπημένος σας μπορεί να πάσχει από αυτή τη νόσο, μη διστάσετε να τον παραπέμψετε σε κάποιο γιατρό, ή και σε κάποιο ψυχολόγο. Η έγκαιρη διάγνωση σημαίνει και έγκαιρη θεραπεία.

Η ομοιοπαθητική θεραπεία αποτελεί μια μέθοδο μάλλον πρόληψης παρά ίασης διαφόρων ασθενειών που κατά καιρούς μας ταλανίζουν, αλλά και ασθενειών που επιμένουν να ταλαιπωρούν το σώμα μας για χρόνια. Είναι ενδεικτικό ότι η μέθοδος αυτή έχει βελτιώσει την υγεία ακόμη και ανθρώπων που πάσχουν από Aids. Προσοχή: Δεν εννοώ ότι θεραπεύει τον ιό του Aids, αλλά ότι βελτιώνει την άμυνα και την υγεία του οργανισμού, αυτά δηλαδή που πλήττονται περισσότερο από την είσοδο του ιού στον οργανισμό.

*Τι ακριβώς είναι η ομοιοπαθητική;

Η ομοιοπαθητική είναι μία φυσική μέθοδος ιατρικής που χρησιμοποιεί φαρμακευτικές ουσίες που παρασκευάζονται μέσω της διαδικασίας της «δυναμοποίησης», η οποία αναδεικνύει τις εκλεπτυσμένες θεραπευτικές τους ιδιότητες. Ο όρος ομοιοπαθητική προέρχεται από τη σύνθετη ελληνική φράση όμοιο πάθος και αποδίδει ακριβώς την έννοια αυτής της μεθόδου: η ίδια ουσία που μπορεί να θεραπεύσει σε ένα άρρωστο άτομο τα συμπτώματά του, μπορεί να τα προξενήσει σε ένα υγιές.
Η ομοιοπαθητική είναι μία μέθοδος εξαιρετικά ασφαλής και δοκιμασμένη. Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα δεν δοκιμάζονται σε ζώα αλλά σε υγιείς ανθρώπους, ενώ στα 200 χρόνια εφαρμογής της μεθόδου δεν έχει αποσυρθεί ούτε ένα φάρμακο -σε αντίθεση με τη συμβατική ιατρική.

Ομοιοπαθητική θεραπεία μπορούν να λάβουν άνθρωποι ανεξαρτήτως ηλικίας και μάλιστα οι μικρές ηλικίες συνήθως θεραπεύονται ευκολότερα, λόγω έλλειψης χρονιότητας των παθήσεών τους. Πρόκειται για μία πολύ ασφαλή και χωρίς παρενέργειες μέθοδο αντιμετώπισης ασθενειών, η οποία στηρίζεται σε ένα σύστημα διαδοχικής αραίωσης ή δυναμοποίησης.
Ο Χάνεμαν (1755-1843) -ιδρυτής της ομοιοπαθητικής- πειραματίστηκε με ισχυρές δόσεις τοξικών ουσιών (αρσενικό, υδράργυρος), για τις οποίες ανακάλυψε ότι όσο μεγαλύτερη ήταν η αραίωσή τους τόσο αποτελεσματικότερη γινόταν η θεραπεία και εξαφανίζονταν οι παρενέργειες. Ουσιαστικά η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί δηλητηριώδη φυτά τα οποία εάν δοθούν σε κανονικές δόσεις προκαλούν ακόμη και θάνατο, ενώ, αν αραιωθούν σε μεγάλο βαθμό, ανακουφίζουν και θεραπεύουν τα συμπτώματα πολλών ασθενειών.

Ο κάθε ασθενής λαμβάνει μια θεραπεία ανάλογα με το ιατρικό ιστορικό του, το χαρακτήρα του, τις συνήθειές του, τα γούστα του και τις επιθυμίες του. Πρόκειται δηλαδή για μια πιο ολοκληρωμένη φυσική ιατρική μέθοδο που αντιμετωπίζει το σώμα και την ψυχή ως όλον και θεραπεύει τα σωματικά συμπτώματα αφού τα αναγάγει σε ψυχολογικά αίτια.
Οι ασθένειες που μπορούν να αντιμετωπιστούν με ομοιοπαθητική θεραπεία είναι πολλές. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις εξής: ψυχιατρικές (κατάθλιψη, φοβίες, άγχος, νευρώσεις, υπερκινητικότητα), νευρολογικές (άνοια, κεφαλαλγία), αλλεργίες, κρυολογήματα, υπέρταση, άσθμα, αιμορροΐδες, γαστροοισοφαγική παλλινδρόμηση, ελκώδης κολίτιδα, έλκος στομάχου, ανορεξία, ηπατίτιδα, ακμή, τριχόπτωση, έρπης, δυσμηνόρροια, ψωρίαση, παθήσεις του ουροποιητικού, οστεοπόρωση, υπογονιμότητα, γυναικολογικά και ανδρολογικά προβλήματα, παιδιατρική.

Η ομοιοπαθητική θεραπεία έχει υποστεί σκληρή κριτική από τους συμβατικούς ιατρούς. Οι περισσότεροι εξ αυτών αρνούνται να αποδεχθούν αυτή την εναλλακτική μορφή θεραπείας, καθώς θεωρούν ότι πρόκειται για placebo αντιμετώπιση των ασθενειών, η οποία ουσιαστικά καλύπτει για λίγο το πρόβλημα και δεν το εξαφανίζει οριστικά.
Οι υπέρμαχοί της καταρρίπτουν ωστόσο αυτό το επιχείρημα φέροντας ως παράδειγμα όλα αυτά τα μικρά παιδιά ή και νεογνά ακόμη, που μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους με ομοιοπαθητική θεραπεία. Είναι προφανές ότι ένα νεογνό δεν είναι δυνατόν να θεραπευθεί μέσω ψευδαισθήσεων…